Hartslag

In onze schema's staat uiteraard ook altijd de intensiteit waarmee we geacht worden de training uit te voeren, uitgedrukt in percentage van de maximale hartslag. Tot nu toe lette ik daar niet heel nauwkeurig op. Ik liep op gevoel en vertaalde de percentages (onterecht?) naar tempo's. In de afgelopen weken ben ik wat bewuster met die percentages aan de slag gegaan. Dat betekent dat ik onder het lopen regelmatig op mijn klokje kijk om mijn hartslag te controleren. Daarbij loop ik wel regelmatig tegen een bekend probleem met de hartslagsensor van Garmin aan. In de eerste kilometers wordt een veel te hoge hartslag weergegeven. Maar meestal is dit na het inlopen wel voorbij.

Het begon een week of drie geleden toen we 2 x 3 km moesten lopen en ik in mijn overmoed te hard van stapel liep. Net teruggekeerd van mijn blessure schoot mijn hartslag naar boven de 95% en die ging niet meer naar beneden (mijn tempo wel). In de weken daarop hield ik mijn hartslag al iets meer in de gaten. Vorige week donderdag besloot ik bij 2 x 2 x 1000 op HF 85% eens echt te kijken hoe dat ging. Gerrit had vooraf een streeftijd van 4.15 voor mij neergezet, gebaseerd op de prestaties van dit seizoen, maar dat was voor mijn blessure. Ik bleef met mijn hartslag op maximaal 87% en kwam uit rond 4.20.

Zaterdag liep ik voor het eerst weer een duurloop van 14.3 km. Ik hield mijn harstlag rond 75% (op het laatst 77%). Dat liep erg lekker en het tempo lag op 5.30 per km. Gister liepen we een piramide (400, 600, 800, 1000, 800, 600, 400) op 90%. Ik liep net iets te hard (93%) maar wel constant en de laatste intervals gingen net zo makkelijk als de eerste, maar dan iets harder (gemiddeld 3.55 per km).

Wat meer op mijn hartslag letten bevalt me tot nu toe uitstekend. Op deze manier heb ik een beter gevoel voor de tempo's die ik een training moet lopen en het lijkt er op dat ik de trainingen nog makkelijker in dezelfde tempo's loop. Ik zal wel nog een beetje moeten leren om er niet steeds net iets boven te gaan lopen.

Eind vorige week was ik in ieder geval in mijn hoofd nog steeds een bezig met mijn knieën. In mijn linkerknie begon ik ook iets te voelen. Toch besloot ik zaterdag een duurloop te doen en daarna was het helemaal over. Beide knieën voelen sindsdien als vanouds. Afgelopen maandag had ik de laatste sessie bij de fysio. Zij was ook zeer tevreden met de stabiliteit die ik nu in mijn knieën heb. Het komt nu neer op discipline om de oefeningen te blijven doen en voorzichtig op bouwen. De Gildeloop volgende week wordt een test. Vlak lopen is belangrijker dan een snelle tijd.