Dam-tot-damloop By Night

Gisteravond zag het gebied rond het centraal station in Amsterdam blauw van de deelnemers aan de Dam-tot-damloop By Night. Ik was één van de (25.000) gelukkigen die een startnummer had weten te bemachtigen. In 2005 liep ik ook al een keer mee, dus ik wist ongeveer wat me te wachten stond. Met de auto naar Weesp en vandaar verder met de trein. In Weesp zag je al veel blauwe Dam-tot-dam shirts en kon de "concurrentie" gemonsterd worden. Eenmaal in Amsterdam moest je je best doen om nog wat anders te zien. Een feestelijk gezicht door dat ook nog veel mensen hun best hadden gedaan zichzelf te versieren met lichtgevende attributen. Ik schoot een paar plaatjes met mijn telefoontoestel:

Hier is ook nog een videootje.

Ik probeerde ook nog het "Koffiehuis te vinden waar diverse webloggers zich zouden verzamelen, maar die heb ik niet gezien. Toen werd het tijd voor de start. Ik stond in het laatste startvak en hield er rekening mee dat ik wat zou moeten slalommen, maar de mensen om mij heen zagen er ook nog redelijk snel uit. Om precies 8 uur werden we weggeschoten, terwijl het al flink begon te schemeren. Het lukte niet echt om een beetje op tempo te komen, tot ik aan de zijkant terecht kwam. Daar kon ik steeds, met een sprintje een stukje oprukken. Het was aanzienlijk drukker dan in 2005 of de wegen waren smaller.

De IJ-tunnel was een stuk breder, samen met een paar andere snelle lopers spoot ik door de meute heen naar beneden op het ritme van een perscussiegroep die aan de ingang van de tunnel stond. Daarna werd het weer smaller, slalommen en sprintjes lopen. Het ging wel heel hard. De eerste 2,5 kilometer in 11:15. door dat het steeds donkerder werd, kwam de verlichting van de vele lopers steeds beter tot zijn recht. Die van mij lag nog thuis (vergeten), Ik had wel de start nog één lichtgevend staafje gevonden en dat tot halverwege om mijn arm laten bengelen. Daarna was het licht uit en heb ik het in een afvalbak gedeponeerd.

Ondanks de drukte lukte het tot halverwege nog om een hoog tempo te lopen. Maar ik voelde wel dat ik in het rood liep. Daarna liepen de tussentijden gestaag op naar 11:40 per 2,5 kilometer en tussen 12,5 en 15 zelfs 12 minuten. In de laatste kilometer wist ik er nog een versnelling uit te persen en kwam net boven de 1.14 binnen. Netjes onder de 1.15 dus, maar de droom van 1.12 bleek iets te ver weg.

Na de finish is het altijd weer een eindje wandelen voor je je kleding kunt ophalen en daarna nog een stukje naar de bussen. In 2005 was dat vervoer goed geregeld, maar gister was het een puinhoop. Gelukkig bleven de meeste lopers gedisciplineerd in de rij en de lopers die dat niet deden werden zeer duidelijk tot de orde geroepen. Maar er waren waarschijnlijk te weinig bussen. Ik heb ongeveer een uur staan wachten en na mijn was de rij nog langer. Dat is niet fijn als je daarvoor flink gedraafd hebt. Tot drie keer toe werd het iemand te veel en moest er een ambulance komen. Ik hoop dat het niets ernstig was, maar het was wel een onverwachte misser in de organisatie.