Maximale hartslag

De verkoudheid van een paar weken geleden is nu wel weer verdwenen en ik heb het trainingsritme weer opgepakt. Dinsdag op de baan, donderdag ergens op de straat (want het bos is nu te donker) en in het weekend een duurloop (wel het bos in). Afgelopen zondag wilde ik een lang stuk en het liefst weer naar onbekend terrein. Ik bedacht dat het wel leuk zou zijn om naar Kasteel Groeneveld te lopen.
Dan moest ik ergens achter het Baarnse bosbad over het spoor. Dat had ik een aantal jaar geleden al eens gedaan. Nu kon ik het juiste pad naar de spoorwegovergang niet vinden. Dus bleef het kasteel buiten bereik. Maar het werd wel een mooi rondje waarin ik onder andere veel stinkzwammen spotte.

Wel ontstond er bij 10 kilometer een blaartje bovenop mijn voet en dat was aan het eind toch wel een vervelend wondje geworden.

Daar deed ik dinsdag maar even een pleistertje op. Het zou geen lange training worden, maar we zouden de maximale hardslag gaan bepalen. Voor velen een bekend gegeven, voor mij voor het eerst. Theoretisch zou het 174 moeten zijn. Die waarde had ik al eens bereikt na de eindsprint bij de clubkampioenschappen cross.

Na de warming up deden we een 800 meter, waarin de laatste 200 voluit. Ik klokte 174 op mijn hartslagmeter en zag thuis dat ik een topsnelheid van 2:09 minuut per kilometer had gehaald.

Komend weekend even niet lopen, want het jaarlijkse spellenweekend staat voor de deur. De week daarna begint de Wintercup van de BAV alweer.