Het is alweer bijna een week geleden dat in bijna zomerse omstandigheden de eerste wedstrijd van de Zomeravondcup Utrecht van dit jaar werd gelopen. Het was de hele dag mooi zonnig en de temperatuur was opgelopen naar aangename waarden, maar voor een hardloper wellicht al wat aan de warme kant. Gelukkig was de start van de 10 kilometer om 19:30. Dat neemt niet weg dat ik het bij het inlopen nog vrij warm vond en daarbij stond er ook nog een stevig windje. Niet helemaal de ideale omstandigheden. Een paar steigerungen gingen maar moeizaam, ik had er een hard hoofd in. Vorige week dinsdag had ik nog de na-weeën van de verkoudheid gevoeld, maar donderdag leek dat wel voorbij, zou ik er toch wat last van hebben?
Van Pijnenburg was er in ieder geval weer een flinke delegatie: Bas, Martin, Bart E,, Jos, Marcel, Tietus, Peter, Theo, Berend, Jan en bij de 5 kilometer ook nog Bart vd B en John. Bij de start klonterden we een beetje samen in ons wit met blauw en in het eerste rondje op de baan merkte ik dat Titus, Martin, Theo en Bas weer mijn kielzog kozen, of misschien nam ik zelf wel het voortouw na een rustige eerste 200 meter. Langzaam schoof ik op in het veld, steeds weer aanhakend bij een groepje dat voor ons uit liep. Jos liep een stukje voor me, maar dat gat werd maar langzaam groter. Na een paar kilometer waren we nog met z'n drieën: Martin, Titus en ik. Wim kwam op de fiets langs en meldde dat Theo zo'n 100 meter achter ons liep. Bas was uit het zicht verdwenen.
Ik was vergeten om mijn Garmin op laps van 1 km in te stellen. Nu moest ik steeds zelf de doorkomsttijd bij de kilometerpaaltjes bekijken. Omdat we in de buurt van het schema van 4 minuten per kilometer liepen was dat niet zo ingewikkeld. Het ging echter niet zo makkelijk als ik had gehoopt. Langzaam liep de achterstand op het schema op, van een paar seconden bij 2 kilometer naar een kleine 20 bij 5. Daar nam Titus de kop over. Een kilometer later liet ik een gaatje vallen en Titus en Martin liepen bij me weg. Mijn tempo liep een beetje op. In de geregistreerde hartslag zie ik dat die ook ineens begint op te lopen. Blijkbaar had ik net te veel in het rood gelopen. Maar ik kon wel aanhaken bij een paar andere lopers en wist mezelf een beetje te herpakken. Het gat met Titus en Martin werd niet heel groot en ik kon zelfs Jos nog zien. Toch zat ik bij 7 kilometer we zo'n 30 seconden boven het schema van 40 minuten. Ik zag dat Martin op zijn beurt moest lossen bij Titus en dat ik weer iets dichterbij kwam. Op 8 kilometer had ik Martin te pakken en samen met een andere loper ging ik jacht naar Titus. Op het laatste rechte eind naar de baan was ik bij hem. Hij riep nog iets dat hij probeerde aan te haken, maar dat zat er niet meer in. Onder de 40 minuten was voor mij ook niet meer mogelijk, maar ik probeerde er nog zo dicht mogelijk bij te komen. Uiteindelijk werd het 40:25 en daarmee net mij tweede tijd op de 10 kilometer ooit. Ik was blij met hoe ik me had herpakt, Op de eerste sub-40 moet ik nog even wachten.
Eenmaal thuis ontdekte ik dat ik wel weer twee mooie blauwe nagels had gelopen. Het is me een raadsel hoe die nu weer konden ontstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten