De tweede en derde etappe mocht ik eerst Mona en daarna Ad op de fiets begeleiden. Ik was blij dat ik op aanraden van Ad mijn regenjas had aangedaan, want het was koud. Bij vierde wisselpunt kon ik in een restaurant mijn tenen gelukkig weer een beetje warm maken. Langzaam trok de mist op en ik schoot een paar mooie plaatjes van paddestoelen. Ondanks het mistroostige begin van de dag was het toch mooi lopen en fietsen door de Utrechtse heuvelrug.
Evert, Mona, Ad en Anita zorgden voor een goed begin ze hadden al aardig wat teams ingehaald en we lagen voor op het schema van 50 minuten per etappe dat ons op een eindtijf van 8 uur 20 zou brengen. Terwijl Gerda haar etappe liep begon ik me warm te lopen, maar helemaal lekker los kwam ik niet. Al snel na mijn start was er even twijfel over de juiste afslag. Terwijl ik achterom keek naar Peter, zag ik een ander team naderen, die lagen blijkbaar niet zo ver achter ons. Zo'n anderhalve kilometer verder sloot het team van de BAV bij ons aan, net aan de voet van de lange klim naar de Amerongse berg.
Ik was van plan om bij hem aan te haken. Maar ik merkte dat hij meer moeite had met klimmen dan ik. Dus in de beklimming wist ik hem weer te lossen. In de afdaling kwam hij ook niet dichterbij omdat ik met mijn lange pas naar beneden denderde.
Onder aanmoediging van Robert probeerde ik me niet gek te laten maken maar toch het tempo strak te houden. Aan de voet van de tweede beklimming had de atleet van BAV toch weer aangesloten en weer loste ik hem in de beklimming ondanks dat deze voor mijn gevoel minder steil en lang was. Even later kwam er een snelle atleet van de UT Twente voorbij, die ging echt te hard om bij aan te haken.Met nog zo'n 3 kilometer te gaan had ik volgens Robert ongeveer 200 meter voorsprong. Tijd voor de dood of de galdiolen, ik wilde hem nu voor blijven. Pas in de laatste kilometer leek hij nog weer iets in te lopen, maar bij het wisselpunt had ik toch nog steeds een voorsprong.
Na een beetje moeilijk begin had ik voor mijn gevoel redelijk hard en vlak doorgelopen. De exacte tijd heb ik niet geregistreerd, waarschijnlijk was het zo'n 44 minuten. Mogelijk dat we dat nog kunnen aflezen uit de GPS van Ad. Gezien het parcours met een paar pittige klimmen er in, was dat een prima tijd. Ik was vrij snel weer fris. Bij de volgende etappe kon ik met rugzak en fototoestel nog een paar honder meter met Leatitia mee rennen naar de finish. Nu alleen nog oefenen op fotograferen terwijl ik loop.
De overige etappes bleven ook prima gaan. Ondanks een blessure voor Erik, die onderweg werd vervangen door Mona en met Peter en Robert op laatste twee etappes kwamen we uiteindelijk ninnen in 8:16:40. dat was ongeveer 5 minuten sneller dan vorig jaar. Voorwaar een mooi prestaties in deze prachtige estafetteloop. De foto's volgen binnenkort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten