Eemmeerloop 2007

Het zal jullie ook wel zijn opgevallen, dat het al een tijdje onstuimig en wisselvallig weer is. Heel anders dan tijdens de voorgaande twee edities van de Eemmeerloop. Uit eigen ervaring en uit verhalen die ik van anderen hoorde, is de Eemmeerloop meestal zwaar omdat het warm is. Deze keer werd er voor 's morgens regen voorspeld en 's middags zouden we kans hebben op stevige buien, met hagel en onweer. Dat is natuurlijk geen fijn vooruitzicht, dus nam ik extra droge kleren mee, want zeiknat moeten wachten tot je het laatste stukje mee kunt lopen leek me niets.

Ons team bestond dit jaar uit Elly, Titus, Anita, Martijn, Bart en ikzelf. Bart zou de hele ronde fietsen en de etappes zouden achtereenvolgens gelopen worden door: Elly, Titus, Anita, Richard en Martijn. Titus had zelfs voor iedereen een prognose gemaakt op basis van onze 10 kilometertijd. Hij voorspelde dat we zouden moeten kunnen uitkomen op een totaal tijd van 3 uur 46. Dat leek mij wat optimistisch, net onder de 4 uur vond ik ook een mooie ambitie. Met z'n zessen pasten we net in de auto van Martijn en de fiets kon achterop.

Het was zoals gebruikelijk weer druk bij het inschrijfbureau. We haalden onze nummers, dronken nog een kopje koffie en wisselden telefoonnummers uit. Bovendien maakten we een praatje met wat andere Pijnenburgers. De C-groepen van Harry en André waren goed vertegenwoordigd.

Uiteindelijk lieten we Elly en Bart achter en vertrokken wij naar het eerste wisselpunt.

Door op tijd te vertrekken konden we rustig naar het eerste punt rijden en goed parkeren. Het was er nog erg stil en bijna onvoorstelbaar dat het hier drie kwartier later chaotisch zou zijn met lopers, fietsers en auto's. Terwijl Titus warm liep, dronken wij nog een kopje koffie en wachtten we op de start en daarna op de aankomst van de eerste lopers. De koploper was er al na zo'n 25 minuten! Voor Elly rekenden we volgens de prognose van Titus op minstens 35 minuten.

Na net iets meer dan 37 minuten werd Elly afgelost door Titus. Dat ging zo snel dat Bart nog een tijdje stond te wachten waar Titus nou bleef, terwijl Titus al lang vertrokken was. Zoals gebruikelijk was het op het smalle weggetje naar het wisselpunt nu een chaos, maar we hielen het hoofd koel.

Onderweg zagen we Titus, die flink doorliep en al een aantal andere Pijnenburgers achter zich had gelaten.


Helaas was het ondertussen niet helemaal droog meer. Geen prettig vooruitzicht voor Anita die pal tegen de wind in over de dijk langs de windmolens de derde etappe mocht gaan lopen.


Volgens zijn eigen prognose mocht Titus ongeveer 46 minuten doen over zijn etappe. Hij deed het veel sneller, want hij kwam na 44 minuten binnen en had ook nog eens alle andere Pijnenburg-recreanten ingehaald!

Ondertussen was het wel hard gaan regenen en waaien. We zagen Anita (en Bart) tegen de regen in ploeteren over de dijk, net als alle andere teams.

Bij het derde wisselpunt zou het mijn beurt zijn. Hier was het gelukkig weer droog, zodat ik lekker kon inlopen. Met de wind mee ging het prima, tegen de wind in was een ander verhaal, maar daar zou iedereen wel last van hebben. Het zonnetje kwam er af en toe zelfs door, dus het was niet vervelend om even te moeten wachten. Later begreep ik dat Anita het vooral in het laatste stuk (de brug over) zwaar gehad had.

Na ongeveer 2 uur 17, mocht ik beginnen. De C-groep met Marlies lag een heel eind voor en ook de D-groep met Evert was ons voorbij gegaan. Toch begon ik rustig. Ik wilde niet mezelf en de man met de hamer tegenkomen op het laatste stuk in de polder, waar ik de wind vol tegen zou hebben. Op de weg zag ik markeringen die ik voor kilometeraanduidingen hield. Dat was een vooruitgang met de vorige keer, nu kon ik mijn tempo een bewaken. Bart had namelijk geen kilometerteller op zijn mountainbike. De eerste kilometer ging in ongeveer 4.40, de tweede in 4.30. Ik liep langzaam in op een aantal lopers en had er ook een paar ingehaald toen ik werd bijgehaald door een dame van AV Zuidwal. Ik besloot te proberen mijn tempo aan te passen en haakte aan. Dat lukte wel goed. Zo liepen we samen verder, af en toe naast elkaar en we wisselden wat commentaar op onze begeleiders uit. De eerste 5 kilometer legde ik af in 21.50, dat wil zeggen dat ik wel had versneld.

Na het lange rechte eind over de Wakkerendijk, gingen we linksaf de polder in. De wind was nu achter en het werd een stuk warmer. De weg was op nieuw geasfalteerd en mooi vlak, dat was erg prettig. Ik denk dat het tempo wat omhoog ging, maar helaas waren hier geen streepjes op de weg meer te ontdekken. Op dit stuk haalden we Evert in. Af en toe moest ik wel even doorbijten om bij te blijven, maar dat lukte. Met nog zo'n 2 kilometer te gaan draaiden we weer naar rechts en kregen de wind bijna vol tegen. Ik zette nog maar een keer aan in een poging het tempo een beetje vast te houden en liep zowaar bij mijn lotgenote weg. Even verderop zwoegden nog een paar lopers tegen de wind in en ook die wist ik te achterhalen. De tweede 5 kilometer ging ook in 21.50. Ik liep een vlakke race. Vlak voor de finish kwam ik nog bij een tweede loper van Zuidwal. Deze liet dat echter niet op zich zitten en wist er nog een eindsprintje uit te persen. Voor mij zat dat er niet meer in en na 47.45 tikte ik Martijn aan voor de laatste etappe.

Met Titus aan het stuur reden we nu terug naar Spakenburg. De vraag was of het Martijn zou lukken om ons onder de 4 uur aan de finish te krijgen en of hij de D-groep voor wist te blijven. Martijn had het warm, maar wist ook een goede prestatie neer te zetten. Ruim op tijd en voor de concurrentie kwam hij in Spakenburg aan. Met z'n vijfen liepen we naar 3.55.05. Dat is de 39e plaats in het overall klassement (van de 138) en de 9e plaats van de gemengde estafetteteams. Daar mogen we trots op zijn.


Het bezoek aan het terras hadden we dan ook wel verdiend.

Ik heb deze race geleerd dat een goede prestatie ook een mentaal aspect heeft. De Eemmeerloop is lastige race omdat je grote einden alleen loopt en weing kans hebt om naar iemand toe te lopen. Als je dan ook nog eens een paar keer wordt ingehaald, wordt het vooral tegen jezelf lopen. Mijn beste tijden loop ik in wedstrijdjes waarin ik me kan optrekken aan directe tegenstanders.