Navigeren moet je leren

Net als veel andere Nederlanderrs heb ik ook familie in Canada. Overigens ook in Australië, maar nu gaat het over de familie uit Canada. In 2007 brachten we daar een vakantie door en gingen uiteraard op bezoek. Tijdens de familie barbecue bleek dat een neef een gezin met getalenteerde hardlopende dochters had en dat hij en zijn vrouw ook liepen. Dit jaar is zijn vrouw met oudste dochter in Nederland. De toernee langs diverse familieleden bracht ze dit weekend in Hilversum en ik had afgesproken dat we ze daar zouden ontmoeten en als ze zin hadden wilde ik wel een stukje met ze lopen.

Zo gezegd zo gedaan, maar hoewel Hilversum in de buurt ligt, had ik geen kant-en-klare route. Lopen door de natuur is het leukst en de Westerheide lag min of meer om de hoek, dus dat leek me een goede plak. Thuis bedacht ik met behuld van afstandmeten.nl een paar alternatieve rondjes tussen 5 en 10 kilometer. het complete rondje zie je hieronder.
Op mijn Garmin programmeerde ik een aantal waypoints met de coördinaten die ik op de site van afstandmeten vond en afhankelijk van de omvang kon ik onderweg besluiten een aantal over te slaan. ten minste dat was het plan.

Want het ging hopeloos mis. Al op weg naar het eerste waypoint stuurde de GFR310 ons volkomen de verkeerde kant uit. Toen we na 2 kilometer bij de A1 stonden :-( was me duidelijk dat het niet goed gegaan was. Ik liet me niet uit het veld slaan en besloot dan maar een ander waypoint te selecteren, want mogelijk had ik een tikfout gemaakt. Dit leek beter te gaan. Toen we voor mijn gevoel in de buurt van dit punt moesten zijn, besloot ik een volgend waypoint te volgen zodat er toch nog een soort rondje zou ontstaan.

Tot mijn verbazing eindigden we bij de bebouwde kom van Bussum zonder dat we een weg die ik had verwacht hadden gekruist. Ondertussen hadden we ruim 5 kilometer er op zitten en het werd tijd voor de terugreis. Garmin vertrouwde ik niet meer, dus op mijn richting gevoel, de zendmast van Hilversum en de kerk van Laren als baken en wat ik me nog van de kaart herinnerde liepen we terug. Toen we een lang recht pad vonden dacht ik de Doodweg gevonden te hebben. Die zou ons mooi recht naar de parkeerplaats terug leiden. Helaas, dit "pad" was dus de weg die ik had verwacht en nu liepen recht op Hilversum af, bij de auto vandaan.

Gelukkig is de Westerheide uiteindelijk ook weer niet zo groot dat we niet meer thuis zouden komen. Vanaf Hilversum vonden we de weg terug, maar het plaatje van onze route lijkt in de verste verte niet op de route die ik gedachten had.

(De staart aan de route komt om dat ik vergat op "stop" te drukken). Totaal 12 kilometer gelopen, wel een mooie omgeving overigens. Binnenkort ga ik op bekend terrein maar eens uitzoeken hoe dat navigeren met die GFR nu eigenlijk werkt.

Maar eerst woensdag de 2e aflevering van de Open Soester kampioenschappen Blauwe Paaltjes!