Na een een paar dagen rust durfde ik het aan om naar Amersfoort te gaan voor de start van de Amersfoortse Baancompetitie. Op deze eerste avond kregen we ons startnummer en een USB stick met een filmpje over aflevering van vorig jaar omdat dat de 20e aflevering was. Dat is een leuk presentje en ik was benieuwd of ik me zelf daar nog op terug zou zien.
Maar het spannendst was of ik last zou hebben van mijn scheenbeen. Vooraf had ik mezelf al naar een langzamere serie laten zetten. De eerder opgegeven 19:30 leek me niet haalbaar. Ik was net als vorig jaar ruim op tijd en trof Sjaak en later de familie den Ouden. In mijn eentje liep ik rustig in door het park Schothorst. De eerste kilometer voelde ik mijn scheenbeen in het geheel niet. In de tweede kilometer een beetje. Na drie kilometer was ik weer terug en had ik eigenlijk geen last meer. Op de baan deed ik nog wat oefeningen en praatte wat bij met anderen terwijl we de eerste serie zagen. Daarna was het mijn beurt in dezelfde serie als Sjaak en Dirk. Rondjes van 1:40 zouden me op 20:50 uitbrengen, dat moest toch wel haalbaar zijn.
Bij de start liep ik een beetje in het midden van het veld rustig op mijn gemak en de eerste 200 meter ging in 47 seconden. Daarna zag ik voor mij het veld breken en ik besloot om iets te versnellen zodat ik bij de voorste groep van een 6 of 7 lopers kon aansluiten. In die groep liep ook Niels die blijkbaar 20 minuten in gedachten had en vanaf de kant gecoached werd door Ben, die netjes de ronde tijden riep. De tweede ging hem iets te langzaam (1:40) dus moest hij een beetje versnellen. De groep dunde wat uit want het ging nu in 1:36. Voor mij nog probleemloos. In de overige ronden deed Niels beurtelings kopwerk met Jan en de rondjes gingen steeds in 1:34, 1:35 of 1:36. Na 3 kilometer moest Niels passen en liepen we met z'n drieën door. Jan deed al het werk, ik kon volgen, maar voelde ook dat er niet veel extra meer in zat. Mijn scheenbeen voelde ik echter niet. Op 600 meter van het einde moest de laatste andere loper lossen en ik liep nog een half rondje achter Jan. Bij het ingaan van de laatste ronde versnelde hij nog een keer, dat was mij iets te machtig, maar ondertussen had ik wel gezien dat onder de 20 minuten mogelijk was. Een onverwachte prestatie in 19:50 kwam ik over de streep.
Nadat ik de overige series ook had gezien, ging ik naar huis en nog steeds deed mijn scheenbeen geen pijn. Voor de zekerheid heb ik nog gekoeld. Het lijkt er op dat dit probleem (even) voorbij is. De komende weken doe ik het nog wel rustig aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten