Weer een magische grens doorbroken.

Iedere hardloper kent het: een tijd net onder een minuut voelt beter dan net er boven. Er is gevoelsmatig een groter verschil tussen bijvoorbeeld 40:01 en 39:59 dan tussen 39:43 en 39:41. Dit jaar had ik al twee keer het geluk zo'n grens voor het eerst te overschrijden: een 10 km onder 40 minuten en een 2 km binnen 7 minuten. Gisteravond was de 1500 meter van de Amersfoortse baancompetitie. Ik zou deze afstand pas voor de tweede keer lopen. de vorige keer liep ik 5:12 ik hoopte nu op 5:05.

Meestal ben ik ruim op tijd. Zo ruim dat ik m'n best moet doen om niet weer af te koelen na het inlopen. Deze keer besloot ik iets later te gaan. Na een rondje inlopen

kwam ik weer op de baan toen de serie voor de mijne op het punt stond te starten, precies genoeg tijd voor een paar oefeningen en dan naar de start. In dezelfde serie stond ook Bas aan de start. Marcel had zich afgemeld. Volgens de presentator lagen de opgegeven eindtijden voor deze serie tussen 5:00 en 5:15, een mooie serie.
Het tempo zat er direct goed in, voor het eerst was ik niet aan de binnenkant gestart en aangezien de groep compact bij elkaar bleef, zat er weinig anders op dan iets verder naar de buitenkant te lopen. Er was wat gedrang en Bas liet me bijna struikelen, ook in de rest van de eerste ronde had ik moeite om ruimte voor mijn pas te vinden. Pas na zo'n 600 meter kon ik een beetje naar binnen kruipen.

Tot die tijd had ik ook het gevoel dat het eigenlijk iets te hard ging, maar nu kwam er een beetje ontspanning in mijn lopen. Op zo'n 800 meter werd tegen de meelopen de B-juniore (het meisje met het blauwe shirt op de foto) gezegd dat ze op een schema van 5:03 zat.Dat was mooi, want ik had geen idee hoe hard het ging. Bij het ingaan van de laatste ronde werd er wat versneld en een meneer in een blauw shirt wilde buitenom. Aangezien de man in het rode shirt niet mee ging met de versnelling dreigde ik een beetje ingesloten te raken en de aansluiting te missen. dus ging ik ook buitenom en mee met de meneer in blauw shirt. Op 100 meter voor de finish kwam ik er weer naast en met alles uit kas wist ik er voor te komen en te blijven, terwijl ik uit mijn ooghoeken de klok langzaam naar de 5 minuten zag lopen. Ik bleef er met 4:58 net onder.