Florijnwinterloop 2025

 Het is alweer 2025 en als het even kan loop ik op de eerste zaterdag van het jaar mee met de Florijnwinterloop in Woudenberg. Dat is ook dit jaar weer gelukt. Normaliter schrijf ik me ter plaatse in om niet verrast te worden door winterse weersomstandigheden, maar deze keer nam ik een paar dagen eerder het startnummer over van iemand die wegens een blessure niet kon meedoen. Net als andere jaren had ik een paar passagiers: Martijn, via wie ik het startnummer had overgenomen en Selina, die zich op de vrijdagavond nog meldde. Verder liet Kees 's morgens weten dat hij vanuit Nuenen zou komen om ook mee te lopen. Natuurlijk waren er ook nog wat wedstrijdlopers van AV Pijnenburg, maar ik wist al vooraf dat ze allemaal sneller zouden zijn dan ik.

Het startnummer kon nog op mijn naam gezet worden en bij de inschrijving trof ik Kees, zodat we samen een stukje van het parcours konden verkennen en tijdens het inlopen de plannen konden bespreken. Hij hoopte rond 3.50 per kilometer ter lopen en net boven het uur uit te komen. Ik zou proberen 4.30 te lopen waarmee ik in de buurt van 1 uur en 12 minuten moest finishen, net als vorig jaar. In het startvak bleef ik een beetje in het midden om niet direct met een te snelle groep mee te gaan, de rest stond allemaal verder naar voren. Ik zag nog wel Alexander, een loper die vorig jaar ongeveer dezelfde tijd liep als ik.

Na de start ging ik op zoek naar een lekker gevoel en een groepje. Ik haakte een tijdje aan bij een meneer op Bare-foor schoenen. De eerste kilometer ging met 4.18 net iets te hard. Iets voor ons liep een wat groter groepje met onder andere Annabelle, die voorheen bij AV Pijnenburg liep en daarvoor liep nog Alexander. Ik dacht eigenlijk dat ik daarbij aan zou moeten kunnen haken. Mijn maatje leek een beetje te vertragen en ik ging er voorbij en sloot aan bij het groepje met Annabelle, waar twee andere dames het tempo aangaven. Ik merkte dat ik een beetje had geforceerd om aan te sluiten,maar hoopte dat ik in dit groepje een beetje kon herstellen. Het tempo bleef wel hoog tussen 4.18 en 4.24. We passeerden weer Harry van 't Veld die weer hele mooie foto's maakte

Langzaam kreeg ik het wat lastiger en bij de bocht naar de Doornseweg, na 6 kilometer liet ik het groepje gaan. Nu werd het lastig en mijn tempo zakte een beetje naar rond 4.30. Ik had nog wat speling om op de gewenste eindtijd uit te komen, maar begon een beetje in te leveren. 

Diverse lopers kwamen mij voorbij, terwijl één loper steeds achter me bleef lopen. Na 10 kilometer passeerde Annabelle die last had van steek. Na 11 kilometer was de energie op en liet ik het tempo wat verder zakken tot net onder 5 minuten per kilometer. Op de foto's is het ook wel zichtbaar.

Op het eind ging het nog weer een beetje sneller en mijn eindtijd was 1:13:59. Ongeveer anderhalve minuut langzamer dan vorig jaar. In de uitslag zie ik dat de mensen die ik in het begin volgde rond 1:10 of sneller hebben gelopen, ik had dus niet het goeie groepje gevonden. 

Kees zette met 59 minuten 17 seconden een hele snelle tijd neer:

Nieuwe schoenen

 Afgelopen jaar liep ik ruim 1600 kilometer. Voor veel lopers is dit niet een opvallende hoeveelheid, maar sinds 2014 liep ik niet zoveel. Volgens Garmin heb ik ondertussen ook ruim 1100 kilometer op mijn Brooks Hyperion gelopen en nu begint er toch echt een beetje slijtage aan de zool zichtbaar te worden. In het afgelopen jaar heeft dit paar dienst gedaan als algemene trainingsschoen, ze zijn niet zo snel als de Ascics Magic Speed 3, die ik vooral voor wedstrijden en verharde ondergrond gebruik. Tijd voor nieuwe. Al bij binnenkomst bij de Runnersworld Utrecht werd me duidelijk dat het lastig zo niet onmogelijk is vergelijkbare schoenen te vinden. Hardloopschoenen hebben tegenwoordig dikke zolen met veel demping en meestal een plaat van bijvoorbeeld carbon. In de afgelopen jaren heb ik vooral gelopen op lichte schoenen met weinig demping, zodat ik de enerige van het landen gelijk weer hergebruik voor de afzet (reactief, kort grondcontact). 

Een carbonplaat in de zool zorgt wel voor een reactief effect. De verkoper ging voor mij op zoek en vond toch wat geschikte alternatieven. Na wat proefrondjes en een vergelijking van de prijs viel de keus op de New Balance FuelCell Rebel v4. 

Oudejaarsdag = Sylvestercross

Traditioneel stond ik 0- oudejaarsdag al vroeg te helpen met het bakken van oliebollen. Rond een uur of één kwam vriend P, samen met zijn dochter uit het noorden van het land om weer mee te doen met de Sylvestercross. Het is al de derde keer dat ze samen meedoen. Daarvoor was P er ook al eens alleen, Ondertussen hebben ze samen al diverse marathon avonturen beleefd: New York, Tokio, Berlijn en dit jaar staat Londen gepland. Ze worden daardoor ook steeds sneller, Afgelopen zaterdag liepen ze nog een halve marathon in 1:38 en 1:40. Dat is mij de laatste jaren niet gelukt. Toch lukte het me steeds om ze bij de cross voor te blijven, maar of dat dit jaar weer ging lukken, was de vraag. Bovendien wilde ik me deze keer een beetje inhouden om zaterdag goed aan de start te staan voor de Florijnwinterloop.

Samen fietsten we door Soest naar het parcours. Daar hadden we ruim de tijd voor een warming-up, voordat we een plaatsje vooraan in het startvak vonden. Het was niet zo koud als vooraf gedacht en de wind viel gelukkig ook mee. Ik liep wel in lange tight en had handschoentjes aan, die kon ik als het te warm zou zijn wel uitdoen en acter in mijn broek stoppen. Omdat we toch wel even moesten wachten tot de start besloot ik om rustig te vertrekken. De eerste kilometer gaat grotendeels door mul zand en daar kun je jezelf al opblazen, dat was niet de bedoeling. P vertrok echter best wel hard en ik besloot om hem voorlopig te volgen. Hij dacht blijkbaar dat ik al ergens voor hem liep en pas na een paar honderd meter had hij me in de gaten. Samen slalomden we door het zand, langs Tanneke die traditiegetrouw weer ons stond aan te moedigen.

In december had net als afgelopen jaren weer clinics gegeven aan een aantal deelnemers voor de Sylvestercross. Bij de laatste parcoursverkenning lag één pad er niet heel goed bij, het was glad door diverse plassen. Gelukkig was dat nu geen probleem en ook de boomwortels waren met gele verf gemarkeerd. We liepen samen redelijk vlotte kilometers tussen 4:40 en 4:30. Sinds vorig jaar is er een pittig hellinkje met mul zand in het rondje opgenomen bij de doorkomst langs de finish. Daar probeerde ik op techniek mijn snelheid een beetje vast te houden. P liet een gaatje vallen, maar ik merkte dat ik me daar wat geforceerd had en toe hij weer aanslootzei ik hem dat hij maar moest doorlopen. Mijn snelheid zakte naar ongeveer 4:50. Maar daarna kon ik consolideren en liep ik redelijk ontspannen verder, steeds in het gezelschap van een loper op blote voeten. P verdween langzaam aan uit het zicht. 

Bij de doorkomst van de tweede ronde kon ik mijn handschoentjes kwijt aan Tanneke en gemotiveerd door de aanmoedigingen ging deze weer een klein beetje sneller. Op een kleine 40 seconden van P kwam ik net onder de 46 minuten over de streep.