Ik wist al dat Martin en Stef mee zouden doen en bij de inschrijving bleek ik de vierde deelnemer omdat ook Maarten zou starten. Samen met Stef en Martin liep ik een rondje in en terug op de baan verzorgde ik in het zonnetje de verdere warming-up. Het programma liep wat uit, zodat we uiteindelijk een half uurtje later konden starten, met z'n vieren. Dat zouden 25 lange rondjes worden, want Maarten is veel te snel en gezien mijn huidige vorm verwachtte ik ook een keer of twee door Stef en Martin gelapt te worden. Het eerste rondje ging wel lekker. Ik had me even laten gangmaken door Stef en probeerde een redelijk tempo te vinden. Het eerste rondje kwam ik door in 1:35, ruim te hard voor de beoogde eindtijd van 45 minuten. Dus liet het tempo voorzichtig nog wat zakken. De eerste kilometer was met 4:02 natuurlijk nog veel te snel en dat gold ook voor de tweede tot en met vierde (4:07, 4:11 en 4:13). Ondertussen was Maarten al een keer of twee voorbij gekomen en nu ging het tempo een stukje verder naar beneden naar het vooraf bedoelde tempo. Maar omdat ik er al 10 rondjes op had zitten werd het nu hard knokken. Ik probeerde wel op mijn techniek te blijven letten en volgens mij lukte dat aardig. Zoals je op de foto's van John kunt zien begon de vermoeidheid z'n tol te eisen, maar ook het feit dat de temperatuur wat hoog was, vandaar het schuim om mijn mond.
Al worstelend liep ik nog 4:23, 4:20, 4:22, 4:27, 4:30 en 4:17 en kwam ik tot een eindtijd van 43:02. Prima gezien de verwachting vooraf, jammer van de te snelle start. Martin en John kwamen me maar één keer voorbij, maar liepen toen ineens wel een stuk harder. Ik was zoals verwacht laatste, maar door het aantal deelnemers ook vierde en zelfs eerste in mijn categorie.
Het beste nieuws is echter dat ik geen last heb mijn knie of andere blessures. Ik zie de deelname aan de Utrechtse Heuvelrug estafette dan ook met vertrouwen tegemoet. Zondag loop ik de derde etappe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten