Alweer de derde Zomeravondcup

De planning van de Zomeravondcup en de Keistad Baancompetitie vertoont in 2024 geen overlap. Dat is mooi want nu kon ik 4 keer lopen in Amersfoort en 3 keer in Utrecht. Gister de derde. Met drie andere passagiers: Arno, Bart en Jelle reed ik naar Overvecht. Het had een groot deel van de dag geregend (en hard), maar zoals voorspeld was het vanaf halverwege de middag droog en scheen zelfs de zon. Het was met een graad of 18 niet te warm en de wind zou waarschijnlijk ook nog een beetje gaan liggen. Het zag er uit als prima omstandigheden om nu wel onder de 43 minuten te kunnen lopen. Het zou wel even opletten worden op het stukje waar we over het gras van de atletiekbaan naar de weg moesten. Daar waren matten gelegd om het een beetje begaanbaar te maken. 

Net als bij andere wedstrijden had ik vooraf weer niet het idee dat het een hele goede tijd zou worden, maar dat hoort er blijkbaar bij. In de eerste kilometer ga ik op zoek naar een rtitme en dan zien we wel hoe het gaat. Bij de start lukte het me om een plekje aan de binnenkant van de baan te krijgen en zonder al te veel gedrang kwam ik mooi de eerste 600 meter door. Ik spotte al snel de twee dames waar ik de vorige aflevering een tijd achter had gelopen en ook nu haakte ik na een kilometertje aan bij een groepje dat daar achter liep. De eerste kilometer ging in 4:09. Erg vergelijkbaar met de vorige twee afleveringen. Het groepje dunde langzaam uit en rond kilometer 2 waren we nog met z'n vijfen. Het koste voor mijn gevoel wel iets meer moeite om bij het groepje te blijven. Nog een kilometer later waren we nog met 3. Het tempo lag nog steeds net onder 4:15. Wel een mooi tempo voor mijn doel 42:30. Bij kilometer 4 ging ook één van de twee dames overboord. Ik kon nog bij blijven tot net voorbij kilometer 5, maar moest toen ook een gaatje laten. De volgende 2 kilometers werd het gat niet veel groter met een tempo van 4:22. Maar daarna kwam er toch een flinke tik. Ik werd weer ingehaald door de andere dame en mijn tempo zakte richting 4:30. Een eindtijd van onder 43 minuten raakte uit beeld. Op mijn tandvlees kon ik verder verval voorkomen en volgens Garmin had ik zelfs nog een aardig eindsprintje waarmee ik op 43:20 uit kwam. Dat viel toch een beetje tegen, net als de koude douches na afloop. De eindtijd is wel net voldoende om score in de Runnerscup te verbeteren.

Voor de dertigste keer: Zomeravondcup

 Als ik het goed geteld heb, stond ik deze week voor de dertigste keer aan de start van een wedstrijd bij de Zomeravondcup in Utrecht. Niet dat ik me daar op dat moment bewust van was. Ik was er deze keer samen met Rien en Maurits naar toegereden. Zoals gebruikelijk kwam ik weer veel bekenden tegen zowel AV Pijnenburgers als anderen. In eerste instantie werden we als niet zo makke schapen allemaal in één kleine kleedkamer gestopt, maar gelukkig ging later de tweede kleedkamer ook open. Net als ieder jaar was het deze eerste avond vrij frisjes en volgens de voorspelling zouden we later nog een bui krijgen. En omdat het af en toe stevig waaide zou ik moeten proberen om niet te veel alleen of op kop te lopen.

Samen met Rien liep ik een stukje in en op de baan kwam ik Guido tegen waar ik ook nog een rondje mee liep. Geen tijd om kpud te worden met ruim 4 kilometer. Vlak voor de start bezocht ik nog een keer het toilet om de kans op darm problemen zo klein mogelijk te maken. Ik kwam laat bij de start en stond een beetje achteraan. Geen probleem zo kon ik rustig starten. Bij het rondje op de baan schoof ik een beetje naar voeren en na een kilometertje (in 4:11) sloot ik aan bij een grote groep rond de hazen van 45 minuten. Mijn ambitie lag wat hoger. Ik wilde proberen rond 4:20 per kilometer te lopen. Dus moest ik deze groep voorbij. Gelukkig was het hier nog breed genoeg, iets verderop was dat misschien lastiger geworden door de dranghekken op het fietspad. In de tweede kilometer bleef ik even hangen achter een klein groepje met daarin een kleine dame die ik kende van vorige edities. Dat ging me echter toch te langzaam en met een kleine versnelling sloot ik aan bij een meneer in een short van de Montferlandrun. We zouden samen blijven lopen tot zo'n 1500 meter voor het einde. De tweede kilometer ging in 4:23.

Eerst was het een groepje waarin we wat naar voren schoven en langzaam viel dat uiteen onder ons tempo. Ik merkte dat we de wind achter hadden, dat betekende dat we die de tweede helft tegen zouden hebben. Zo'n 50 meter voor ons liep een grotere groep en ik hield het tempo strak om te kijken of we daar wat dichter bij konden komen. Er volgde een mooie serie kilometers van 4:19, 4:19, 4:17 en 4:18). De groep voor ons was uit elkaar gevallen, maar het lukte wel om steeds even te profiteren van anderen nu het een beetje tegen de wind in ging. Ondertussen was het ook begonnen met regenen. In de volgende kilometer sloot ik aan bij een loper die iets harder voorbij kwam (4:14) en toen hij weer anderen voorbij ging bleef ik daar achter (4:17). In de laatste twee kilometer voelde ik mijn darmen een beetje opspelen en besloot ik niet tot het uiterste te gaan. De negende kilometer was dus een klein beetje langzamer (4:21), maar in de laatste versnelde ik nog weer wat (4:15) zonder een echte eindsprint. De meneer met Montferlandrun-shirt had ik laten lopen. Het werd een ongekend vlakke race met een mooie eindtijd 43:06. Ik was sinds 2019 niet zo snel geweest op een 10 kilometer.

Wat foto's van de 10 kilometer vind je op de site van de Zomeravondcup.

Zomeravondcup 2023

Het was even onzeker wat ik zou doen. Ten eerste werd ik een paar weken geleden geplaagd door een hamstringblessure, maar de combinatie van actieve rust met wat wandelingen, rekken, krachtoefeningen en rustig weer opbouwen (3 km, 6 km , 9 km, 12 km) zorgde ervoor dat ik er vertrouwen in had om weer een wedstrijdje te lopen. Dan was er nog de vraag wèlke wedstrijd. Ik had me aangemeld voor zowel de Keistad Baancompetitie waar de afsluitende 800 meter op het programma stond als de Zomeravondcup waar de tweede 10 kilometer gelopen kon worden. In beide gevallen zou het niet meer mogelijk zijn om in het eindklassement mee te doen. Voor de Baancompetitie had ik al twee wedstrijden gemist door ziekte en die hamstringblessure en van de Zomeravondcup had ik de eerste gemist en kan ik ook niet mee doen met de laatste in verband met vakantieplannen. Een 800 meter loop ik niet vaak en vind ik een leuke afstand, maar ik koos uiteindelijk voor Utrecht omdat de 10 kilometer wel meetelt voor de Runnerscup. 

Met de auto vol andere lopers (Dirk, Karin en Esmee) reed ik naar Utrecht, waar we al snel veel andere Pijnenburgers tegenkwamen: Timo, Enno, Niels, Bas, Ronnie, Maarten, Ruud, Han, Martin, Arno, Mark, Jos, Roger, Peter, Cor en nog een Karin. Erik en Eric waren net gestart voor een 5000 meter.

Ik moest nog mijn startnummer halen en kreeg die uitgereikt door Sander (bekend van de radio).Hij had de eerste wedstrijd ook gemist wegens een blessure en zou vanavond weer een poging wagen. Ik wenste hem succes en was klaar om me om te kleden en een stukje in te lopen. Het was de hele dag al regenachtig en volgens voorspelling zou het rond de wedstrijd ook nog wel aardig door regenen. Gelukkig was het niet koud en er stond weinig wind. Ik deed mijn warming-up met een jackje aan daarna nog een paar versnellinkjes en besloot wederom niet te ver naar voren in het startveld te gaan staan. Dat voorkomt dat ik te snel start en zo kan ik een groot deel van de wedstrijd nog mensen inhalen. Deze keer werkte dat inderdaad ook weer prima. Het eerste rondje op de baan was met 1:50 rustig aan, maar ik wilde niet te veel energie verspillen aan zig-zaggen en inhalen. Eenmaal van de baan af haakte ik aan bij andere lopers en liep soepel van groepje naar groepje. De eerste kilometer ging in 4:20, prima voor een eerste kilometer. 

Dit jaar lopen we het rondje in tegengestelde richting, dus liepen we de afslag naar het zwembad voorbij om verderop onder de snelweg door te gaan en daarna een rondje tegen de klok in om het fort Rijnsweerd te lopen. Een klein nadeel is dat we langer met een grote groep over het fietspad lopen dat gedeeltelijk met dranghekken is afgezet, waarbij je op de pootjes van die dranghekken moet letten als je zoals ik aan de linkerkant van een groepje loopt. Het was wel een lekker groepje waarmee we langzaam maar zeker dichterbij een groepje met Roger, Peter en Karin kwamen die voor mij gestart waren. Eén van de lopers uit mijn groepje versnelde een beetje om het gaatje te dichten en samen sloten we aan. Ik ging "er op en erover" en liep via de binnenbocht het groepje voorbij. Een eindje voor me liep alweer een ander groepje of wat daarvan over was, dus ik had weer een ander richtpunt. Het tempo bleef mooi constant met 4 kilometers tussen 4:25 en 4:30. Vanaf 5 kilometer liep ik een kleine 2 kilometer samen met een man met lang haar en een wit shirt nog steeds net onder 4:30, het begon wel wat moeite te kosten, maar ik wist op karakter een echte terugval te voorkomen. Alleen de 9e kilometer viel met 4:41 een beetje uit de toon. Een echte versnelling zat er niet meer in maar 4:24 voor de laatste kilometer was netjes. Uiteindelijk kwam ik net onder de 45 minuten over de streep en was ik dik tevreden.

Zevenheuvelenloop 2022

 Wellicht kennen jullie de Runnerscup. Dit is een al lang bestaande interne competie bij de AV Pijnenburg waarbij lopers van de wedstrijdgroep een heel kalenderjaar de tijd hebben om een aantal wedstrijden van diverse afstanden te lopen. Ieder wedstrijd levert punten op volgens een ingewikkelde formule waarbij ook de leeftijd van de loper wordt meegerekend. Aan het eind van het jaar levert dat een eindstand op, maar het is meestal al een hele uitdaging om de cup "vol" te krijgen, dat wil zeggen voldoende wedstrijdjes in de diverse categorieën gelopen te hebben. Ieder heeft zo een voorkeur voor afstanden (wat korter of juist wat langer) en in de afgelopen jaren waren er door corona ook nog eens heel weinig geschikte wedstrijden in de buurt. 

In de loop van dit jaar zag ik mijn kans schoon om weer een volle cup te krijgen door een 5 kilometer in Nijkerk (Hulckesteijnloop) en dan nog een 15 kilometer bij de Zevenheuvelenloop. Liever had ik voor de Montferlandrun gekozen, maar die ging dit jaar helaas niet door. 6 jaar geleden deed ik al eens mee in Nijmegen, maar dat is me toen matig bevallen omdat ik de zwaarte van het parcours wat had onderschat. Met gemengde gevoelens reed ik dus naar Nijmegen. Deze keer reed ik alleen. De eventuele passagiers waren met blessures afgevallen. De weersverwachting was lastig. het was ineens koud geworden (een graadje of 2) en in de loop van de middag zou er neerslag gaan vallen, maar misschien kon ik nog net droog lopen.

Ik parkeerde op Nijmegen Noord en met veel andere lopers gingen we met de bus naar het centrum, daar trof ik zowaar Jos. Samen kleedden we ons om (beide in korte broek, maar ik wel een shirt met lange mouwen) en nadat we onze bagage hadden gedropt was er nog maar kort tijd voor een stukje inlopen. Toen snel het startvak in waar zoveel lopers stonden dat het niet heel koud was. Na het officiËle startschot voor de prominenten duurde het nog een minuutje of 15 voor wij ook door de zandloper op pad konden. 

Ik wist dat onder 1:15 in ieder geval moest kunnen, maar onder 1:10 zou top zijn. Een gemiddelde van 4:40 per kilometer zou me daar brengen. Ik besloot op gevoel te lopen en niet veel op mijn horloge te kijken. Het gaat eigenlijk overal op en af en het gevaar van te hard van start te gaan was me te groot. In de weken hiervoor had ik een aantal trainingen gedaan met intervallen op het beoogde tempo. Het idee was dat ik niet alleen een gevoel had voor het tempo, maar vooral ook voor de inspanning die nodig was. En zo kwam het dat de eerste kilometers met gemiddeld meer stijging wat langzamer gingen dan 4:40 (4:33, 4:46, 4:47, 4:45, 4:53). Zonder dat het meer moeite kostte, kwamen er daarna iets snellere kilometers (4:36, 4:33, 4:40, 4:36 en zelfs 4:20, maar die ging naar beneden). Tussen 10 en 11 kilometer volgt een laatste lange klim (4:48) en daarna was het dalen geblazen en durfde ik ook iets te versnellen (4:31, 4:23, 4:15 en 4:16). Ik realiseerde me dat ik onder de 1:10 zou eindigen, Uiteindelijk klokte ik zelf net onder de 1:09 en daar was ik uiteraard heel blij. 

De officiële eindtijd is 1:08:57 en dat scheelt maar 31 seconden met 6 jaar geleden.