Wat een contrast met vandaag. Gisteravond liep ik een 800 meter wedstrijd en inclusief in en uitlopen zal het 6 kilometer geweest zijn, maar vandaag voelt het niet alsof ik die 800 meter van gister nog een keer kan doen. Het was de laatste avond van de Amersfoortse Baancompetitie en ik had een mooi doel voor mezelf gesteld. eerder dit jaar is er een inventarisatie gemaakt van de clubrecords voor masters en daarin bleek de 800 meter bij mannen 50+ op 2:24,6 te staan, Mijn PR op deze afstand stond op 2:25. Een aanval op dat clubrecord leek me mogelijk, waarmee ik ook direct weer mijn PR scherper zou stellen. De serie-indeling kwam maandagavond laat binnen. Ik mocht deze keer weer samen met Martin en Bas, maar ook Robert-Jan van Altis zat in dezelfde serie. Dat zag er op het oog prima uit.
Het was prima loopweer en ik liep weer het gebruikelijke rondje als warming-up. Daarna was het zaak warm te blijven en ik deed wat versnellingen. Bij de start stond ik een beetje in het midden van het veld. Hoewel het kleine series zijn met 8 of 9 lopers was het in de eerste bocht een beetje dringen. Bij het uitkomen daarvan lag ik vierde. Twee junioren namen de kop, daarachter liep Bas. Robert-Jan liep schuin achter mij. De eerste 200 meter ging in 34 seconden. Dat was mooi, maar het voelde als veel te hard. Ik wilde de eerste ronde in 1:10 of net daaronder doorkomen en daarna maar zien wat er mogelijk was. De doorkomst was inderdaad net onder 1:10. Ik was onderstussen weer een beetje in een ritme gekomen en had de snelle start verwerkt. Net voor de derde bocht stak ik Bas voorbij omdat ik voelde dat ik iets harder kon. Na de bocht schoof ik op naar plaats twee en nog voor de 600 meter liep ik op kop. Vanaf 600 meter was het alleen maar heel hard knallen. Toen ik de bocht uitkwam riep de speaker dat er 2 minuten voorbij waren, een tijd onder 2:24 moest dus kunnen. Onverwacht kwam er toch nog iemand hard voorbij. Op de klok zag ik de tijd wegtikken richting 2:20. Hij stond stil op 2:19 toen iik over de streep kwam: de tijd van de winnaar die net voor mij gefinisht was. Ik zat daar zo dicht achter dat ik wist dat mijn missie geslaagd was. Later bleek ik 2:20,97 gelopen te hebben.
In de serie daarna wisten Maarten en Bart daar net onder te duiken. Jos beet voor het eerst zijn tanden stuk op mijn tijd. Ik was diep gegaan, maar het karakteristieke 800-meter hoestje was niet zo ernstig als de vorige keer na de 1500 meter. Maar een dag later voel ik het nog wel, zoete herinneringen aan weer een mooi race.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten