Dat ging al weer beter.

De westrijden van de Keistad Baancompetie volgen elkaar snel op. Gisteravond stond de 1500 meter op het programma. Na de tegenvallende 3000 meter van vorige week was het tijd voor revanche. En het moest ook wel een beetje beter want deze keer stond ik ingedeeld in serie 5 met veelal snellere lopers. Grappig detail dat er naast mij nog vier andere lopers van AV Pijnenburg aan start stonden, allemaal jeugdleden (U14 of U16). Ik was sowieso de oudste deelnemer in deze serie. De zoon en dochter van R. stonden ook in de serie. Ze vertelden me dat ze K. de tip hadden gegeven met mij mee te gaan omdat ik wel zou weten hoe dit in te delen.

Het was gelukkig iets warmer dan vorige week, droog en er stond vrijwel geen wind. Ik moest weer aan de buitenkant starten en zag een aantal snelle lopers er vandoor gaan. Halverwege het eerste rechte stuk vond ik een gaatje om aan de binnenkant te kunnen lopen en liet me met het groepje mee voeren. Het tempo voelde hard, maar niet te hard. Ik had de afgelopen weken een aantal trainingen gedaan met korte intervallen waarin ik net iets sneller liep dan 3:40 per kilometer en dat hielp. Aan het eind van de eerste bocht liep ik vlak achter K. Ze liep net iets langzamer dan ik wilde. In het passeren tikte per ongeluk haar voet aan, maar gelukkig zonder gevolgen.

Ik liep op gevoel en had geen tijd om op mijn horloge te kijken, bijblijven was het idee. Uit strava haal ik dat  de eerste ronde in 84 seconden ging, net iets harder dan de bedoeling was. Ik bleef achter een andere jongedame lopen, waarbij ik voor mijn gevoel af en toe een beetje moest inhouden, dat was niet erg, want zo kon ik nog iets over houden voor de tweede helft. Het tweede rondje was met 90 seconden inderdaad iets langzamer. Op het 1 kilometerpunt ging het tempo er nog iets meer uit besloot ik in te halen, maar die kleine versnelling voelde ik 150 meter verder al in mijn benen. De laatste 300 meter werden zwaar, De jongedame die ik had ingehaald, kwam nog weer voorbij en het ontbrak aan energie om mee te gaan. Toch ging mijn snelheid nog wel weer iets omhoog, maar op 30 meter kwam K. als een raket voorbij, kijk maar naar mijn verbaased blik op de laatste foto. Toch ben ik best tevreden met mijn eindtijd van 5:31, wat ook weer een clubrecord bij de M 60 oplevert.

20 seconden te langzaam

 De tijd vliegt, het is alweer maart en de Keistad Baancompetitie is weer begonnen. Het vliegen van de tijd zorgt er ook voor dat ik weer een jaar ouder ben en nu als zestigjarige rond loop. Als competatief ingestelde loper zie ik dat ook als een kans, want ik val nu in een andere leeftijdscategorie, onder andere voor de clubrecords. Die twee zaken kwamen gister bij elkaar. want er stond een 3 kilometer op het programma en het huidige record stond op 11:59. Vorig jaar liep ik 11:55, dus wie weet zou ik dit record kunnen verbeteren.

De eerste wedstrijd van de baancompetitie begint vroeg in het jaar en echte snelheid hebben lopers dan traditioneel niet in de benen. In de afgelopen weken had ik een aantal keer 6 x 500 meter op 4 minuten per kilometer getrained en daarbij gemerkt dat ik best moeite had met dat tempo. Bo. Daarnaast voelde ik een verkoudheidje opkomen en was het gisteravond behoorlijk koud. Bij het inlopen vond ik de lucht droog in mijn keel. 

In de serie-indeling zat ik in de tweede serie, op papier als één van de snelste lopers. Het risico zat er in dat ik geen geschikt groepje zou vinden om aan te haken. Ik moest helemaal aan de buitenkant starten. De start liet lang op zich wachten door technische problemen, zodat we allemaal weer afkoelden, maar uiteindelijk konden we weg. Waar ik voor vreesde gebeurde bij het uitkomen van de bocht probeerde ik een beetje in te schuiven, maar het tempo was voor mijn gevoel zo laag dat ik er langs liep en de kop overnam. De eerste twee honderd meter was met 46 seconden niet bijzonder snel voor een start, dus mijn gevoel dat er langzaam gestart was, klopte.

En zo liep ik op kop van een groep(je) geen idee wie mij volgden, maar Annabel zat er wel bij die vooraf had verteld onder de 12 minuten te willen lopen en graag door mij gehaasd wilde worden. Martin stond bij de start om mijn doorkomsttijden ten opzicht van het gewenste schema door te geven. De eerste twee 3 rondjes zat ik 2 seconden onder het schema. Dat was mooi, maar het ging niet zo ontspannen als dat het zou moeten. Tot overmaat van ramp voelde ik snel dat de veter van mijn linkerschoen losging. Ik wist het nog een twee rondjes vol te houden, maar toen gaf ik de kop over en 200 meter later moest ik het groepje laten gaan en daarmee ook het schema. 

Ik verloor 3 tot 5 seconden per rondje en nog een keer ingehaald zodat ik 6e liep. In de laatste ronde hervond ik nog iets van energie en met een eindsprint wist ik alsnog 5e in de serie te worden in een eindtijd van 12:16. 20 seconden langzamer dan waar ik op had gehoopt. De mooie foto's komen weer van Harry van 't Veld.

Florijnwinterloop 2025

 Het is alweer 2025 en als het even kan loop ik op de eerste zaterdag van het jaar mee met de Florijnwinterloop in Woudenberg. Dat is ook dit jaar weer gelukt. Normaliter schrijf ik me ter plaatse in om niet verrast te worden door winterse weersomstandigheden, maar deze keer nam ik een paar dagen eerder het startnummer over van iemand die wegens een blessure niet kon meedoen. Net als andere jaren had ik een paar passagiers: Martijn, via wie ik het startnummer had overgenomen en Selina, die zich op de vrijdagavond nog meldde. Verder liet Kees 's morgens weten dat hij vanuit Nuenen zou komen om ook mee te lopen. Natuurlijk waren er ook nog wat wedstrijdlopers van AV Pijnenburg, maar ik wist al vooraf dat ze allemaal sneller zouden zijn dan ik.

Het startnummer kon nog op mijn naam gezet worden en bij de inschrijving trof ik Kees, zodat we samen een stukje van het parcours konden verkennen en tijdens het inlopen de plannen konden bespreken. Hij hoopte rond 3.50 per kilometer ter lopen en net boven het uur uit te komen. Ik zou proberen 4.30 te lopen waarmee ik in de buurt van 1 uur en 12 minuten moest finishen, net als vorig jaar. In het startvak bleef ik een beetje in het midden om niet direct met een te snelle groep mee te gaan, de rest stond allemaal verder naar voren. Ik zag nog wel Alexander, een loper die vorig jaar ongeveer dezelfde tijd liep als ik.

Na de start ging ik op zoek naar een lekker gevoel en een groepje. Ik haakte een tijdje aan bij een meneer op Bare-foor schoenen. De eerste kilometer ging met 4.18 net iets te hard. Iets voor ons liep een wat groter groepje met onder andere Annabelle, die voorheen bij AV Pijnenburg liep en daarvoor liep nog Alexander. Ik dacht eigenlijk dat ik daarbij aan zou moeten kunnen haken. Mijn maatje leek een beetje te vertragen en ik ging er voorbij en sloot aan bij het groepje met Annabelle, waar twee andere dames het tempo aangaven. Ik merkte dat ik een beetje had geforceerd om aan te sluiten,maar hoopte dat ik in dit groepje een beetje kon herstellen. Het tempo bleef wel hoog tussen 4.18 en 4.24. We passeerden weer Harry van 't Veld die weer hele mooie foto's maakte

Langzaam kreeg ik het wat lastiger en bij de bocht naar de Doornseweg, na 6 kilometer liet ik het groepje gaan. Nu werd het lastig en mijn tempo zakte een beetje naar rond 4.30. Ik had nog wat speling om op de gewenste eindtijd uit te komen, maar begon een beetje in te leveren. 

Diverse lopers kwamen mij voorbij, terwijl één loper steeds achter me bleef lopen. Na 10 kilometer passeerde Annabelle die last had van steek. Na 11 kilometer was de energie op en liet ik het tempo wat verder zakken tot net onder 5 minuten per kilometer. Op de foto's is het ook wel zichtbaar.

Op het eind ging het nog weer een beetje sneller en mijn eindtijd was 1:13:59. Ongeveer anderhalve minuut langzamer dan vorig jaar. In de uitslag zie ik dat de mensen die ik in het begin volgde rond 1:10 of sneller hebben gelopen, ik had dus niet het goeie groepje gevonden. 

Kees zette met 59 minuten 17 seconden een hele snelle tijd neer:

Nieuwe schoenen

 Afgelopen jaar liep ik ruim 1600 kilometer. Voor veel lopers is dit niet een opvallende hoeveelheid, maar sinds 2014 liep ik niet zoveel. Volgens Garmin heb ik ondertussen ook ruim 1100 kilometer op mijn Brooks Hyperion gelopen en nu begint er toch echt een beetje slijtage aan de zool zichtbaar te worden. In het afgelopen jaar heeft dit paar dienst gedaan als algemene trainingsschoen, ze zijn niet zo snel als de Ascics Magic Speed 3, die ik vooral voor wedstrijden en verharde ondergrond gebruik. Tijd voor nieuwe. Al bij binnenkomst bij de Runnersworld Utrecht werd me duidelijk dat het lastig zo niet onmogelijk is vergelijkbare schoenen te vinden. Hardloopschoenen hebben tegenwoordig dikke zolen met veel demping en meestal een plaat van bijvoorbeeld carbon. In de afgelopen jaren heb ik vooral gelopen op lichte schoenen met weinig demping, zodat ik de enerige van het landen gelijk weer hergebruik voor de afzet (reactief, kort grondcontact). 

Een carbonplaat in de zool zorgt wel voor een reactief effect. De verkoper ging voor mij op zoek en vond toch wat geschikte alternatieven. Na wat proefrondjes en een vergelijking van de prijs viel de keus op de New Balance FuelCell Rebel v4. 

Oudejaarsdag = Sylvestercross

Traditioneel stond ik 0- oudejaarsdag al vroeg te helpen met het bakken van oliebollen. Rond een uur of één kwam vriend P, samen met zijn dochter uit het noorden van het land om weer mee te doen met de Sylvestercross. Het is al de derde keer dat ze samen meedoen. Daarvoor was P er ook al eens alleen, Ondertussen hebben ze samen al diverse marathon avonturen beleefd: New York, Tokio, Berlijn en dit jaar staat Londen gepland. Ze worden daardoor ook steeds sneller, Afgelopen zaterdag liepen ze nog een halve marathon in 1:38 en 1:40. Dat is mij de laatste jaren niet gelukt. Toch lukte het me steeds om ze bij de cross voor te blijven, maar of dat dit jaar weer ging lukken, was de vraag. Bovendien wilde ik me deze keer een beetje inhouden om zaterdag goed aan de start te staan voor de Florijnwinterloop.

Samen fietsten we door Soest naar het parcours. Daar hadden we ruim de tijd voor een warming-up, voordat we een plaatsje vooraan in het startvak vonden. Het was niet zo koud als vooraf gedacht en de wind viel gelukkig ook mee. Ik liep wel in lange tight en had handschoentjes aan, die kon ik als het te warm zou zijn wel uitdoen en acter in mijn broek stoppen. Omdat we toch wel even moesten wachten tot de start besloot ik om rustig te vertrekken. De eerste kilometer gaat grotendeels door mul zand en daar kun je jezelf al opblazen, dat was niet de bedoeling. P vertrok echter best wel hard en ik besloot om hem voorlopig te volgen. Hij dacht blijkbaar dat ik al ergens voor hem liep en pas na een paar honderd meter had hij me in de gaten. Samen slalomden we door het zand, langs Tanneke die traditiegetrouw weer ons stond aan te moedigen.

In december had net als afgelopen jaren weer clinics gegeven aan een aantal deelnemers voor de Sylvestercross. Bij de laatste parcoursverkenning lag één pad er niet heel goed bij, het was glad door diverse plassen. Gelukkig was dat nu geen probleem en ook de boomwortels waren met gele verf gemarkeerd. We liepen samen redelijk vlotte kilometers tussen 4:40 en 4:30. Sinds vorig jaar is er een pittig hellinkje met mul zand in het rondje opgenomen bij de doorkomst langs de finish. Daar probeerde ik op techniek mijn snelheid een beetje vast te houden. P liet een gaatje vallen, maar ik merkte dat ik me daar wat geforceerd had en toe hij weer aanslootzei ik hem dat hij maar moest doorlopen. Mijn snelheid zakte naar ongeveer 4:50. Maar daarna kon ik consolideren en liep ik redelijk ontspannen verder, steeds in het gezelschap van een loper op blote voeten. P verdween langzaam aan uit het zicht. 

Bij de doorkomst van de tweede ronde kon ik mijn handschoentjes kwijt aan Tanneke en gemotiveerd door de aanmoedigingen ging deze weer een klein beetje sneller. Op een kleine 40 seconden van P kwam ik net onder de 46 minuten over de streep.

 

Alweer de derde Zomeravondcup

De planning van de Zomeravondcup en de Keistad Baancompetitie vertoont in 2024 geen overlap. Dat is mooi want nu kon ik 4 keer lopen in Amersfoort en 3 keer in Utrecht. Gister de derde. Met drie andere passagiers: Arno, Bart en Jelle reed ik naar Overvecht. Het had een groot deel van de dag geregend (en hard), maar zoals voorspeld was het vanaf halverwege de middag droog en scheen zelfs de zon. Het was met een graad of 18 niet te warm en de wind zou waarschijnlijk ook nog een beetje gaan liggen. Het zag er uit als prima omstandigheden om nu wel onder de 43 minuten te kunnen lopen. Het zou wel even opletten worden op het stukje waar we over het gras van de atletiekbaan naar de weg moesten. Daar waren matten gelegd om het een beetje begaanbaar te maken. 

Net als bij andere wedstrijden had ik vooraf weer niet het idee dat het een hele goede tijd zou worden, maar dat hoort er blijkbaar bij. In de eerste kilometer ga ik op zoek naar een rtitme en dan zien we wel hoe het gaat. Bij de start lukte het me om een plekje aan de binnenkant van de baan te krijgen en zonder al te veel gedrang kwam ik mooi de eerste 600 meter door. Ik spotte al snel de twee dames waar ik de vorige aflevering een tijd achter had gelopen en ook nu haakte ik na een kilometertje aan bij een groepje dat daar achter liep. De eerste kilometer ging in 4:09. Erg vergelijkbaar met de vorige twee afleveringen. Het groepje dunde langzaam uit en rond kilometer 2 waren we nog met z'n vijfen. Het koste voor mijn gevoel wel iets meer moeite om bij het groepje te blijven. Nog een kilometer later waren we nog met 3. Het tempo lag nog steeds net onder 4:15. Wel een mooi tempo voor mijn doel 42:30. Bij kilometer 4 ging ook één van de twee dames overboord. Ik kon nog bij blijven tot net voorbij kilometer 5, maar moest toen ook een gaatje laten. De volgende 2 kilometers werd het gat niet veel groter met een tempo van 4:22. Maar daarna kwam er toch een flinke tik. Ik werd weer ingehaald door de andere dame en mijn tempo zakte richting 4:30. Een eindtijd van onder 43 minuten raakte uit beeld. Op mijn tandvlees kon ik verder verval voorkomen en volgens Garmin had ik zelfs nog een aardig eindsprintje waarmee ik op 43:20 uit kwam. Dat viel toch een beetje tegen, net als de koude douches na afloop. De eindtijd is wel net voldoende om score in de Runnerscup te verbeteren.

Zomeravondcup nummer 2

 Meestal is het tijdens de eerste twee wedstrijden van de Zomeravondcup nog niet zo warm. 14 mei leek echter een uitzondering te worden. Overdag was het ruim biven de 20 graden. Er werden echter wel flinke buien voorspeld, misschien zelfs met onweer. Ik hield buienradar de hele dag in de gaten. Deze keer reden Carla, Daan en Marco met me mee en al tijdens de de korte rit naar Utrecht begon het te regenen. In de auto zagen we de temperatuur flink zakken. Op de parkeerplaats wachtten we de piek van de bui even in de auto af maar toen we uitstapten was het al een stukje frisser. 

Wellicht door de weersverwachting, maar er waren deze keer minder deelnemers van AV Pijnenburg, hoewel nog steeds een aantal, zowel van de recreanten als de wedstrijdgroep. Toen we klaar stonden om te starten barstte er nog een buitje los, er leek echter geen onweer bij te zitten. Toch werd de start even uitgesteld omdat er een landbouwvoertuig op het parcours. Flink wat deelnemers ging even schuilen. Ik bleef gewoon staan, want de extra afkoeling was welkom.

In verband met de warmte die er de hele dag was geweest wilde ik niet te hard van start gaan, maar aan de andere kant klonk een lage 43-er ook wel weer erg aantrekkelijk. Ik stond wat verder voor aan en kon zonder in het gedrang te komen lekker aan de binnenkant over de baan. De eerste kilometer was met 4:10 prima. Daarna sloot ik aan bij een groepje waarvan uiteindelijk twee dames en ik overbleven. Ze liepen een strak tempo (net boven 4:15). Tot en met kilometer 3 kon ik dat goed volgen. Daarna merkte ik dat het misschien net te hard was. Toch bleef ik nog even aanhaken, samen met twee anderen die we hadden bijgehaald. Bij kilometer 5 moest ik lossen en ging mijn tempo een beetje omlaag, naar net boven 4:25. Ik kon een echte instorting wel voorkomen ondanks dat ik nu wel in mijn eentje in weer een bui tegen de wind in moest. 

De eindtijd was net iets minder snel dan vorige keer (43:33) maar gezien de omstandigheden niet slecht.

Gewoon gaan!

Een 800 meter is een bijzondere wedstrijd. Je moet vanaf het begin hard gaan. Iedere seconde die je in het begin laat liggen, kun je later niet meer inhalen. Aan de andere kant moet je net genoeg over hebben om door de onvermijdelijke verzuring heen toch nog de laatste 200-300 meter door te kunnen lopen. Ik vind het leuk, maar doe het veel te weinig. De laatste was in september 2021 toen ik met 2:34.8 een clubrecord liep. Gister stond ik Amersfoort aan de start voor de 800 meter die de Keistad Baancompetitie van 2024 afsloot.

Bij de inschrijving had ik een tijd van 2:40 opgegeven, stiekem hoopte ik mijn clubrecord nog een beetje aan te kunnen scherpen, maar bij een training met 10 x 300 meter lukte het me niet of nauwelijks om het empo van 3:20 per kilometer te halen dat voor 2:40 nodig is. Met de serie-indeling leek ik geen geluk te hebben omdat ik waarschijnlijk bij de snelste lopers hoorde.

Ik mocht starten in baan 6, aan de buitenkant en vertrok te snel, het leek wel een sprintje. Na 25 meter realiseerde ik me dat en schakelde over naar een ander tempo met iets meer ontspanning, bij het uitkomen van de eerste bocht lag ik voor en nam dus de kop, met een hele jonge atleet in mijn kielzog.

Tussen 200 en 400 meter probeerde ik iets van ontspanning te vinden. Het eerste rondje ging in ongeveer 1:14. Dat was snel! Maar de ontspanning kon ik niet echt vinden, waar ik in andere 800 meter wedstrijden na 400 meter erg makkelijk achter mijn voorganger loop en vaak bij 500 meter er voorbij ga, was ik nu zelf de haas en het haasje. Op 600 meter voelde ik de kracht uit mijn benen lopen en met nog 100 meter te gaan kwam Lars me hard voorbij

De laatste 100 meter gingen nog wel iets sneller zodat ik net de rest van het veld voor bleef. Helaas lukte het niet om onder 2:34.8 te lopen, maar 2:36.15 was wel onder 2:40. Op strava zag ik mooi hoe mijn snelheid na een hele snelle start inzakte. 

In het eindklassement eindigde ik uiteindelijk op de 34e plaats.

Meer mooie foto's van Harry staan hier.