Wintercup deel 2: nu wel vlak gelopen en wat een tijd!

Het is al weer een maand geleden dat ik de deelnam aan de eerste wedstrijd van de Wintercup van dit seizoen. In de afgelopen weken heb ik minder getrained dan ik zou willen, omdat ik voor mijn werk zowel naar Velo als naar Stockholm moest. In de vorige wedstrijd van de BAV Wintercup liep ik een mooie tijd, maar ik had het idee dat er nog wat te winnen viel. Of dat vandaag zou lukken ...

De winst zou volgens mij moeten komen uit een vlakke race. Vorige keer begon ik wel lekker snel maar met name de derde ronde was zwaar en er was nogal wat verschil tussen de rondes. Het was koud dus ik deed mijn lange broek aan en deed wat meer mijn best bij de warming-up. De bedoeling was om niet te hard van start te gaan en dan het tempo vast te houden. Maar deze keer ging ik tot mijn schrik als tweede het bos in. De leider in de wedstrijd liep niet eens zo ver voor me. In het kwamen wat snellere mannen mij voorbij. Op een gegeven moment herkende ik iemand met wie ik de vorige keer een tijd samen gelopen heb en ik besloot daarbij aan te haken. Het werd een groepje van drie, soms vreesde ik dat ik moest lossen, maar heuvelop leek ik de sterkste.

Het eerste rondje ging ongeveer net zo snel als vorige maand met ongeveer 4.06 per kilometer, het tweede rondje ging niet echt langzamer (nog onder de 4.10) en het derde rondje zat daar ongeveer tussen. Dat was mooi vlak en zeker geen verval. Dat was blijkbaar het voordeel van het goede groepje. Aan het eind van de derde ronde liep één van de bij ons weg en even later liet ik nummer 140 achter me. Nog een rondje volhouden, dus en dat lukte wonderwel, ik zat weer op ca 4.06 per kilometer en ging het weiland op terwijl de klok op 39:40 stond. Een lage 41-er zat er in. Gemotiveerd gooide ik er een sprintje uit en ik kwam in 40.53:94 over de finish. Voor het eerst onder de 41 minuten, en dat met een hele mooie vlakke race.