In mijn hoofd had ik bij het weekend van 23 januari een kruis gezet. Dan zou ik weer beginnen met hardlopen. Het was dan ongeveer 8 weken geleden sinds mijn eerste bezoek aan de fysio en de klachten aan mijn achillespees waren voorbij. Ik moet bekennen dat ik het (nog steeds) spannend vind. Bij ieder pijntje denk ik dat het toch nog niet over is.
Ik had bedacht om eerst maar eens te beginnen met 3 x 1 km. Dat kon ik mooi combineren met wat uitleg aan Derk. Hij gaat een groep studenten die de Batavierenrace gaat lopen trainen en wil van mij wat voorbeelden van warming-up en techniekoefeningen. We liepen samen een kilometer naar de bosrand, Daar deden we wat oefeningen en daarna gingen we ieder onze weg. Ik liep 500 meter heen en terug en daarna weer een kilometer terug naar huis. Tijdens het lopen had ik nergens last van en de rest van de dag thuis ook niet, dat leek me een mooi begin. Maar maandag tijdens het autorijden begon ik ineens iets te voelen bij het schakelen. Dat bleef de rest van de dag ook zo, was het een gevalletje hypochondrie?
De volgende dag was er niets meer aan de hand, dus besloot ik het herstelprogramma door te zetten. Deze keer 4 x 1 km. Ik had mijn rondje niet helemaal goed gepland, dus ik moest na de laatste kilometer nog ruim 500 meter overbruggen voor ik weer thuis was, dat deed ik deels wandelend en deel dribbelend. Wederom nergens last van en in de dagen daarna ook niet.
De volgende trainingsmogelijkheid was afgelopen zondag, weer samen met Derk. Nu mocht hij mij laten zien welke oefeningen hij onthouden had. Dat ging best goed, ik ben benieuwd of het een beetje aanslaat bij de studenten. Na de warming-up deed ik 2 x 1500 meter en daarna weer een kilometer terug naar huis. Die 1500 meter besloot ik wat vlotter te lopen. Dat viel me niet mee, het kostte al behoorlijk wat moeite om op een tempo van 4:20 uit te komen. Het leverde maandag en gister zelfs spierpijn op en mijn rechter hamstring voelt ook een beetje pijnlijk. Toch besloot ik ook gisteravond nog weer de straat op te gaan. Deze keer 4 km in één keer maar heel rustig. In het begin meende ik mijn achillespees links weer wat te voelen en ik was bang dat ik hier wel een reactie op zou krijgen, maar die is gelukkig uit gebleven. Langzamerhand begin ik een beetje vertrouwen te krijgen dat ik op de goede weg ben. De komende tijd ga ik rustig door met opbouwen en uitbreiden van de afstanden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten