Alweer de derde Zomeravondcup

De planning van de Zomeravondcup en de Keistad Baancompetitie vertoont in 2024 geen overlap. Dat is mooi want nu kon ik 4 keer lopen in Amersfoort en 3 keer in Utrecht. Gister de derde. Met drie andere passagiers: Arno, Bart en Jelle reed ik naar Overvecht. Het had een groot deel van de dag geregend (en hard), maar zoals voorspeld was het vanaf halverwege de middag droog en scheen zelfs de zon. Het was met een graad of 18 niet te warm en de wind zou waarschijnlijk ook nog een beetje gaan liggen. Het zag er uit als prima omstandigheden om nu wel onder de 43 minuten te kunnen lopen. Het zou wel even opletten worden op het stukje waar we over het gras van de atletiekbaan naar de weg moesten. Daar waren matten gelegd om het een beetje begaanbaar te maken. 

Net als bij andere wedstrijden had ik vooraf weer niet het idee dat het een hele goede tijd zou worden, maar dat hoort er blijkbaar bij. In de eerste kilometer ga ik op zoek naar een rtitme en dan zien we wel hoe het gaat. Bij de start lukte het me om een plekje aan de binnenkant van de baan te krijgen en zonder al te veel gedrang kwam ik mooi de eerste 600 meter door. Ik spotte al snel de twee dames waar ik de vorige aflevering een tijd achter had gelopen en ook nu haakte ik na een kilometertje aan bij een groepje dat daar achter liep. De eerste kilometer ging in 4:09. Erg vergelijkbaar met de vorige twee afleveringen. Het groepje dunde langzaam uit en rond kilometer 2 waren we nog met z'n vijfen. Het koste voor mijn gevoel wel iets meer moeite om bij het groepje te blijven. Nog een kilometer later waren we nog met 3. Het tempo lag nog steeds net onder 4:15. Wel een mooi tempo voor mijn doel 42:30. Bij kilometer 4 ging ook één van de twee dames overboord. Ik kon nog bij blijven tot net voorbij kilometer 5, maar moest toen ook een gaatje laten. De volgende 2 kilometers werd het gat niet veel groter met een tempo van 4:22. Maar daarna kwam er toch een flinke tik. Ik werd weer ingehaald door de andere dame en mijn tempo zakte richting 4:30. Een eindtijd van onder 43 minuten raakte uit beeld. Op mijn tandvlees kon ik verder verval voorkomen en volgens Garmin had ik zelfs nog een aardig eindsprintje waarmee ik op 43:20 uit kwam. Dat viel toch een beetje tegen, net als de koude douches na afloop. De eindtijd is wel net voldoende om score in de Runnerscup te verbeteren.

Zomeravondcup nummer 2

 Meestal is het tijdens de eerste twee wedstrijden van de Zomeravondcup nog niet zo warm. 14 mei leek echter een uitzondering te worden. Overdag was het ruim biven de 20 graden. Er werden echter wel flinke buien voorspeld, misschien zelfs met onweer. Ik hield buienradar de hele dag in de gaten. Deze keer reden Carla, Daan en Marco met me mee en al tijdens de de korte rit naar Utrecht begon het te regenen. In de auto zagen we de temperatuur flink zakken. Op de parkeerplaats wachtten we de piek van de bui even in de auto af maar toen we uitstapten was het al een stukje frisser. 

Wellicht door de weersverwachting, maar er waren deze keer minder deelnemers van AV Pijnenburg, hoewel nog steeds een aantal, zowel van de recreanten als de wedstrijdgroep. Toen we klaar stonden om te starten barstte er nog een buitje los, er leek echter geen onweer bij te zitten. Toch werd de start even uitgesteld omdat er een landbouwvoertuig op het parcours. Flink wat deelnemers ging even schuilen. Ik bleef gewoon staan, want de extra afkoeling was welkom.

In verband met de warmte die er de hele dag was geweest wilde ik niet te hard van start gaan, maar aan de andere kant klonk een lage 43-er ook wel weer erg aantrekkelijk. Ik stond wat verder voor aan en kon zonder in het gedrang te komen lekker aan de binnenkant over de baan. De eerste kilometer was met 4:10 prima. Daarna sloot ik aan bij een groepje waarvan uiteindelijk twee dames en ik overbleven. Ze liepen een strak tempo (net boven 4:15). Tot en met kilometer 3 kon ik dat goed volgen. Daarna merkte ik dat het misschien net te hard was. Toch bleef ik nog even aanhaken, samen met twee anderen die we hadden bijgehaald. Bij kilometer 5 moest ik lossen en ging mijn tempo een beetje omlaag, naar net boven 4:25. Ik kon een echte instorting wel voorkomen ondanks dat ik nu wel in mijn eentje in weer een bui tegen de wind in moest. 

De eindtijd was net iets minder snel dan vorige keer (43:33) maar gezien de omstandigheden niet slecht.

Gewoon gaan!

Een 800 meter is een bijzondere wedstrijd. Je moet vanaf het begin hard gaan. Iedere seconde die je in het begin laat liggen, kun je later niet meer inhalen. Aan de andere kant moet je net genoeg over hebben om door de onvermijdelijke verzuring heen toch nog de laatste 200-300 meter door te kunnen lopen. Ik vind het leuk, maar doe het veel te weinig. De laatste was in september 2021 toen ik met 2:34.8 een clubrecord liep. Gister stond ik Amersfoort aan de start voor de 800 meter die de Keistad Baancompetitie van 2024 afsloot.

Bij de inschrijving had ik een tijd van 2:40 opgegeven, stiekem hoopte ik mijn clubrecord nog een beetje aan te kunnen scherpen, maar bij een training met 10 x 300 meter lukte het me niet of nauwelijks om het empo van 3:20 per kilometer te halen dat voor 2:40 nodig is. Met de serie-indeling leek ik geen geluk te hebben omdat ik waarschijnlijk bij de snelste lopers hoorde.

Ik mocht starten in baan 6, aan de buitenkant en vertrok te snel, het leek wel een sprintje. Na 25 meter realiseerde ik me dat en schakelde over naar een ander tempo met iets meer ontspanning, bij het uitkomen van de eerste bocht lag ik voor en nam dus de kop, met een hele jonge atleet in mijn kielzog.

Tussen 200 en 400 meter probeerde ik iets van ontspanning te vinden. Het eerste rondje ging in ongeveer 1:14. Dat was snel! Maar de ontspanning kon ik niet echt vinden, waar ik in andere 800 meter wedstrijden na 400 meter erg makkelijk achter mijn voorganger loop en vaak bij 500 meter er voorbij ga, was ik nu zelf de haas en het haasje. Op 600 meter voelde ik de kracht uit mijn benen lopen en met nog 100 meter te gaan kwam Lars me hard voorbij

De laatste 100 meter gingen nog wel iets sneller zodat ik net de rest van het veld voor bleef. Helaas lukte het niet om onder 2:34.8 te lopen, maar 2:36.15 was wel onder 2:40. Op strava zag ik mooi hoe mijn snelheid na een hele snelle start inzakte. 

In het eindklassement eindigde ik uiteindelijk op de 34e plaats.

Meer mooie foto's van Harry staan hier.

Voor de dertigste keer: Zomeravondcup

 Als ik het goed geteld heb, stond ik deze week voor de dertigste keer aan de start van een wedstrijd bij de Zomeravondcup in Utrecht. Niet dat ik me daar op dat moment bewust van was. Ik was er deze keer samen met Rien en Maurits naar toegereden. Zoals gebruikelijk kwam ik weer veel bekenden tegen zowel AV Pijnenburgers als anderen. In eerste instantie werden we als niet zo makke schapen allemaal in één kleine kleedkamer gestopt, maar gelukkig ging later de tweede kleedkamer ook open. Net als ieder jaar was het deze eerste avond vrij frisjes en volgens de voorspelling zouden we later nog een bui krijgen. En omdat het af en toe stevig waaide zou ik moeten proberen om niet te veel alleen of op kop te lopen.

Samen met Rien liep ik een stukje in en op de baan kwam ik Guido tegen waar ik ook nog een rondje mee liep. Geen tijd om kpud te worden met ruim 4 kilometer. Vlak voor de start bezocht ik nog een keer het toilet om de kans op darm problemen zo klein mogelijk te maken. Ik kwam laat bij de start en stond een beetje achteraan. Geen probleem zo kon ik rustig starten. Bij het rondje op de baan schoof ik een beetje naar voeren en na een kilometertje (in 4:11) sloot ik aan bij een grote groep rond de hazen van 45 minuten. Mijn ambitie lag wat hoger. Ik wilde proberen rond 4:20 per kilometer te lopen. Dus moest ik deze groep voorbij. Gelukkig was het hier nog breed genoeg, iets verderop was dat misschien lastiger geworden door de dranghekken op het fietspad. In de tweede kilometer bleef ik even hangen achter een klein groepje met daarin een kleine dame die ik kende van vorige edities. Dat ging me echter toch te langzaam en met een kleine versnelling sloot ik aan bij een meneer in een short van de Montferlandrun. We zouden samen blijven lopen tot zo'n 1500 meter voor het einde. De tweede kilometer ging in 4:23.

Eerst was het een groepje waarin we wat naar voren schoven en langzaam viel dat uiteen onder ons tempo. Ik merkte dat we de wind achter hadden, dat betekende dat we die de tweede helft tegen zouden hebben. Zo'n 50 meter voor ons liep een grotere groep en ik hield het tempo strak om te kijken of we daar wat dichter bij konden komen. Er volgde een mooie serie kilometers van 4:19, 4:19, 4:17 en 4:18). De groep voor ons was uit elkaar gevallen, maar het lukte wel om steeds even te profiteren van anderen nu het een beetje tegen de wind in ging. Ondertussen was het ook begonnen met regenen. In de volgende kilometer sloot ik aan bij een loper die iets harder voorbij kwam (4:14) en toen hij weer anderen voorbij ging bleef ik daar achter (4:17). In de laatste twee kilometer voelde ik mijn darmen een beetje opspelen en besloot ik niet tot het uiterste te gaan. De negende kilometer was dus een klein beetje langzamer (4:21), maar in de laatste versnelde ik nog weer wat (4:15) zonder een echte eindsprint. De meneer met Montferlandrun-shirt had ik laten lopen. Het werd een ongekend vlakke race met een mooie eindtijd 43:06. Ik was sinds 2019 niet zo snel geweest op een 10 kilometer.

Wat foto's van de 10 kilometer vind je op de site van de Zomeravondcup.

Op karakter

Een week na de 1500 meter was het op 2 april alweer tijd voor de 5000 meter bij de Keistad Baancompetitie in Amersfoort. Naast Rijnvis reed nu ook Tanneke mee, ze zou een stukje gaan wandelen in park Schothorst en daarna naar de atletiekbaan komen die daar direct bij ligt. Rijnvis startte in de eerste serie dus ik was een beetje vroeg en keek eerst even rond in de kantine voordat ik met mijn warming-up wilde beginnen. Ik raakte in gesprek met Cees Stolwijk de onverslaanbare keizer van deze baancompetitie, maar vooral een hele aardige man. Hij zou in dezelfde serie starten. Nog ruim op tijd begon ik met het vertrouwde rondje van ruim 3 kilometer door Schothorst en omdat er meer dan genoeg tijd was knoopte ik er nog een rondje om de atletiekbaan aanvast. Eenmaal op de baan trof ik Harry van 't Veld, die als fotograaf weer hele mooie foto's maakte.

Tussen wat losmakende oefeningen en versnellingen door moedigde ik Rijnvis aan die het tijdens de twaalfenhalf rondjes wat moeilijker begon te krijgen. Ondertussen was ook Tanneke gearriveerd. 

Na nog een laatste sanitaire stop was het tijd voor mijn serie. Wegens het aantal deelnemers, was er een watervalstart en mocht ik de eerste bocht aan de buitenkant nemen. Na de bocht dook ik snel naar binnen en vond ik een plekje langs de binnenrand. Ik was op papier weer één van de langzamere deelnemers, dus besloot vooral te volgen. Er stond namelijk ook een gemeen windje over een deel van het parcours. In mijn serie liep ook Irene, die ik kende van vorig jaar. Ze is net iets langzamer en ik stak haar voorbij toen er voor haar een gat dreigde te vallen. Zo hield ik aansluit bij de grote groep. Een paar lopers onder wie Cees liepen daar voor.

 

Een grote groep betekent veel coaches langs de kant die rondetijden roepen. Ik wilde ongeveer 1:40 per rondje lopen. De meeste waren sneller, de eerste twee 1:32 en 1:35. De eerste kilometer was dus ook sneller dan 4 minuten. Ik liep maar net iets langzamer dan tijdens de 3000 meter en ik was benieuwd of ik dit zou kunnen volhouden, maar in verband met de wind wilde ik niet lossen. De doorkomst na 3 kilometer was ongeveer 12:16. Af en toe moest ik een klein gaatje laten vallen, maar steeds kon ik karakter weer aansluiten. De groep viel uitelkaar en ik bleef als achterste van een trio over. 

Even had ik een gaatje, maar dat kon ik ook weer dichten en daarna had ik het idee dat hun tempo omlaag ging. Op Garmin Connect kon na afloop zien dat dat inderdaad het geval was, met nog 500 meter te gaan nam ik de kop hard over. Bij het ingaan van de laatste ronde zag ik dat ik nog flink moest doorlopen om mijn opgegeven tijd (20:41) te halen. Het laatste rondje was mijn snelste. Ik kwam nog vrij dicht bij twee lopers voor me en finishte in 20:34. Ik was heel tevreden met het getoonde karakter en de laatste ronde die er nog in zat. Helaas had ik ondanks de sanitaire stops toch weer een probleem met mijn darmen, zodat ik na de finish direct richting toilet ging.

Clubrecord

Deze week was alweer de tweede wedstrijd van de Keistad Baancompetitie: een 1500 meter. Het was al even geleden dat ik die afstand in wedstrijd verband had gelopen. Als verwachte eindtijd had ik 5:35 ingevuld. Dat was precies één seconde onder het huidige clubrecord in de categorie M55+. Bij de clubrecords bij AV Pijnenburg doet zich een merkwaardig fenomeen voor dat de tijden op kortere afstanden zoals 1500 of 800 meter relatief een stukje minder scherp staan dan op langere afstanden. Aangezien ik redelijk uit de voeten kan op die afstanden en ze ook leuk vind om te lopen, kan ik een poging doen om ze te verbeteren. Ik liep in het verleden al records op de 800 meter bij M50+ en M55+. Een 1500 meter was er nog niet van gekomen, maar 5:36 zou moeten kunnen met rondjes van 88 seconden.

Wederom reed ik met Rijnvis deze keer ging haar zoon ook mee. Tijdens de warming-up zag ik haar mooi naar een tijd ruim onder haar doel lopen. Een paar series later was het mijn beurt. In mijn serie lagen de verwachte eindtijden allemaal dicht bij elkaar. Met mijn 5:35 behoorde ik tot de langzamere lopers. Ik moest aan de buitenkant starten en sloot in het midden maar aan de buitenkant van de groep aan. In de bocht lukte het om naar de binnenkant te gaan. Het comfortabel en dus niet heel hard. Na 300 meter zag ik de tijd een paar seconden boven 1 minuut en ik vond dat het iets harder kon. Er was een klein gaatje naar twee andere lopers en dat wist ik zonder grote inspanning te dichten. Na 600 meter tikte ik de hak van mijn voorgangster aan omdat het steeds iets langzamer leek te gaan en ik besloot de kop over te nemen. Ruim anderhalve ronde liep ik op kop met de twee oorspronkelijke koplopers in mijn kielzog. Ik realiseerde me dat zij me waarschijnlijk in de eindsprint zouden gaan verslaan, maar ik wilde een snelle tijd dus liep door. Bij het ingaan van de laatste ronde zag ik uit mijn ooghoek dat we net boven de 4 minuten liepen. Met een rondje 88 zou het net lukken. Op 300 meter voelde ik dat de veter van mijn linkerschoen los was, maar ik had geen keus en moest door. 50 meter versnelden mijn twee volgers, ik probeerde te volgen, maar het beste was er wel af. Inzakken was natuurlijk geen optie, ik wilde in ieder geval derde worden in de serie. Op de laatste 100 meter kwam ik nog een klein beetje dichterbij de anderen en ik finishte als derde. Vooral met de eindtijd van 5:25 was ik erg blij.

Het voorjaar is begonnen

Een koude winter hebben we niet gehad en aan de natiuur merk je al een aantal weken dat het voorjaar is begonnen. Voor mij begint het voorjaar met de Keistad Baancompetitie. Gister was de eerste wedstrijd: een 3000 meter. Bij de wedstrijdgroep ligt de focus nu vooral op marathons, dus de deelname vanuit die groep is klein. Dit jaar doet Rijnvis voor het eerst mee en we reden samen. Op basis van de opgegeven tijden stond zijn in de eerste serie en ik de derde. Ik was dus rijkelijk vroeg en wachtte nog even met omkleden en warmlopen. 

Na mijn gebruikelijke rondje door de omgeving zag ik Rijnvis finishen en deed ik nog wat laatste warming-up. Ik was met een ingeschreven tijd van 11:51 ongeveer de langzaamste in mijn serie, bovendien was ik al een week verkouden en speelt afentoe mijn rechterlies op. Voorzichtig starten en dan maar kijken hoe het zou gaan. Ik moest helemaal aan de buitenkant starten en kon na de eerste bocht helemaal achteraan in de groep aansluiten. 

Het tempo was stevig, maar goed met rondjes van net iets sneller dan 95. De eerste kilometer ging in 3:55, dat was mooi. Toen ik dacht dat het een beetje inzakte probeerde ik van de laatste plaats op te schuiven, maar zag daarvan af omdat ik te veel naar buiten zou moeten en ik voelde mijn lies weer. 

De tweede kilometer was uiteindelijk ook niet echt langzamer met 3:56. Nu begonnen mijn darmen ineens op te spelen. Het voelde alsof ik naar het toilet moest. Met nog 2 rondjes te gaan kon ik het niet echt meer houden, waardoor ik niet lekker meer liep en een klein gaatje moest laten vallen. Na nog één onconfortable rondje ging ik direct door naar het toilet. Eindtijd 11:55 was gegeven de omstandigheden prima, zonder deze ongemakken had het nog een stukje sneller gekund. De mooie foto's werden weer gemaakt door Harry van 't Veld.