Heuvelrugestafette

Zondag 26 oktober was de eerste aflevering van wat hopelijk een mooie traditie gaat worden. De Heuvelrugestafette werd georganiseerd door de SixPackrunners. Vanuit Amersfoort werd in 10 etappes 100 kilometer afgelegd. Daar wilde ik graag aan meedoen. Maar de hele dag op pad zijn ging uiteindelijk niet lukken. Dus kon ik in overleg de laatste etappe voor mijn rekening nemen. Die ging van de vliegbasis Soesterberg terug naar Amersfoort.

De weersvoorspellingen voor zondag werden steeds slechter. Dat was jammer, want met mooi herfstweer is de Utrechtse heuvelrug natuurlijk helemaal een plaatje. Nu werd er de hele dag gelopen onder zware bewolking, met een stevige wind en 's middag werd het ook behoorlijk nat. Het was gelukkig niet koud. Nog een geluk was dat de zomertijd net was afgelopen want de start was vroeg, de eerste teams gingen al om half acht op pad.

Zo vroeg hoefde ik dus niet, dat was wel prettig wan tik had de avond daarvoor nog een bedrijfsuitje. Dat is uiteraard niet de beste voorbereiding voor een wedstrijd, maar van echte voorbereiding was toch al geen sprake. De laatste 10 kilometer wedstrijd was al weer van een behoorlijke tijd geleden en de training waren ook vooral gericht geweest op kort snelheidswerk. Ik was dus erg benieuwd hoe het zou gaan.

Rond twee uur werd ik gebeld dat de achtste etappe was begonnen. Ik had nog zo'n anderhalf uur om aan de start te verschijnen. Net genoeg tijd om nog een paar gaten in een muur te boren, wat te eten, m'n spulen te pakken en me om te kleden. Al even over drie uur stond ik in de regen op het wisselpunt. Daar kon ik mooi even kijken hoe het wisselen in zijn werk gaat. Ieder team had een startnummer aan een "startnummerband" en binnen een met linten afgezet vak moest dat worden uitgewisseld. Bovendien werd iedere loper vergezeld door twee fietsers. Eén bleef bij de loper. De andere reed iets vooruit om de route aan te geven. Dat was noodzakelijk omdat een wedstrijd als deze niet van te voren uitgezet kan worden. Bovendien liepen we als normale verkeersdeelnemers, het parcours was niet afgezet.

Tegen half vier had ik nog niets gezien van mijn team. Dus besloot ik maar even te bellen. Ze bleken al een tijdje in een auto langs de kant van de weg te staan bij het wisselpunt, we hadden elkaar gemist. Gelukkig was er nog voldoende tijd voor wat warm lopen en tegen kwart voor vier kwam Cora de berg afrennen en begon mijn etappe. Robert reed voorop en Laetitia fietste met me mee. Al snel haalde ik een dame in die valk voor me was gestart. In eerste instantie liep ik niet zo hard uit, maar na een kilometer kreeg ik in de gaten dat ik wel erg rustig liep (iets meer dan 5 minuten) en besloot ik wat te versnellen.

Na de eerste spoorwegovergangwas er wat verwarring. Het geleverde kaartje (dat ik thuis had bestudeerd) stuurde ons over het Berkenlaantje, de routebeschrijving leek ons via het fietspad naar AV Pijnenburg te sturen. Eigenwijs als ik was liep ik rechtdoor. Even laten kwam Robert weer voorbij met de mededeling dat de andere lopers wel het fietspad hadden gekosen. Dat scheelt toch snel 700 meter! Er zat weinig anders op dan doorlopen. Ik hield het tempo lekker strak (3,3 kilometer in 14:30) en bij de atletiekbaan kwam ik de eerder ingehaalde deelneemster weer tegen. Bij de volgende spoorwegovergang moest ik even inhouden. Vervolgens gingen we zonder hindernissen langs de Sesterduinen naar de Soesterbergsestraatweg. Daar had ik de mazzel dat ik direct kon oversteken. Mijn fietsers moesten even wachten, maar gaven me nog wel de goede richting mee.

Onderweg vroeg ik een aantal keer informatie over de afstand. Dat helpt me om te bepalen of ik het tempo goed vast kan houden. Dat ging meestal goed, maar toen ik dacht dat ik ruim 6 kilometer gelopen had, was het volgens Robert nog maar 5500 meter. Ik hield dat maar op een vergissing anders zou ik me toch een stuk beroerder moeten voelen. Afgezien van een heuvelachtig stukje op ongeveer 2500 meter voor de finish kostte me het verder niet al te veel moeite. Ik schatte dat ik op een schema van net onder 45 minuten voor 10 kilometer liep, maar dat ik een grotere afstand liep, dus op een tijd van 48 minuten zou uitkomen.

Veel eerder dan verwacht zat ik in de laatste 650 meter. Voor me zag ik nog iemand lopen en dat leek me een mooi punt voor een sprintje. Het bleek geen deelnemer aan de estafette, maar ik het was wel leuk om de fietsers nog even te lossen op het laatste grasveldje. En zo kwam ik binnen in een tijd van ongeveer 44:30. Als ik inderdaad nog 700meter extra gelopen heb is dit een toptijd, maar ook als het gewoon 10 kilometer was ben ik tevreden, want ik heb 'm met gemak gelopen.

Als team liepen we 8 uur 53 minuten. Geen idee wat dat voor de uitslag betekent, maar het was een mooie ervaring.

6 keer 5 minuten

Het is alweer even geleden dat ik iets over mijn loopbelevenissen schreef. Het lukt vrij aardig om één keer per week te trainen, maar helaas heb ik niet mee kunnen doen aan een paar leuke wedstrijdjes in de afgelopen weken. Zo waren er in september de club baankampioenschappen en tweee weken geleden werd onder prachtige omstandigheden de Pijnenburg Bosmarathon gelopen. Kijk voor mooie foto's maar eens hier.

De training gaan nog steeds lekker. Op de woensdagen staat bij Anita vooral kort (technisch) werk op het programma. Vorige week 5 series van 400 meter extensief, 300 meter intensief en 100 meter intensief. Deze week op de baan 6 series van 5 minuten en 2 minuten pauze. Met de opdracht om die stevig door te lopen, maar wel zo dat je iedere keer ongeveer dezelfde afstand aflegt. Ik was erg tevreen met de afstand die elke keer wist af te leggen. Het voordeel van de baan is dat je vrij eenvoudig tussentijden kunt meten en ik kwam niet alleen steeds rond de 1250 meter, er was ook weinig verschil in de tussentijden per rondje. Als ik alles bij elkaar optel, liep ik 30 minuten ca 7500 meter. In de 5 pauzes kwam daar samen nog ruim een kilometer bij.

Dat geeft wel een beetje moed voor de etappe van de Heuvelrugestafette die ik zondag mag lopen. Ik ga de laatste etappe lopen.
Om niet de hele dag onderweg te zijn, laat ik me naar het laatste wisselpunt bij het vliegveld brengen en zal daar het stokje overnemen. Via de Paltz en onder andere langs de atletiekbaan en door Soest Zuid gaat het dan naar Amersfoort. Alle kans voor jullie om me onderweg nog even aan te moedigen. De verwachte starttijd is tussen 16.00 en 17.00 uur.

Snelheid

Voorlopig train ik alleen op de woensdagavond. Op het programma staat dan veel kort werk, zoals korte versnellinkjes door het zand heuvelop of 800 metertjes gesplitst in een extensief en een intensief deel. Deze week liepen we 400-metertjes met 200 meter extensief en 200 meter intensief. Lekker over een vrij nieuw fietspad langs hectometerpaaltjes.

Het geeft een heerlijk gevoel van snelheid als je vanuit extensief je pas wat langer maakt, je knieën heft en goed op je techniek let. De 200 meters intensief vlogen voorbij. Ik heb het idee dat de snelheid me momenteel erg goed afgaat.

Wedstrijd plannen

Een korte update. Ik loop weer iets regelmatiger en het gaat bovenverwachting goed. Onze traingsgroep is verdubbeld en om dat te vieren hebben we besloten mee te doen met de Heuvelrug estafette. Dat is 100 kilometer in 10 etappes. Deelnemers mogen kiezen één of twee etappes te lopen. Ik houd het toch maar bij één. Binnekort post ik wel een link naar meer informatie. Tot die tijd moet je maar even googlen.

Een nieuw seizoen, een nieuwe start!

Het is hier de afgelopen 3 maanden erg rustig geweest, want zoals gezegd stonden mijn loopactiviteiten op een laag pitje. We zijn nog niet verhuisd en ook nog niet helemaal klaar met het opknappen van ons nieuwe huis, maar daar zit nu wel zoveel schot in dat mijn loopschoenen weer uit de kast heb gehaald. Het begin van een seizoen is ook een goed moment om weer te beginnen, omdat er dan weer opgebouwd wordt.

In de afgelopen drie maanden heb ik niet stil gezeten, maar hoogstens drie keer hardgelopen. Daarom liep ik dinsdag eerst maar weer eens een rondje voor mezelf. Het was bewolkt, maar volgens mij wel benauwd of zou het toch de conditie zijn? De dagen erna had ik een klein beetje spierpijn. Zaterdag stond weer de eerste trianing met onze groep op het programma. Onze oude trainingsgroep is samengevoegd met een andere omdat ze beide wat aan de kleine kant waren. Nu stonden er bijna 30 atleten "aan de start". Het was mooi weer en al lopend konden de vakantieverhalen worden uitgewisseld. Het programma was niet al te zwaar, maar na drie series waren we nog ver van de atletiekbaan en mochten we op eigen tempo een paar kilometer door het bos. Ik begon met de handrem op, maar haakte even later aan bij een paar snellere lopers en kwam zo toch weer in de voorste groep terecht.

"Dat wordt onvermijdelijk spierpijn", dacht ik, maar daarvan heb ik niets gemerkt. Op gebied van snelheid heb ik blijkbaar niet al te veel ingeleverd. Het uithoudingsvermogen zal wel een stuk minder zijn. Het voelt nog niet dat ik nu makkelijk een 10 kilometer wedstrijd zou lopen. Ook van de baanwedstrijd (op 20 september alweer) stel ik me nog maar niet al te veel voor.

Te druk met verbouwen

Tja, al een tijdje staat hier geen nieuws en dat komt omdat erop op het loopgebied weinig te melden is. Eind mei liep ik voor het laatst met mijn traingsgroep een afsluiting van het trainingsseizoen over de Helenaheuvel in Doorn. Daarna hadden we een gezelige avond in Amersfoort. Lees meer hierover op onze website. Sindsdien ben ik alleen maar hard bezig geweest met het "verbouwen" van ons nieuwe huis. Al het behang is nu verwijderd en kunnen we langzamerhand gaan beginnen met opbouwen: nieuwe gipsplaten voor het plafond, behangen met glasweefsel, veel schilderen en laminaat leggen. Voorlopig komt er dusniet veel van lopen. Maar als ik weer begin. hoor je het zeker hier!

Baanwedstrijd plaatjes

Van de baanwedstrijd heb ik ook weer een grafiekje met de splittijden. Zoals je kunt zien is het deze keer niet gelukt mooi vlak te blijven lopen. Gelukkig had ik aan het eind nog iets over om toch onder mijn PR te duiken.










Er stonden diverse mensen te fotograferen. Kijk hier maar voor de sfeerplaatjes en zie hoe ik in de loop van de wedstrijd steeds moeier werd.







































Eindelijk: de eindsprint.

Niet vlak gelopen, wel een PR!

Weinig wedstrijden en niet al te frequent getraind dit jaar, maar de 5 kilometer baanwedstrijd wilde ik toch niet laten schieten. Thuiswedstrijden zijn altijd gezellig en het was net als de voorgaande jaren weer schitterend weer. Gistermiddag was ik wel moe, maar toen ik thuis was knapte dat weer een beetje op, dus reed ik vol goede moed naar de baan.

Ik had geen idee hoe het met de vorm stond. Mijn PR was 20.19 en stiekum hoopte ik nu onder de 20 minuten te kunnen komen, maar omdat ik al een tijd minder train, kon dat wel eens te hoog gegrepen zijn. Ik besloot maar te zien hoe het zou gaan. Door net als altijd netjes mijn 200 metertijden te timen, zou ik het vanzelf zien. Bij de start liet ik de hele snelle wedstrijdlopers maar een beetje voorgaan. In de loop van het eerste rondje zocht ik een groepje en ik wist bij wat wedstrijdlopers aan te sluiten. Het eerste rondje ging in ongeveer 1.31. Dat was best snel, maar het voelde wel goed. Vervolgens wist ik een behoorlijke tijd mijn 200-meters tussen de 47 en 48 seconden te houden. Na 2 kilometer lag ik zo'n 10 seconden onder het schema van 20 minuten! Ik liep ook langzaam in op Peter die een stuk sneller was gestart.

Ondertussen was ik bij een inhaalmanoevre op kop van het groepje (ca 5 lopers) terecht gekomen. Daar ging ik spijt van krijgen, want na 2200 meter kreeg ik het wat moeilijker en kwamen ze me voorbij. Dat gaf ook een mentale tik en langzaam liepen mijn 200 meter op naar 48+, 49, 50 en zelfs een paar keer 51. Het gat met Peter werd ook weer groter, maar hij had het duidelijk ook moeilijk. In de laatste twee ronden wist ik toch weer iets te versnellen. Het laatste rondje ging in ongeveer 1.35. Het was niet genoeg om onder de 20 minuten te eindigen, maar wel onder mijn PR in 20.11. Peter liep wel onder de 20 minuten, gefeliciteerd!

Het was integenstelling tot de voorgaande jaren geen vlakke race, getuige mijn kilometertijden (3.54, 3.55, 4.04, 4.11, 4.08), maar met het PR ben ik wel tevreden.

Klik hier voor de uitslag.

Kramp

Misschien hebben jullie er ook wel eens last van, 's nachts wakker worden met kramp in je kuit. Zo heel af en toe heb ik dat ook wel eens, maar afgelopen weekend was het minder leuk. In de nacht van vrijdag op zaterdag had ik het in beide benen. Ik hoefde ze maar een beetje te ontspannen en er dreigde weer kramp in te schieten. Het enig dat hielp was mijn benen strekken en mijn tenen naar me toe trekken, maar van slapen komt dan niet veel.

De volgende nacht was het weer raak, maar nu aan de zijkant van mijn onderbenen. Ik wist niet hoe ik moest gaan liggen om daar de spanning weer uit te krijgen. Uiteindelijk lukte het door één voor één mijn benen zijwaarts in het matras te drukken. Heel vermoeiend en niet leuk. Gelukkig ging het de afgelopen twee nachten weer beter. Alleen mijn rechterkuit voelde aan het eind van de afgelopen nacht "onrustig".

Ik tast in het duister wat de oorzaak is en wat ik er aan kan doen. Ik train de laatste tijd niet extra veel, maar misschien zijn de groepstrainingen met sprintjes zoals vorige week woensdag nu net niet handig. Ik liet de laatste keer 100 meter toen ook schieten omdat er een beginnend krampje aan leek te komen. Veel korte stukjes met relatief lange rustpauzes ertussen zijn niet mijn favoriete training. Tegen het eind wil ik nog wel eens wat voelen in een kuit.

Misschien komt het ook van te weinig gedronken hebben of juist 's avonds nog koffie. Op Internet vond ik dat rode wijn ook een oorzaak kan zijn en dat had ik zowel op vrijdag als zaterdag gedronken. Ik probeer er nu voor te zorgen dat ik overdag wat meer drink dan normaal en dan niet alleen koffie.

Woensdag staat de 5 kilometer baanwedstrijd op het programma. Ik ben benieuwd hoe dat gaat.

Lente!

Eigenlijk is zomer een betere omschrijving. Nadat de temperatuur lange tijd maar niet richting de 15 graden wilde gaan, is dat nu toch echt gelukt. Het toeval wil dat ik voor mijn werk net gestart ben op een opdracht in Utrecht (Hoog Catharijne). Dat is met de auto niet echt handig bereikbaar en dan komen daar nog de hoge parkeerkosten bij. Met de trein is wel een optie, maar met dit mooie weer heb ik het maar eens op de fiets geprobeerd. De afstand is 18,1 kilometer (volgens routenet) en met een beetje stevig doorfietsen red ik dat net binnen de 55 minuten. 's Morgens doe ik het iets rustiger aan, om niet druipend van het zweet binnen te komen. Disdagavond was ik zelfs na 50 minuten al thuis. Al fietsend houd ik in ieder geval de conditie op peil.

Gisteravond heb ik ook nog getraind. Dus een uur na thuiskomst stond ik al weer op de baan. Ik verwachtte dat ik al een beetje moe zou zijn, maar dat viel erg mee. We liepen na uitgebreide techniekoefeningen 10 x 200 meter intensief op de baan. Die gingen vrijwel allemaal in ongeveer 39,5 en de laatste nog onder de 37 seconden. Omdit niet wist dat er een baantraining op het programma stond had ik mijn nieuwe waterflesjes meegenomen. Ik heb ze getest bij het in- en uitlopen en denk dat ze voor een duurloop prima voldoen. Mijn collega-lopers waren ook blij met een slokje tussen de 200 metertje. Van mijn nek en mijn schouder heb ik geen last meer.

Stijve nek

De eerste wedstrijd van de zomeravondcup kwam wegens omstandigheden toch niet goed uit, helaas. Maar de trainingen van de afgelopen weken gingen wel erg lekker. Bij het grote rondje om het Pluismeer kon ik in het tweede deel nog lekker versnellen en bij de trainingen met de groep leefde ik me uit de smalle bospaadjes en de heuveltjes.

Zondagochtend had ik een tegenvaller. Na een partijtje stoeien in bed met mijn zoons merkte ik dat mijn nek stijf werd. Autorijden was wat lastig en een wandelingetje is ook erg vermoeiend. 's Avonds nam ik twee paracetamolletjes om rustig te kunnen slapen. Gister voelde het al wat beter en ik verwachtte dat ik na nog een goede nachtrust er wel ongeveer af zou zijn, maar tijdens het diner kreeg ik ineens een flinke krmap in mijn nek en kon ik mijn hoofd in nog maar één houding houden. Snel de huisartsenpost gebeld, want dit was niet leuk. Daar adviseerden ze, na wat doorvragen om flink pijnstillers te nemen (driemaal daags twee paracetamol plus één ibuprofen). Dat gaf al vrij snel verlichting. Ik heb vannacht weer redelijk geslapen en mijn nek voelt nu weer ongeveer net als gister, maar ik durf even niet te gaan rijden, want ik ben toch wel geschrokken van die kramp.

Voorlopig slik ik even de pijnstillers, hou een sjaaltje om mijn nek en beweeg mijn hoofd rustig.

Corticosteroïd

Nee, ik ben niet aan de doping begonnen om eindelijk eens onder de 40 minuten te komen op de 10 kilometer. Maar al een hele lange tijd (ik denk al een paar jaar) heb ik last van mijn linkerschouder. Niet constant, maar bij sommige bewegingen. Vooral bij het strekken van mijn arm en als op bed lig. In de afgelopen jaren werd het steeds een beetje erger. En nu vond ik het tijd om er maar eens mee naar de huisarts te gaan.

Eigenlijk wist ik al dat het waarschijnlijk een slijmbeursontsteking zou zijn. Dat vermoeden werd door de huisarts bevestigd. Ze gaf twee mogelijke behandelingen: fysiotherapie of een injectie. Ik koos voor de laatste. Dat kost minder tijd en als dat niet (of niet voldoende) helpt, kan ik altijd nog fysiotherapie gaan doen.

Gister mocht ik langskomen voor een injectie met corticosteroïden. Gezien mijn lichaamsbouw, was het niet moeilijk om de juiste plaats te vinden, dus het viel erg mee. Ik heb er de rest van de dag ook geen last van gehad en hat gisteravond ook het idee dat het al hielp. Maar ik moet het even een paar dagen rustig aandoen met mijn linkerarm. Dus niet zwaaien om dingen uit hoge keukenkastjes pakken.

Ik ben benieuwd of het over een paar dagen inderdaad een stuk beter is. En stiekem ook of ik nu harder loop, met die doping :-)

Wedstrijdplannen.

Het is al weer een tijd geleden dat ik een wedstrijdje liep, althans voor mijn doen. Daar zijn natuurlijk allerlei redenen voor, maar het begint nu wel weer te kriebelen. Met mijn collega overwogen we om ons in te schrijven voor de Dam-tot-Dam loop, maar die bleek binnen 3 dagen (!) vol te zijn. Mogelijk wordt het nu weer de Halve van Amsterdam. De komende maanden worden ook weer diverse leuke wedstrijdjes gehouden. Zo is er weer de zomeravondcup en de traditionele baanwedstrijd van AV Pijnenburg. In het clubhuis zag ook een poster van de Hardloop vierdaagse in Apeldoorn. Dat ziet er ook leuk uit. 4 dagen achter elkaar etappes hardlopen. Maar daar moet dan toch wel iets meer voor getraind worden. Een leuk idee voor een volgend jaar?

Voorlopig richt ik me op de eerste wedstrijd van de zomeravondcup op 22 april in Utrecht. Komen jullie ook?

Lekkere training

Afgelopen zaterdagochtend was het beestenweer. Al vroeg in de ochtend begon het te regenen en toen ik even na half negen op de fiets stapte regende het nog steeds. Het was gelukkig niet erg koud, omdat het nauwelijks waaide. Ik trok gewoon een shirt met lange mouwen aan, want die wind- en regenjack vind ik veel te warm.

Met een klein groepje trokken we het bos in. Daar was het lekker nat, modderig en glibberig. Het werd geen al te ingewikkeld programma. Reserve-trainer Frans bedacht een aantal verschillende rondjes die we een aantal keer in een lekker tempo mochten lopen, soms met een versnelling er in. Uiteindelijk was de totale afstand niet al te groot (een kilometer of negen). Maar het was gewoon even lekker door de bossen draven.

Spierpijn ?!

Hoewel je aan het weer nog niet echt merkt, komt de lente er toch aan. De zomertijd is ingegaan, dat betekent dat het 's avonds weer langer licht is en dat is voor mij altijd goed voor het lentegevoel. Bovendien zijn er tussen de buien door best aardige momenten. Zaterdagmiddag was er zo één.

's Morgens was ik al om kwart voor acht met mijn jongste zoon op pad voor het voetbal. 's Middags met mijn oudste naar het basketbal. Maar toen ik om een uur of vier aan een kopje thee zat, had ik zowaar even tijd om een stukje te gaan lopen en het was er mooi weer voor. Mijn nog schone nieuwe schoenen mochten nu mee op een rondje over de Stulp (om het Pluismeer). Eerder deze week maakte ik daar nog mooie sneeuwfoto's:

Het ging wel lekker en volgens mij vrij hard. Op de Stulp werd veel gewandeld en ik liet diverse wandelaars schrikken door plotseling langs ze te zoeven. Toch maar eens een fietsbel mee nemen. Op de lange laan achter het paleis langs haalde ik een andere hardloopster in die er duidelijk doorheen zat, maar na mijn aanmoediging toch weer het tempo hervond. Op het laatste stukje begon mijn rechterschoen een beetje te irriteren, wellicht iets van een blaar?

De volgende twee dagen had ik voor het eerst sinds lange tijd weer eens spierpijn. Een tijd minder trainen, ga je uiteindelijk wel merken.

Myminicity

Laatst liep ik tegen een verwijzing aan naar myminicity.com en nieuwsgierig als ik ben, heb ik daar ook maar even rondgekeken. Het wordt aangeprezen als een spel, maar veel spel is het niet. Op deze site kun je een eigen stad stichten. De stad begint als een nederzetting (met 1 inwoner) en voor elke bezoeker aan je stad komt er een inwoner bij. Naarmate je stad groeit, kunnen bezoekers er ook voor kiezen je stad uit te breiden met industrie, wegen, parken, politie en business. Maar iedere bezoeker kan maar eenmaal per dag een bijdrage leveren. Om eens te kijken hoe dat werkt heb ik ook een stad gesticht. Als je op bezoek wilt komen kun je één van de onderstaande links gebruiken:

Voor een inwoner: richardrent.myminicity.com
Voor industrie: richardrent.myminicity.com/ind
Voor wegen: richardrent.myminicity.com/tra
Voor politie: richardrent.myminicity.com/sec
Voor een park: richardrent.myminicity.com/env

Alweer twee weken niet gelopen.

Hoewel ik de afgelopen weken niet stil gezeten heb, is er op loopgebied niets te melden. Afgelopen zaterdag was er een open huis in ons huis en de week daarvoor had ik een afspraak om naar vrienden te gaan. Omdat ik voor mijn werk regelmatig naar Roermond moet, schiet de training door de week er ook vaak bij in. Ik deed dus niet mee aan de jaarlijkse club cross kampioenschappen van de AV Pijnenburg. Gezien de uitslag had ik daar zeker een medaille gehad, want in mijn categorie waren er maar twee deelnemers. Dat neemt niet weg dat zulke wedstrijden altijd gezellig zijn. Binnenkort is het 's avonds weer licht, dat maakt het ook wat makkelijker om er zelf op uit te trekken.

Ik loop weer!

Het heeft eventjes geduurd, maar in de afgelopen week heb ik weer lekker meegetraind. Mijn nieuwe schoenen zijn nu ook gebruikt, maar dat zie je nog niet want we hadden woensdag een training op de baan. Anita had een verrassing voor ons in petto, bestaande uit vier geavanceerde springtouwen. Tussen mij en springtouwen is het nooit wat geworden, dus ik zal er niet al te elegant uit hebben gezien terwijl ik probeerde om al knieheffend of kaatsend over de baan te gaan. Uiteindelijk was ik blij dat ik op de been bleef. Als toetjes stond er 10 x 200 meter op het programma. De bedoeling was dat elke 200 2 seconden sneller zou gaan dan de voorgaande. Als streeftijd krijgen wij 43 seconden voor de laatste 200 meter. Dat betekende beginnen met 61 seconden voor de eerste. We liepen vrij consequent 2 - 3 seconden te snel en bij de laatste twee gingen we nog wat harder. De voorlaatste was onder de 40 seconden en de laatste in ca 35. Peter en ik hadden nog wel zin om even alles uit de kast te halen en kwamen in een mooie sprint uit op 32 seconden. Anita vond dat wel leuk voor de hele groep, dus mochten we nog een keer (weer 32!).

Zaterdag deed ik mijn oude schoenen aan. Ik wissel dat af en dat bevalt me goed. In de storm gingen we door het bos, waar flink wat afgewaaide takken en omgevallen bomen lagen. Deze keer werden het twee series van 5 minuten tempo 1, 10 minuten tempo 2 en 2 minuten tempo 3. Weer een lekker rondje en ik was tevreden omdat ik niet merkbaar veel had ingeleverd in de afgelopen weken. Helaas kan ik zaterdag niet mee doen met de club cross kampioenschappen, maar ik hoop dat jullie wel mee doen!

Andere dingen aan mijn hoofd!

Mijn nieuwe schoenen staan nog ongebruikt in de kast. Het is een schande. Maar ik heb een goede reden, vind ik. Vorige week hebben we plotesling een nieuw huis gekocht. Dat betekent dat we nu heel hard bezig zijn met het regelen van de hypotheek en het verkopen van ons eigen huis. Over een paar weken zal de rust wel weergekeerd zijn. Ons toekomstige huis ligt maar een paar honderd meter verder en aan de routes die ik normaal ook loop, dus dat is geen bezwaar.

Nieuwe schoenen

Vorige week vrijdagmiddag bracht ik weer een bezoekje aan La Foot in Hilversum. Bijna twee jaar geleden was ik daar al eens prettig geholpen en met een paar Asics naar buiten gelopen. Die waren nu wel versleten. Hoog tijd voor nieuwe en aangezien ik voor mijn werk vaak in Hilversum ben, kon ik dat combineren. De Landreth is niet meer leverbaar, dus kreeg ik een paar Nimbus aan mijn voeten. Ze voelden gelijk goed en vertrouwd aan.

Ik mocht ze even proberen op de loopband. Lopen op zo'n band vind ik altijd moeilijk, maar na een poosje kwam ik in een normaal ritme en was op de video ook te zien dat ik netjes loop. Hopelijk kan ik ze binnenkort echt uit proberen.

Weer even op een laag pitje.

Na Egmond hebben mijn hardloopschoenen het niet erg druk meer gehad. Ik werk nog steeds op een proejct waarvoor ik vaak ver van huis ben (ruim 150 kilometer) tegen de tijd dat ik dan weer thuis ben, heb ik niet veel zin meer om er nog uit te gaan. Bovendien zijn we thuis ook met diverse andere dingen bezig zoals schoolkeuze voor mijn oudste zoon. Dat betekent veel open dagen en info-avonden bezoeken.

Eén keer per week loop ik een rondje voor mezelf, daar zullen mijn schoenen niet van slijten. Toch wordt het tijd voor nieuwe. Binnenkort ben ik jarig, dus die kan ik mezelf wel cadeau geven :-)

Egmond in beeld (en geluid)

Alweer een grote loop en een groot evenement. En dat betekent weer heel veel foto's en tegenwoordig ook filmpjes op Internet. Allereerst maakte Aktiefoto van iedereen een heleboel foto's in de klim op de bloedweg.

En er werden video opnamen gemaakt op diverse plaatsen langs het parcours. Hier zie je mij, voor de kijkers rechts, doorkomen halverwege (in Bakkum).

Maar ook heel veel toeschouwers maakten foto's. Kijk maar eens naar deze verzameling: http://missdigica.mijnalbums.nl/. En op Youtube vind je heel veel amateurfilmpjes over Egmond. Op deze schiet na 46 seconden Erik bijvoorbeeld door het beeld.

Egmond

Van te voren wist ik dat een echte snelle tijd op dit parcours niet mogelijk was. Het staat bekent als een zware loop. Het grootste obstakel was misschien uiteindelijk wel de drukte. Je loopt eerst een rondje van ca 3 km door het dorp. Er viel nauwelijks in te halen. Het was steeds in de remmen en kleine gaatjes zoeken. Het strand was een ander verhaal. Het was laag water, dus een heel breed strand en een groot deel was goed beloopbaar, want nat en stevig. Er stond wel een stevige tegenwind, maar dat vond ik niet erg. Halverwege kon ik aanpikken bij iemand die me inhaalde en er ontstond een treintje van een stuk of vier die kop over kop een tijd lang tegen de wind in alles voorbij stoof. Dat ging lekker, maar ik vreesde wel dat het iets te hard was. Halverwege zat ik net boven de 49 minuten en had ik de laatste 8 kilometer onder de 37 minuten gelopen. Terug door de duinen was een heel ander verhaal. Direct na de strandopgang stonden we bijna stil. Het was maar een smal paadje door de duinen en om niet helemaal stil te vallen dook ik regelmatig door de bosjes. Dat was een kilometer van 5.30! Daarna kwamen we op een klinkerweggetje, met nog steeds heel veel lopers, maar nu kon ik af en toe de berm in. Het was op en neer (duinen!) en de wind in de rug betekende vooral dat ik het nue wel warm begon te krijgen. De kilometertijden liepen op van 4.38 naar 4.47, 4.46, 4.50 en daarna 5.03 en 5.04. De laatste 3 waren 4.56, 5.08 en 5.08 (1100 meter). Vanaf 17 kilometer voelde ik een blaar onder mijn linkervoet opkomen en ik was dus blij dat de finish in zicht kwam.

Afgezien van de blaar ben ik verder heel gebleven. Ik ben ook niet erg stijf, het zal vast wel wat spierpijn opleveren, maar volgens mij valt dat wel mee. Mijn conclusie is wel dat ik nog ervaring voor de halve marathon mis. Het gaat me minder makkelijk af dan een 10 kilometer.

Startnummer 8436
Naam: Richard Voorintholt
Afstand: Halve marathon recreatie
Categorie: Mrecr
Totaal plaats: 681 / 6167
Categorie plaats: 660
Snelheid: 12,556 km/uur
10,5 kilometer: 49:17
Netto tijd: 1:40:49

Bijna Egmond

Nog een paar dagen en dan loop ik voor het eerst in Egmond. Zondag liep ik om nog een keer ruim 20 kilometer in net iets meer dan 2 uur inclusief diverse stops voor spoorbomen, om te plassen of om op mijn zoons te wachten die mee fietsten. Waarschijnlijk was het niet heel verstandig, want ik hield er een paar dagen spierpijn aan over, maar dat is nu wel over. Dus kan ik vooruitblikken. Ik start in groep 2 om 12.40 uur.

Het wordt niet koud, maar mogelijk wel nat en een stevig windje uit het Zuiden.

Bron: KNMI

	do	vr	za	zo	ma
Zonneschijn (%)	20	10	20	10	20
Neerslagkans (%)	40	90	80	40	40
Neerslaghoeveelheid (mm)	1	6-13	2-4	0-1	0-1
Minimumtemperatuur (°C)	4	6/9	3/6	0/+3	-1/+5
Middagtemperatuur (°C)	9	8/11	5/8	5/9	6/9
Windrichting	Z	Z	W	Z	Z
Windsnelheid (bft)	5	4	4	4	4

Niet echt iets om me zorgen over te maken. Ik vraag me af wat ik aan doe. De waterstand is ook een belangrijke factor, want dat bepaalt de breedte van het strand. Maar dat ziet er ook goed uit, om 11.36 uur is het laagwater: -210 cm.

Bron: Egmond aan Zee

januari 2008
zondag 13 januari	04:57	218 cm
	11:36	-210 cm
	17:16	231 cm
	23:36	-162 cm

Foto's van de Sylvestercross

De Sylvestercross is een groot evenement. Daarom vind je overal op het Internet foto's. Een hele grote verzameling staat hier. Je kunt mooi zien dat ik een hele snelle en slimme start had:





Bovendien heeft mijn vrouw een aantal foto's gemaakt:

Sylvestercross 2007

Natuurlijk stond ik gister weer aan de start van de Sylvestercross in Soest. Het is een thuiswedstrijd dus kom je de hele vereniging tegen en ook nog alle plaatsgenoten die buiten clubverband wel eens een stukje hardlopen. Maar het is ook mooi parcours en dat het op 31 december is geeft ook nog een speciale sfeer. Dit jaar was het de 27e en mijn 4e keer en ik had een collega (Leon) zo enthousiast gemaakt dat hij ook kwam mee lopen. We troffen elkaar bij de ingang van de tent en na een korte rondleiding en wat inlopen togen we bijtijds naar de start.

Het is geen slecht plan om bij zo'n druk evenement een beetje vooraan te starten. Er werd deze keer wel gewerkt met chips voor een electronische tijdmeting, maar dat gold alleen voor de finish en bovendien heb je door de grote meute (gister gingen er zo'n 1500 recreanten van start) op de relatief smalle paadjes toch weinig ruimte om je eigen tempo te lopen als je te ver naar achteren start. Teamgenoten Eric, Jan H en Rob waren nog iets eerder bij de start en stonden bijna helemaal vooraan. Terwijl we stonden te wachten zag ik mijn vrouw en kinderen een plaatsje zoeken langs het parcours en op de één of andere manier zagen ze ons ook. Dat is een wondertje op een afstand van een paar honderd meter.

Gebaseerd op het verschil in loopervaring spraken Leon en ik af dat we ieder ons eigen tempo zouden lopen en toen het startschot klonk, sprintte ik zodra het mogelijk was naar een plekje aan de buitenkant om goed door die eerste krappe bocht heen te komen. Zo kwam ik op hoge snelheid en totaal onverwacht voor de lens van mijn vrouw langs, volgende ronde nog maar eens proberen. Met dank aan de vele loopscholing liep ik lichtvoetig over het mulle zand en al snel was ik Jan H voorbij. In het bos schakelde ik terug naar een verantwoorder tempo, de grootste meute lag nu achter me en ik probeerde een leuk groepje te vinden. Dat lukte, ik haakte aan bij een loper in een paars singlet dat me vaag bekend voorkwam. Iets verder weg liep Eric, maar ik besloot dat ik die misschien later wel zou tegenkomen of niet.

Dat was al zo aan het eind van de eerste ronde. Net voor we het zand opliepen, kwam ik naast Eric. Ik verwachtte dat hij zou aanhaken, maar dat gebeurde niet, blijkbaar ging ik vrij hard en dat klopte want het eerste rondje ging in ongeveer 12.40. Het zand is altijd zwaar, maar ging me deze keer redelijk goed af, zo liet ik ook de meneer in het paarse singlet achter me. Dat gaf me wel een dilemma, ik had nu niemand meer voor me om me op te richten, terwijl ik achter me diverse atleten voelde aankomen die mij wel een mooie haas vonden. Uit ervaring weet ik dat ik liever af en toe zelf wat mensen inhaal dan steeds zelfs ingehaald te worden. Eén van de eerste lopers die voorbij kwam was Hans, een lid van de wedstrijdgroep van AV Pijnenburg. Dat gaf wel moraal, blijkbaar was ik door mijn goede start echt voorin terecht gekomen. Ik wist even aan te haken, maar langzaam liep hij een stukje weg. Toen kwam Bart voorbij. Vorig jaar liep Bart in de C-groep iedereen op grote afstand en hij maakte dus terecht de overstap naar de wedstrijdgroep. Ik haakte aan bij Bart en samen wisten we Hans weer te achterhalen. Bij de tweede passage over het zand gingen we Hans weer voorbij. Bart deed het wel iets sneller, maar er ontstond een treintje tussen Bart en mij, zodat het contact niet helemaal verloren ging. Ik verwachtte wel dat Hans in het bos weer langszij zou komen. Het tweede rondje (iets korter) ging in 12.10. Ik zat in een mooie groep.

Ons groepje groeide uit tot een stuk of 10 lopers, maar Hans kwam niet meer voorbij. Bij de laatste keer over de heuvels liepen we achterop een paar flinke groepen achterblijvers. Al zigzaggend en af en toe roepend konden we ze passeren en bij de laatste keer over het zand was het ieder voor zich. Ik sprintte heuvelop nog een paar mannen voorbij en werd op de streep ineens geklopt door de man met het paarse singlet. Mijn zelfgeklokte eindtijd was 37.45 (geklokt vanaf het passeren van de start) Met een laatste (langere) ronde van 12.49. De officiële tijd was 37.52 en de man in het paarse singlet zal wel Huub Stammes geweest zijn, die ken ik van de Baanwedstrijd in mei. Een prachtige eindtijd en nog mooi vlak gelopen ook.

Een kleine 8 minuten later kwam Leon over de finish. Hij had zijn eerste westrijd sinds jaren heel mooi vlak in 45.28 volbracht met drie rondjes van 15 minuten. Heel knap zeker als je bedenkt dat hij tot vorige week al een tijd niet langer dan een kilometer of 5 liep.

De Sylvestercross wordt uiteraard door vele andere bezocht en daar zitten ook bloggers bij. Via google kwam ik dit filmpje tegen. Dat geeft een mooie impressie.


Het is gemaakt door Barbara.