woensdag, mei 18, 2016

Helaas

Was ik te overmoedig geworden of is het gewoon domme pech? Vorige week maakte ik wat meer kilometers, maar vooral deed ik twee intensieve activiteiten na elkaar (10 km wedstrijd en blauwe paaltjes), gevolgd door een "normale" training op donderdag. Die training viel niet mee, maar ik deed het rustig aan en sloeg één serie over.

Op zondag kon er wel weer een rustig duurloopje volgen. Ik voelde me weer fris en liep lekker ontspannen onder prima weersomstandigheden door een prachtig bos. Helaas, na ongeveer 6,5 kilometer voelde ik plots iets in mijn rechterkuit en verder lopen was geen optie. Een typisch geval van een spierscheurinkje. Wandelen ging nog wel en heel rustig dribbelen ook. Omdat de treugweg zo wel wat langer zou duren (ik was ongeveer op het verste punt), belde ik maar even naar huis. Daar boden ze aan om me met de auto tegemoet te komen.

Nu een paar dagen later lijkt de schade niet al te groot. Aan de buitenkant is er niet te zien (geen welling of bloeduitstorting). Gister kon ik nog vaag een pijnlijke plek voelen als ik hard op mijn kuit drukte, maar dat is verdwenen en ook het trap lopen gaat geheel pijnloos. Ik neem wel even de tijd om te herstellen. Bij de training die ik gister moest geven, deed ik dus niet mee. De rest van de week zal ik ook niet niet hardlopen. Wellicht komend weekend voorzichtig een paar minuutjes en dat volgende week opbouwen. Van de geplande wedstrijden zal de zomeravondcup van volgende week in ieder geval afvallen. Ik hoop nog wel mee te kunnen doen met het NK Masters dat op 12 en 13 juni in Amersfoort wordt gehouden.

donderdag, mei 12, 2016

Open Soester kampioenschappen Blauwe Paaltjes

In 2010 werd de eerste editie georganiseerd van de "Open Soester Kampioenschappen Blauwe Paaltjes". Sindsdien is het een jaarlijks terugkerend evenement, een rondje zo hard mogelijk over een veel gebruikte route door het bos in Soest.

Iedere zichzelf respecterende hardloper of jogger in Soest en omstreken heeft het rondje wel eens gemaakt. En dat geld ook voor wandelaars al of niet in bezit van een hond. In 2010 deed ik mee. In de jaren daarna niet, vaak omdat de dag ervoor een wedstrijd van de Zomeravondcup op het programma stond. Ik heb nog wel een paar keer als parcourswacht een bijdrage geleverd. Gisteravond tijdens het eten besloot ik om nog even langs te gaan om te gaan kijken. Mijn zoon Kees had wel zin om mee te doen en hoewel ik nu ook op dinsdag al een wedstrijd had gelopen besloot ik dan ook maar aan de start te verschijnen.

We waren ruim op tijd voor een warming-up (het was overigens warm zat). Het was niet mijn bedoeling om voor de winst te gaan, dat zou sowieso niet haalbaar zijn, maar omdat ik de dag ervoor ook al een wedstrijd had gelopen, mocht het wel wat rustiger. Dat waren ook de plannen van diverse leden van de wedstrijdgroep, die ook de dag ervoor in Utrecht waren. Kees zat vol ambitie, die zou ik niet bij gaan houden. De start was op het zand en we zorgden wel niet te ver van achter te staan.
Het eerste stukje op het zand was zwaar, maar omdat ik links en rechts allerlei mensen veel harder zag gaan, liet ik me toch verleiden tot een snelle start, met als gevolg dat ik al in het rood liep toen we op de betere bospaden kwamen. Daar sloot ik aan bij een groepje met Theo en Jos, terwijl Kees ergens voor mij uit het beeld verdween. Jos liep ook weg uit de groep zodat er een stuk of 5 over bleven. Na een kilometer of twee raakten we er één kwijt. Iets verder, waar het pad een stukje over het mulle zand gaat, had ik het idee dat het tempo inzakte en ik nam de kop over en was los. Maar blijkbaar was deze versnelling een beetje te veel voor me, want met nog een kilometer te gaan kwam Theo weer bij en moest ik hem laten gaan. Ik besloot dat het geen zin had om te forceren en liet het tempo een beetje zakken.

Uiteindelijk kwam ik als 11e over de streep in 18 minuten (4 seconden sneller dan 6 jaar eerder). Kees was 7e geworden en liep met 16:41 bijna anderhalve minuut sneller, een hele knappe prestatie.

woensdag, mei 11, 2016

De eerste 10 van 2016

Een maand geleden ging ik flink stuk op de 5000 meter bij de Amersfoortse Baancompetitie. Bij trainingen had ik ook moeite met langere intervallen. Al met al concludeerde ik dat mijn tempohardheid behoorlijk gezakt was. In de weken daarna ging het bij de trainingen gelukkig weer wat beter, maar ik was wel een beetje bang voor de eerste wedstrijd van de Zomeravondcup die ik dit jaar zou lopen. Dit was al de tweede wedstrijd uit de serie, de eerste had ik wegens omstandigheden moeten missen.

Ik hoopte ongeveer 42:30 te kunnen lopen, maar het belangrijkste zou zijn dat ik geen groot verval zou hebben. Roger had bij de eerste wedstrijd 42:48 gelopen en was daarmee een mooi referentiepunt. De reis naar de baan was een beetje spannend. Utrecht werd geteisterd door een verkeersinfarct. Ik vertrok wat eerder van huis en koos voor route waar ik zo lang mogelijk de snelweg zou kunnen mijden. Dat pakte goed uit en ik was mooi op tijd bij de start. Al direct trof ik daar Theo en Edgar, de eerste twee van een grote delegatie van AV Pijnenburg. Uiteindelijk zouden Bas, Erik, Maarten, Niek, Martin, Jos, Titus, Theo, Stef, Roger, Edgar, Dick en Gerrie van de wedstrijdgroep de 10 km lopen. John deed mee met de 5 km. Samen met wat recreanten en Maarten H, kwamen we op ruim 20 deelnemers.

De weersomstandigheden waren verre van perfect. Het was warm, vochtig, drukkend en benauwd. Gelukkig viel er af en toe een klein druppeltje. Uiteindelijk is aan de uitslagen te zien dat vrijwel iedereen een stukje langzamer liep dan de eerste wedstrijd. Alle reden om voorzichtig te starten. Ik ging daarom ook wat verder naar achteren in het startvak staan en begon rustig aan de eerste 700 meter op de baan. Door de vele buitenbochten had mijn GFR310 al zo'n 50 meter verschil na de eerste kilometer. Die eerste kilometer ging in 4:07, iets te hard, maar dat zou wel goed komen. Ik had al veel mensen die verder naar voren en/of te hard gestart waren ingehaald en dat zou de rest van de wedstrijd zo blijven. De kilometers 2 tot en met 9 liep ik vrijwel vlak tussen 4:15 en 4:18. In het begin ging dat heel makkelijk, later moest ik er wat harder voor werken. Ik had het idee dat ik wat versnelde, maar de kilometertijden gingen niet naar beneden. De laatste kilometer probeerde ik nog wat te versnellen, daardoor haalde ik nog een paar lopers in en zowaar liep ik nog 4:06. Mijn eindtijd lag net boven 43 minuten: 43:02. Iets hoger dan gehoopt, maar wel vlak en gezien de omstandigheden niet slecht.