We hebben een prachtige nazomer of, zo je wilt, begin van de herfst. Dat betekende dat ook de het tijdens de
7e editie van de Utrechtse Heuvelrug Estafette weer prachtig weer was.
Net als vorig jaar stonden we met een team van de wedstrijdgroep van AV Pijnenburg aan de start on de de naam KDO De Lange Duinen Runners in ongeveer dezelfde samenstelling als vorig jaar. We liepen dit jaar in de volgende volgorde: Menno, Theo, Erik, Petra, Richard, Berend, Gerrie, Dick, John en Marcel. Fred zat weer aan het stuur van de rode bus zodat er altijd voldoende fietsen beschikbaar waren.
Op basis van onze opgegeven verwachte eindtijd mochte we weer relatief laat (8:38 uur) starten en zouden we als het goed is inlopen op de andere teams. Van de vorige keer hadden we een aantal potentiële punten onthouden waar we verkeerd konden lopen. De eerste 4 etappes gingen vlekkeloos en al bij de start van de vierde etappe hadden we onder andere het andere Pijnenburg-team in beeld.
Voor mij stond deze keer de 5e etappe op programma. Volgens de beschrijving van de SicpackRunners zou die er zo uit zien:
Ik startte vrijwel direct met Anita van het andere Pijnenburg team en ging hard van start. Op papier is alles plat, maar gelukkig levert de organisatie ook nog een een hoogteprofiel van de hele route. Het stukje in het rode rechthoekje was dus mijn etappe. Ik had vooral die hoge bult (de Amerongse berg) gezien. Die extra bultjes aan het begin had ik genegeerd. Bovendien dacht ik dat de beklimming aan het eind zo zitten.
Al snel kwam ik er achter dat die bultjes aan het begin niet te onderschatten waren. Het ging venijnig omhoog en soms ook heel hard naar beneden. Weinig mogelijkheid om lekker in mijn ritme te komen. De passage door Amerongen was onverwacht zwaar want die ging de hele tijd omhoog. Daar had ik dus niet op gerekend en daarna begon de klim van de Bergweg. John die bij me reed wist nog te melden dat het een lange klim was. De moed zonk me in de schoenen en ik had het gevoel dat ik mezelf flink op geblazen had. Waar ik in het begin een tempo van ca 4:15 kon lopen, liep het nu op naar boven de 4:30.
Dick fietste een eind vooruit om de route aan te geven. Onderweg passeerden we een grindpad naar rechts waarvan ik het idee had dat we daarin moesten, maar Dick was doorgefietst. Pas ruim 500 m verder (en boven op de berg) kwam hij tot de conclusie dat er iets niet klopte. Daardoor zag mijn route er dus als volgt uit:
Een beetje jammer, gelukkig was het eerste stuk heuvel af. Ik kwam ook weer een beetje in een soort ritme maar ik het kostte me nog steeds veel moeite om rond 4:20 te lopen. Waarschijnlijk had ik de halve van Hopogland ook nog een beetje in de benen. Uiteindelijk liep ik ca 11;3 km in plaats van de verwachte 10 in ongeveer 49 minuten.
In de einduitslag wisten we toch een mooie 5e plaats te halen en we hadden in ieder geval weer veel plezier. Hieronder nog een heleboel foto's als sfeer impressie.
Voor de start:
Start:
Wisselpunt Doornse gat:
Wisselpunt Scherpenzeelseweg:
Start van de 7e etappe
Den Treek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten