Eindelijk weer een wedstrijd! Natuurlijk kon ik de verleiding niet weerstaan om mee te doen aan de jaarlijkse traditionele Sylverstercross in Soest. Het is ondertussen een vast onderdeel van onze gezinstradities op Oudjaarsdag geworden. 's Morgens bakten we oliebollen terwijl mijn zoons voor het eerst vuurwerk afstaken en daarna togen we met z'n allen op de fiets naar de Soesterduinen. Het zou dit jaar een echt familiegebeuren worden, want Derk en Kees zouden dit jaar ook een rondje lopen, net als de jongste zoon (Jelger) van mijn collega (Leon). Ik had afgesproken om met de langzaamste van mijn zoons mee te lopen en daarna zou ik zelf nog twee rondjes doorlopen. Een hele snelle tijd zou er dit jaar dus niet inzitten, maar het plezier van mijn zoons woog daar ruim tegenop. Ik had met mijn zoons een keer of drie op een zondag het rondje verkend, zodat ze niet ongetraind aan de start stonden. Gebaseerd op die ervaring wist ik dat de jongste waarschijnlijk sneller zou zijn.
's Morgens was het nog prachtig weer geweest maar in de loop van de middag werd het bewolkt. Bij de tent wachtten we op Leon en Jelger. Snel werden zij ook voorzien van hun startnummer en trokken we onze warme kleren uit zodat we nog een stukje konden warmlopen. Vijf minuten voor de start sloten we aan bij de menigte. Het leek me verstandig dit jaar een beetje achterin te starten zodat we misschien een beetje uit het gedrang bleven. De start bleek beter georganiseerd dan voorgaande jaren. Deze keer was de startlijn smaller en werd de netto starttijd gemeten. Er was dus een langer lint van lopers en het achteraan starten leverde niet direct een minuut of meer tijdverlies op. Toch nam ik voor de zekerheid met mijn stopwatch ook maar de starttijd. Al direct ging Kees er vandoor. Derk begon iets rustiger en was ook een beetje bedeesd in het passeren. Na wat aanwijzingen van mij begon hij in een eigen tempo gaatjes te zoeken om in te halen en ging het tempo wat omhoog, maar Kees zagen we niet meer terug. Na de heuvels schroefde Derk het tempo nog verder op. Toen we het zand weer bereikten zag ik dat een tijd van net onder de 15 minuten er niet in zat, maar onder de 16 moest wel kunnen. Derk bleef namelijk goed doorlopen en daarmee waren we toch een stuk sneller dan vooraf gedacht. Kees moest hier nog een eindje voor lopen. Na 15 minuten 38 boog Derk af naar de finish en kon ik in eigen tempo nog even door.
Nu moest ik veel mensen inhalen, maar al die hazen werken wel goed op mijn motivatie. Onderweg kon ik diverse mensen groeten en ik liep redelijk soepel een tweede rondje in 11:43. Een tijd van onder de 40 minuten moest daarmee wel mogelijk zijn, dat viel niet tegen. Waarschijnlijk was het parcours ook redelijk snel dit jaar. Het tweede rondje inclusief sprintje berg op naar de finish ging in 12 minuten. De jongens waren daar uiteraard al. Kees glom van trots en Derk en Jelger waren ook tevreden. Even later kwam ook Leon weer tevreden over de streep. Hij had Jelger eerst netjes bij de finish afgezet zoals mijn vrouw en de speaker hadden geconstateerd en daarna zelf nog genoten van de cross en de mooie omgeving.
Al iets meer dan een uurtje later zag ik in de uitslagen dat ik in 39:22 was gefinished (ze hebben we alleen in de 6 kilometeruitslag gezet). Een hele nette tijd. Leon eindigde in 47:37. Jelger liep onder de 20 minuten. Derk liep 15:48 en Kees was met 14:24 zelfs 9e in de uitslag van de 3 kilometer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten