Alweer de derde Zomeravondcup

De planning van de Zomeravondcup en de Keistad Baancompetitie vertoont in 2024 geen overlap. Dat is mooi want nu kon ik 4 keer lopen in Amersfoort en 3 keer in Utrecht. Gister de derde. Met drie andere passagiers: Arno, Bart en Jelle reed ik naar Overvecht. Het had een groot deel van de dag geregend (en hard), maar zoals voorspeld was het vanaf halverwege de middag droog en scheen zelfs de zon. Het was met een graad of 18 niet te warm en de wind zou waarschijnlijk ook nog een beetje gaan liggen. Het zag er uit als prima omstandigheden om nu wel onder de 43 minuten te kunnen lopen. Het zou wel even opletten worden op het stukje waar we over het gras van de atletiekbaan naar de weg moesten. Daar waren matten gelegd om het een beetje begaanbaar te maken. 

Net als bij andere wedstrijden had ik vooraf weer niet het idee dat het een hele goede tijd zou worden, maar dat hoort er blijkbaar bij. In de eerste kilometer ga ik op zoek naar een rtitme en dan zien we wel hoe het gaat. Bij de start lukte het me om een plekje aan de binnenkant van de baan te krijgen en zonder al te veel gedrang kwam ik mooi de eerste 600 meter door. Ik spotte al snel de twee dames waar ik de vorige aflevering een tijd achter had gelopen en ook nu haakte ik na een kilometertje aan bij een groepje dat daar achter liep. De eerste kilometer ging in 4:09. Erg vergelijkbaar met de vorige twee afleveringen. Het groepje dunde langzaam uit en rond kilometer 2 waren we nog met z'n vijfen. Het koste voor mijn gevoel wel iets meer moeite om bij het groepje te blijven. Nog een kilometer later waren we nog met 3. Het tempo lag nog steeds net onder 4:15. Wel een mooi tempo voor mijn doel 42:30. Bij kilometer 4 ging ook één van de twee dames overboord. Ik kon nog bij blijven tot net voorbij kilometer 5, maar moest toen ook een gaatje laten. De volgende 2 kilometers werd het gat niet veel groter met een tempo van 4:22. Maar daarna kwam er toch een flinke tik. Ik werd weer ingehaald door de andere dame en mijn tempo zakte richting 4:30. Een eindtijd van onder 43 minuten raakte uit beeld. Op mijn tandvlees kon ik verder verval voorkomen en volgens Garmin had ik zelfs nog een aardig eindsprintje waarmee ik op 43:20 uit kwam. Dat viel toch een beetje tegen, net als de koude douches na afloop. De eindtijd is wel net voldoende om score in de Runnerscup te verbeteren.

Zomeravondcup nummer 2

 Meestal is het tijdens de eerste twee wedstrijden van de Zomeravondcup nog niet zo warm. 14 mei leek echter een uitzondering te worden. Overdag was het ruim biven de 20 graden. Er werden echter wel flinke buien voorspeld, misschien zelfs met onweer. Ik hield buienradar de hele dag in de gaten. Deze keer reden Carla, Daan en Marco met me mee en al tijdens de de korte rit naar Utrecht begon het te regenen. In de auto zagen we de temperatuur flink zakken. Op de parkeerplaats wachtten we de piek van de bui even in de auto af maar toen we uitstapten was het al een stukje frisser. 

Wellicht door de weersverwachting, maar er waren deze keer minder deelnemers van AV Pijnenburg, hoewel nog steeds een aantal, zowel van de recreanten als de wedstrijdgroep. Toen we klaar stonden om te starten barstte er nog een buitje los, er leek echter geen onweer bij te zitten. Toch werd de start even uitgesteld omdat er een landbouwvoertuig op het parcours. Flink wat deelnemers ging even schuilen. Ik bleef gewoon staan, want de extra afkoeling was welkom.

In verband met de warmte die er de hele dag was geweest wilde ik niet te hard van start gaan, maar aan de andere kant klonk een lage 43-er ook wel weer erg aantrekkelijk. Ik stond wat verder voor aan en kon zonder in het gedrang te komen lekker aan de binnenkant over de baan. De eerste kilometer was met 4:10 prima. Daarna sloot ik aan bij een groepje waarvan uiteindelijk twee dames en ik overbleven. Ze liepen een strak tempo (net boven 4:15). Tot en met kilometer 3 kon ik dat goed volgen. Daarna merkte ik dat het misschien net te hard was. Toch bleef ik nog even aanhaken, samen met twee anderen die we hadden bijgehaald. Bij kilometer 5 moest ik lossen en ging mijn tempo een beetje omlaag, naar net boven 4:25. Ik kon een echte instorting wel voorkomen ondanks dat ik nu wel in mijn eentje in weer een bui tegen de wind in moest. 

De eindtijd was net iets minder snel dan vorige keer (43:33) maar gezien de omstandigheden niet slecht.

Gewoon gaan!

Een 800 meter is een bijzondere wedstrijd. Je moet vanaf het begin hard gaan. Iedere seconde die je in het begin laat liggen, kun je later niet meer inhalen. Aan de andere kant moet je net genoeg over hebben om door de onvermijdelijke verzuring heen toch nog de laatste 200-300 meter door te kunnen lopen. Ik vind het leuk, maar doe het veel te weinig. De laatste was in september 2021 toen ik met 2:34.8 een clubrecord liep. Gister stond ik Amersfoort aan de start voor de 800 meter die de Keistad Baancompetitie van 2024 afsloot.

Bij de inschrijving had ik een tijd van 2:40 opgegeven, stiekem hoopte ik mijn clubrecord nog een beetje aan te kunnen scherpen, maar bij een training met 10 x 300 meter lukte het me niet of nauwelijks om het empo van 3:20 per kilometer te halen dat voor 2:40 nodig is. Met de serie-indeling leek ik geen geluk te hebben omdat ik waarschijnlijk bij de snelste lopers hoorde.

Ik mocht starten in baan 6, aan de buitenkant en vertrok te snel, het leek wel een sprintje. Na 25 meter realiseerde ik me dat en schakelde over naar een ander tempo met iets meer ontspanning, bij het uitkomen van de eerste bocht lag ik voor en nam dus de kop, met een hele jonge atleet in mijn kielzog.

Tussen 200 en 400 meter probeerde ik iets van ontspanning te vinden. Het eerste rondje ging in ongeveer 1:14. Dat was snel! Maar de ontspanning kon ik niet echt vinden, waar ik in andere 800 meter wedstrijden na 400 meter erg makkelijk achter mijn voorganger loop en vaak bij 500 meter er voorbij ga, was ik nu zelf de haas en het haasje. Op 600 meter voelde ik de kracht uit mijn benen lopen en met nog 100 meter te gaan kwam Lars me hard voorbij

De laatste 100 meter gingen nog wel iets sneller zodat ik net de rest van het veld voor bleef. Helaas lukte het niet om onder 2:34.8 te lopen, maar 2:36.15 was wel onder 2:40. Op strava zag ik mooi hoe mijn snelheid na een hele snelle start inzakte. 

In het eindklassement eindigde ik uiteindelijk op de 34e plaats.

Meer mooie foto's van Harry staan hier.

Voor de dertigste keer: Zomeravondcup

 Als ik het goed geteld heb, stond ik deze week voor de dertigste keer aan de start van een wedstrijd bij de Zomeravondcup in Utrecht. Niet dat ik me daar op dat moment bewust van was. Ik was er deze keer samen met Rien en Maurits naar toegereden. Zoals gebruikelijk kwam ik weer veel bekenden tegen zowel AV Pijnenburgers als anderen. In eerste instantie werden we als niet zo makke schapen allemaal in één kleine kleedkamer gestopt, maar gelukkig ging later de tweede kleedkamer ook open. Net als ieder jaar was het deze eerste avond vrij frisjes en volgens de voorspelling zouden we later nog een bui krijgen. En omdat het af en toe stevig waaide zou ik moeten proberen om niet te veel alleen of op kop te lopen.

Samen met Rien liep ik een stukje in en op de baan kwam ik Guido tegen waar ik ook nog een rondje mee liep. Geen tijd om kpud te worden met ruim 4 kilometer. Vlak voor de start bezocht ik nog een keer het toilet om de kans op darm problemen zo klein mogelijk te maken. Ik kwam laat bij de start en stond een beetje achteraan. Geen probleem zo kon ik rustig starten. Bij het rondje op de baan schoof ik een beetje naar voeren en na een kilometertje (in 4:11) sloot ik aan bij een grote groep rond de hazen van 45 minuten. Mijn ambitie lag wat hoger. Ik wilde proberen rond 4:20 per kilometer te lopen. Dus moest ik deze groep voorbij. Gelukkig was het hier nog breed genoeg, iets verderop was dat misschien lastiger geworden door de dranghekken op het fietspad. In de tweede kilometer bleef ik even hangen achter een klein groepje met daarin een kleine dame die ik kende van vorige edities. Dat ging me echter toch te langzaam en met een kleine versnelling sloot ik aan bij een meneer in een short van de Montferlandrun. We zouden samen blijven lopen tot zo'n 1500 meter voor het einde. De tweede kilometer ging in 4:23.

Eerst was het een groepje waarin we wat naar voren schoven en langzaam viel dat uiteen onder ons tempo. Ik merkte dat we de wind achter hadden, dat betekende dat we die de tweede helft tegen zouden hebben. Zo'n 50 meter voor ons liep een grotere groep en ik hield het tempo strak om te kijken of we daar wat dichter bij konden komen. Er volgde een mooie serie kilometers van 4:19, 4:19, 4:17 en 4:18). De groep voor ons was uit elkaar gevallen, maar het lukte wel om steeds even te profiteren van anderen nu het een beetje tegen de wind in ging. Ondertussen was het ook begonnen met regenen. In de volgende kilometer sloot ik aan bij een loper die iets harder voorbij kwam (4:14) en toen hij weer anderen voorbij ging bleef ik daar achter (4:17). In de laatste twee kilometer voelde ik mijn darmen een beetje opspelen en besloot ik niet tot het uiterste te gaan. De negende kilometer was dus een klein beetje langzamer (4:21), maar in de laatste versnelde ik nog weer wat (4:15) zonder een echte eindsprint. De meneer met Montferlandrun-shirt had ik laten lopen. Het werd een ongekend vlakke race met een mooie eindtijd 43:06. Ik was sinds 2019 niet zo snel geweest op een 10 kilometer.

Wat foto's van de 10 kilometer vind je op de site van de Zomeravondcup.

Op karakter

Een week na de 1500 meter was het op 2 april alweer tijd voor de 5000 meter bij de Keistad Baancompetitie in Amersfoort. Naast Rijnvis reed nu ook Tanneke mee, ze zou een stukje gaan wandelen in park Schothorst en daarna naar de atletiekbaan komen die daar direct bij ligt. Rijnvis startte in de eerste serie dus ik was een beetje vroeg en keek eerst even rond in de kantine voordat ik met mijn warming-up wilde beginnen. Ik raakte in gesprek met Cees Stolwijk de onverslaanbare keizer van deze baancompetitie, maar vooral een hele aardige man. Hij zou in dezelfde serie starten. Nog ruim op tijd begon ik met het vertrouwde rondje van ruim 3 kilometer door Schothorst en omdat er meer dan genoeg tijd was knoopte ik er nog een rondje om de atletiekbaan aanvast. Eenmaal op de baan trof ik Harry van 't Veld, die als fotograaf weer hele mooie foto's maakte.

Tussen wat losmakende oefeningen en versnellingen door moedigde ik Rijnvis aan die het tijdens de twaalfenhalf rondjes wat moeilijker begon te krijgen. Ondertussen was ook Tanneke gearriveerd. 

Na nog een laatste sanitaire stop was het tijd voor mijn serie. Wegens het aantal deelnemers, was er een watervalstart en mocht ik de eerste bocht aan de buitenkant nemen. Na de bocht dook ik snel naar binnen en vond ik een plekje langs de binnenrand. Ik was op papier weer één van de langzamere deelnemers, dus besloot vooral te volgen. Er stond namelijk ook een gemeen windje over een deel van het parcours. In mijn serie liep ook Irene, die ik kende van vorig jaar. Ze is net iets langzamer en ik stak haar voorbij toen er voor haar een gat dreigde te vallen. Zo hield ik aansluit bij de grote groep. Een paar lopers onder wie Cees liepen daar voor.

 

Een grote groep betekent veel coaches langs de kant die rondetijden roepen. Ik wilde ongeveer 1:40 per rondje lopen. De meeste waren sneller, de eerste twee 1:32 en 1:35. De eerste kilometer was dus ook sneller dan 4 minuten. Ik liep maar net iets langzamer dan tijdens de 3000 meter en ik was benieuwd of ik dit zou kunnen volhouden, maar in verband met de wind wilde ik niet lossen. De doorkomst na 3 kilometer was ongeveer 12:16. Af en toe moest ik een klein gaatje laten vallen, maar steeds kon ik karakter weer aansluiten. De groep viel uitelkaar en ik bleef als achterste van een trio over. 

Even had ik een gaatje, maar dat kon ik ook weer dichten en daarna had ik het idee dat hun tempo omlaag ging. Op Garmin Connect kon na afloop zien dat dat inderdaad het geval was, met nog 500 meter te gaan nam ik de kop hard over. Bij het ingaan van de laatste ronde zag ik dat ik nog flink moest doorlopen om mijn opgegeven tijd (20:41) te halen. Het laatste rondje was mijn snelste. Ik kwam nog vrij dicht bij twee lopers voor me en finishte in 20:34. Ik was heel tevreden met het getoonde karakter en de laatste ronde die er nog in zat. Helaas had ik ondanks de sanitaire stops toch weer een probleem met mijn darmen, zodat ik na de finish direct richting toilet ging.

Clubrecord

Deze week was alweer de tweede wedstrijd van de Keistad Baancompetitie: een 1500 meter. Het was al even geleden dat ik die afstand in wedstrijd verband had gelopen. Als verwachte eindtijd had ik 5:35 ingevuld. Dat was precies één seconde onder het huidige clubrecord in de categorie M55+. Bij de clubrecords bij AV Pijnenburg doet zich een merkwaardig fenomeen voor dat de tijden op kortere afstanden zoals 1500 of 800 meter relatief een stukje minder scherp staan dan op langere afstanden. Aangezien ik redelijk uit de voeten kan op die afstanden en ze ook leuk vind om te lopen, kan ik een poging doen om ze te verbeteren. Ik liep in het verleden al records op de 800 meter bij M50+ en M55+. Een 1500 meter was er nog niet van gekomen, maar 5:36 zou moeten kunnen met rondjes van 88 seconden.

Wederom reed ik met Rijnvis deze keer ging haar zoon ook mee. Tijdens de warming-up zag ik haar mooi naar een tijd ruim onder haar doel lopen. Een paar series later was het mijn beurt. In mijn serie lagen de verwachte eindtijden allemaal dicht bij elkaar. Met mijn 5:35 behoorde ik tot de langzamere lopers. Ik moest aan de buitenkant starten en sloot in het midden maar aan de buitenkant van de groep aan. In de bocht lukte het om naar de binnenkant te gaan. Het comfortabel en dus niet heel hard. Na 300 meter zag ik de tijd een paar seconden boven 1 minuut en ik vond dat het iets harder kon. Er was een klein gaatje naar twee andere lopers en dat wist ik zonder grote inspanning te dichten. Na 600 meter tikte ik de hak van mijn voorgangster aan omdat het steeds iets langzamer leek te gaan en ik besloot de kop over te nemen. Ruim anderhalve ronde liep ik op kop met de twee oorspronkelijke koplopers in mijn kielzog. Ik realiseerde me dat zij me waarschijnlijk in de eindsprint zouden gaan verslaan, maar ik wilde een snelle tijd dus liep door. Bij het ingaan van de laatste ronde zag ik uit mijn ooghoek dat we net boven de 4 minuten liepen. Met een rondje 88 zou het net lukken. Op 300 meter voelde ik dat de veter van mijn linkerschoen los was, maar ik had geen keus en moest door. 50 meter versnelden mijn twee volgers, ik probeerde te volgen, maar het beste was er wel af. Inzakken was natuurlijk geen optie, ik wilde in ieder geval derde worden in de serie. Op de laatste 100 meter kwam ik nog een klein beetje dichterbij de anderen en ik finishte als derde. Vooral met de eindtijd van 5:25 was ik erg blij.

Het voorjaar is begonnen

Een koude winter hebben we niet gehad en aan de natiuur merk je al een aantal weken dat het voorjaar is begonnen. Voor mij begint het voorjaar met de Keistad Baancompetitie. Gister was de eerste wedstrijd: een 3000 meter. Bij de wedstrijdgroep ligt de focus nu vooral op marathons, dus de deelname vanuit die groep is klein. Dit jaar doet Rijnvis voor het eerst mee en we reden samen. Op basis van de opgegeven tijden stond zijn in de eerste serie en ik de derde. Ik was dus rijkelijk vroeg en wachtte nog even met omkleden en warmlopen. 

Na mijn gebruikelijke rondje door de omgeving zag ik Rijnvis finishen en deed ik nog wat laatste warming-up. Ik was met een ingeschreven tijd van 11:51 ongeveer de langzaamste in mijn serie, bovendien was ik al een week verkouden en speelt afentoe mijn rechterlies op. Voorzichtig starten en dan maar kijken hoe het zou gaan. Ik moest helemaal aan de buitenkant starten en kon na de eerste bocht helemaal achteraan in de groep aansluiten. 

Het tempo was stevig, maar goed met rondjes van net iets sneller dan 95. De eerste kilometer ging in 3:55, dat was mooi. Toen ik dacht dat het een beetje inzakte probeerde ik van de laatste plaats op te schuiven, maar zag daarvan af omdat ik te veel naar buiten zou moeten en ik voelde mijn lies weer. 

De tweede kilometer was uiteindelijk ook niet echt langzamer met 3:56. Nu begonnen mijn darmen ineens op te spelen. Het voelde alsof ik naar het toilet moest. Met nog 2 rondjes te gaan kon ik het niet echt meer houden, waardoor ik niet lekker meer liep en een klein gaatje moest laten vallen. Na nog één onconfortable rondje ging ik direct door naar het toilet. Eindtijd 11:55 was gegeven de omstandigheden prima, zonder deze ongemakken had het nog een stukje sneller gekund. De mooie foto's werden weer gemaakt door Harry van 't Veld.

Twee wedstrijden in een week

Terwijl ik dit schrijf is er het één en ander veranderd. Allereerst hadden we weer een jaarwisseling. 2023 sloten we af met oliebollen en de traditionele Sylvestercross. Daarnaast is het sinds een paar dagen droog en koud en de komende dagen wordt het nog kouder, een heel verschil met de weken met relatief hoge temperaturen en vooral veel regen van hiervoor. 

Op Oudejaarsdag vielen er flinke buien en er stond een stevige wind, maar volgens de diverse buien-app's zou het 's middags droog zijn. Prima weer om in een korte broek aan de start te staan. Ik koos wel voor een lang shirt om zweet (en andere dingen) weg te kunnen vegen. Het was natuurlijk de vraag hoe het parcours erbij zou liggen. Bij de clinics had ik wat stukjes verkend en het leek wel redelijk goed te zijn en dat bleek ook te kloppen. Het zand was natuurlijk mul, maar er was maar één flinke modderplas, wel tactisch in een scherpe bocht.

In vergelijking met de vorige jaren was de start nu om half drie in plaats van drie uur en het parcours was gewijzigd. Deze keer liepen we tegen de klok in met een lang paardenpad (700 meter) langs het spoor. Uiteraard zat er nog steeds een extra lus van 1500 meter zand direct na de start,

Net als vorig jaar deden Kees, Peter en Fabiënne ook weer mee en Tanneke kwam ons aanmoedigen. Peter en Fabiënne hadden een week of twee daarvoor een snelle tijd op een halve marathon neergezet, dus ik verwachtte nu de langzaamste van het viertal te zijn. We waren mooi op tijd, zagen de prominenten finishen en konden een plekje helemaal vooraan bij de start bemachtigen. Vanaf de start schoot Kees op hoge snelheid weg, ik zag hem als eerste door de bocht gaan. Wij liepen ook voorin en bleven zo uit het gedrang, maar toch werd ik door een andere loper geraakt en kon een valpartij niet vermijden. Ik was bang dat de hele meute over me heen zou komen, maar lag ver genoeg voor en stond ook heel snel weer op, wat adrenaline met je kan doen. 

In mijn beleving liep Fabiënne voor me, maar ik zag haar nergens meer. Ik liep een tijdje gelijk op met Eric uit de C-groep, maar had het idee dat het te hard ging en liet hem gaan. Na 1500 meter mul zand probeerde een comfortabele snelheid te vinden. Dat lukte zo rond 4:40 en ik trok me niets aan van alle snellere lopers die achter me gestart waren en nu voorbij kwamen snellen. Bij de tweede doorkomst door de modderplas haalde ik de eerste achterblijvers in, maar toen we weer op het pad langs het spoor kwamen voelde mijn rechterenkel alsof ik 'm verzwikt had. Ik liet het tempo even zakken tot wandelen en pikte daarna weer een rustiger dribbel op en besloot om na twee rondjes te stoppen, want zaterdag wachtte de Florijn Winterloop. 

Kees eindigde uiteindelijk als vierde. Peter en Fabiënne liepen ook een stiuk sneller dan vorig jaar. En Tanneke maakte wat foto's en filmpjes. Lees onder de foto's verder voor de Florijn Winterloop.

Na afloop van de Sylvestercross had ik wat kleine pijntjes, waarschijnlijk toch de gevolgen van de buitelijn, maar ze waren net op tijd weer over. Zaterdag 6 januari bij de Florijn Winterloop was het ineens koud en droog. Er stond een aardig windje maar nu uit het noord-oosten zodat we die op de terugweg hoofdzakelijk mee zouden hebben.

Deze keer ging Nienke uit de C-groep mee en er zou ook een delegatie van de wedstrijdgroep aan de start staan. De avond ervoor was het wat later geworden, ik had een cross in de benen en vorig jaar was de deelname geen heel groot succes. Ik temperde de verwachtingen maar wat.

Bij de start was ik lekker weg op m'n nieuwe Asics. Na het bruggetje zag ik dat het iets te hard ging en ik zocht een lekker tempo terwijl ik verwachtte dat Roger en Nienke zouden aansluiten of voorbij komen. Na ruim een kilometer kwam er een grotere groep (6 of 7 lopers) voorbij met ongeveer hetzelfde tempo. Omdat we een flink stuk tegen de wind zouden krijgen was ik op zoek naar een groep waarin ik mee kon en dit leek de juiste. De samenstelling wisselede een beetje, maar onder aanvoering van een meneer in een geel shirt bleef er een mooie groep over. Na 3 kilometer sloot Nienke ineens aan en toevallig stond daar ook fotograaf Harry die hele mooie foto's maakte (kijk zelf maar hier).

Nienke liep een beetje harder en liep daardoor weg uit de groep. Ik nam een tijdje de kop over samen mer een andere loper, maar hield in mijn achterhoofd dat ik langs de Leusderhei niet op kop wilde lopern. Dat lukte uitstekend. Steeds kon ik achter één of twee andere lopers een beetje uit de wind blijven. Op de Waterlooweg nam ik de kop weer over, maar daar stond de wind toch ook nog vervelend schuin tegen. Toch bleef de snelheid redelijk constant net onder 4:30 en de 10 kilometer was sneller dan de afgelopen twee jaar. Nienke bleef in het zicht en na een kilometer of 10 ging ze een stukje wandelen, waardoor we nog wat dichterbij kwamen. Ik begon ook moe te worden en moest wel mijn laatste twee metgezellen laten gaan (de loper in het geel en oranje). Op de Treekerwag wandelde Nienke weer een paar meter en kwam ik er weer bij. Ze liep direct weer verder en haasde me voorbij de loper in oranje terwijl fotograaf Harry weer op de juiste plek stond:

Voor mij ging het weer iets te hard, maar even verder liep ik haar voor de laatste keer voorbij en moest ik alleen verder. Het ging wat moeizaam nu ondanks de wind achter en de snelheid zakte naar ongeveer 4:35. Op wilskracht knokte ik me het laatste stukje langs de Grift terug naar de finish. Het vooruitzicht van een mooie eindtijd hielp. 1:12:15 is ruim 3:30 sneller dan vorig jaar.

Smile, you've paid for this!

 Al twee keer eerder deed ik mee met de halve marathon in Eindhoven, dit jaar was de derde keer. Omdat ik sinds een klein half jaar aan een project bij ASML werk kon ik via ASML inschrijven. Dat was voordeliger, ik kreeg er maar liefst twee mooie shirts bij en kon gebruik maken van een centraal meetingpoint in restaurant de Lichttoren. Hier waren hapjes en drankje te krijgen, werden foto's gemaakt en was mogelijkheid jezelf om te kleden en een tas met kleding achter te laten. Omdat ik ook meer dan 500 euro aan sponsorgeld voor het KWF had verzameld, zou ik daar ook nog een (rood) shirt van krijgen. Deze heb ik nog niet ontvangen, dus afgelopen weekend kon ik kiezen uit één van deze mooie shirts. Uiteindelijk werd het de blauwe.

Net als de vorige keer zette ik de auto bij het station in Best. In tegenstelling tot 2021 was het daar nu wel druk. Het kostte dus ook wat moeite om een plekje te vinden. In de trein nam ik nog een boterham en een banaantje, In Eindhoven moest ik het parcours oversteken om vanaf het station bij de Lichttoren te komen en na het droppen van mijn tas nog een keer om naar de start te komen. Kees deed uiteraard ook mee en Nielske liep met een estafette-team van Freo. Kees stond in startvak A, bij de snelle lopers. Ik mocht naar B. Het lukte niet om elkaar voor de start nog te vinden. We zouden elkaar waarschijnlijk na afloop wel treffen.  

Ik liep wat heen en weer als warming-up en ging een keer of drie naar de WC. Het was enorm druk met onder andere veel mensen in een ASML shirt. Ik voelde me niet helemaal top, want had al een paar dagen last van keelpijn en een verkouden gevoel. Het wachten in het startvak duurde ook wel erg lang, volgende keer kan ik daar wel later gaan staan. Ik was blij dat het startschot klonk. 

Ik wilde in ieder geval onder 1:45 lopen. 1:40 leek me te hoog gegrepen. Dt betekende kilometers van net onder 5 minuten. De hazen voor 1:45 stonden een eindje voor me en waren uit beeld verdwenen toen ik van start ging. Ondanks de drukte gingen de eerste kilometers lekker tussen 4:45 en 4:50. Na een bocht ging het parcours ineens verder over het fietspad. Daar was het een stuk smaller en werd het dringen om te kunnen blijven doorlopen. Na een tijdje besloot ik net als wat andere lopers om via de berm naar de weg te gaan en achter het publiek verder te lopen, Aan het eind van het fietspad voegden we weer in. In plaats van langzamer was de vijfde kilometer juist sneller dan de voorgaande (4:36) en misschien wel iets te snel. Daarna volgden weer een serie vlakke kilometers rond 4:45 en al voor 10 kilometer had ik de hazen van 1:45 achterhaald. 

Er stond weinig wind en de temperatuur viel in vergelijking met de voorspelling mee, maar toen de zon er toch een beetje doorkwam werd het nog benauwd. Ik kreeg een beetje moeite met het tempo dat langzaam begon op te lopen naar boven 4:50. en vanaf 15 kilometer ook net boven de 5 minuten. Ik had genoeg buffer om onder 1:45 te finishen en op wilskracht liet ik het ook niet te ver oplopen. Im de laatste kilometer had ik nog een beetje versnelling over en ik kwam in1:42:50 over de finish.

Bij de finish stonden Kees en Nielske op me te wachten. Kees had met 1:27:02 een hele mooie tijd neergezet en Nielske was terecht ook heel tevreden over haar kwart marathon.

Op de foto zie trouwens mijn nieuwe Brooks Hyperion. Fijne lichte reactieve schoenen.

Langs het parcours staan uiteraard borden op iedere kilometer. Deze zijn in Eindhoven voorzien van motiverende spreuken als "Pain is French word for bread". Leuk, maar de leukste was van één van de toeschouwers die ik twee keer tegen kwam: "Smile, you've paid for this."

Zomer 2023

 De zomer van 2023 zit er al weer op. In juni was ik op vakantie en liep ik drie keer een stukje in Noorwegen. De eerste had flink wat hoogtemeters https://www.strava.com/activities/9283229452 en de laatste ging over het strand door mul zand tegen de wind in https://www.strava.com/activities/9339378274 in een poging een mooie tijd op een segmentje neer te zetten. Nieuwe paadjes ontdekken is altijd leuk. Voor de C-recreanten begon de daarna een maand zonder training, maar de wedstrijdgroep trainde wel door. Richard nam afscheid als trainer en vroeg of ik in de maand juli de trainingen wilde verzorgen. Het was even een beetje ingewikkeld plannen omdat ik net op een opdracht in Eindhoven was begonnen, maar ook een mooie gelegenheid om één keer in de week zelf aan te haken en weer iets pittiger te trainen en dat ging prima. 

De andere dagen waren vooral lange duurlopen in een rustig tempo. Met in gedachten een mogelijke halve marathon in oktober maakte ik ze een beetje langer van 10 tot 12 km naar 14 tot 16 kilometer. Ik twijfelde tussen Eindhoven, waar Kees weer mee zou doen en Amsterdam, waar een collega meeloopt. Even overwoog ik voor twee te gaan, maar uiteindelijk schreef ik me via ASML in voor Eindhoven. Ik heb de mogelijkheid om geld op te halen voor het goede doel (klik op het plaatje).

En dan was er op 8 september nog een avondwedstrijd op de baan van AV Pijnenburg in Soest. Daar wilde ik wel weer een 3000 meter proberen. In het voorjaar liep in 12 minuten in Amersfoort in een serie met anderen die hetzelfde tempo liepen. Dat zou in Soest anders zijn, want van de 20 deelnemers hadden 15 een (veel) snellere tijd opgegeven en 3 geen tijd, ik zou dus waarschijnlijk alleen lopen. De start was zoals te verwachten weer snel en de eerste kilometer met 3:51 ook. De tweede ging ook nog net onder 4:00, maar het werd wel een beetje moeizamer. De enige op papier langzamere loper had ik achter me gelaten en daar wilde ik me niet door laten inhalen. Dat gaf net die extra motivatie om het verlies te beperken en met 11:51 als eindtijd was ik heel tevreden.

Nog een zomeravondcup 2023

 Van de vier wedstrijdjes zomeravondcup loop ik er dit jaar twee. De eerste moest ik wegens een blessure laten schieten en tijdens de laatste ben ik op vakantie. Na een rondje bij Maarschalkerweerd stond deze keer weer het rondje bij Overvecht op het programma. Dat is niet mijn favoriete rondje, er zitten iets meer bochtjes en een tunneltje in, in het zicht van de finish moet je nog een extra boog maken en het is meestal warmer, omdat deze pas eind mei en begin juni wordt gelopen. Dat was ook deze keer het geval en bovendien stond er een aardig windje. Maar ach we zouden wel zien. Stiekem hoopte ik weer onder de 45 minuten te finishen. Voor de start trof ik weer een flinke delegatie uit Soest: Esmee, Roger, Karin, Martin, Bart, Jos, Mark, Ronnie, Maarten, Ruud, Cor, Dirk, Ad, Enno, Niels, Jeroen, Wouter, Frits, Margitte en Vincent. Erik deed mee aan de 5000 meter.

Het eerste rondje op de baan voelde snel, dus ik probeerde een beetje op mijn gemak te gaan lopen en niet direct Roger te volgen die iets sneller startte. Na een kilometer kwam ik weer bij Roger. Die kilometer was met 4:17 aan de snelle kant. Na het keerpunt sloot ik aan bij een groepje met daarbij een bekende dame. Bij een vorige aflevering was achter mij blijven hangen zonder overnemen en pas toen ik het moeilijker kreeg, liep ze bij me vandaan. Ik betrapte me er op dat ik vanaf dat moment met haar bezig was. De 2e kilometer ging in 4:23. Daarmee lag ik op schema, maar helaas liep ik wel in vol in de wind, want van het groepje was niets meer over. Al bij 3 kilometer werd het zwaar en het tempo zakte naar 4:28. Al voor het 4 kilometerpunt liep mijn metgezellin achter een andere loper aan bij mij weg en ik had niet meer de energie om aan te haken. Na twee volgende kilometers van 4:35 en 4:37 zat onder de 45 minuten er niet meer in en besloot ik "rustig" uit te gaan lopen rond 5 minuten per kilometer. Roger was al voorbij gekomen en later volgden Enno, Vincent, Peter, Wouter en Karin.   

Hieronder nog wat foto's van deze en de vorige Zomeravondcup.

Zomeravondcup 2023

Het was even onzeker wat ik zou doen. Ten eerste werd ik een paar weken geleden geplaagd door een hamstringblessure, maar de combinatie van actieve rust met wat wandelingen, rekken, krachtoefeningen en rustig weer opbouwen (3 km, 6 km , 9 km, 12 km) zorgde ervoor dat ik er vertrouwen in had om weer een wedstrijdje te lopen. Dan was er nog de vraag wèlke wedstrijd. Ik had me aangemeld voor zowel de Keistad Baancompetitie waar de afsluitende 800 meter op het programma stond als de Zomeravondcup waar de tweede 10 kilometer gelopen kon worden. In beide gevallen zou het niet meer mogelijk zijn om in het eindklassement mee te doen. Voor de Baancompetitie had ik al twee wedstrijden gemist door ziekte en die hamstringblessure en van de Zomeravondcup had ik de eerste gemist en kan ik ook niet mee doen met de laatste in verband met vakantieplannen. Een 800 meter loop ik niet vaak en vind ik een leuke afstand, maar ik koos uiteindelijk voor Utrecht omdat de 10 kilometer wel meetelt voor de Runnerscup. 

Met de auto vol andere lopers (Dirk, Karin en Esmee) reed ik naar Utrecht, waar we al snel veel andere Pijnenburgers tegenkwamen: Timo, Enno, Niels, Bas, Ronnie, Maarten, Ruud, Han, Martin, Arno, Mark, Jos, Roger, Peter, Cor en nog een Karin. Erik en Eric waren net gestart voor een 5000 meter.

Ik moest nog mijn startnummer halen en kreeg die uitgereikt door Sander (bekend van de radio).Hij had de eerste wedstrijd ook gemist wegens een blessure en zou vanavond weer een poging wagen. Ik wenste hem succes en was klaar om me om te kleden en een stukje in te lopen. Het was de hele dag al regenachtig en volgens voorspelling zou het rond de wedstrijd ook nog wel aardig door regenen. Gelukkig was het niet koud en er stond weinig wind. Ik deed mijn warming-up met een jackje aan daarna nog een paar versnellinkjes en besloot wederom niet te ver naar voren in het startveld te gaan staan. Dat voorkomt dat ik te snel start en zo kan ik een groot deel van de wedstrijd nog mensen inhalen. Deze keer werkte dat inderdaad ook weer prima. Het eerste rondje op de baan was met 1:50 rustig aan, maar ik wilde niet te veel energie verspillen aan zig-zaggen en inhalen. Eenmaal van de baan af haakte ik aan bij andere lopers en liep soepel van groepje naar groepje. De eerste kilometer ging in 4:20, prima voor een eerste kilometer. 

Dit jaar lopen we het rondje in tegengestelde richting, dus liepen we de afslag naar het zwembad voorbij om verderop onder de snelweg door te gaan en daarna een rondje tegen de klok in om het fort Rijnsweerd te lopen. Een klein nadeel is dat we langer met een grote groep over het fietspad lopen dat gedeeltelijk met dranghekken is afgezet, waarbij je op de pootjes van die dranghekken moet letten als je zoals ik aan de linkerkant van een groepje loopt. Het was wel een lekker groepje waarmee we langzaam maar zeker dichterbij een groepje met Roger, Peter en Karin kwamen die voor mij gestart waren. Eén van de lopers uit mijn groepje versnelde een beetje om het gaatje te dichten en samen sloten we aan. Ik ging "er op en erover" en liep via de binnenbocht het groepje voorbij. Een eindje voor me liep alweer een ander groepje of wat daarvan over was, dus ik had weer een ander richtpunt. Het tempo bleef mooi constant met 4 kilometers tussen 4:25 en 4:30. Vanaf 5 kilometer liep ik een kleine 2 kilometer samen met een man met lang haar en een wit shirt nog steeds net onder 4:30, het begon wel wat moeite te kosten, maar ik wist op karakter een echte terugval te voorkomen. Alleen de 9e kilometer viel met 4:41 een beetje uit de toon. Een echte versnelling zat er niet meer in maar 4:24 voor de laatste kilometer was netjes. Uiteindelijk kwam ik net onder de 45 minuten over de streep en was ik dik tevreden.

Keistad baancompetitie 5000 meter

De derde wedstrijd bij de Keistad Baancompetitie is de 5000 meter. Het verslag van de tweede wedstrijd (1500 meter) ontbreekt omdat ik die wegens een licht buikgriepje moest laten schieten. Gelukkig kon ik de loop van de week weer gewoon lopen en had ik verder geen last meer van. Dit jaar hebben we nog niet veel geluk met het weer bij de baancompetitie. In de eerste wedstrijd werd de serie van Bart geplaagd door een flinke natte sneeuwbui en ook de tweede avond was het nat. Deze week was het droog en helder, maar nog wel koud, maar de koude droge lucht sneed flink je longen in.

De 5000 meter werd in 5 series gelopen, die daardoor dus vrij groot waren. In mijn tweede serie stonden er 25 lopers op papier en uiteindelijk 23 aan de start. Ik had bij de inschrijving een verwachte eindtijd van 21:14 opgegeven op basis van mijn prestatie bij de Hulckesteijnloop in september vorig jaar. Dat was misschien een beetje voorzichtig en het was één van de langzaamste tijden in mijn serie. De tacktiek was wederom meegaan met het achterste deel van de groep, ritme zoeken en proberen vlak te lopen.

Na de start was het even een beetje dringen, maar na een half rondje had ik weer een plekje aan de binnenkant in de rug van een loper van GAC. Dat bleek Wim van 71 te zijn. Naast me liep Quirina die ik nog kende van de Hulckesteijnloop. In het voorste deel van de serie had Esmee een plekje gevonden. Het was haar allereerste baanwedstrijd en ze vond het best spannend. Maar omdat ik wist dat ze sneller zou zijn dan ik, had ik haar aangeraden om niet achter mij te blijven plakken. In de 12 rondes die volgden werd het kopwerk afwisselend gedaan door Wim, Qurina en mij. Af en toe pikten we iemand op die iets te hard was gestart. Eén van deze lopers versnelde tot drie keer weer op het moment dat we aansloten, dat was wel apart. 

Het tempo was goed. over de rondjes heen ging het misschien steeds iets langzamer, maar ik liep net niet in het rood en kon slim anticiperen als er een beetje versneld werd. Bij het ingaan van de laatste ronden warem Wim en ik met z'n tweeën een beetje los van de rest. Wim nam de kop hard over en ik haakte aan. Bij het uitkomen van de laatste bocht had ik nog een extra versnelling over en ik wist zelfs nog bijna een loper voor ons in te halen. Uiteindelijk bleef hij me net voor, maar ik was enorm tevreden met de eindtijd (20:41) en de manier waarop ik dit weer had kunnen lopen.

Mooie foto's van Harry van 't Veld.