Met die vraag in mijn hoofd stond ik deze keer twee keer aan de start. Op dinsdag was er een 5 kilometer testloop op de baan. Na een zwaar weekend met vooral weinig slaap wist ik niet wat ik zou kunnen, maar het inlopen voelde heel makkelijk. Ik stond brutaal op de eerste startrij en ging direct mee in het tempo van een aantal jonge lopers die die in staat moesten zijn om 17 minuten of nog sneller te lopen. Dat was natuurlijk niet realistisch du ik probeerde een eigen tempo te zoeken en hoopte dat er een groepje langs zou komen waar ik bij zou kunnen aanhaken. Al vrij snel kwam Jos langs met nog twee anderen in zijn kielzog. Ik pikte aan althans dat probeerde ik. De eerste kilomete liep ik er nog bij, die ging in ongeveer 3:30. Daarna liet ik ze gaan omdat de twee anderen het tempo nog wat opschroefeden. Iets verderop ging ook Jos er af, maar daar kon ik niet meer naar toe. Nog een kleine kilometer bleef dat gat constant. Deze ging in 3:35. Ik liep nu ruim onder het schema van mijn PR op de 3 kilometer, terwijl ik bezig was met een 5 kilometer. Helaas ging vanaf dit punt het tempo omhoog. Ik zag dat het niet meer lukte om rondjes van 1:30 te lopen en dat gaf mentaal een tikje. Eerst kwam Niek langs en na zo'n 3800 meter ook Bart. Hij is herstellende van een blessure en had vooraf gezegd 19:00 te willen lopen. Ik probeerde nog even aan te haken, maar bij 4 kilometer was de pijp leeg en liet ik de race bewust lopen. Ik had gegokt en verloren. Na 2 kilometers van rond 3:50 ging de laatste in meer dan 4 minuten. Ik had nog een klein sprintje over en eindigde in 19:28. Dat is nog niet eens zo'n hele slechte tijd, want ik liep maar twee keer harder.
De testloop voelde ik nog wel een paar dagen in mijn benen. Het rondje Amersfoort dat we op donderdag liepen, deed ik dus lekker rustig aan, voor zover je 19 km rustig kunt noemen natuurlijk. Maar dat was ook met het oog op de de eerste wedstrijd van de BAV Wintercup die vandaag gelopen werd. Ik had al een paar jaar niet meegedaan om diverse redenen. In die tijd is de lokatie twee keer gewijzigd en nu wordt er gelopen bij de camping de Zeven Linden. Nog steeds ongeveer in mijn achtertuin.
Het was vandaag prachtig weer met een zonnetje en een graadje of 12. Bovendien had het de afgelopen week niet al te veel geregend, dus het parcours was redelijk begaanbaar. Ik begon eerst maar eens met een verkenning van het rondje. Er lagen toch wel wat modderige plassen de paden zijn soms wat smal en er zitten veel bochten in. Bovendien gaat het de hele tijd een beetje op en neer. Geen lange hellingen, maar je voelt regelmatig dat je weer een stukje aan het klimmen bent, al met al een pittig rondje. Na het inlopen vond ik de andere Pijnenburgers die ik verwachtte (na afloop bleek dat ook Maarten aanwezig was geweest en zelfs de snelste van ons allemaal), een kleine delegatie deze keer: Selina, Theo, Berend en Bart die nu hoopte dat ik hem zou kunnen hazen. Ik kreeg het idee om eens te proberen om Selina te volgen. Die is op de langere afstanden te snel, maar op de korte kan ik wat beter uit de voeten. Misschien was ze voor dit rondje precies de juiste om te volgen.
Direct na de start koos ik haar spoor en Bart dat van mij. Het eerste stuk gaat over de grasvelden van de camping. Lastig omdat je niet goed kunt zien wat het pad is naar de volgende doorsteek in een heg of houtwal. Eenmaal van de camping af haalden we Theo in, die blijkbaar iets harder gestart was, Selina had ondertussen iets versneld en ik vond het vrij hard gaan. Dat klopte want de eerste kilometer ging in 3:55. De tweede ging iets omhoog tegen het einde liet ik een klein gaatje vallen, nog steeds liepen we stevig door met 4:03. Vlak voor de eerste doorkomst ging Bart me voorbij. Het eerste rondje liep ik in 10:14 (netto 10:12). op dit tempo zou ik onder 41 minuten eindigen. Maar ik voelde al dat dat niet ging gebeuren. De snelheid ging wat naar beneden met 4:00, 4:06 en 4:17. Af en toe werd ik in gehaald. Als ik in een bocht naar achter keek, zag ik Theo steeds op ongeveer dezelfde achterstand. Ik verwachtte dat hij ook nog dichterbij zou komen, Helemaal in de moeilijke laatste ronde. Maar dat gebeurde niet. In de laatste ronde versnelde ik weer wat en liep ik iemand voorbij die met net daarvoor had ingehaald. De hartslag ging nu flink omhoog en ik kon de versnelling niet helemaal vol houden en ik werd uiteindelijk weer ingehaald. Maar tegen het einde perste ik er nog wel een sprintje uit om iemand ander in te halen. Mijn netto eindtijd was 22:14. Die tijd is vergelijkbaar met wat ik liep op de Bosmarathon.
In dit geval bleek het tempo van Selina toch net iets te veel van het goede. Ik blijf nog even zoeken naar de juiste snelheid.
In onderstaande plaatje zie je nog de hoogteverschillen van het rondje en mijn langzaam teruglopende snelheid, met eindsprintje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten