De Zomeravondcup in Utrecht wordt op twee verschillende lokaties gehouden. Ik loop altijd beter bij Maarschalkerweerd dan bij Overvecht. Dat zal vooral te maken hebben met het feit dat in Overvecht de laatste twee wedstrijden gehouden worden in mei en juni en dat het dan gemiddeld warmer is. Blader maar eens terug in mijn weblog en je ziet diverse verslag over verval in het tweede deel van de wedstrijd, wegens de warmte.
Dit jaar is het starttijdstip gewijzigd. Toen ik me inschreef stond er zelfs dat de start om 19:40 zou zijn, maar toen ik eenmaal op de baan was, vertelde Theo me dat de start om 19:30 zou zijn. Ik had dus iets minder tijd voor de warming-up. Het was echter warm genoeg, ik hoefde niet koud van start. Naast Theo waren ook Berend, Edgar, Esther, Gerrie, Jan, Jos, Lotje, Maarten, Niek Sjaak en Titus weer present. We wensten elkaar succes en gingen van start. De eerste 600 meter over de baan bleef ik bij Theo. Ik ging op zoek naar een goed tempo, het mocht gezien de warmte wat rustiger dan de voorgaande twee keer. Titus startte iets sneller. De eerste kilometer ging toch in 3:55, dat was dus vergelijkbaar met de voorgaande keren. Ondertussen kwam de jongedame in lila shirt weer voorbij. Deze keer kon ik het niet laten om te proberen haar te volgen, daarmee raakte ik Theo en de rest van een groepje kwijt. Het voelde wel als een stevig tempo, toch kwamen we niet dichterbij Titus, die steeds zo'n 25 meter voor ons liep. De tweede kilometer bleek ik 3:46 gegaan te zijn. Ik zag ook dat mijn hartslag aan de hoge kant lag en besloot in eigen tempo verder te lopen. Titus en de dame in lila liepen langzaam bij me weg terwijl mijn tempo zakte eerst naar 4:00 en ongeveer 4:05.
Langs de Vecht worstelde ik met de vraag of ik niet naar een rustig duurlooptempo zou terugzakken, toen ik ineens in de gaten kreeg dat Titus niet meer uitliep. De dame in lila liep hem voorbij en langzaam werd het gat tussen ons weer wat kleiner. Bij 5 kilometer gooide ik een bekertje water in mijn nek om een beetje af te koelen en iets verderop kwam een dame van Hellas bij me. Ze liep een mooi tempo, ik kon aanhaken en nu liepen we het gaatje naar Titus dicht. Rond 6,5 kilometer sloten we aan bij nog twee dames. De Hellas-dame trok stevig door, dat was net te veel voor me en ik bleef op hangen en wurgen bij de andere twee en een heer die ondertussen ook was aangehaakt. Het laatste deel van het parcours bij Overvecht is altijd zwaar omdat je nog een extra bocht langs de Vecht moet maken. Soms moest ik even lossen dan weer was het iemand anders, maar ongeveer samen gingen we de laatste kilometer in. Ondertussen had ik ook Niek nog ingehaald. Een goede eindsprint zat er niet meer in, maar Sjaak (die was uitgestapt) riep dat ik onder 41 minuten zat. Op de klok zag ik de tijd wegtikken 40:54, 40:55, ... ik perste er nog even alles uit. Bruto was het net boven 41, maar netto net er onder (40:58).
Het was weer een zwaar rondje, maar gegeven de omstandigheden was ik erg tevreden. Er was wel verval, maar ik kon het binnen de perken houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten