De eerste twee kilometer

Voor alles is een eerste keer. Ik loop al een tijdje wedstrijden, ook op de baan. Korter dan 3 kilometer komt echter weinig voor, alleen bij de Amersfoortse Baancompetitie en daar was dit jaar voor het eerst een 2000 meter in het programma opgenomen. Die afstand is ook voor de overige lopers in mijn groep ongewoon. In de weken voorafgaand werd al een beetje gespeculeerd op wat een haalbare tijd zou zijn. De 7 minuten grens werd als een scherpe maar haalbare grens geschat. Dat leek me een mooi doel.

Voor de start was er de gepaste spanning bij het deelnemersveld, We sotonden al helemaal klaar toen het bericht kwam dat we nog twee minuten hadden. In de voorgaande serie was de totdantoe snelste tijd van 7:03 neer gezet en ik had gezien hoe Rene een (te) snelle start moest bekopen met een flink verval van ca 15 seconden in de tweede kilometer.

Eindelijk mochten we weg en ik had weer een mooi plekje in de binnenbocht weten te bemachtigen. Direct vanaf de start nam René vd Veen (nr 262 op de foto hieronder) de kop met een flink tempo. Ik haakte aan maar vond het wel hard gaan.

Dat bleek te kloppen, want op 200 meter stond Kees te tellen, 36, 37, ... De eerste 200 ging in 37 seconden. René riep dat het te hard ging en ik gaf hem gelijk. Ik was blij dat he=ij het tempo iets liet zakken en bleef op mijn gemak op de 2e plek lopen.

In de bocht na de 1e volle ronde hoorde ik dat we werden ingehaald. Xander nam de kop over en bij het uitkomen van de bocht stak ik ook René voorbij om te proberen bij Xander aan te haken. Hij liep echter net te hard en na nog een bocht was ik het contact met hem kwijt. Even later kwam Vincent voorbij. Dat was degenen die ik al eerder had verwacht. De doorkomst van de eerste kilometer liep ik in zijn kielzog naar ca 3:26. Zijn tempo was ook net te hard. Heel langzaam liep hij naar Xander en bij mij vandaan. Op mijn tandvlees liep ik de resterende 1000 meter, vastbesloten om het tempo niet te veel te laten zakken.

Met nog 600 meter te gaan had ik zelfs even het idee dat ik weer iets dichter bij Xander en Vincent kon komen. Maar zij begonnen te duelleren om de eerste plaats en versnelden. Op 300 meter van finish begon alles toch wel aardig pijn te doen, maar de wetenschap dat ik op een tijd van onder 7 minuten liep, gaf me voldoende motivatie en in 6:54 kwam ik over de streep.

In de serie daarna liep Jos tot 1 ronde voor het einde onder mijn tijd, maar met een enorme eindsprint dook hij er net 1 seconde onder.