Meer zit er niet in.

 Omdat dat ik vorige week ben uitgestapt bij de 5000 meter moet ik de andere wedstrijden van de Keistad Baancompetitie wel lopen om in het klassement mee te doen. Hoewel het ook niet zo is dat ik daar in de top 10 sta. Ik sta op een plekje in de middenmoot die ik te danken heb aan de leeftijdscorrectie. 

Gisteravond reed ik dus weer naar Amersfoort voor een 2000 meter. Ik had een paar nachten te weinig geslapen en merkte dat ik moe was. Vooraf had ik 7:29 als tijd opgegeven, maar ik vroeg me af of dat haalbaar zou zijn. Met rondjes van 90 seconden zou ik op 7:30 uit komen, dat is dan weer makkelijk rekenen. Dat laatste kwam goed uit want toen ik Amersfoort naar de atletiekbaan liep realiseerde ik me dat ik mijn Garmin horloge thuis had laten liggen. 

Zonder horloge lopen voelde heel onwennig. Bij het inlopen had ik geen idee hoe veel tijd ik nog had en ik wilde ook nog een keer naar de WC, dus ik maakte het rondje een beetje korter. Eenmaal op de baan deed ik nog een paar versnellingen terwijl de serie voor de mijne (met Annabelle) bezig was en daarna mocht ik naar de start. 

Net als de vorige keren stond ik helemaal aan de buitenkant omdat we op alfabet moeten opstellen. De snelheid van de andere deelnemers in de serie kon ik lastig inschatten, maar ik hield er rekening mee dat de meesten sneller zouden zijn. Na de start en een klein duwpartijtje sloot ik ergens achter in de groep aan de binnenkant aan en concetreerde me op de rug voor me.

Het tempo zat er voor mijn gevoel (zonder horloge) goed in en dat bleek bij de eerste doorkomst: 85 seconden. Het tweede rondje ging al iets langzamer, rond 90 seconden. Dat was het beoogde tempo, maar ik moest vooral mijn best doen om niet te lossen. In de volgende bocht versnelde de loper voor mij en liep het groepje voorbij. Ik had niet de energie om het gaatje dat ontsond direct weer dicht te lopen. Gelukkig voor mij werd het door iemand achter mij weer opgevuld. Na 3 rondes liep ik ongeveer op het schema van 7:30, dat betekende dat ik de winst ten opzichte van het schema ondertussen weer kwijt was en nu viel er echt een gaatje. 

Achter mij was nog minstens één loper en daar wilde ik voor blijven. Ik probeerde het gaatje niet te laten groeien, misschien kon ik met een versnelling op het eind weer dichterbij komen. Met nog één ronde te gaan zat ik rond 6:03. Vanaf 300 meter probeerde ik nog een keer aan te zetten en even leek ik iets dichterbij te komen, maar daarna versnelde de loopster voor mij ook weer zodat het gat toch groter werd. 

Een echte versnelling zat er niet in, dus 7:30 bleef buiten bereik en ik finishte in 7:37. Meer zat er niet in vandaag. De mooie foto's zijn weer van Harry.