In de afgelopen week mocht ik het van mezelf rustig aan doen, naar de bosmarathon. Dat schoot door privé omstandigheden een beetje door, zodat ik pas gister weer de schoenen uit de kast kon halen.
Samen met mijn vrouw wandelde ik eerst een stukje door de Lange Duinen bij Soest, daarna nam ik de parkeerplaats als startpunt voor een dwaalloopje terug naar huis. Ik had deze keer geen vastomlijnde route, maar alleen het plan om naar de Korte Duinen te lopen. Het werd met recht dwalen. Op de route zie je dat ik ergens een rondje liep omdat ik even niet in de gaten had waar ik eigenlijk was.
Ook in het begin zie je een dubbele lijn. De Lange Duinen is namelijk enorm in trek bij wandelaars met honden. Direct vanaf de start liep er een hond met me mee. ik besteedde er niet te veel aandacht aan omdat ik dacht dat deze bij een wandelaar hoorde, die een eindje achter me liep. Maar na een paar honderd meter bleef de hond enthousiast naast me mee draven. En na een kilometertje zag ik me in gedachten al samen met hond thuis aankomen. Dat was niet de bedoeling. Dus draaide ik om en liep terug waarbij de hond me trouw volgde. Eenmaal terug bij de zandvlakte kreeg ik in de gaten dat een groepje wandelaars al op zoek was. Er riep iemand: "Hij loopt achter die hardloper aan." Op het fluiten reageerde de hond nog niet. dus wachtte ik maar boven op een duintje samen met de hond tot de hond besloot om naar zijn baasje te lopen. Ik werd vriendelijk bedankt en kon eindelijk mijn weg vervolgen. Onderweg moest ik nog een paar uitwijken voor loslopende honden die het pad in eens blokkeerden, maar afgezien daarvan was het weer een mooi stukje inclusief een paar pittige klimmetjes op de Korte Duinen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten