De Keistad Baancompetitie is weer begonnen.

 Geen corona en geen blessures, dus hoera, ik durfde het aan om mezelf in te schrijven voor de Keistad Baancompetitie van AV Triathlon in Amersfoort. De laatste keer was in 2019. Op 14 maart was de eerste destrijd een 3000 meter. De weersverwachtingen voor deze dag waren niet heel goed, Met een graadje of 4 zou het koud zijn en er was kans op neerslag. Een dag eerder werd zelfs gesproken van natte sneeuw en stond er een flinke wind. In de afgelopen weken had ik een paar trainingen met wat snellere intervallen gelopen, maar ik had moeite met tempo's van 4:15. Als eindtijd had ik bij de inschrijving 12:01 opgegeven, gebaseerd op mijn coopertest van september vorig jaar. Daar had ik nu een hard hoofd in, maar er is natuurlijk altijd verschil tussen in je eentje trainen of een wedstrijdje op de baan.

Deze keer reed ik samen met Bart, die twee series later zou lopen in een poging onder de 11 minuten te komen. We waren op tijd om onze startnummers op te halen en na een kopje koffie op pad te gaan voor een warming-up. Het weer viel me mee. De wind was minder hard en ik zag nog sterren, er was dus ook geen zware bewolking waarschijnlijk zou het nog wel even droog blijven. Het was niet warm, maar met een thermo-shirt onder mijn singlet prima te doen. Even na half negen stond ik bij de start, zoals gewoonlijk hing ik mijn broek en jackje aan het hek en ik had de mazzel dat ik aan de binnenkant mocht starten.

Vanaf de start bleef ik strak aan de binnenkant een beetje achter in de groep van 15 lopen. Ik wist uit het gedrang te blijven en liep in een comfortabel tempo. De eerste 200 ging in ongeveer 45 seconden de eerste ronde in 92. Dat was een stukje harder dan de 1:40 die ik hoopte te lopen, maar het voelde prima. Ik besloot om zoveel mogelijk ontspannen te blijven volgen en eerst maar eens te kijken waar de eerste kilometer op uit zou komen. Dat was net onder 4 minuten en ik had nog steeds het spoor van "Irene". Dus toen zij iemand inhaalde liep ik lekker met haar mee. Iets verder had ik het idee dat het tempo wat begon te zakken. Blijkbaar dachten anderen daar net zo over. Er kwam iemand langs en daar schoof ik ik achter en we haalden wat andere lopers in. De aanmoedigingen van Bart hielpen. De tweede kilomete was een fractie langzamer dan 4 minuten en ik had nog wat reserve en versnelde weer iets. Een tweetal dames kon mij volgen en nam even later de kop weer over. Ik moest een klein gaatje laten. Bij het ingaan van het laatste zaten we net onder 10:30. 12 minuten zou lastig worden, maar ik ging een poging doen om de dames weer te achter halen. Ik kwam wel iets dichterbij, maar ook zij begonnen onderling af te sprinten waardoor ik net niet meer bij kwam, wel een mooi sprintje met sneller dan 3:30 op de laatste 100 meter. Uiteindelijk bleek mijn eindtijd 12:00 en daarmee was ik tevreden, maar nog blijer was ik met de manier waarop ik dit had kunnen lopen.

Mooie foto's staan hier.

Terwijl ik aan het uitlopen was voelde ik toch wat spetters en bij de start van de serie van Bart begon het te regenen, dat ging al snel over in een fikse natte sneeuwbui met een stevige wind. Precies aan het eind van serie was het weer voorbij.

Florijnwinterloop 2023

 Eindelijk kon ik weer mee doen met de Florijnwinterloop. Door Corona, blessures of slechte weersomstandigheden was het al wat jaartjes geleden dat ik hier aan de start stond terwijl het één van mijn favoriete wedstrijden is. 10 Engelse Mijl is een mooie afstand. Het is een mooi parcours over landgoed Den Treek. De organisatie is top met de accomodatie van de VV Woudenberg als comfortable kleed- en douchegelegenheid. Er zijn voldoende deelnemers zonder dat je moet dringen op de weg. En het is lekker dichtbij. 

Deze keer has ik aantal andere lopers van de C-groep enthousiast gemaakt en dus reed ik met Karin, Jos en Theo naar de start waar we Peter en Gerrie tegenkwamen. De temperatuur was prima om te lopen, maar er stond wel een heel stevige wind die we de tweede helft tegen zouden hebben. Ik hoopte ongeveer het tempo (4:35) van de 7-Heuvelenloop te kunnen lopen, waarmee ik rond 1:13 zou moeten eindigen. 

Door een late sanitaire stop stond ik wat verder naar achter in het startveld, maar dat was geen probleem. Na een wat nerveuze en iets te snelle eerste kilometer, haakte ik aan bij een groepje dat 4:30 liep, of waarschijnlijk net iets sneller. Een tweetal kilometer verder concludeerde ik dat dit net te veel was en moest ik lossen. Daarna volgde een lang mentaal gevecht. In mijn eentje moest ik verder proberen het tempo constant te houden, eerst met de wind achtern, maar later tegen de wind in. Ondertussen werd ik bijgehaald door groepjes die ik eerder had ingehaald. Soms kon ik even aanhaken, soms ook niet. Tot de (scherpe) bocht naar de Treekerweg bleef mijn tempo nog rond de 4:40. Daarna kreeg ik de wind vol tegen en volgenden nog 5 zware kilometers, waarna ik finishte in 1:15:58. Ik was nog maar net over de streep toen Karin al als 2e dame over de streep kwam in 1:16:30 Dat was een hele puike prestatie.

Zelf had ik er deze keer wat meer van verwacht, maar de te snelle start en de tegenwind in het laatste deel hadden we parten gespeeld.