rondjes in Zuid Frankrijk

Een paar dagen na de UHE vertrokken we voor een korte vakantie naar mijn zwager in Zuid Frankrijk. De bedoeling was om daar in het glooiende landschap een paar rustige duurloopjes te doen, Maar toen we bij de bushalte stonden en de bus er bijna aankwam realiseerde ik me dat ik geen loopspullen (schoenen, kleding en Garmin) had meegenomen. Dat was balen. We besloten dan maar in Frankrijk een sportzaak (Decathlon oid) op te zoeken. Het was toch weer tijd voor een nieuw paar. Het duurde een paar dagen voor we uiteindelijk bij een lokale Sport 2000 waren. De keuze was een beetje beperkt, maar voorzien van een paar Asics Gel Pulse 8, een adidas shirt, mizuno short en puma sokken stond ik wat later weer buiten en omdat de temperatuur wel mee viel (het was bewolkt) besloot ik maar direct een rondje te gaan maken.

 Natuurlijk ben ik niet erg bekend in de omgeving, dus zette ik samen met mijn zwager een route uit. Deze zou tussen twee heuvels door omhoog gaan naar een bergruggetje. Daarna afdalen naar de weg bij Lieuran-Cabrières en vervolgens zo vee mogelijk via landweggetjes terug naar Aspiran. Voor de zekerheid maakte ik een foto van de kaart op mijn telefoon:

Ik was nog maar een minuutje of 10 onderweg toen er dikke druppels vielen. De weersverwachting was niet heel slecht dus ik verwachtte niet meer dan een klein buitje (misschien met flinke druppen). Gezien de temperatuur was een beetje afkoeling geen probleem. Waar mijn pad in eerste instantie een smal maar verhard weggetje was, werd het wat later een soort tractorspoor, nog steeds goed begaanbaar, maar het ging ook al de hele tijd licht omhoog (meer dan dat ik Nederland gewend ben). Bij een volgende kruising ging het pad echt omhoog en bovendien ging het over in een pad met losse stenen. Nog prima te doen als je aan het wandelen bent, maar voor een hardloper is het een extra uitdaging omdat je het gevaar loopt uit te glijden of door je enkel te gaan. Door de regen werd het allemaal nog een beet glibberiger. Na een tijdje werd het weer wat minder stijl. Het pad bleef echter het zelfde en op dat moment hoorde ik een donderslag. Daar was ik niet blij mee omdat ik nu boven op een bergrug liep, met niet al te veel bomen, niet de beste plek om te zijn met een onweersbui. Terug vond ik niet een heel goede optie omdat die helling niet heel goed begaanbaar was en bovendien nog minder beschutting had. Daarom liep ik verder in de hoop dat bui niet te dicht bij zou komen.

Het tempo ging onbewust wel omhoog, ik wilde zo snel mogelijk via een meer beschutte route weer naar beneden kunnen. Onderweg passeerde ik een soort schuilhut opgetrokken uit dezelfde soort stenen als waarmee het pas was verhard. Ik was nog niet veel verder toen de bliksem niet al te ver voor me insloeg en ik besloot om terug te gaan de schuilplaats. Daar belde ik even naar huis en wachtte de ontwikkelingen af.

Na een tijdje leek het onweer weer wat verder weg te zijn en ik besloot het er op te wagen. Helaas was ik nog niet zo heel erg ver toen er toch weer dichtbij een inslag was. De schuilplaats was nu wel weer een stuk verder terug dus er zat weinig op om door te gaan. De weg ging nog steeds licht omhoog en af en toe was het wel erg open. Het pad was wel overgegaan in iets meer zand afgewisseld met groten stenen. Op zich beter begaanbaar, maar soms was het wel erg glad. Ik was daarom blij toen ik echt over het hoogste punt heen was. Ik liep wat meer in het bos en even later zag ik de weg. Ik nam vervolgens een verkeerde afslag en kwam op een doodlopend stuk uit. Iets verder vond ik wel het juiste landweggetje, omdat het ondertussen wel erg hard regende spoelde op sommige plaatsen het water van de wijngaarden over de weg, dat leverde weer wat nieuwe uitdagingen op, maar gelukkig bleef dat allemaal doorwaadbaar. Het onweerde wel nog steeds en nu ik over de weg liep, was het ook allemaal weer heel open en ik bleef voor zover mogelijk uit de buurt van alleenstaande bomen of elektriciteitsmasten.

Eenmaal terug in Aspiran voelde ik me weer veiliger. Een enkele dorpsbewoner zal zich wel hebben afgevraagd wie er met dit weer een stukje ging hardlopen. Met geen enkele droge draad meer aan mijn lijf arriveerde ik uiteindelijk weer bij mijn zwager. Omdat ik mijn Garmin niet bij me had, heb ik de route ongeveer uitgezet op afstandmeten

Mijn telefoon was doorweekt en ook mijn nieuwe schoenen hadden een dag in de zon nodig om weer droog te worden.

Drie dagen later had ik tijd voor een nog een rondje. Tijdens mijn eerste loopje had ik mijn hamstring gevoeld, daarom besloot ik een wat vlakkere route uit te zoeken. Dat is allemaal relatief in dit gebied, er zaten voldoende lange stukken vals plat in.

Nu was het prachtig weer en ik kon wat sfeerimpressies vastleggen in een filmpje en een foto van Aspiran.