Gisteren was het zo ver. De Bananenloop stond op het programma, ook wel bekend als de Lentelooptocht in Wijk bij Duurstede. Het is geen loop die nationale bekendheid geniet. Dat komt omdat het een privé initiatief is van Jan H. Hij heeft wat familie en vrienden zo gek gekregen om mee toen en via één van die vrienden (collega Mark), kwam de uitnodiging ook bij mij terecht.
De Lentelooptocht heet "de Bananenloop" omdat er bananen te winnen zijn (in overvloed). Bovendien is er altijd wel iemand de pisang. De uitdaging van de organisatie is namelijk er voor te zorgen dat er niemand de weg kwijt raakt. Dat zou dit jaar beter geregeld zijn, aldus Jan. Dus vol goede moed stonden 22 lopers aan de start, 7 deelnemers voor 23 kilometer, 15 voor 13 kilometer.
Op het moment dat ik arriveerde, werd net de route uitgelegd. Alles zou met rood-wit lint gemarkeerd zijn. Ik deed mee met de 13 kilometer. Wij starten een kwartier na de 23 km en we werden weggeschoten door een heuse knal van een rotje. Ik wist uit de uitslagen van vorig jaar dat het grootste deel van de groep langzamer liep dan ik. Dus ik begon met een rustig eigen tempo en liet al snel de groep achter me, op één persoon na (Ton), die als favoriet gestart was.
Het eerste stuk hadden we de wind pal tegen, toch liep het wel lekker. Ton liep zo'n 20 meter achte me, maar raakte niet verder achter. Na een kilometer of 3 kwam hij dichterbij en rond de drankpost in Overlangbroek was hij bij me. Ik probeerde nog even aan te haken, maar besloot dat het tempo toch net te hoog lag. Bij het binnenlopen van Wijk bij Duurstede lag ik al een minuut achter. Dat was zover dat ik hem uit het zicht verloor. Tot nu toe was de route echter duidelijk geweest, maar in Wijk bij Duurstede ken ik de weg niet. Dat brak me zo'n kilometer voor het einde op. Op dit punt (rechts onder op het plaatje) kruisten we blijkbaar een stukje van de route die de 23 km eerder al had gelopen. Er hingen links en rechts linten. Mijn gevoel zei me dat rechts goed was, maar daar volgden nog meer kruisingen en zag ik geen lintjes. Ik liep nog maar eens terug en vroeg aan fietsers of ze ergens een andere hardloper hadden gezien. Uiteindelijk wist iemand me te vertellen dat hij een hardloper in een blauw shirt had gezien en wees me op weg, maar dat kostte me wel iets meer dan een minuut. Al snel begon de omgeving gelukkig te lijken op waar we gestart waren en zag ik het schoogebouw dat als start en finish dienst deed. Na iets meer dan 57 minuten (zelf geklokt) kwam ik als tweede binnen, zo'n 4 minuten na Ton. Voor mijn gevoel vrij vlak gelopen, ik was niet kapot en tevreden met mijn tijd.
Ik was niet de enige die even de weg kwijt was geraakt. Maar dat mocht de pret niet drukken iedereen had weer een knappe prestatie geleverd en overladen met bananen gingen velen van ons weer huiswaarts. De tweede plaats op de 13 kilometer leverde ook nog 2 kilo bananen op en ze smaken heerlijk. Jan, bedankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten