Florijnwinterloop weer een PR

Uiteindelijk stond ik vandaag toch aan de start in Woudenberg, De maand december was qua hardlopen wat in het water gevallen onder andere door een pijntje in mijn linkerkuit/enkel. Niet meer dan zo'n 75 kilometer en dan vooral door een 20 kilometer duurloop van 1 december. Maar het zou mooi loopweer zijn voor een wedstrijd en de laatste training had ik zonder problemen doorstaan.

Al direct trof ik Snellerijk in de kleedkamer, waar later ook de Altismasters binnenkwamen. Later trof ik in dezelfde kleedkamer Herman waar ik in 2001 voor het laatst mee had gevoetbald. Na afloop stonden we toevallig weer samen onder douche, toch wel apart na 12 jaar. Bij de start stond ik samen met Roger en Theo klom even later ook over het hek. Aan de andere kant stond Petra, die weer hoopte op een podiumplaats in haar categorie. Voor Roger was het de eerste echte 10 EM. Hij hoopte op tijd onder 1:10. Dat leek mij ook mooi, maar wellicht te ambitieus. Ik besloot te richten op kilometertijden van 4:20 tot 4:25 en dan maar zien hoe het zou lopen.

Al direct na de start liep Theo weg. Na een beetje dringen gingen we over het bruggetje en werd het tijd om te zorgen dat ik mijn ritme kwam. Dat wil zeggen, niet in de verleiding te hard te gaan en een beetje inschatten of er een interessant groepje zou ontstaan. Samen met Roger liep ik de eerste kilometer in 4:11, een beetje te hard, maar dat kwam door een snelle start. Ondertussen sloten we aan bij Petra. We liepen even gelijk op, waarna zij aangaf dat 4:20 te snel voor haar was en we dus op eigen tempo verder moesten. Roger en ik liepen een stukje aan kop van een groepje, maar ik had het idee dat het te hard ging en liet Roger en een ander weg lopen. Naast mij sloot Kees (Hardlopert) aan Samen met hem en een derde loper liep ik tot ongeveer 6 kilometer (het begin van de Doornseweg). In het begin nog babbelend over van alles, maar langzaamaan werd ik stiller. Het tempo lag iets hoger dan de bedoeling (ca 4:18) en dat voelde ik. Bij het begin van Doornseweg moest ik Kees ook langzaam laten gaan. Later vertelde hij dat hij daar ook iets had versneld.

Ruim een kilometer later sloot Petra weer aan. Ze was gehaasd door een man in oranje, die er nu een versnelling uitgooide. Ik besloot om een beetje in te houden en te kijken of ze bij mij kon aanpikken. We waren ondertussen over de helft en in dit tempo zou er voor haar en mij een hele mooie tijd inzitten. In de volgende twee kilometers moest ze toch weer een gaatje laten, terwijl ik probeerde om het gat met de man in oranje niet te groot te laten worden. Ik liep een beetje op reserve omdat ik het vorig jaar in de laatste 5 kilometer erg zwaar had. Desondanks gingen de kilometers van 7 tot en met 12 in gemiddeld 4:20.

Gegangmaakt door een loper die voorbij kwam had ik een groepje andere lopers en de man in oranje weer bijgehaald. Helaas kwam er daarna toch een dipje met 3 kilometers van 4:25 (ok) 4:30 en 4:32 (jammer). De man in oranje moest ik toch weer laten gaan. In de laatste kilometer gooide ik de laatste restjes in de strijd (4:19) en ik eindigde met een tempo van 3:42. Een tijd van onder 1:10 zat er net niet in. het werd 1:10:11 en Petra liep een dik PR met 1:10:44.

Over de streep kregen we een folder en het aanbod voor massage in de kleedkamer. Omdat de grote meute nog moest komen, wilden we wel even kijken. Daar troffen we Roger al op de tafel. Hij had een geweldige 1:07:44 gelopen. De masseuse probeerde mijn kuiten een beetje los te krijgen. Dat viel niet mee en om nou te zeggen dat deze eerste kennismaking erg lekker was ... Ik ging dus met wat stijve kuiten terug naar huis, maar was toch tevreden. 40 seconden sneller en vlakker gelopen dan vorig jaar ondanks de mindere voorbereiding is geen reden tot klagen.