Voor de dertigste keer: Zomeravondcup

 Als ik het goed geteld heb, stond ik deze week voor de dertigste keer aan de start van een wedstrijd bij de Zomeravondcup in Utrecht. Niet dat ik me daar op dat moment bewust van was. Ik was er deze keer samen met Rien en Maurits naar toegereden. Zoals gebruikelijk kwam ik weer veel bekenden tegen zowel AV Pijnenburgers als anderen. In eerste instantie werden we als niet zo makke schapen allemaal in één kleine kleedkamer gestopt, maar gelukkig ging later de tweede kleedkamer ook open. Net als ieder jaar was het deze eerste avond vrij frisjes en volgens de voorspelling zouden we later nog een bui krijgen. En omdat het af en toe stevig waaide zou ik moeten proberen om niet te veel alleen of op kop te lopen.

Samen met Rien liep ik een stukje in en op de baan kwam ik Guido tegen waar ik ook nog een rondje mee liep. Geen tijd om kpud te worden met ruim 4 kilometer. Vlak voor de start bezocht ik nog een keer het toilet om de kans op darm problemen zo klein mogelijk te maken. Ik kwam laat bij de start en stond een beetje achteraan. Geen probleem zo kon ik rustig starten. Bij het rondje op de baan schoof ik een beetje naar voeren en na een kilometertje (in 4:11) sloot ik aan bij een grote groep rond de hazen van 45 minuten. Mijn ambitie lag wat hoger. Ik wilde proberen rond 4:40 per kilometer te lopen. Dus moest ik deze groep voorbij. Gelukkig was het hier nog breed genoeg, iets verderop was dat misschien lastiger geworden door de dranghekken op het fietspad. In de tweede kilometer bleef ik even hangen achter een klein groepje met daarin een kleine dame die ik kende van vorige edities. Dat ging me echter toch te langzaam en met een kleine versnelling sloot ik aan bij een meneer in een short van de Montferlandrun. We zouden samen blijven lopen tot zo'n 1500 meter voor het einde. De tweede kilometer ging in 4:23.

Eerst was het een groepje waarin we wat naar voren schoven en langzaam viel dat uiteen onder ons tempo. Ik merkte dat we de wind achter hadden, dat betekende dat we die de tweede helft tegen zouden hebben. Zo'n 50 meter voor ons liep een grotere groep en ik hield het tempo strak om te kijken of we daar wat dichter bij konden komen. Er volgde een mooie serie kilometers van 4:19, 4:19, 4:17 en 4:18). De groep voor ons was uit elkaar gevallen, maar het lukte wel om steeds even te profiteren van anderen nu het een beetje tegen de wind in ging. Ondertussen was het ook begonnen met regenen. In de volgende kilometer sloot ik aan bij een loper die iets harder voorbij kwam (4:14) en toen hij weer anderen voorbij ging bleef ik daar achter (4:17). In de laatste twee kilometer voelde ik mijn darmen een beetje opspelen en besloot ik niet tot het uiterste te gaan. De negende kilometer was dus een klein beetje langzamer (4:21), maar in de laatste versnelde ik nog weer wat (4:15) zonder een echte eindsprint. De meneer met Montferlandrun-shirt had ik laten lopen. Het werd een ongekend vlakke race met een mooie eindtijd 43:06. Ik was sinds 2019 niet zo snel geweest op een 10 kilometer.

Op karakter

Een week na de 1500 meter was het op 2 april alweer tijd voor de 5000 meter bij de Keistad Baancompetitie in Amersfoort. Naast Rijnvis reed nu ook Tanneke mee, ze zou een stukje gaan wandelen in park Schothorst en daarna naar de atletiekbaan komen die daar direct bij ligt. Rijnvis startte in de eerste serie dus ik was een beetje vroeg en keek eerst even rond in de kantine voordat ik met mijn warming-up wilde beginnen. Ik raakte in gesprek met Cees Stolwijk de onverslaanbare keizer van deze baancompetitie, maar vooral een hele aardige man. Hij zou in dezelfde serie starten. Nog ruim op tijd begon ik met het vertrouwde rondje van ruim 3 kilometer door Schothorst en omdat er meer dan genoeg tijd was knoopte ik er nog een rondje om de atletiekbaan aanvast. Eenmaal op de baan trof ik Harry van 't Veld, die als fotograaf weer hele mooie foto's maakte.

Tussen wat losmakende oefeningen en versnellingen door moedigde ik Rijnvis aan die het tijdens de twaalfenhalf rondjes wat moeilijker begon te krijgen. Ondertussen was ook Tanneke gearriveerd. 

Na nog een laatste sanitaire stop was het tijd voor mijn serie. Wegens het aantal deelnemers, was er een watervalstart en mocht ik de eerste bocht aan de buitenkant nemen. Na de bocht dook ik snel naar binnen en vond ik een plekje langs de binnenrand. Ik was op papier weer één van de langzamere deelnemers, dus besloot vooral te volgen. Er stond namelijk ook een gemeen windje over een deel van het parcours. In mijn serie liep ook Irene, die ik kende van vorig jaar. Ze is net iets langzamer en ik stak haar voorbij toen er voor haar een gat dreigde te vallen. Zo hield ik aansluit bij de grote groep. Een paar lopers onder wie Cees liepen daar voor.

 

Een grote groep betekent veel coaches langs de kant die rondetijden roepen. Ik wilde ongeveer 1:40 per rondje lopen. De meeste waren sneller, de eerste twee 1:32 en 1:35. De eerste kilometer was dus ook sneller dan 4 minuten. Ik liep maar net iets langzamer dan tijdens de 3000 meter en ik was benieuwd of ik dit zou kunnen volhouden, maar in verband met de wind wilde ik niet lossen. De doorkomst na 3 kilometer was ongeveer 12:16. Af en toe moest ik een klein gaatje laten vallen, maar steeds kon ik karakter weer aansluiten. De groep viel uitelkaar en ik bleef als achterste van een trio over. 

Even had ik een gaatje, maar dat kon ik ook weer dichten en daarna had ik het idee dat hun tempo omlaag ging. Op Garmin Connect kon na afloop zien dat dat inderdaad het geval was, met nog 500 meter te gaan nam ik de kop hard over. Bij het ingaan van de laatste ronde zag ik dat ik nog flink moest doorlopen om mijn opgegeven tijd (20:41) te halen. Het laatste rondje was mijn snelste. Ik kwam nog vrij dicht bij twee lopers voor me en finishte in 20:34. Ik was heel tevreden met het getoonde karakter en de laatste ronde die er nog in zat. Helaas had ik ondanks de sanitaire stops toch weer een probleem met mijn darmen, zodat ik na de finish direct richting toilet ging.