Zondag 26 oktober was de eerste aflevering van wat hopelijk een mooie traditie gaat worden. De Heuvelrugestafette werd georganiseerd door de SixPackrunners. Vanuit Amersfoort werd in 10 etappes 100 kilometer afgelegd. Daar wilde ik graag aan meedoen. Maar de hele dag op pad zijn ging uiteindelijk niet lukken. Dus kon ik in overleg de laatste etappe voor mijn rekening nemen. Die ging van de vliegbasis Soesterberg terug naar Amersfoort.
De weersvoorspellingen voor zondag werden steeds slechter. Dat was jammer, want met mooi herfstweer is de Utrechtse heuvelrug natuurlijk helemaal een plaatje. Nu werd er de hele dag gelopen onder zware bewolking, met een stevige wind en 's middag werd het ook behoorlijk nat. Het was gelukkig niet koud. Nog een geluk was dat de zomertijd net was afgelopen want de start was vroeg, de eerste teams gingen al om half acht op pad.
Zo vroeg hoefde ik dus niet, dat was wel prettig wan tik had de avond daarvoor nog een bedrijfsuitje. Dat is uiteraard niet de beste voorbereiding voor een wedstrijd, maar van echte voorbereiding was toch al geen sprake. De laatste 10 kilometer wedstrijd was al weer van een behoorlijke tijd geleden en de training waren ook vooral gericht geweest op kort snelheidswerk. Ik was dus erg benieuwd hoe het zou gaan.
Rond twee uur werd ik gebeld dat de achtste etappe was begonnen. Ik had nog zo'n anderhalf uur om aan de start te verschijnen. Net genoeg tijd om nog een paar gaten in een muur te boren, wat te eten, m'n spulen te pakken en me om te kleden. Al even over drie uur stond ik in de regen op het wisselpunt. Daar kon ik mooi even kijken hoe het wisselen in zijn werk gaat. Ieder team had een startnummer aan een "startnummerband" en binnen een met linten afgezet vak moest dat worden uitgewisseld. Bovendien werd iedere loper vergezeld door twee fietsers. Eén bleef bij de loper. De andere reed iets vooruit om de route aan te geven. Dat was noodzakelijk omdat een wedstrijd als deze niet van te voren uitgezet kan worden. Bovendien liepen we als normale verkeersdeelnemers, het parcours was niet afgezet.
Tegen half vier had ik nog niets gezien van mijn team. Dus besloot ik maar even te bellen. Ze bleken al een tijdje in een auto langs de kant van de weg te staan bij het wisselpunt, we hadden elkaar gemist. Gelukkig was er nog voldoende tijd voor wat warm lopen en tegen kwart voor vier kwam Cora de berg afrennen en begon mijn etappe. Robert reed voorop en Laetitia fietste met me mee. Al snel haalde ik een dame in die valk voor me was gestart. In eerste instantie liep ik niet zo hard uit, maar na een kilometer kreeg ik in de gaten dat ik wel erg rustig liep (iets meer dan 5 minuten) en besloot ik wat te versnellen.
Na de eerste spoorwegovergangwas er wat verwarring. Het geleverde kaartje (dat ik thuis had bestudeerd) stuurde ons over het Berkenlaantje, de routebeschrijving leek ons via het fietspad naar AV Pijnenburg te sturen. Eigenwijs als ik was liep ik rechtdoor. Even laten kwam Robert weer voorbij met de mededeling dat de andere lopers wel het fietspad hadden gekosen. Dat scheelt toch snel 700 meter! Er zat weinig anders op dan doorlopen. Ik hield het tempo lekker strak (3,3 kilometer in 14:30) en bij de atletiekbaan kwam ik de eerder ingehaalde deelneemster weer tegen. Bij de volgende spoorwegovergang moest ik even inhouden. Vervolgens gingen we zonder hindernissen langs de Sesterduinen naar de Soesterbergsestraatweg. Daar had ik de mazzel dat ik direct kon oversteken. Mijn fietsers moesten even wachten, maar gaven me nog wel de goede richting mee.
Onderweg vroeg ik een aantal keer informatie over de afstand. Dat helpt me om te bepalen of ik het tempo goed vast kan houden. Dat ging meestal goed, maar toen ik dacht dat ik ruim 6 kilometer gelopen had, was het volgens Robert nog maar 5500 meter. Ik hield dat maar op een vergissing anders zou ik me toch een stuk beroerder moeten voelen. Afgezien van een heuvelachtig stukje op ongeveer 2500 meter voor de finish kostte me het verder niet al te veel moeite. Ik schatte dat ik op een schema van net onder 45 minuten voor 10 kilometer liep, maar dat ik een grotere afstand liep, dus op een tijd van 48 minuten zou uitkomen.
Veel eerder dan verwacht zat ik in de laatste 650 meter. Voor me zag ik nog iemand lopen en dat leek me een mooi punt voor een sprintje. Het bleek geen deelnemer aan de estafette, maar ik het was wel leuk om de fietsers nog even te lossen op het laatste grasveldje. En zo kwam ik binnen in een tijd van ongeveer 44:30. Als ik inderdaad nog 700meter extra gelopen heb is dit een toptijd, maar ook als het gewoon 10 kilometer was ben ik tevreden, want ik heb 'm met gemak gelopen.
Als team liepen we 8 uur 53 minuten. Geen idee wat dat voor de uitslag betekent, maar het was een mooie ervaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten