Halve Marathon Eindhoven

Vandaag was de grote dag. Na een paar maanden trainen kon ik vandaag weer eens een halve marathon lopen die direct voor de Runnerscup kon meetellen. Samen met collega Leon zou ik de halve marathon van Eindhoven lopen. Dat wil zeggen dat we samen zouden starten en na de finish elkaar weer zouden zien.

Op de heenreis (per trein) zou Leon in Utrecht in dezelfde trein stappen. Er was echter een kleine vertraging, waardoor ik nog wel in de trein zat, maar Leon net niet. Gelukkig ging er 15 minuten later weer een trein en in Eindhoven troffen we elkaar in de buurt van het beursgebouw. Na het ophalen van startnummers wurmden we ons door de meningte naar het Stadhuis waar we onze spullen in de parkeergarage konden achterlaten. Vervolgens moesten we de weg in omgekeerde volgorde weer afleggen om bij de start te komen. We waren niet de enigen en vooral het oversteken van het marathonparcours zorgde voor wat oponthoud. Niet helemaal de voorbereiding die ik gedachten had, maar het joggen naar de start leek wel een beetje op warmlopen. De marathon is prima georganiseerd op één punt na. De startvakken waren heel slecht aangegeven en slecht bereikbaar. Maar gelukkig stond ik 10 minuten voor de start in vak B en ik wist me wat naar vormen wurmen.

Van een medeloper hoorde ik dat de rode ballonen nog iets verder naar voren de pacers van 1:35 zouden zijn. Die moest ik maar eens in de gaten proberen te houden. Geen tijd op koud te worden, want al snel werden we weggeschoten. Ondanks dat het behoorlijk druk was zat ik in het goede vak. Er was niet veel geslalom nodig om langzamere deelnemers heen. Al snel zat ik op een tempo van net onder 4:30 en dat voelde goed. Het gat met de pacers werd heel langzaam kleiner. Sneller hoefde niet, omdat ik bang was te forceren. Iedere 2,5 kilometer stond er een post met water en iedere 5 fruit en sportdrank. Prima, zo kon ik regelmatig een slokje pakken.

Even na 5 km was ik bang dat het wat te hard ging. Mogelijk het gebrek aan goede warming-up. Een beetje bewust ontspannen en op mijn techniek letten hielp, het tempo bleef ongeveer gelijk. na ongeveer 9 kilometer sloot ik aan bij de groep van de pacers. In de kilometers daarna schoof ik langzaam naar voren in deze groep. Dat bleken uiteindelijk mijn langzaamste kilometers met nog steeds 4:29 en 4:28. Ik Bedankt de pacers voor hun goede werk en ging op zoek naar volgende groepjes. Na 13 kilometer draaiden we tegen de wind in, maar gelukkig nog steeds grotendeels beschut. Een beetje achter anderen lopen is dan wel prettig. Ondertussen ging mijn tempo nog verder omhoog. Ik zag nu kilometers van onder 4:20 op mijn scherm verschijnen. Waarschijnlijk liep ik met een grote grijns op mijn gezicht, zo voelde het in ieder geval.

Ik wist: Na het PSV stadion nog 4 kilometer en ik begon af te tellen. In de binnenstad was de sierbestrating eenbeetje glibberig. Maar het publiek in de straatjes met kroegen gaf me vleugels, nu liep ik zelfs onder 4:15. De laatste kilometer was zwaar, er volgden nog wat bochtjes, klinkers en een bruggetje en ik zag de finish maar niet. Maar daar was de poort en ik gooide er nog een versnelling uit, in mijn beleving riep iemand uit het publiek zelfs nog iets van: "Zo!" En ik klokte 1:33:14. Ruim onder de 1:35 en een nieuw PR.

Van de eindtijd wordt ik natuurlijk blij, maar de manier waarop is nog veel beter: Ziehier de tijden per kilometer:

1	4:24.4
2	4:23.6
3	4:24.6
4	4:27.8
5	4:25.4
6	4:27.4
7	4:25.1
8	4:24.5
9	4:29.3
10	4:28.7
11	4:23.0
12	4:22.2
13	4:28.6
14	4:23.3
15	4:23.8
16	4:19.8
17	4:24.6
18	4:18.4
19	4:12.0
20	4:13.1
21	4:15.2

Meer details:

Daarna moest ik wachten op Leon, Zijn optreden was iets minder geslaagd, met 2:15. Waarschijnlijk heeft een verkoudheid in de laatste week hem flink parten gespeeld.