Shin splints, die hadden we nog niet

Twee weken heb ik nu met de groep getrained. Dinsdag in totaal 20 200 metertjes op de baan. Een beetje harder dan de bedoeling was omdat ik me iedere keer weer liet verleiden om me door Theo te laten hazen. In plaats van 44 seconden ging het in 41 of 42. Woensdag had ik wat spierpijn, maar dat was niet verontrustend. Een pijnlijk plekje aan mijn scheenbeen vond ik wel verdacht, maar een dag later was dat weer weg. Bij de training van donderdag deed ik het rustig aan, dat moest ook volgens schema. 3 x 2000 in ongeveer 9:30. Onderweg voelde ik wel af en toe mijn scheenbeen. Maar 's avonds thuis was dat wel weer over en de afgelopen twee dagen had ik er geen last van.

Gister waren er Clubkampioenschappen Cross. Ik hield me bezig met de tijdregistratie en liep niet mee om niets te forceren. Ik had ook alle tijd om weer veel plaatjes te schieten. Kijk maar hier.
Vanmorgen trok ik zelf mijn hardloopkleding aan. Ik had een rondje van ongeveer 14 kilometer in gedachten, maar al in de tweede kilometer begon mijn scheenbeen weer zeer te doen. Niet dramatisch, ik kon wel blijven lopen, maar het leek me niet goed. Ik besloot mijn rondje in te korten en was al 6 kilometer weer thuis.

Even googlen bevestigde mijn angstige vermoeden, het lijkt op een geval van Shin splints. Nog niet heel ernstig, maar toch ...

Ik heb net zitten koelen en zit nu erg te twijfelen over het vervolg. Dinsdag wel of niet trainen, en wat te doen met de Amersfoortse baancompetitie?