Een beetje te warm

 De tweede wedstrijd van de Zomeravondcup zit er alweer op. Hoewel het nog in de eerste helft van mei was, was de temperatuur al aardig opgelopen, het zou 's avonds nog ruim boven de 20 graden zijn. Dat zijn niet mijn favoriet omstandgheden voor snelle 10 kilometers. Maar ja, de vorige keer was ik met een bijna perfecte race net boven het clubrecord geëindigd. Zou ik nog iets sneller kunnen? Dat zou dan weer met een bijna vlakke race moeten, met aan het eind misschien een kleine versnelling. Te snel starten was uit den boze. 

Voor de warming-up liep ik deze keer over een paadje langs de Kromme Rijn, Mooi stukje, waarmee ik niet in de weg liep van de 5 kilometerwedstrijd. Zoals gewoonlijk vond ik het inlopen al zwaar en warm, ik werd niet optimistischer. Ik koos wederom een plekje achterin het veld, net achter de pacers van 45 minuten. De grote groep lopers die daarbij wilde blijven kon ik wel inhalen in de eerste 700 meter op de baan. Dat ging volgens plan. Op de onderste foto zie je me de pacers inhalen.

Bij het verlaten van het terrein haalde ik Christl in en de eerste kilometer ging in 4.16, dat was maar een fractie sneller dan de vorige keer en daarmee prima. Ik zocht naar ontspanning en een groepje om bij aan te haken zodat ik weer mooie constante vlakke kilometers kon lopen. De tweede kilometer was een stukje langzamer (4.25) en dat terwijl het niet echt heel makkelijk ging. Dat ging misschien een beetje in mijn hoofd zitten en helemaal toen het de kilometers daarna niet lukte om weer onder de 4.20 te duiken (4.22 en 4.29). Niet veel later werd ik weer ingehaald door de pacers van 45 minuten. Ik realiseerde me dat er een afwijking zit in de afstand zoals gemeten door mijn Garmin horloge, maar dat ik op het schema van boven 45 minuten liep had ik niet verwacht. 

De ambitie om sneller te lopen dan de vorige keer liet ik definitief varen. Ik had het warm en een erg droge mond en probeerde de pacers niet te ver uit te laten lopen. De laatste 5 kilometer was het tempo ongeveer 4.35 en na 45.27 bereikte ik de weer de finish.

 

Weer een clubrecord

 Twee weken geleden miste ik op 8 seconden het clubrecord voor mannen 60+ op de 10 kilometer, maar deze week stond de 800 meter bij de Keistad Baancompetitie op het programma en een 800 meter is wel mijn afstand. Het oude clubrecord stond met 2.49 niet heel scherp, aangezien ik vorig jaar nog 2.36 liep. Dat moest dus kunnen, maar ik moest het nog wel 'even' doen.

Deze keer had ik wel mijn horloge bij me, maar ik was een beetje laat. Het rondje inlopen werd iets korter, Ondanks het frisse weer was ik wel warm. Lang hoefde ik niet e wachten, geen tijd om erg zenuwachtig te worden. Ik zat weer in dezelfde serie als de dochter (K) van Rijnvis en was benieuwd of ze weer net zo'n eindsprint zou hebben als op de 1500. Bij de start worden op alfabetische volgorde gezet dit jaar, dat betekent dat ik aan de buitenkant moet starten. Ik deelde baan 6 met een andere jonge loper. 

Vorig jaar begon ik hard, nu wilde ik even kijken hoe de rest van start zou gaan. Al snel kwam het veld door de binnenbochten hard onderdoor en moest ik wel versnellen om niet direct helemaal achteraan te lopen. Van 3.26 schoot mijn tempo omhoog naar 2.50 per kilometer. Zo sloot ik aan in het midden van het veld, een klein stukje achter K. In de rug van de loper met wie ik baan 6 had gedeeld liepen we dat gaatje dicht en na zo'n 300 meter gingen we er voorbij. 

Het ging hard, maar af en toe lukte het toch om iets van ontspanning te vinden. Na zo'n 650 meter hoorde ik de speaker zeggen dat de koplopers de laatste 200 meter ingingen na 1'45. Dat betekende dat ik nog zo'n 55 seconden had voor mijn doel (1.40), het tempo moest dus eigenlijk nog iets omhoog. In de laatste bocht besloot ik de dame voor me in te halen en op hangen en wurgen haalde ik de finish, maar wel mooi onder de 2.40. Eindtijd 2.37.