Bananenloop

Een collega stuurde mij onderstaande informatie over een kleinschalig loopevenement in maart 2007. Het contrast met bijvoorbeeld Amsterdam is groot, maar daarom misschien juist weer erg leuk. Naar ik heb begrepen, is er keuze uit twee afstanden: 13 en 23 km.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Beste loopvrienden,

Zoals vorig jaar ben ik vanaf heden weer bezig met de organisatie van de lentelooptocht, de bananenloop, die wordt gehouden op 25 maart. Je moet leren van de fouten van vorig jaar en dat zal de organisatie zeker doen. Onze deelneemster uit Friesland zou gewonnen hebben, maar ze raakte van het parcours af. Een jonge deelnemer uit Huis ter Heide ging helemaal de mist in en kwam bij een begraafplaats in Cothen uit. Er zijn betere plekken te verzinnen! Dit zijn de missers waarvan we leren. Het scheelde onze deelneemster uit het verre Friesland toch de volle winst, die op de 13 km naar een deelnemer uit Schalkwijk ging. Hij nam de hoofdprijs met een brede grijns in ontvangst. Dit mag en kan niet meer gebeuren!!

De organisatie zal nu op bepaalde punten vrijwilligers opstellen om de weg te wijzen. Fout lopen is bijna onmogelijk! Het parcours voert langs de mooiste punten van het Krommerijngebied en is volledig uitgepijld. Bananen zijn zonder limieten te verkrijgen en dit geldt ook voor de sportdrank en/of water. Voor de sporters te gebruiken with no limits. Het prijzenpakket is uitgebreid met een fantastische prijs. Als het parcoursrecord wordt verbroken, dan zal deze worden uitgereikt door de organisatie. Naast veel hulde ook nog een fikse prijs mee naar huis!

Je kunt douchen bij de finish. Start bij basisschool De Horn te Wijk bij Duurstede. Aanvang 14.00 uur. School open vanaf 13.00 uur. Parkeren is kosteloos voor de school.

Na het borrelen gaan we weer gezellig met vrouw/man/kinderen uit eten in het centrum van Wijk. Het is vanzelfsprekend low budget en debediening zal beter geregeld zijn dan vorig jaar. Onze excuses hiervoor. Helaas is het inschrijfgeld met 10% verhoogd, omdat-als hetparcoursrecord wordt verbroken - die extra prijs uitgereikt moet worden. Is dat niet het geval, dan wordt de prijs verdeeld onder alle lopers. Toch best leuk.

Inschrijfgeld: 5,50 euro

Ik ben niet de enige.

Woensdag voor het eerst weer getraind. Lekker met de groep mee gelopen en me gedeist gehouden. Het werd een climaxloop met vuurwerkshow tot besluit. 2 series van 5 minuten tempo1, 8 minuten tempo 2 en 1 minuut tempo 3 en bij aankomst was er een vuurwerkshow op de sportvelden.

Donderdag en vandaag laten mijn benen merken dat het al weer even geleden was dat ik had getrained. Nog maar even rustig aan doen, dus.

Natuurlijk struin ik Internet nog wel eens af op zoek naar foto's of verslagen van wedstrijdjes die ik liep. Daarbij merk ik dat ik niet de enige hardlopende blogger (hardbloggende loper?) ben.

Regelmatig stuit ik op: Gakkie; Hardloper; Loopgek; en Sporter. Ze wonen blijkbaar in de buurt, maar lopen duidelijk een stukje harder dan ik. Maar er zijn er nog veel meer. Zoeken op "hardlopen" bij web-log.nl levert dit resultaat bijvoorbeeld.

Ze worden alleen niet allemaal regelmatig bijgehouden. Loopblog ziet er bijvoorbeeld goed uit, maar staat al sinds april stil. Wel heel actief is Ronald. Hij liep ook in Amsterdam (zo vond ik hem) en hij heeft een hele lange lijst van andere hardloop blogs (alleen sta ik er nog niet tussen :-( ).

Nog een weekje niet lopen

Vanochtend gingen de hechtingen eruit. Ik voel me prima, maar van de chirurg mag ik nog een weekje niet sporten om zwellingen te voorkomen. Waarschijnlijk laat ik de Sylvestercross dit jaar dan maar schieten. Ik denk dat het verstandig is om eerst weer rustig op te bouwen. Misschien loop ik eerst wel een paar keer alleen en bij de groepstrainingen gewoon eens achteraan.

Operatie geslaagd

bleDe kleine ingreep van vorige week is heel erg meegevallen. Ik heb eigenlijk geen pijn gehad en ook geen last gehad van zwellingen. Van de arts moet ik het even rustig aan doen. Morgen heb ik een controle en gaan de hechtingen er uit. Hopelijk mag ik dan ook weer snel gaan lopen.

Onder het mes!

Morgen ga ik onder het mes. Het is niets ernstig en ook geen blessure. Al een kleine tien jaar heb ik last van Xanthelasmata. Mooi woord, maar net iets te lang voor scrabble. Het zijn gelige verdikkingen op mijn oogleden. De oorzaak zou een te hoog cholesterol gehalte kunnen zijn, maar bij regelmatige controle zijn geen afwijkende waarden gevonden.

In principe hoeft er niets aan gedaan te worden, maar ze groeien langzamerhand. Vooral 's winters als ik wat bleek word, vallen ze nogal op en dus heb ik nu maar eens besloten ze weg te laten halen (symptoombestrijding, de kans is groot dat ze weer terug komen).

Ik moet het daarna even rustig aan doen. De komende week zal ik zeker niet trainen. Ik zie wel wanneer ik dat weer kan oppakken.

Vorige week woensdag hebben we nog wel pittig getrained. Onder het thema "versnellen uit vermoeidheid". mochten we drie keer 1500 meter lopen (1000 m externsief, 100 m rustig, 400 m intensief). Ik weet niet of de afstanden helemaal klopten, maar de 1000-tjes gingen al in 4.30. en de 400-tjes onder de 1.20.

De bilspieroefeningen van Anita heb ik de dagen daarna nog goed gevoeld overigens.

Hardlopers en kleding

De herfst is nu echt begonnen. Met pijn in het hard neem ik afscheid van mijn "zomer-outfit". Ligt het aan mij of lopen jullie ook lekkerder in een shirt met korte mouwen en (vooral) een korte tight? Vorige week woensdag kon ik mijn korte broek nog een keer uit de kast halen. Het verschil was direct merkbaar. In mijn korte broek kost technisch mooi lopen, dat wil zeggen met wat extra aandacht voor het heffen van de knieën een stuk minder moeite.

Maar helaas, is het nu weer de tijd voor de langere tight. Ik heb er éé'n van pro touch (was lekker goedkoop, maar is een beetje kort) en één van Brooks. Die zit een stuk beter en blijft door het elastiek onder aan ook beter zitten.

Het zijn volgens mij nog relatief dunne exemplaren. Als ik loop, word ik al snel wel warm. Je zult mij daarom ook nooit in een running jack zien. Als het regent loop ik nog steeds gewoon in een shirt, als het koud is met een dun thermoshirt eronder. Ik voel me wel eens een beetje een buitenbeentje, maar zelfs als het giet, blijf ik nog zo nog steeds warm genoeg.

Handschoenen zijn wel fijn als het koud is, maar die gaan vaak halverwege uit. Een muts heb ik nog niet nodig gehad. Daar moet het wel erg hard voor vriezen.

Voor de zomer overweeg ik nog de aanschaf van een singlet. Niet om dat ik zo'n gespierd lichaam heb, overigens :-)

Geen Wintercup, maar het gaat wel lekker.

Mocht je afgelopen zondag tevergeefs langs de kant hebben gestaan in de bossen bij Baarn: sorry! Dit weekend koos ik er voor op zondag gezellig thuis te blijven. Niet dat er lichamelijke aanleidingen waren. Twee weken geleden viel een heuveltraining mij nog erg zwaar en speelde mijn hamstring weer op. Maar de trainingen daarna gingen erg fijn.

Vorige week liepen we 8 x 500 meter op de baan, waarvan de laatste 100 lekker hard. Die gingen allemaal onder de 2 minuten. Zaterdag liepen we 1 x 2000, 2 x 1000 meter en 6 x 100 meter over geaccidenteerd terrein. Ook die laatste 100 meters gingen nog mooi technisch.

Een foto gevonden.

OK ik geef het toe, ik ben best ijdel. Ik vind het leuk als actiefoto's van mezelf tegenkom en vooral als ik er nog een beetje leuk opsta. Daarom snuffel ik wel eens een beetje rond op Internet. Vorige week kwam ik weer eens op Siebe's site en daar stonden zowaar foto's van de Bosmarathon. En kijk, daar was ik weer (op de achtergrond, maar wel een mooi plaatje).

Eén jaar Richard Rent

Ik weet de precieze startdatum niet meer, maar ongeveer een jaar geleden begon ik mijn hardloopbelevenissen in deze weblog bij te houden. In dat jaar heb ik ondanks wat blessureleed veel plezier beleefd aan het lopen en aan het bloggen. Hoogtepunten waren wel mijn PR op de 10 kilometer in Baarn en mijn eerste halve Marathon. Momenteel is het weer even rustig, weinig nieuws te melden.

Daarom maar weer eens een grafiekje. Ik heb al mijn prestatie geprobeerd om te rekenen naar een 10 kilometer tijd. Daarvoor gebruikte ik een calculator. En waar dat niet lukte heb ik zelf wat gegokt. Het is dus geen exacte wetenschap. Bovendien zie ik er weinig lijn in, behalve dan dat de Dam-tot-Dam loop, de clubcross en de Gildeloop in 2006 uitschieters naar boven waren en dat ik in de herfst van vorig jaar erg lekker liep.

Over de top ...

Na een aantal weken toegewerkt en toegeleefd te hebben naar Amsterdam, val ik nu een beetje in een gat. Niet alleen heb ik geen evenementen gepland (misschien doe ik weer mee met de BAV Wintercup), maar door allerlei andere zaken schieten de trainingen met de groep er bij in. Afgelopen zaterdag had ik aan het eind van de middag nog even tijd voor een rondje voor mezelf. Ik heb mijn rondje om het Pluismeer iets uitgebreid, nu liep ik verder langs de Wieksloterweg. De spierpijn van zondag was op woensdag zo goed als verdwenen, nu wilde ik wel weer een beetje tempo lopen, maar het laatste stukje nam ik gas terug, omdat het wat moeizaam begon te gaan. Toch was ik in iets meer dan 40 minuten weer thuis.

Deze week kan ik woensdag ook al weer niet. Zaterdag wel weer.

De halve van Amsterdam

Na zes weken hard trainen was gister dan de halve van Amsterdam. Zes weken geleden was ik nog niet erg optimistisch over mijn deelname, laat staan een goede prestatie. Maar mijn linkerbeen hield zich goed en langzaam aan begon ik toch weer te geloven dat ik rond 1.45 zou moeten kunne uitkomen. Zoals ik na de Bosmarathon al schreef, zou de basis moeten liggen in een beheerste start.

De deelnemers.
We gingen met een grote groep - André, Anita, Cora, Elly, Erik, Fokko, Martijn, Peter, René, Titus en ik en dan Bart en Philip nog als supporters met de trein. Rob ging op eigen gelegenheid en Boudewijn zou de hele Marathon gaan lopen. Tijdens de wedstrijd kwamen we Leen en Jan H (van de C-groep) tegen. Onderweg stond ook Willem nog langs de kant.

De verzorging.
We waren mooi op tijd, ruim voor twaalf uur waren we in Amsterdam. Martijn had niet alleen een avondprogramma georiganiseerd, maar ook een een privé-kleedruimte geregeld, waar we onze kleren konden achterlaten. Helaas geen privé-toilet, zodat we daar nog wel in de rij moesten staan. Daardoor raakten we wel eens iemand kwijt en vertrokken we laat naar de verschillende startvakken, zonder een degelijke warming-up. Dan maar wat heen en weer dribbelen in het startvak. Bart en Philip ontfermden zich over jasjes, shirts of sweaters, odat we die na de finish weer snel zouden kunnen aantrekken. Het was heerlijk loop weer, maar frisjes als je stil stond. Onderweg waren er natuurlijk weer de nodige verzorgingsposten, met Gatorade, water, bananen en sponsjes. Gatorade laat ik altijd staan, ik heb geen behoefte aan plakkerige handen onderweg. Water is lekker en deze keer heb ik me ook aan de bananen gewaagd. Die bevielen prima, net als de sponsjes, even dat zweet van je hoofd af vegen :-)

De sfeer.
De Marathon van Amsterdam is een druk evenement, maar de straten zijn breed. Door lekker langs de kant te gaan kon ik toch wel een eigen tempo lopen en kwam ik niet in de problemen. Soms een stoepje of een trambaan op of even door de berm. Zo haalde ik veel mensen in en af en toe kwamen anderen mij hard voorbij. In vergelijking met de Dam tot Dam loop is er minder publiek. De aankomst in het stadion is wel gaaf. En natuurlijk kom je altijd weer kleurrijke figuren tegen.


Het lopen.
Ik stond in startvak 2, dus niet bij Jeff, Erik, Peter, Titus en Fokko. Dat gaf me het voordeel dat ik gewoon mijn eigen tempo kon lopen en met niet zou laten opjagen. Aan de andere kant liep ik zo mischien wel de kans op hele snelle tijd mis. Misschien dat ik Fokko nog zou achterhalen, maar daar moest ik me maar niet te veel op richten. Na het startschot zag ik vlak voor de de streep Bart en Philip langs de kant die me toeschreeuwden dat Rob ook ergens voor me zou lopen, die zou ik in ieder geval wel tegen komen. En toen ging ik over de matten. Natuurlijk drukte ik weer op het verkeerde knopje op van mijn stopwatch, dus ik begon al met een meetafwijking van een paar seconden.

Daarna werd het zaak Vooral rustig te blijven lopen en onderwijl te speuren naar een kilometeraanduiding om te kunnen bepalen hoe hard ik nu eigenlijk ging. Eindelijk na 3 kilometer zag ik het eerste bordje. 14.30 over 3 kilometer was een mooie tijd, vooral omdat het zo gemakkelijk ging. Dat wilde ik vasthouden. Na een kilometer of vijf was de eerste verzorgingspost, beetje gedrang, maar ik kreeg een bekertje water te pakken. Het bleef lekker gaan. Ik zag het voordeel van een start achterin. Het werkt motiverend als je steeds mensen inhaalt en zelf niet de hele tijd heel hard voorbij gelopen wordt. Steeds koos ik een andere "haas" uit langzaam naar toe te lopen.

Ergens rond de 7 kilometer achterhaalde ik Rob en nog voor de 10 kwam ik tot mijn verrassing André tegen. Bij 12 kilometer stond Willem langs de kant en ik vloog nog steeds. Iets verderop snelde ik ook nog Anita voorbij. Daarna ging het toch een beetje moeizamer, vanaf 15 kilometer moest ik meer werken om het tempo te houden en mijn linkerkuit begon een beetje te protesteren. Dan word je niet optimistisch als een ervaren loper tegen een ander zegt dat een halve kilometer pas na kilometer 17 begint. Op de Stadhouderskade en n het eerte deel van het Vondelpark haalde ik niet veel mensen meer in. Op wilskracht wist ik aan te haken bij een paar andere lopers. De laatste 2 kilometer ging het weer beter en op de baan kon ik er nog een versnelling uitpersen.

Tussentijden en eindtijd.
In het grafiekje zie je mijn gemiddelde snelheid op basis van eigen geklokte tijden (blauw) en de gemeten punten van de championchip. Uit de geklokte tijden kun je zien dat het inderdaad tussen 8 en 13 kilometer erg goed ging (tot 4.30 per kilometer). Daarna had ik een dip met als uitschieter een kilometer boven de 5 minuten. Uit de einduitslag blijkt ook dat Anita uiteindelijk maar 13 seconden na mij arriveerde, terwijl ik haar volgens mij hard voorbij ging. Tegen het eind wist ik toch weer te versnellen. Misschien ben ik iets te hard gegaan in het middenstuk, maar ik heb voor mijn gevoel niet veel laten liggen.

Bosmarathon 2006

Eigenlijk was ik niet van plan mee te doen met de Bosmarathon van gisteren, maar de training van zaterdag ging niet door wegens een trainersdag. Woensdag was de training er ook al bij geschoten wegens een avondje bowlen met mijn werk. Daar hield ik trouwens spierpijn in mijn bovenbeen aan over (zucht). Dus besloot ik toch maar mee te doen, mede omdat de weersvoorspelling goed was en het parcours er volgens Titus prachtig bij lag

De vorige twee keer deed ik mee in een estafette-ploegje, nu startte ik met de grote meute. Op de foto gan ik net onder het spandoek door (zie het pijltje).

In het gedrang had ik moeite om in een lekker tempo te komen. Door wat te versnellen kon ik een beetje oprukken. Dat leverde wel hele snelle doorkomsttijden op. 8.13 over de eerste 2 kilometer en de derde kilometer ging in 4.14. Ik begon dat te voelen en probeerde te consolideren, door aan te haken bij een groepje, maar langzaam moest ik die laten gaan. Toch gingen de volgende 5 kilometers volgens mijn stopwatch nog mooi vlak. tussen de 4.20 en 4.30. Daarbij moet ik wel aantekenen dat een deel van de kilometerpaaltjes niet meer aanwezig was. Kilometer 9 en 10 gingen wat moeilijker (4.45?). Maar na 10 kilometer zat ik op 44.10. Op het laatste stukje langs de baan kon ik er nog een sprintje uitgooien en haalde alsnog iemand in. Ik vergat zelf te klokken, maar verwachtte een tijd tussen 46.30 en 47.00. Volgens de officiële uitslag was het 47.34. Nog steeds sneller dan vorig jaar, maar ik denk dat er een afwijking in zit. André liep handgeklokt een halve marathon in 1.53 en stond ook een minuut langzamer in de uitslag.

Al met al een mooie tijd. Het laatste stuk was wel weer zwaar. Zondag zal ik een stuk rustiger moeten beginnen.

Nu nog de snelheid.

De laatste lange duurloop zit er op. Zaterdag liep ik voor mezelf (begeleid door mijn zoon) nog een kleine 22 kilometer langs het pluismeer, de camping, het Baarns bosbad, om Kasteel Groeneveld heen, via de Hoge Vuurseweg, over de Stulp terug. Net binnen de 2 uur, bij vlagen ging het lekker en had ik het idee dat ik voldoende snelheid ontwikkel, maar voor mijn streeftijd van 1.45 moet er nog minstens 10 minuten af. Ik vraag me af of dat er nog in zit.

Zaterdagavond was mijn linkerkuit stijf, maar een beetje koelen deed wonderen. Nu zijn de klachten al weg afgezien van twee blauwe nagels.

Woensdag sla ik een trianing over. Komend weekend loop ik wellicht nog een kwart bosmarathon of gewoon de training van zaterdag.

Snelheid en duurvermogen

Zoals een trouwe lezer wellicht heeft gemerkt, lopen we in de aanloop naar de halve van Amsterdam wat extra duurloopjes. Maar de broodnodige snelheid wordt niet vergeten. Op woensdag en zaterdag doen we het kortere werk.

Afgelopen woensdag liepen we in het bos, een aantal 2oo metertjes, gevolgd door 3 maal 1000 meter. Een pittig parkoersje met veel bochtjes, wat mul zand en een klimmetje. Dat klimmetje voelde ik in mijn linkerbeen. Daar moet ik nog voorzichtig mee zijn. Toch ging het lekker. De eerste ging in 4.30, daarna gingen we echt los, met 3.59 en 3.53. Dat waren mooie opstekers voor de clubkampioenschappen.

Die clubkampioenschappen stonden zaterdag op het programma, 3 kilometer op de baan. Vorig jaar was onze groep erg succesvol, maar nu was vooraf de animo niet erg groot. Zondag stond er een lange duurloop op het programma, maar clubwedstrijden zijn altijd gezellig. Bij de inschrijving was ik de eerste van onze groep. Even later kwam Erik aanlopen en nog iets later Fokko. Samen met twee deelnemers uit de andere D-groep mochten we de medailles verdelen. We gingen van start samen met de dames, wedstrijdatleten en de C-groepen, ruim 60 mensen.

Vanaf de start ging het hard. Ik liep aan de buitenkant en zag geen mogelijkheid naar binnen te komen, dus hield ik even in om achteraan de grote kopgroep weer aan te sluiten. Ik had geen zin om meters te veel te lopen. Ik had ook geen zin om te hard te gaan. De eerste 200 meter ging binnen de 46 seconden, dat vond ik te veel, dus liet ik de kopgroep gaan, ondanks dat daarin Erik en een aantal C-lopers liepen. Wellicht zou ik ze nog weer tegenkomen en anders in ieder geval niet mezelf. Een mooi vlak schema wilde ik lopen, liefst zo rond de 48 seconden per 200 meter. Ik was dan ook erg tevreden toen ik mijn tempo kon consolideren rond de 47,5. Na 2 rondjes sloot ik weer aan bij Erik en ik ging er voorbij, in de veronderstelling dat hij mij zou volgen.

Langzamerhand pikte ik ook wat andere afvallers uit de kop op. Zo'n 25 meter voor mij liep Christiaan. Ik verloor niet meer op hem, maar kwam ook niet echt dichterbij. André, die langs de kant stond te coachen riep dat ik Erik had gelost. Dat was een verrassing. Na 2000 meter zakte mijn tempo een beetje, maar de laatste ronde herpakte ik me. Christiaan gooide er nog een sprintje uit om Dirk te verslaan en verdween daarmee buiten mijn bereik, maar Erik kon me niet meer achterhalen. Ik eindigde net onder de 12 minuten. Een nieuwe PR, dus ik was al dik tevreden. De gouden medaille was leuk voor thuis. Fokko werd derde en maakte het succes van onze groep compleet. Helaas waren Rogér, Christiaan en Dirk ons weer te snel afgeweest.

Voor zondag stond een duurloop van 21 kilometer op het programma. Cora had een mooie route bedacht: Langs Lage Vuursche, achter Maartensdijk langs en dan weer terug. Met z'n tienen en twee jonge moutainbikers legden we het af in een rustig tempo. Het bleek uiteindelijk bijna 23 kilometer. Twee-en-een-half uur later waren we weer terug, inclusief de nodige drink-pauzes, met recht een duur training. Maar ook deze heb ik weer goed doorstaan. Deze week ga ik me echt inschrijven voor de Halve van Amsterdam!

Heuveltraining en een reünie

Vorige week woensdag stond er een heuveltraining op het programma. Heuvels hebben we genoeg hier rond Soest. Vooral in de buurt van het vliegveld, het heet daar tenslotte niet voor niets Soesterberg. Deze keer mochten we drie rondjes van ca 1 km. Over het fietspad naar beneden (net zichtbaar onder de bomen). Dan linksaf langs de basis en weer links omhoog. Gezien de moeite die het kostte en de tijd die we liepen, moest het meer dan 1 km zijn en dat klopte. Volgens de GPS van André en Erik was het 1150 meter. Dan is 4.45 een mooie tijd. Ik merkte wel dat juist de hellinkjes voor mijn linkerbeen nog moeilijk zijn. Maar er was geen reactie in de dagen daarna.

Zaterdag was er een familiereünie en kon ik niet trainen. We waren pas zondag rond de middag weer terug. Hoewel ik moe was (het was laat geworden en muggen hadden we uit de slaap gehouden) besloot ik toch nog een duurloop te doen.

Mijn zoons wilden wel mee fietsen.

Het werd weer ongeveer hetzelfde rondje als vorige week. Maar nu ging ik niet door Lage Vuursche heen; veel te druk daar op zondagmiddag. Op het plaatje kun je het waarschijnlijk niet helemaal terugvinden, maar vanaf de zuid-oosthoek van Soest, ging het door het bos, langs het zand naar het spoor. Vervolgens naar het westen, tot Den Dolder, dan langs de Dolderseweg, naar het noorden en verder via de Vuurseweg en Vuursche Steeg. Net voor Laag Vuursche (de slinger in de weg) het bos weer in, naar de Biltseweg en dan weer naar rechts, Soest in.

Volgens de fietscomputers van mijn zoons is het ergens tussen de 16 en 19 kilometer. Ik moet ze toch maar eens ijken!

Kilometers in de benen.

De halve van Amsterdam nadert en ter voorbereiding zorg ik ervoor wat kilometers in de benen te hebben. Dat zit natuurlijk in het trainingsschema, maar Anita heeft in overleg besloten de duurlopen op zondagochtend te lopen. Er zit voor mij weinig anders op dan dit op een ander moment in te passen. Daarom stond ik zaterdag voor dag en dauw op en even na half acht (op zaterdag!) trok ik de deur achter me dicht. Zo hield ik tijd over om later in de ochtend bij mijn zoon langs de lijn te staan.

In je eentje lopen is minder gezellig en voor mij kleven er nog twee andere nadelen aan. Ten eerste moet ik zelf het tempo bepalen, met als risico dat ik te hard ga en ten tweede heb ik nog niet een uitgebreid repetoire van routes in de omgeving in mijn hoofd om op de gewenste afstand uit te komen. Ik had er daarom maar voor gekozen om ongeveer hetzelfde rondje te lopen als dat we op zondagochtend hadden gelopen. Doordat ik nu vanaf mijn eigen huis daar op aansloot en door bij Lage Vuursche langs het recreatieterrein te lopen, werd het geheel zo'n 4 kilometer langer. zodat ik op ongeveer 19 kilometer uitkwam.

Het lopen ging lekker en door het vroege tijdstip was het mooi en rustig in het bos. Ik liep een stukje sneller dan zondag, net iets boven de 5 minuten per kilometer en kon dat goed volhouden. Afgezien van een een korte sanitaire stop liep ik in eenmaal door. Na 1 uur en 41 minuten was ik weer thuis.

Woensdag hadden we ook al zo'n fijne training. 4 x 1500 meter. De eerste gebruikte ik om de route te vinden (7.38) de volgende twee gingen mooi op tempo (6.37 en 6.43) en de laatste nog een stukje sneller (6.04). Nog 5 weken voor de halve van Amsterdam, maar het begint er goed uit te zien.

Na regen komt zonneschijn.

Het rondje Pluismeer van vorige week is me goed bevallen. Helemaal fris stond ik deze week weer klaar voor de groepstrainingen. Natuurlijk met de ambitie om de halve van Amsterdam te kunnen lopen. Het trainingsprogramma daarvoor is nog niet helemaal rond, maar dat komt wel goed. Er is in ieder geval afgesproken elke zondag een extra duurloop in te lassen, oplopend van 15, 17, 19, 21 tot 23 kilometer.

Woensdag liepen we eerst 5 400-tjes, daarna 5 100-tjes en als afsluiter nog een keer bijna 1000 meter. De trainingsachterstand deed zich vooral bij de afsluitende 1000 meter goed voelen, het voelde niet dat ik dit nog 10 kilometer zou vol houden.

Zaterdag liepen we een rondje waarin we ook de heuvel van de Stompert een paar keer op mochten (5, 100, 150, 200 en dat 2x). Na afloop voelde ik me prima.

Eigenlijk kan ik niet op zondag, maar gister bij hoge uitzondering wel. Omdat de trainingen van de afgelopen week zo lekker gingen en ik toch vooral aan mijn duurvermogen wil werken, besloot ik me op zondagochtend in de stromende regen te melden bij de baan. Ondanks de regen was het eigenlijk erg goed loopweer, lekker temperatuurtje en geen harde wind. Het rondje ging in een rustig tempo, maar mischien daardoor wel fijn.

Al met al een mooie trainingsweek. Mijn benen houden het goed en ik heb het idee dat ik weer een beetje op niveau kom. Na een lange periode van regen, breekt de zon weer door.

Weer een rondje Pluismeer.

Natuurlijk had ik na de Gildeloop wel wat last van spierpijn, maar in mijn linkerkuit voelde het pijnlijker dan de rest. Ik heb daarom een tijdje getwijfeld over wat ik zaterdag zou doen. Uiteindelijk leek het me verstandig om voor me zelf een rondje te lopen en niet met de groepstraining mee te doen. Zo kon ik zelf het tempo, de belasting en de afstand aanpassen aan hoe het zou gaan.

Zaterdagmiddag liep ik dus weer een rondje om het Pluismeer. Dat ging prima! Ik had onderweg geen enkele last van mijn spierpijn en ook na die tijd was er geen terugslag. Ik liep lekker en ook lekkerder dan bij de Gildeloop. Blijkbaar gaat het alweer wat vooruit en kan mijn linkerbeen meer hebben dan ik denk. Woensdag weer lekker met de groep mee.

Nog even terugkomend op de Gildeloop. Bij de uitslagen werd nog eens duidelijk hoe groot het verval in de tweede helft van de race was. In het grafiekje (gemiddelde snelheid) hiernaast zie je dat ook nog eens. Opvallend is dat ik blijkbaar bij elke doorkomst nog wel weer even kon aanzetten, getuige de piekjes in de lijn bij 3250, 6625 en 10000 meter.

pfff, er moet nog flink getrained worden!

Gisteravond was weer de Gildeloop in Soest. Ik deed voor derde keer mee, maar wist al vooraf dat ik niet voor een hele snele tijd zou gaan. Een week of vijf niet trainen zou zijn tol eisen. HEt leek me een mooi uitgangspunt om op zo'n 45 minuten rond te richten. Dat betekende 4 minuut 30 per kilometer.

De eerste kilometer ging iets te hard. Ik liet het tempo iets zakken en kwam na het eerste rondje (3250 meter) door in 14 minuten 14. Dat zag er goed uit. Erik liep een eindje voor me, maar nog in het zicht. Bij het 5 kilometerpunt zat ik ook nog goed (22.05). Maar daar stond een man met een hamer. De tweede 5 kilometer werd ik door diverse mensen voorbij gelopen. Het lukte niet meer om de kilometers in de buurt van de 4.30 te houden. Ze schoten omhoog naar 4.45 en 4.49.

Mijn eindtijd was uiteindelijk 45.52. Vijf weken niet trainen en wel vakantie houden hakt er dus toch wel aardig in. Er zal nog flink getrained moet worden om aan een halve marathon te kunnen denken.

Terug van vakantie

De vakantie zit er weer op. In de afgelopen weken heb ik mijn hardloopschoenen niet aangeraakt, maar kamperend zit je niet stil en diverse wandelingen in Frankrijk zorgden ook voor voldoende beweging. Zaterdag had ik mijn eerste training een climax-duurloopje. Mooi om er weer in te komen. Woensdag staat de Gildeloop alweer voor de deur. Dat zal dit jaar geen PR worden, maar ik durf de deelname wel aan. Het past in de voorbereiding voor de halve van Amsterdam (aldus Anita).

Vakantie voor de deur

Nederland komt vandaag een beetje bij van een hittegolf. Ik heb de afgelopen weken weinig gelopen. Het was er te warm voor, maar ik had ook weer problemen met mijn linkerbeen. EEn paar weken geleden mijn hamstring en vorig weekend had ik een dag na een rondje om de stulp behoorlijk last van mijn linkerkuit. Het was alsof er een spier gescheurd was. Maar het begon pas een dag later.

Al met al twijfel ik een beetje of de halve van Amsterdam wel haalbaar is. Nu staat eerst de vakantie voor de deur. Drie weken lang zijn we weg en ik neem mijn loopschoenen een keer niet mee. Dat betekent ook dat ik drie weken lang geen updates van mijn blog zal doen. Als goedmakertje heb ik mijn blog verfraaid met een weather undergroud sticker. Dan kunnen jullie altijd kijken hoe het weer hier (of eigenlijk in Soesterberg) is.

Moeder wat is het heet.

Nederland zucht onder een hete zomer. Op mijn airconditioned werkplek heb ik nergens last van en 's avonds vind ik het wel lekker, dus mij hoor je niet klagen. Maar afgelopen woensdag vond ik 35 graden Celcius toch een beetje te veel van het goede om te gaan hardlopen. Het wordt ook door de KNAU niet aangeraden. Kijk ook maar op de site van de KNAU.

Zaterdag had ik ook al moeten overslaan wegens een andere verplichting, maar morgen mag ik het weer proberen. Ik ben toch weer een beetje bezorgd over mijn linkerbovenbeen. Na vorige week woensdag voelde het niet helemaal goed. Ik hoop dat dat eenmalig was, anders komt de halve van Amsterdam ineens ernstig in gevaar.

Lopers en dieren, deel 3

De omgeving van Soest is prachtig. Diverse soorten bossen, heide en stuifzand zorgen voor een steeds afwisselend landschap, geschikt voor alle weertypen en alle soorten van trainingen. Zo af en toe komen we bewoners van het gebieid tegen. Die ontmoetingen geven een training iets speciaals.

In de afgelopen twee jaar zag ik al:

Konijnen (natuurlijk)











Eekhoorns

















Reeën














En een ringslang

Niet alle bewoners van de omgeving stellen ons bezoek op prijs. In de buurt van onze atletiekbaan woont een buizerd die in deze tijd van het jaar erg agressief reageert op eenzame hardlopers. Groepjes lopers valt hij niet aan, maar hij laat zich wel horen.

foto's

Even een foto-update. Foto's van voor en na onze afsluitende training.

Voor:

Na:

Met dank aan Jeff, die zelf op de foto ontbreekt.

Het einde van het trainingsseizoen

In de zomervakantie wordt er natuurlijk wel gewoon getraind, maar kiest onze vereniging ervoor om een zomerprogramma te draaien. De groepen worden gecombineerd (wel zoveel mogelijk op niveau) en pas na de vakanties is er weer een programma met een zekere opbouw. Dat betekent dat dit de tijd is dat alle groepen een speciale afsluitende training houden.

Mirjam had dit jaar een 10 km rondje door de bossen van Soesterberg en Austerlitz uitgestippeld. Gelukkig lekker in de schaduw, want het was al erg warm. Na de training reden we naar een restaurant voor een versnapering op het terras. Daar maakten we grootse plannen voor volgend jaar: meedoen met de halve van Amsterdam.

Het voelt weer goed

Eindelijk weer een beetje regelmaat in de trainingen. Ik heb er weer drie gehad en de komende weken ziet het er naar uit dat ik ook nog mee kan doen. Dat voelt erg prettig.

Na vorige week zaterdag had ik nog last van mijn linkerkuit. Woensdag hadden we veel kort intensief werk, met als finale 6 x 100 meter (50 meter omhoog, 50 meter omlaag). We lieten ons lekker gaan en wilden niet voor de ander onder doen. ik was niet de enige die een dag later spierpijn had, maar na één dag was dat ook weer weg. En de training van zaterdag (Fartlek) ging ook weer lekker, bovendien had ik daarna helemaal nergens last van.

Toch steek af en toe een "pijntje" de kop op achterin mijn linkerbovenbeen. Dat zie ik maar als waarschuwing om nog niet te forceren.

Druk druk druk

Maar dan niet met lopen. In de afgelopen weken had ik van alles. Diverse afspraken van mijn werk, een trip naar Lissabon en een reünie van mijn oude voetbalclub.

Hiernaast doe ik een poging de keeper te passeren.

Dus geen tijd om te trainen. Afgelopen zaterdag voor het eerst weer meegedaan, rondje stichting. En nu heb ik spierpijn in mijn kuit.

Lopers en dieren deel 2: De teek

Zoals ik hoopte heeft mijn lichaam de 10 kilometer van vorige week goed doorstaan. De resterende spierpijn heb ik er bij de training van zaterdag uitgelopen. Ik heb alleen een nieuwe blauwe nagel opgelopen. Waarschijnlijk had ik ze voor woensdag moeten knippen.

Dit is weer het seizoen dat we als lopers in de bosrijke omgeving van onze atletiekbaan geconfronteerd worden met teken. Zaterdag vond ik de eerste op mijn been. Erik had er ook één.

Het leidde tot een boel opwinding. Verbazingwekkend dat zoveel mensen nog nooit een teek hadden gezien of wisten hoe te handelen.

Een teek ziet er uit als een heel klein spinnetje. Het constateren van teek is geen reden voor paniek. Als de teek nog niet vastzit kun je 'm gewoon van je lichaam afpakken. Om een teek te doden moet je trouwens behoorlijk knijpen, want ze zijn vrij stevig. Zit de teek wel vast, dan moet je niet gaan knijpen of trekken met je vingers. In dat geval gebruik je een tekentang.

Zorg ervoor dat je de teek om het lijf heen zo dicht mogelijk bij je eigen huid te pakken neemt. Na de verwijdering nog even ontsmetten en klaar ben je.

De komende tijd wordt er door mij weer eens wat minder getraind. Twee keer heb ik afspraken op mijn werk en zaterdag heb ik een reünie van mijn oude voetbalvereniging. Ik zal wel weer wat rondjes voor mezelf gaan lopen.

Zomeravondcup

Gisteravond was de laatste aflevering van de zomeravondcup van 2006 en gelukkig voelde ik me de laatste weken in staat om daar weer eens een 10 kilometer te proberen. Ik was niet de enige, van de D-groep van Pijnenburg waren er maar liefst 9 en daarnaast ook nog een aantal wedstrijdlopers. Op basis van mijn ervaring met de 5 kilometer van vorige week besloot ik weer een conservatief schema in mijn hoofd te nemen, met een tijd van net onder 45 minuten zou ik tevreden zijn als ik het maar mooi vlak kon lopen.

Het eerste rondje was op de atletiekbaan Overvecht en zo kon ik mooi een te snelle start corrigeren. Ik liep samen met Peter, die ook besloten had iets rustiger te starten. Erik liep al snel een eindje voor ons. In de tweede kilometer sloot Titus ook aan en in een groepje van zo'n 7, 8 lopers gingen we verder. Titus en Peter bepaalden het tempo, ik liep achteraan uit de wind en probeerde niets te forceren. Dat ging lekker, de doorkomsttijden bleven vlak, net boven de 4:20. Af en toe moest er iemand lossen en dan schoof ik iets op. Ik kon op reserve blijven lopen.

Bij het 5 kilometer punt zette Peter een versnelling in. Titus en ik volgden met een andere loper op een kleine achterstand en besloten ons niet te forceren. Maar Peter liep niet echt weg en langzaam liepen we het gat dicht. De snelheid lag nu wel iets hoger: 4:14. Op zo'n 7 kilometer was het de beurt aan Titus. Even dacht ik nog aan te kunnen haken, maar uiteindelijk moest ik ook Peter laten lopen.

En zo gingen we de laatste kilometer in. Titus voorop, Peter 25 meter daarachter en ik daar weer 25 meter achter. Peter probeerder Titus nog in te halen en had hem een paar meter voor de finish te pakken. Maar Titus liet het niet gebeuren en versloeg hem op de streep, ondanks dat de uitslag anders lijkt te zijn.

Met 43:03 kwam ik even later tevreden over de finish. Ik heb niets geforceerd en weer mooi vlak gelopen: kijk maar naar het grafiekje.


Erik had weer een mooie tijd neer gezet. Hij bleef de hele tijd in het zicht, maar te ver weg om nog in te halen. Achter ons kwam ook Fokko, André, Rob, Martijn en René over de finish. De één meer tevreden dan de ander.

Ondanks dat geen van ons op het podium stond, haalden we toch nog wat prijzen binnen met de verloting. Het was dus een heel geslaagde avond.

plaatjes, plaatjes, plaatjes

Nog meer foto's van de baanwedstrijd.








De start.

Inhaalrace

Als een zwitsers uurwerk.

Gisteravond van de jaarlijkse baanwedstrijd bij de AV Pijnenburg. Niet alleen een individuele wedstrijd, maar ook een strijd tussen drie verenigingen, in vijf klassen. Er werd in twee groepen gestart. Eerst de recreanten, daarna de wedstrijd. De limiettijd voor de wedstrijd was 23 minuten. Normaal gesproken is dat voor mij geen probleem, maar ik wilde vandaag niets forceren. Door bij de recreanten te starten, kon ik rustig weggaan met een schema van 1.44 per rondje in mijn hoofd.

De start ging als vanouds weer heel erg snel, op de foto loop ik in derde positie.


Maar toen ik zag dat de eerste 200 meter in 45 seconden ging (veel te snel dus), liet ik het tempo wat zakken. De volgende 200 ging in 49 en daarna kwam ik mijn ritme. Alle 200 meters zaten rond de 50 seconden. halverwege had ik een aantal snelle starters weer te pakken en liep ik als een zwitsers uurwerk mijn rondjes. Op de vierde plaats en op toch wel ruime afstand van de top 3.



Vlak voor het einde werd ik nog net gedubbeld door de nummer 1, zie onderstaande foto, maar met mijn eindtijd van 20.45 was ik erg tevreden en toch de snelste recreant van Pijnenburg.

Hiernaast mijn 200 metertijden, handgeklokt.

Gooit een verkoudheid roet in het eten?

Donderdag begon ik ineens te kuchen. Even later had ik spierpijn en een wattenhoofd. Duidelijke voortekenen van een stevige verkoudheid of misschien een griepje. Vrijdag, was het nog niet veel beter. Ik heb een flinke hoeveelheid drop gegeten om mijn keelpijn te verzachten. In de loop van de zaterdag raakte ik de spierpijn weer kwijt, maar mijn training had ik toen al laten schieten. Zondag ging het weer iets beter.

Nu op maandag eet ik nog af en toe een Anta-flu en heb ik nog steeds een vastzittende, droge, kriebelhoest (oid). Ik heb het idee dat mijn conditie er ook onder geleden heeft. Als ik morgen toch deelneem aan de baanwedstrijd, dan is dat niet om een scherpe tijd neer te zetten.

Op zoek naar de grens.

Weer een weekje en twee trainingen verder. Vorige week woensdag had Frans als stand-in trainer het programma een beetje aangepast. De split interval werd 800 ext, 600 ext - 200 int, 400 ext - 400 int, 200 ext - 600 int, 800 int. Ook de laatste serie ging me goed af op een stevig tempo en weer zonder reactie in de dagen daarna. Ik begin steeds meer te geloven dat ik op de goede weg ben.

Afgelopen zaterdag kwam ik niet aan trainen toe, daarom heb ik gister maar weer eens een rondje Pluismeer gedaan. De laatste 1200 meter gaan langs de Biltseweg, met hectometerpaaltjes. Een mooi stukje om eens te testen hoe hard ik nog ga als ik er al zo'n 4,5 kilometer op het zitten. Alle 100 meters heb ik getimed en het lukte om ze redelijk constant op zo'n 24 seconden te lopen. Totaaltijd over 1200 meter 5.52. Toch lijkt vandaag mijn been een beetje stijf. Waarschijnlijk heb ik de grens van dit moment bereikt. Goed om te weten met twee potentiële wedstrijden in het vooruitzicht.

Alweer twee trainingen verder

De afgelopen week geen tijd gehad om iets te posten, maar ik kan jullie melden dat ik wel tijd gehad heb om te lopen. In de trainingen voer ik langzaam het tempo op zonder dat mijn klachten terug komen. Vorige week woensdag liepen we 200-tjes en 400-tjes, zaterdag liepen we 4 keer10 minuten, waarvan 3 keer in tempo 2. Bij de keer laatste liep ik zowaar voorop, dus erg rustig aan was dat niet meer. Toch zijn mijn klachten nog niet teruggekomen. Ik begin zo waar al een beetje aan deelname aan de laatste wedstrijd van de Zomeravondcup of de 5 kilometer baan wedstrijd van onze club te denken.

Het gaat al een week goed.

Afgelopen woensdag alweer de tweede training met de groep meegedaan. Vandaag was het Fartlek: gewoon het bos in creatief gebruiken van wat je tegenkomt. Je zou kunnen denken dat een trainer dan niets hoeft voor te bereiden, maar André, die dit keer de training deed, wist precies waar hij het bos in ging en dus wat hij tegen zou komen: de mooie stuwwal in Pijnenburg.

Het is een prachtige aaneenschakeling van heuveltjes met een smal paadje er dwars overheen. 800 meter draaien, keren, dalen en stijgen. Wel goed opletten op boomwortels, kuilen en laagoverhangende takken. We mochten twee keer er overheen met 3 minuten pauze en daarna voor de liefhebbers (Titus) nog twee keer.

Ik heb weer ingehouden gelopen, hoewel de verleiding groot was om hard mee te gaan. Nu twee dagen later heb ik geen terugslag. Dus ik blijf hoopvol dat ik op de goede weg ben.

Zaterdag, wegens Koninginnedag, geen training. Volgende week weer verder.

Voorzichtig opbouwen: ik ben benieuwd of ik dat kan.

Na mijn rondje om het Pluismeer van tweede Paasdag had ik toch woensdag en donderdag nog wat last van mijn knieholte. Virjdag was dat over, zodat ik het zaterdag aandurfde om weer met de groep mee te trainen. We hebben wat wisseltempo's gelopen en ik heb me goed ingehouden, lekker ontspannen gelopen. Het is nu maandag en ik heb nog geen last van mijn been. Het lijkt er op dat mijn strategie werkt.

Omdat ik wat verschillende verhalen heb gehoord: Wel of geen zooltjes, naar de manueel therapeut of juist niet, ... Heb ik besloten eerst uit te proberen hoever ik kom als ik wat gas terug neem. Lukt het om we door te blijven trainen (op mijn nieuwe schoenen) als ik veel rustiger loop. Als ik na een paar weken nog steeds kwakkel met mijn linkerbeen, ga ik naar een SMA voor een third opinion, maar voorlopig loop ik rustig door. Alleen even geen wedstrijden.

rondje pluismeer

Een druk Paasweekend en een licht griepje zorgden ervoor dat ik pas gisteravond voor het eerst mijn nieuwe schoenen kon proberen. Het rondje om het Pluismeer was me goed bevallen. Onderweg wel even een veter van mijn schoen anders aangetrokken, maar verder zaten ze goed. Mijn hmastring hield zich ook rustig en ook nu, een halve dag later, heb ik daar nog geen last van. Het is wel een hele opgave om rustig te lopen. Deze week ga ik de trainingen met de groep weer op pakken.

nieuwe schoenen

Gisteravond had ik eindelijk tijd op zoek te gaan naar nieuwe schoenen. Deze keer ben ik naar lafoot in Hilversum geweest. Mooie winkel met volgens mij zeer kundig personeel. Het viel me een beetje tegen dat ze met mij snel klaar waren, maar ik heb blijkbaar geen hele speciale schoenen nodig. Ik ging weer naar huis met een paar Asics Gel Landreth 2 Men.


Volgens de verkoper loop ik a-symetrisch. Niet iets dat je met schoenen (of zooltjes) zou kunnen corrigeren. Hij raadde een bezoek aan een manueel therapeut aan. Daar moet ik nog even over nadenken.

Ik ben scheef (nou ja, een beetje dan)

Gisteravond ben ik uitgebreid door de fysiotherapeut bekeken. Zoals ik al wist sinds mijn bezoek aan de huisarts, sta ik niet helemaal goed op mijn linkervoet. Mijn enkel staat iets naarbinnen en mijn tenen klauwen. Dat verklaart ook waarom ik nogal gevoelig ben voor blauwe teennagels aan die voet.

Dit hoort natuurlijk niet, maar kan de klachten aan mijn hamstring niet verklaren. Daarom heeft hij ook maar eens naar mijn rug gekeken. En daar trof hij symmetrisch (dus rechts) een andere afwijking aan. Overdreven gesteld sta ik met mijn rechterheup iets naar voren en corrigeer ik dat door mijn linkerenkel naar binnen te draaien en met mijn voet een beetje te klauwen.

Geen heel grote afwijking, met kleine zooltjes te verhelpen. Maar dat was nog niet echt een verklaring waarom de klachten nu optreden. Toen hij tot slot mijn loopschoenen bekeek, was hij verbaasd over de maat. Deze zijn te groot. Dat zou wel eens de reden kunnen zijn dat de klachten nu optreden. Want hierdoor gaan mijn voeten nog meer klauwen om stabiliteit te krijgen. En met de grotere belasting in de D-groep kan dat net de druppel geweest zijn.

Dat was voor mij de aanleiding om nu eerst op zoek te gaan naar nieuwe schoenen en dan weer rustig terug op te bouwen. Als dat toch niet voldoende is, kom ik terug om zooltjes te laten maken.

Geen deelnemers op 4 april

Gelukkig bestaat de serie van de zomeravondcup uit vier wedstrijden. Want op 4 april heeft er van de D-groep niemand meegedaan zoals je kunt zien in de uitslagen. En dat terwijl we dat tocha nders bedoed hadden. Er zijn nog wat meer blessures en zieken. Caroline was helemaal voor niets gekomen om ons aan te moedigen!

Blog techniek

Eindelijk weer de goede lay-out! In de post over de clubkampioenschappen stond een te lange hyperlink. Daardoor werd de side-bar helemaal naar beneden geduwd. Maar gelukkig heb ik het nu ontdekt en hersteld.

Huisartsbezoek

Vanmorgen was ik bij de huisarts. Na een uitgebreid verhaal over de kleine klachten die steeds weer en ergens anders terugkomen, heeft ze mijn benen eens goed bekeken. De conclusie is dat de oorzaak wel eens zou kunnen zitten in mijn linkervoet. Die blijkt een beetje doorgezakt te zijn. Mijn linkerenkel knikt ook een beetje naar binnen. Het verklaart het tintelen in mijn tenen dat ik soms heb, want er kan een zenuw in mijn voorvoet bekneld zitten. Bovendien belast ik hierdoor mijn benen a-symetrisch.

Ik ben doorverwezen naar een fysiotherapeut met verstand van voeten. Daar kan ik pas volgende week donderdagavond terecht.

Overigens heb ik gister een stevig rondje om het mooie Pluismeer gelopen.

De bedoeling was dat ik zou kunnen aanwijzen waar de klachten zich manifesteren. Onderweg voelde mijn hamstring af en toe een beetje stijf. Dat was ook de enige klacht vanmorgen. Dus erg veel kon ik niet aanwijzen.

Totdat ik bij de fysio geweest ben zal ik wel (rustig) blijven doorlopen, maar of ik meedoe met de zomeravondcup op 4 april weet ik nog niet.

piriformis syndroom, lage rugklachten, of gewoon niets aan de hand

Als sinds begin dit jaar is het een beetje kwakkelen met mijn linkerbeen. Met name na een training heb ik last van mijn hamstring of mijn knieholte. Ik heb al een paar keer een paar weken rust gehouden en als ik daarna weer begon ging het een week of twee goed.

Ik had ook na de clubkampioenschappen cross nergens last van, maar een training later was het weer mis. Het probleem (met mij) is dat ik dan op Internet ga zoeken naar wat er aan de hand kan zijn en dat ik ook echt alles in mijn been voel. Daarom heb ik besloten maar eens een bezoekje aan de huisarts te brengen (woensdag mag ik).

Dan kan zij uitsluitsel geven. Is het nou Piriformis syndroom of lage rugklachten? Of is er gewoon niets aan de hand. Waarschijnlijk zal ze me doorverwijzen, misschien wel naar het SMA in Baarn.

Een week zonder - een saaie blog-entry

Het gevaar van een weblog is dat de auteur zonder stof komt te zitten. En al helemaal als je een blog rond een specifiek onderwerp begint. Deze entry valt onder de dieptepunten van mijn hardloopactiviteiten.

Vorige week heb ik besloten een paar trainingen over te slaan om mijn linkerbovenbeen weer even rust te gunnen. Ik werd daarbij geholpen door diverse ander verplichtingen op de zaterdagen. Al vrij snel was de stijfheid en gevoeligheid uit mijn hamstring weer verdwenen. Dat was het goede nieuws. Maar in mijn knieholte zit nog wel af en toe een gevoelig plek. Ik kan het niet thuisbrengen. Misschien moet ik het woensdag maar gewoon weer gaan proberen.

Hamstring ... GRRRR!

Na de succesvolle club cross van 4 maart dacht ik toch echt dat ik er vanaf was. Ik had alweer een paar trainingen gehad en op de club cross had ik me niet ingehouden. Dat alles zonder last van mijn linkerbeen te krijgen!

Maar donderdag na de training van woensdag (toch niet echt heel omvangrijk) was de achterkant mijn linkerbovenbeen tot in mijn knieholte weer stijf. Vooral als ik lang stil zat of als ik mijn spieren rekte (handen naar mijn tenen), voelde ik dat het niet is zoals het hoort. Ik was donderdag en vrijdag volgens mij wat humeuriger dan normaal, maar wat wil je ook. Vanaf zaterdag voelde ik er niet veel meer van, maar daar durf ik nog niet blij van te worden.

Dit weekend was ik wegens sportactiviteiten van mijn zoons al verhinderd, volgend weekend idem. Ik denk er hard over om ook de training van woensdag maar te laten schieten, zodat ik weer twee weken rust heb.

Het blijft een vervelend en merkwaardig fenomeen, omdat het zich vooral na het lopen voordoet. Toch blijf ik hopen dat ik wel aan de zomeravond cup mee kan doen.

Club crosskampioenschappen

Ieder jaar organiseert de AV Pijnenburg een aantal clubwedstrijden. Begin maart staat daarbij de club cross op de agenda. Vorig jaar was ik verhinderd, maar dit jaar kon deelnemen. Evenals vorig jaar lag er weer sneeuw, maar niet zoveel. Het parcours was hard, maar niet glad.

De bossen van rond de atletiekbaan bieden een voldoende mogelijkheden voor een mooi parcours. Dat wist ik al van de Bosmarathon, de Sylvestercross en natuurlijk al die trainingen. Het parcours voor de club cross was behoorlijk pittig. Een rondje van ruim 2 kilometer met een paar heuveltjes en een stukje mul zand. Alleen bij de start/finish ging het even over een fietspad, maar mensen op spikes konden daar rustig naast lopen.

De prijzen worden verdeeld per categorie. Ik had vooraf geen idee hoe snel de andere D-groep is, maar van onze D-groep was Peter niet aanwezig, maar Eric en Titus wel. Een beetje dringen bij de start zorgde ervoor dat ik samen met Eric goed weg was. In de eerste ronde klampte ik een beetje aan bij Eric, maar na 3/4 rondje liet ik hem langzaam weglopen.

Ik was vergeten mijn stopwatch in te drukken, pas bij de eerste doorkomst zag ik dat dit een snel rondje was geweest (ca. 8.30). Ik liet het tempo wat zakken, maar de afstand tot Eric bleef redelijk constant. De volgende rondjes gingen allemaal in ca 9.00. Vlak voor het einde werd ik nog even bijgehaald door wedstrijdloper Edgar, die mij motiveerde om nog even te versnellen. Niet genoeg, Eric gooide er ook nog een versnelling uit. De eerste twee plaatsen waren voor onze D-groep.

Na even wachten kwam Titus als derde over de streep. Fokko en André werden nummer 4 en 5. Een mooi succes voor Jeff!

Nog veel meer foto's en uitslagen zijn te vinden op de site van

Geen bergcross dit jaar.

Excuses aan iedereen die zondag te vergeefs op mij stond te wachten in Amersfoort, ik heb dit jaar niet mee gedaan met de Bergcross. Mijn jongste zoon was een dag eerder jarig. En we vonden het met z'n allen ook wel erg gezellig om gewoon een dag met z'n vieren te zijn. Bovendien had ik na de 15 kilometer met wisseltempo van woensdag twee dagen behoorlijk spierpijn gehad. En zaterdag a.s. is er al weer de club cross.

Update fysiek

Na een wisselvallige periode heb ik er nu weer een week met twee trainingen op zitten. Zeker de heuveltraining van vorige week woensdag viel zwaar en leverde wat spierpijn op. Maar mijn hamstring klachten lijken toch echt weg te zijn. Ik word zowaar voorzichtig optimistisch.

Woensdag volgt er weer een training, op stiletto's volgens Jeff zodat we kunnen trainen voor de Stiletto run (http://www.glamour.nl/stilettorun/index.php?pag=10). Ik houd het bij mijn Brooks, zodat ik misschien zondag aan de start kan staan van de Amersfoortse Bergcross http://www.bergcross.nl/.

Lopers en honden

Ik had al vaker gehoord dat lopers en honden geen fijne combinatie is. Afgelopen zaterdag moest ik dat van nabij meemaken.

Zoals vrijwel elke zaterdag trokken we vanaf het clubgebouw het gebied rond de Lange Duinen in. We waren niet de enige want naast de vele verschillende trainingsgroepjes lopen er 's morgens vroeg ook al veel mensen hun hond uit te laten op dit grote losloopterrein. Plotseling kwam een hond (met een dikke tak in zijn bek) luid blaffend en grommend op ons afrennen. De eigenaresse riep vanuit de verte wel iets, maar daar trok de hond zich niets van aan.

Al snel liet de hond de tak los en begon happend naar onze benen tussen ons door te springen. Twee dames uit onze groep liepen een beet op! Frans was het eerst weer bij zijn positieven en pakte een dikke tak, terwijl hij een duidelijke bedreiging riep. Ik zal de tekst hier niet herhalen, want deze weblog is voor alle leeftijden.

Tegen die tijd was de eigenaresse ook rustig aan komen wandelen. Ze vond eigenlijk dat we maar niet moesten gaan hardlopen, ... (hier past een hele diepe zucht).

Uiteindelijk gaf ze toe dat het met deze afgekeurde politiehond, misschien niet zo verstandig was om deze los te laten lopen, hij had haar ook al viermaal gebeten. Ik hoop dat ze er van geleerd heeft, ik moet er niet aan denken wat er kan gebeuren als er een groep pupillen langs komt rennen.

Verjaardag betekent cadeautjes

Afgelopen zaterdag was ik jarig. Door de dukte (boodschappen, visite, ...) schoot de training er nogmaals bij in. Deze week gaat het er echt weer van komen. Al was het alleen maar om mijn trainingsmaatjes te kunnen tracteren (komt allen woensdag a.s.!). En om mijn nieuwe outfit te kunnen showen. Ik werd blij verrast met diverse hardloop-gerelateerde presentjes: een mooi nieuw Asics shirt, een Odlo thermoshirt, een startnummerband, een houdertje voor een mobiele telefoon of portemonnee voor aan je bovenarm en een boek "hardlopen voor beginners".

Volgende week zondag de uitslagen een beetje in de gaten houden want dan gaat mijn zwager weer een 10 km lopen en hij heeft uitgebreid in het boek zitten bladeren (dat hij zelf gegeven had). Ik ben benieuwd of hij er iets van heeft opgestoken.

Etentje

Uit mijn vorige posting kon je al lezen dat we met de D-groep meer doen dan alleen trainen. Afgelopen vrijdag zijn we met z'n allen uit eten geweest.

Het was heel gezellig, maar natuurlijk niet erg vroeg afgelopen. De training van zaterdagochtend was daarom maar geannuleerd. Ja, dat zal de echte hardlopers onder jullie wel weer erg tegenvallen. In verband met andere afspraken in de rest van het weekend heb ik er maar een heel vrij weekend van gemaakt. Ik houd de hoeveelheid training ook bewust wat lager, want mijn hamstring is nog steeds niet helemaal vrij van klachten. Ik heb het idee dat het wel steeds minder wordt, door regelmatig een training over te slaan. De komende weken gaat dat bijna vanzelf, want woensdag ben ik wegens mijn werk verhinderd en zaterdag vier ik mijn verjaardag (alweer 41!).

Evaluatie

In de zomer van 2005 ben ik bij mijn huidige groep gaan trainen. Alweer twee weken geleden hadden we een evaluatie van onze trainingsgroep. Wat vinden we van het trainingsschema en de trainers in het algemeen? Willen we meer wedstrijden gaan lopen of andere gezamenlijke activiteiten ondernemen? Zoals te verwachten was de stemming over het algemeen positief. Er wordt natuurlijk wel eens wat gemopperd, maar de opkomst bij de training is hoog en de sfeer is goed. En niveau verschillen zijn in elke groep onvermijdelijk.

We hebben afgesproken om in dit jaar (2006) gezamenlijk aan twee wedstrijden mee te doen. In het voorjaar een 10 kilometer en in het najaar een halve marathon. Door de training daar op af te stemmen komen we goed beslagen ten ijs. Zodra we weten welke wedstrijd we kiezen, laat ik dat hier uiteraard weten.

Morgen maar weer eens proberen?

Sinds vorige week woensdag liggen mijn loopschoenen werkeloos in de tas. Ze hebben even rust gehad en ik ook. Ik hoopte dat de rust ook mijn hamstring goed zou doen en eigenlijk ging dat heel goed, want ik had nergens last van. Totdat ik deze week op een te kleine damesfiets naar het station ging.

Ik wilde niet het risico lopen dat mijn goede fiets gejat zou worden, dus ging ik zoals gewoonlijk op de oude fiets van mijn vrouw. Tegen de tijd dat ik bijna bij het station was, voelde ik toch weer "iets" achter in mijn linker bovenbeen. Niet pijnlijk, maar wel "iets". Op de terugweg en een dag later was het hetzelfde liedje en ook toen ik in Amsterdam op een holletje probeerde de trein te halen.

Toch heb ik vandaag weer geen nergens last van. Ik kan op Internet niets vinden dat mijn "klachten" beschrijft. Misschien ben ik wel overbezorgd. Ik ga morgen maar voorzichtig mee trainen.

Weer even op de rem.

Ik ga het weer even rustig aan doen, want na een inspanning (training, wedstrijd) heb ik een paar dagen last van mijn linker hamstring. Het zit vooral in de aanhechting aan de bovenkant (onder mijn bil). Gister merkte ik het voor het eerst ook tijdens de training, tot die tijd was ik steeds pijnvrij voor ik liep en tijdens het lopen. De komende anderhalve week had ik toch al weinig tijd wegens diverse bezigheden. Dat ga ik dan maar gebruiken om mijn hamstring rust te geven.
Volgens dit artikel http://www.fysio-groningen.nl/artikelen.asp?artikel_id=9 zou het niet al te ernstig moeten zijn.

Wintercup deel 3 alweer een PR

Afgelopen weekend was het weer erg mooi loopweer. De training van zaterdag liet ik schieten, omdat ik vrijdag nog wat spierpijn voelde van de training van woensdagavond en ik zondag goed aan de start wilde staan van de laatste ronde in de Wintercup van BAV. Ik voelde me goed en de op basis van de voorgaande twee wedstrijden en de Sylvestercross, had ik het idee dat er wel weer een verbetering van mijn PR in zou kunnen zitten.


Aan de start (ik sta nog net zichtbaar rechts op de tweede rij).

Nu stond ik voor de moeilijke taak mezelf in toom te houden zodat ik me niet in de eerste ronde kapot zou lopen. Dat viel nog niet mee. De eerste 435 meter gingen in 1.30 en daarmee weer sneller dan de vorige keren. Na één rondje zat ik op ca 10:45. In de tweede en derde ronde ging het wel wat moeilijker (doorkomst ca 20:35 en 30:35). Maar met nog één rondje te gaan kon ik nog weer iets versnellen. Ik wist zelfs iemand weer bij te halen die me eerder had ingehaald. Na ruim 40 minuten gingen we zij aan zij de laatste ronde op het gras in. Op mijn versnelling had hij geen antwoord meer en ik dook voor het eerst onder de 42 minuten: 41.50!



En op weg naar 41:50 (het hoofd zichtbaar boven de rechterschouder van de koploper is van mij).

Goede start van het nieuwe jaar.

2006 is nog maar net begonnen, maar ik heb nog geen training gemist. Dat zal ook wel komen door dat de voetbal en basketbal competitie van mijn zoons nog niet weer begonnen zijn. Volgende week, sta ik vast weer ergens langs de lijn. Morgen kan ik in ieder geval nog een keer rustig trainen en zondag staat de derde en laatste ronde van de BAV Wintercup op het programma.

De opkomst bij de trainingen is de laatste weken ook groot. We hebben maar een kleine groep en de afgelopen weken waren er toch zo'n 15 personen aanwezig. Op 18 januari gaan we het seizoen evalueren.

Nu wel de goede foto van Rob

In mijn verslagje van de Sylvestercross dacht ik een foto opgenomen te hebben van Rob nàdat hij onderuit gegaan was. Dat klopte dus niet. Hierbij alsnog een foto van een echte crosser.

Lekker raggen door de prut!

Op oudejaarsdag was dan weer de traditionele Sylvestercross in Soest (voor de 25e keer). Helaas lieten mijn collegae verstek gaan, maar de door Atos Origin aangeboden gadgets (Labello) vonden gretig aftrek. Naar verluid hing een vlag van Atos Origin goed zichtbaar langs het parcours, maar ik heb hem niet gezien. Laat even een berichtje achter als je hem wel gezien hebt!

Maar we kwamen natuurlijk om te lopen. Deze keer was ik ruim op tijd. Ik kon de finish van Kamile nog meekrijgen en zijn huldiging en vervoegde me deze keer (20 minuten voor de start) al in het startvak om een mooi plaatsje te krijgen. Al snel werd het druk, dus van afkoelen kon geen sprake zijn. Wat wil je met zo'n 1500 deelnemers? Het wachten op de start werd opgefleurd door een dweilorkestje, maar daardoor was de starter slecht te verstaan. Hij probeerde wel de resterende tijd duidelijk te maken, maar direct na zijn "nog 30 seconden tot de start", klonk er een knal en ging de meute op weg. Verderop langs het parcours had iemand vuurwerk afgestoken en het wanhopig zwaaien van de starter kon daar niets meer aan veranderen. De arme man kon niet anders dan zelf ook maar een keer schieten om de tijd in werking te stellen. Ik had ondertussen zelf geklokt bij het passeren van de startstreep.

Het parcours was een uitdaging. Door de vorst en de sneeuw van de afgelopen dagen, gevolgd door de potselinge dooi, was het nat, blubberig, glad en oneffen. Inhalen op de relatief smalle bospaadjes was weer een hele kunst. Al vrij snel gaf ik het op om de plassen te ontwijken. Er dwars doorheen kon ook!

Langs het parours werden weer veel foto's gemaakt. Eén fotograaf was zo vriendelijk de url te vermelden waar we zijn foto's konden bewonderen: www. hardlopen.nl. Onderstaande foto's zijn genomen net na het ingaan van de derde ronde.
















Zoals je ziet droeg ik wel mijn sponsor shirtje.

Het lukte weer wonderwel een vlak tempo te lopen (rondjes van net onder de 13 minuten). Mijn handgeklokte eindtijd was 38.48. Op de klok bij de finish stond 38.44 en in de (voorlopige) uitslag op de website staat zelfs 38.33. Dat laatste lijkt me een vergissing, maar vooraf had ik gehoopt op een tijd tussen 38 en 39. Dus ik ben dik te vreden.

Overigens kwam niet iedereen ongeschonden uit de strijd. Ik zag iemand uit bocht aan in een scherpe bocht na een afdaling en trainingsmaatje Rob kwam geheel doorweekt aan de finish: Onderuit gegaan in een plas. Op onderstaande foto kun je dat een beetje zien.