Zoals vaste lezers waarschijnlijk wel duidelijk is, ben ik geen liefhebber van de winter. Als het donker is, zijn de mogelijkheden om 's avonds te trainen beperkter. Daarnaast heb je de gladheid die veroorzaakt kan worden door de neerslag en ik ben ook niet echt gebouwd op lage temperaturen (weinig natuurlijke isolatielagen zal ik maar zeggen). Ik ben dus blij dat de winterperiode goeddeels achter ons ligt.
Bovendien lijkt het er op dat ik (voorzichtig) de normale trainingen weer kan hervatten. Vorig weekend was ik nog stevig verkouden en een klein duurloopje dat ik op maandag deed beviel me maar slecht. Ik kreeg weinig lucht en kreeg onderweg last van misselijkheid. Maar een paar dagen later voelde ik me weer goed. Vrijdag deed ik voor het eerst weer iets dat op een normale training leek 5 x 1200 met 400 meter rust. Op één van de mooist paden in het bos Soest liep ik lekker heen en weer, terwijl de lucht naar lente begon te ruiken. Ik moest het een dag later wel een beetje bekopen met wat spierpijn.
Vandaag wilde ik nog een rustige duurloop van zo'n 14 - 15 kilometer doen, maar al bij de eerste meters voelde ik me nog enorm stijf. Ik had het gister nog druk gehad met van alles. Ik hoopte het er wel een beetje uit te lopen. Na wat rekken strekken na een kilometer ging het wat beter. Maar onderweg liep bij een laag tempo mijn hartslag verder op dan dat de bedoeling was. Daarom besloot ik mijn rondje een een stukje in te korten en na ruim 11 kilometer was ik weer thuis. Dinsdag ga ik eindelijk weer aansluiten bij de groepstraining.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten