Afgelopen week was het Sinterklaas. Dat vieren we traditiegetrouw met surprise en gedichten. Degene die voor mij aan de slag was geweest, had ter inspiratie mijn blog van het afgelopen jaar uitgeplozen. Vandaar die piek in page-views van vorige week. Het was daarbij opgevallen dat ik wel veel over blessures schrijf. Ik moest bekennen dat ik in het afgelopen jaar veel geplaagd ben door grotere en kleinere ongemakken. En helaas is het nu weer raak. In de week voor Sinterklaas had ik lekker door getraind en op zaterdag voor het eerst een rondje Amersfoort als duurloop gedaan.
Ik wil regelmatiger een lange duurloop doen en dit is een mooie route daarvoor.
Op dinsdag liepen we 4 series van 800 - 400 - 200 meter met 200 meter dribbel. Deze keer langs de weg, omdat er onderhoud aan de baanverlichting werd uitgevoerd. Waarschijnlijk heb ik me daarbij ergens verstapt. Ik herinner me een tak waar ik op ging staan. Tijdens de training had ik daar verder geen last van. Maar eenmaal thuis deed het onderin mijn linkerkuit zeer als ik opstond na even gezeten te hebben. Als ik even liep werd het wel beter. Woensdag was het niet over, maar in de loop van de dag ging het wel iets beter. Donderdag idem. Ik besloot wel te gaan trainen. Als het een soort spierpijn was zou ik wellicht loslopen. Er stonden extensieve 1000 meters op het programma, die kon ik ook rustig aandoen. Zo gezegd zo gedaan. Onder het lopen voelde ik weinig bijzonders, maar eenmaal thuis werd mijn kuit weer pijnlijk en stijf, later zag ik dat het aan de binnenkant van mijn enkel dikker is. Zwaar balen dus.
We zijn een paar dagen verder. Ik voel nog steeds wat in mijn kuit., maar wel veel minder. Mijn enkel lijkt nog dik en volgens mij is mijn kuit dat ook Voorlopig houd ik een week rust. Daarna kijken we weer verder. Het moet niet te lang aanhouden anders kan ik mijn deelname aan de Florijnwinterloop wel vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten