Waarschijnlijk hadden jullie het al vernomen of anders wel geraden omdat de updates weer achterwege bleven. Opnieuw gooide een blessure roet in het eten van de mooie plannen die ik begon te maken. Na de Bosmarathon werd ik misschien wel te overmoedig. Ik kon in de trainingen lekker mee en maakte plannen om nu eens een keer mee te doen met de Halve Marathon in Dronten. Daarna zou ik het kalenderjaar 2018 beginnen in Woudenberg en de baancompetitie in Amersfoort en dan hopelijk een snelle halve marathon lopen in Utrecht of misschien de CPC. Tussendoor wilde ik met de Sylvestercross gezellig meelopen met vriend Peter uit Zuidlaren. Maar eind november kreeg ik helaas weer last van mijn linkerachillespees. Hoopvol schreef ik me toch nog in voor de Sylvestercross, maar toen het na een paar weken niet over was velde de fysio het oordeel dat ik voorlopig weer een flink aantal weken rust moest nemen.
Sinds eind november bleef het lopen beperkt tot een beetje meehobbelen tijdens het geven van trainingen en af en toe wat rondjes op de baan, nadat ik van huis daarnaar toe was gewandeld als warming up. Een paar weken geleden vond de fysio dat ik weer voorzichtig mag beginnen en zover ben ik dus nu. Een aantal keer per week loop ik zo'n 7 kilometer in hoofdzakelijk rustige tempo's en begin weer te hopen dat ik op de weg terug ben.
dinsdag, februari 27, 2018
donderdag, oktober 12, 2017
Halve marathon boven verwachting
Net als vorig jaar is het ook in 2017 weer een uitdaging om mijn Runnerscup vol te lopen, omdat ik steeds door kleine blessuretjes geplaagd wordt. Met name de lange afstanden zijn lastig. Daarvoor wil ik eigenlijk wat meer lange trainingen gedaan hebben. Bovendien zijn er in het najaar niet zo veel weekenden waarin ik tijd kan vrij maken voor een wedstrijd. Bij de Bosmarathon ben ik wel altijd aanwezig, want daar doe ik mee met de tijdregistratie en meestal gaat dat zonder grote problemen zodat er genoeg tijd overblijft om mee te doen. Dit jaar wilde ik eigenlijk een halve marathon lopen, want die telt mee voor onze Runnerscup, hoewel het zeker geen snel parcours is. Denk aan 21 kilometer crossen. Maar in september werd ik geplaagd door een pijntje in mijn kuit en werd de opbouw verstoord. Pas twee weken geleden trainde ik weer zonder klachten mee. Een kwart marathon leek eigenlijk verstandiger.
De laatste training op donderdag voor de wedstrijd ging echter heel makkelijk en het begon een beetje te kriebelen. Kon ik die halve niet gewoon als een soort tempo duurloop beschouwen? De tijd zou dan niet uitmaken, als er maar een uitslag zou staan. Op zondagochtend hakte ik de knoop door en dus stond ik toch om half één aan de start van een waarschijnlijk nat en blubberig rondje door het bos, ma
ar wel met prachtig loopweer. Ik gebruikte de eerste kilometers vooral om een lekker tempo te zoeken en liet een groepje met Stef en Peter langzaam weglopen. Titus liep daar nog verder voor.
De kilometers gingen tussen 4:30 en 4:45 per kilometer, dat was best acceptabel. Na zo'n 6 kilometer kwam ik weer bij Peter en ging er voorbij. Even schoot het "Gildeloop-scenario" door mijn hoofd, waar ik mezelf opblies en uiteindelijk uitstapte nadat ik hem inhaalde. Iets verder passeerde ik voor het eerst de heuveltjes. De breken altijd het tempo en kosten flink wat energie. Vanaf hier lag het tempo wat lager (ca 4:50), maar ik kwam redelijk fit door na het eerste rondje (ca 49:20).
De laatste training op donderdag voor de wedstrijd ging echter heel makkelijk en het begon een beetje te kriebelen. Kon ik die halve niet gewoon als een soort tempo duurloop beschouwen? De tijd zou dan niet uitmaken, als er maar een uitslag zou staan. Op zondagochtend hakte ik de knoop door en dus stond ik toch om half één aan de start van een waarschijnlijk nat en blubberig rondje door het bos, ma
ar wel met prachtig loopweer. Ik gebruikte de eerste kilometers vooral om een lekker tempo te zoeken en liet een groepje met Stef en Peter langzaam weglopen. Titus liep daar nog verder voor.
Het tweede rondje was wat moeizamer, omdat ik steeds meer last begon te krijgen van wat blaartjes, vooral op mijn kleine teen rechts. Daardoor liep ik de laatste 5 kilometer niet lekker meer en zakte het tempo naar rond 5 min per kilometer. Ik telde de kilometers af en wist er nog een versnelling uit te persen in de laatste kilometer. Eindtijd 1:41:01.
Na de finish liep ik direct door naar de EHBO waar ik me aan mijn linkerteen liet helpen. Voorlopig loop ik nog wel een beetje kreupel.
vrijdag, oktober 06, 2017
Utrechtse Heuvelrug Estafette 2017
Eén van de mooiste en leukste hardloopevenementen in de omgeving is de Utrechtse heuvelrug Estafette. Misschien is het wel de mooiste van Nederland, maar het is slechts bekend in relatief kleine kring. Dit jaar was de 10e editie en we deden weer met een team van AV Pijnenburg mee. Helaas had ik moeten besluiten wegens sluimerende kuitklachten niet zelf mee te lopen, maar als team-captain en fietser heb ik wel weer genoten van een prachtige editie.
Net als voorgaande jaren was het weer prachtig weer. 's Morgens nog een beetje fris en mistig, maar al snel kwam de zon erdoor en werd het voor de toeschouwers en fietsers heerlijk weer. Voor de lopers was het misschien met 19 graden al wer een beetje warm. De Route was dit jaar gewijzigd. Dit jaar gingen we helemaal om de Grebbeberg bij Rhenen heen. Globaal ging de route vanaf Amersfoort langs achtereenvolgens Soesterberg, Austerlitz, Maarn, Leersum, Elst, Rhenen, Veenendaal, Overberg, Woudenberg, Den Treek en weer via Soesterberg en Soest terug naar Amersfoort.
We hadden een titel te verdedigen, want vorig jaar waren we de winnaar en mochten nu ook weer als één van de snelste teams laat van start. Dit jaar liepen achtereenvolgens Stefan Mets, Bas de Bruin, Kees Voorintholt, Marcel van der Kuil, Erwin Walgers, René Hilhorst, Derk Voorintholt, Erik den Oude, Theo van de Beek en Edgar Cukier. Al snel werden de eerste teams die eerder waren gestart ingehaald. Vorig jaar waren we uiteindelijk als eerste team terug bij AV Triathlon. Dit jaar lukte dat niet, maar al onderweg kregen we in de gaten dat we netto wel sneller liepen dan de teams die nog voor ons lagen. Iedere loper leverde weer een topprestatie en de begeleiding op de fiets zorgde ervoor dat we de optimale route konden lopen. Het resultaat was dat we dit jaar nog sneller waren dan vorig jaar, na 7.25:55 waren we weer terug en daarmee weer het snelste team.
De winst was natuurlijk een mooie kers op de taart, maar we hebben vooral heel veel plezier gehad en onderweg en genoten van de prachtige route. Kijk maar naar de bijgevoegde foto's. Er is nog ruimte voor andere teams, dus houd de laatste zondag van september maar alvast vrij.
Net als voorgaande jaren was het weer prachtig weer. 's Morgens nog een beetje fris en mistig, maar al snel kwam de zon erdoor en werd het voor de toeschouwers en fietsers heerlijk weer. Voor de lopers was het misschien met 19 graden al wer een beetje warm. De Route was dit jaar gewijzigd. Dit jaar gingen we helemaal om de Grebbeberg bij Rhenen heen. Globaal ging de route vanaf Amersfoort langs achtereenvolgens Soesterberg, Austerlitz, Maarn, Leersum, Elst, Rhenen, Veenendaal, Overberg, Woudenberg, Den Treek en weer via Soesterberg en Soest terug naar Amersfoort.
De winst was natuurlijk een mooie kers op de taart, maar we hebben vooral heel veel plezier gehad en onderweg en genoten van de prachtige route. Kijk maar naar de bijgevoegde foto's. Er is nog ruimte voor andere teams, dus houd de laatste zondag van september maar alvast vrij.
donderdag, oktober 05, 2017
update 2017 deel 2
De updates zijn nog regelmatig, maar nu slechts 2 keer per jaar. In de afgelopen maanden ben ik steeds geplaagd door kleine ongemakjes, waardoor er geen regelmaat in mijn trainingen komt en de progressie achterblijft.
In april begon het met mijn kuit, maar na twee weken liep ik weer. Het ging echter naadloos over in een pijn linksonder in mijn rug net boven mijn bil. Hiervoor bezocht ik de fysiotherapeut in de hoop dat losmaken van mijn rug voldoende zou zijn. Uiteindelijk liep ik een kleine 3 maanden bij de fysio, maar mocht ondertussen wel blijven lopen. Wedstrijdjes zoals de zomeravondcup zag ik echter niet zitten. Ondertussen verzwikte ik mijn enkel tijdens het geven van een training, waardoor mijn rechterachillespees geïrriteerd raakte. Dat was na een paar weken gelukkig weer over. Eind september zat er een pijntje in mijn linkerkuit en besloot ik niet mee te lopen met de Utrechtse Heuvelrug estafette.
Ik liep nog wel wat wedstrijdjes: een 10 kilometer bij de Zomeravondcup in 41:46,
800 meter bij de Keistad baancompetitie in 2:28
5 kilometer bij het Soester Loopgala in 19:26.
In april begon het met mijn kuit, maar na twee weken liep ik weer. Het ging echter naadloos over in een pijn linksonder in mijn rug net boven mijn bil. Hiervoor bezocht ik de fysiotherapeut in de hoop dat losmaken van mijn rug voldoende zou zijn. Uiteindelijk liep ik een kleine 3 maanden bij de fysio, maar mocht ondertussen wel blijven lopen. Wedstrijdjes zoals de zomeravondcup zag ik echter niet zitten. Ondertussen verzwikte ik mijn enkel tijdens het geven van een training, waardoor mijn rechterachillespees geïrriteerd raakte. Dat was na een paar weken gelukkig weer over. Eind september zat er een pijntje in mijn linkerkuit en besloot ik niet mee te lopen met de Utrechtse Heuvelrug estafette.
Ik liep nog wel wat wedstrijdjes: een 10 kilometer bij de Zomeravondcup in 41:46,
800 meter bij de Keistad baancompetitie in 2:28
5 kilometer bij het Soester Loopgala in 19:26.
woensdag, mei 03, 2017
Een half jaar stilte
Ruim een half jaar lang zijn er geen updates geweest RichardRent. Dat betekent niet dat ik al die tijd niet gelopen heb of anderszins niet actief ben geweest op hardloopgebied. De kans is groot dat je via andere kanalen daarvan iets hebt meegekregen. Door allerlei andere bezigheden kon ik de tijd niet vinden om mijn blog bij te werken. Ten eerste neemt mijn werk wat meer tijd, daarnaast hebben we plannen voor een grote reis deze zomer en de voorbereidingen daarvan vragen wat aandacht en in oktober 2016 begon voor mij een nieuw loop-avontuur. Ik had besloten de opleiding BLT-3 (basis looptrainer niveau 3) te gaan volgen en daar is ook behoorlijk wat tijd in gaan zitten. sinds oktober heb ik een aantal workshops gevolgd, loopgroepen en trainingsomgeving geanalyseerd, een jaarplan besproken en een flink aantal keer een training voorbereid, gegeven en geëvalueerd. Al met al is daar behoorlijk wat tijd in gaan zitten. Maar het was erg leuk en leverde ook nog mooie plaatjes op.
Het resultaat van dit alles was dat ik op 8 april succesvol mijn praktijkexamen aflegde.
Direct aansluitend ben ik als trainer aan de slag gegaan bij de Fitstart en na de zomer ga ik als trainer mee doen met de C-groep waar ik ook het praktijkdeel van mijn opleiding gedaan heb.
Dat betekent niet dat ik niet meer als loper actief ben. Na de blessures van 2016, ben ik weer begonnen met opbouwen, niet langer onder leiding van Wim, maar nu Richard van E. een bekende trainer uit de omgeving. Richard zorgt voor nieuwe impulsen, zijn schema's zijn anders met veelal combinaties van lange en korte intervallen, zoals bijvoorbeeld deze: 4 x 1500 - 700). In plaats van lopen in hartslagzones, lopen we nu op rondetijden en zoveel mogelijk in groepjes van gelijke snelheid. Bovendien zijn er nieuwe (snellere) lopers bijgekomen, al met al een nieuwe stimulans voor mij en voor de hele wedstrijdgroep. De lopers van Pijnenburg halen nu regelmatig het podium.
Dat zit er voor mij nog even niet in. Zeker aan het eind van 2016 merkte ik dat ik nog een eind van de vorm van een jaar eerder verwijderd was. Om de Runnerscup van 2016 te kunnen voltooien moest ik nog een lange afstand lopen en ik besloot om dit jaar mee te doen met de Zevenheuvelenloop. Ik kon een lift krijgen van Zevenheuvelen-veteraan Arno dus dat was comfortabel, te meer omdat hij toegang had tot de schouwburg als omkleedlokatie en ik als invité mee kon profiteren.
Ik hoopte en verwachtte rond 1 uur 6 minuten te kunnen lopen en ging weg op 4:24 per kilometer. Maar afgezien van de eerste en de tiende kilometer zat dat tempo er niet in. Na zo'n zeven kilometer zat ik er al door en in het verdere verloop had ik heel veel moeite met de heuvels en daarvan waren er genoeg. Uiteindelijk liep ik 1:08:26. en meer zat er niet in. Bij de finish trof ik nog twee blije Pijnenburgers (Bart en Maarten) die wel een PR hadden gelopen.
Voldoende reden om goed door te blijven trainen, want dit moest beter kunnen. Het eerstvolgende meetpunt was de Sylvestercross. Hier stond ik na een jaar afwezigheid weer traditiegetrouw aan de start samen met Derk en Kees. Kees ging uiteraard voor een snelle tijd, ik wilde vooral vlak lopen en ging er niet vanuit dat Kees zou kunnen volgen. Misschien kon ik net onder 40 minuten uitkomen? Het was dit jaar een zware uitvoering, vooral de passages door het zand gingen moeizaam. Conditioneel ging het wel goed, maar ik had het idee dat ik een snelle duurloop liep en geen wedstrijd - een mentaal dingetje.
De eindtijd (40:22) was net iets langzamer dan ik had gehoopt. Kees liep een hele snelle 37:05 en Derk keurig 42:14.
In de weken na de Sylvestercross was mijn hamstring weer een beetje stijf en ik vreesde een terugval, maar na een aantal trainingen merkte ik gelukkig weer verbetering. Kees had sinds de Sylvestercross last van kuiten. Dat leek ook weer van zelf over te gaan, maar toen hij serieus begon te trainen voor de Batavierenrace, kwamen de klachten zodanig terug, dat hij daarvoor moest afzeggen,
Ondertussen was een nieuw kalenderjaar begonnen, met een lege Runnerscup en natuurlijk de Keistad Baancompetitie en de Zomeravondcup. Aan de Florijn Winterloop kon ik niet meedoen in verband met de BLT-3 opleiding. De eerste echte test zou dus de 3000 meter in Amersfoort worden. Bij de inschrijving had ik als verwachte eindtijd 11;25 opgegeven, ietsje sneller dan vorig jaar. eén week voor de wedstrijd liet Richard ons een testloopje doen. Halverwege een training moesten we 1200 meter voluit, op basis daarvan probeerde hij een voorspelling van de eindtijd op 3000 meter te maken. Ik kreeg 4:18 als opdracht, overeenkomend met de snelheid van mijn PR op de 3000 meter. Op de één of andere manier wist ik er 4:13 uit te persen, maar die snelheid leek me voor 3000 meter niet haalbaar. Ik werd hierdoor wel wat optimistischer over de te halen tijd in Amersfoort. Richard wilde me laten starten op 10:30 (ruim sneller dan mijn PR), ik hoopte zelf 11:00 te kunnen lopen.
Tijdens de wedstrijd liep het toch wat anders. Waarschijnlijk liet ik me te veel aanmoedigen om naar een tijd onder de 11 minuten te lopen in plaats van efficiënt in de groep te blijven lopen en pas later te versnellen. Ik probeerde een aantal keer te versnellen, maar merkte al snel dat ik daarmee te veel energie verbruikte. De laatste 800 meter waren zwaar, met moeite hield ik het tempo ongeveer vlak en na 11:16 kwam ik over de streep. Sneller dan vorig jaar en sneller dan mijn inschrijftijd, maar ik hat er iets meer van verwacht. Eigenlijk gold dat voor de meeste Pijnenburgers, alleen Martin wist met een indrukwekkende race een hele goede tijd (en clubrecord) neer te zetten.
Twee weken later stonden we er opnieuw, nu voor de halve afstand. Richard was een stuk voorzichtiger, Hij had 5:20 in gedachten, Ik had 5:17 ingeschreven en hoopte nu tussen 5:00 en 5:15 uit te komen. Deze race liep wel zoals gedacht. Ik wist snel een plekje aan de binnenkant van de baan te bemachtigen, zat direct in een goed tempo en liep op tijd de gaatjes dicht als voor mij iemand een gat liet vallen, zo schoof ik langzaam naar voren in het veld terwijl iedere ronde ongeveer 2 seconden sneller was dan nodig voor een eindtijd van 5:15. De eindtijd van 5:08 was prima.
Weer twee weken later volgde de 5000 meter. De laatste jaren botert het niet zo tussen mij de 5000. Meestal zijn de laatste 2 kilometer heel zwaar en verlies ik dan op het schema. Wilde me dat deze keer niet weer gebeuren dan moest ik rustig beginnen. Mijn inschrijftijd van 19:40. Ik hoopte op 19:15 tot 19:30. Richard verwachtte 19:00. Ik zat in één serie met Bas en Luc, waarvan ik verwachtte dat ze sneller zouden zijn. Weer startte ik behoudend en zorgde er voor snel aan de binnenkant van de baan te lopen. Daardoor raakte ik wel een beetje opgesloten, een andere loper (Erik van AV Triathlon) liep ruim 2 rondes schuin voor me waardoor ik niet makkelijk naar voren kon. Dat was eigenlijk wel nodig, want na een redelijke eerste ronde, zakte het tempo naar 1:36 per rondje, waar ik richting 1:34 wilde. Richard moedigde mij aan om te versnellen, maar pas na ruim een kilometer kreeg ik daarvoor de gelegenheid omdat ook Erik naar voren schoof. Vanaf ca 1400 liep ik op kop met volgens mij een klein groepje achter me. Ik probeerde nog naar Bas en Luc te lopen die een klein gaatje hadden, maar veel kleiner werd dat gaatje niet. Zo liep ik tot ongeveer het 4 kilometerpunt op kop en probeerde het tempo vlak te houden. De rondetijden liepen langzaam op van 1:32 naar 1:34, maar echt instorten deed ik, Met nog een kilometer te gaan nam iemand anders de kop over, ik probeerde te volgen, maar na 300 meter viel er echt een gaatje. In de laatste twee rondjes kwamen nog een paar lopers voorbij en het eindsprintje kon ik ook niet meer winnen, maar met 19:23 was ik zeker tevreden.
Natuurlijk begon ook de Zomeravondcup weer. Deze keer zou ik mijn zwager ontmoeten bij de eerste wedstrijd op 18 april. Hij is ook fanatiek hardloper, maar woont niet naast de deur. Nu werkt hij regelmatig in Amersfoort en kon dat combineren met deelname aan de Zomeravondcup en konden we een keer samen lopen. Het liep echter allemaal een beetje anders, want bij de warming up vertelde hij dat hij een paar dagen eerder wat last van zijn kuit had gekregen. Helaas voelde hij dat weer tijdens het inlopen, dus besloot hij niet van start te gaan. Ik maakte mijn warming-up af met andere AV Pijnenburgers en stond toch wel een beetje gespannen aan de start. Mijn plan was om te proberen met Stef mee te gaan, daarmee zou ik mogelijk rond 41 minuten uitkomen. Stef vertrok voor mijn gevoel vrij hard en dat bleek volgens mijn Garmin te kloppen met een eerste kilometer onder 4 minuten (3:52). De tweede ging iets rustiger met 4:03. Bij het 3 kilometerpunt, nam ik de binnenbocht en de kop over waar ik tot dan toe alleen maar had gevolgd. Het gevolg was wel dat ik tegen de wind in op kop liep. Een loper van AV Triathlon bleef slim precies schuin achter me lopen. Dat bleek Erik te zijn die bij de vorige baanwedstrijd was uitgestapt, wat een toeval. Ik hield het tempo vlak tussen 4:01 en 4:05 en er bleef een groepje van 4 over: Stef, Erik en een loper die ons na ruim 5 kilometer bedankt voor het kopwerk en verwachte dat hij zou moeten lossen. Ik liep al een tijd samen met Erik voorop en ik kreeg vertrouwen in een mooie tijd, totdat ik na zo'n 6,5 kilometer in eens mijn kuit van onderaf stijf voelde worden en na een tiental meters schoot het in mijn kuit en was verder lopen geen optie. Wandelend en dribbelend ging via een afkorting terug naar de baan waar mijn zwager mij stond op te wachten.
Het is een vergelijkbaar geval als vorig jaar, toen was ik binnen een paar weken weer terug. Nu heb ik na één week rust en een week opbouwen al weer mijn eerste baantraining er op zitten, ik verwacht de volgende wedstrijden weer present te zijn.
In maart schafte ik ook nog een paar mooie nieuwe lichte schoenen met minder drop aan Ik ben vooralsnog heel tevreden met deze Adidas Adizero Boston Boost 6.
Het resultaat van dit alles was dat ik op 8 april succesvol mijn praktijkexamen aflegde.
Direct aansluitend ben ik als trainer aan de slag gegaan bij de Fitstart en na de zomer ga ik als trainer mee doen met de C-groep waar ik ook het praktijkdeel van mijn opleiding gedaan heb.
Dat betekent niet dat ik niet meer als loper actief ben. Na de blessures van 2016, ben ik weer begonnen met opbouwen, niet langer onder leiding van Wim, maar nu Richard van E. een bekende trainer uit de omgeving. Richard zorgt voor nieuwe impulsen, zijn schema's zijn anders met veelal combinaties van lange en korte intervallen, zoals bijvoorbeeld deze: 4 x 1500 - 700). In plaats van lopen in hartslagzones, lopen we nu op rondetijden en zoveel mogelijk in groepjes van gelijke snelheid. Bovendien zijn er nieuwe (snellere) lopers bijgekomen, al met al een nieuwe stimulans voor mij en voor de hele wedstrijdgroep. De lopers van Pijnenburg halen nu regelmatig het podium.
Dat zit er voor mij nog even niet in. Zeker aan het eind van 2016 merkte ik dat ik nog een eind van de vorm van een jaar eerder verwijderd was. Om de Runnerscup van 2016 te kunnen voltooien moest ik nog een lange afstand lopen en ik besloot om dit jaar mee te doen met de Zevenheuvelenloop. Ik kon een lift krijgen van Zevenheuvelen-veteraan Arno dus dat was comfortabel, te meer omdat hij toegang had tot de schouwburg als omkleedlokatie en ik als invité mee kon profiteren.
Ik hoopte en verwachtte rond 1 uur 6 minuten te kunnen lopen en ging weg op 4:24 per kilometer. Maar afgezien van de eerste en de tiende kilometer zat dat tempo er niet in. Na zo'n zeven kilometer zat ik er al door en in het verdere verloop had ik heel veel moeite met de heuvels en daarvan waren er genoeg. Uiteindelijk liep ik 1:08:26. en meer zat er niet in. Bij de finish trof ik nog twee blije Pijnenburgers (Bart en Maarten) die wel een PR hadden gelopen.
De eindtijd (40:22) was net iets langzamer dan ik had gehoopt. Kees liep een hele snelle 37:05 en Derk keurig 42:14.
In de weken na de Sylvestercross was mijn hamstring weer een beetje stijf en ik vreesde een terugval, maar na een aantal trainingen merkte ik gelukkig weer verbetering. Kees had sinds de Sylvestercross last van kuiten. Dat leek ook weer van zelf over te gaan, maar toen hij serieus begon te trainen voor de Batavierenrace, kwamen de klachten zodanig terug, dat hij daarvoor moest afzeggen,
Ondertussen was een nieuw kalenderjaar begonnen, met een lege Runnerscup en natuurlijk de Keistad Baancompetitie en de Zomeravondcup. Aan de Florijn Winterloop kon ik niet meedoen in verband met de BLT-3 opleiding. De eerste echte test zou dus de 3000 meter in Amersfoort worden. Bij de inschrijving had ik als verwachte eindtijd 11;25 opgegeven, ietsje sneller dan vorig jaar. eén week voor de wedstrijd liet Richard ons een testloopje doen. Halverwege een training moesten we 1200 meter voluit, op basis daarvan probeerde hij een voorspelling van de eindtijd op 3000 meter te maken. Ik kreeg 4:18 als opdracht, overeenkomend met de snelheid van mijn PR op de 3000 meter. Op de één of andere manier wist ik er 4:13 uit te persen, maar die snelheid leek me voor 3000 meter niet haalbaar. Ik werd hierdoor wel wat optimistischer over de te halen tijd in Amersfoort. Richard wilde me laten starten op 10:30 (ruim sneller dan mijn PR), ik hoopte zelf 11:00 te kunnen lopen.
Tijdens de wedstrijd liep het toch wat anders. Waarschijnlijk liet ik me te veel aanmoedigen om naar een tijd onder de 11 minuten te lopen in plaats van efficiënt in de groep te blijven lopen en pas later te versnellen. Ik probeerde een aantal keer te versnellen, maar merkte al snel dat ik daarmee te veel energie verbruikte. De laatste 800 meter waren zwaar, met moeite hield ik het tempo ongeveer vlak en na 11:16 kwam ik over de streep. Sneller dan vorig jaar en sneller dan mijn inschrijftijd, maar ik hat er iets meer van verwacht. Eigenlijk gold dat voor de meeste Pijnenburgers, alleen Martin wist met een indrukwekkende race een hele goede tijd (en clubrecord) neer te zetten.
Twee weken later stonden we er opnieuw, nu voor de halve afstand. Richard was een stuk voorzichtiger, Hij had 5:20 in gedachten, Ik had 5:17 ingeschreven en hoopte nu tussen 5:00 en 5:15 uit te komen. Deze race liep wel zoals gedacht. Ik wist snel een plekje aan de binnenkant van de baan te bemachtigen, zat direct in een goed tempo en liep op tijd de gaatjes dicht als voor mij iemand een gat liet vallen, zo schoof ik langzaam naar voren in het veld terwijl iedere ronde ongeveer 2 seconden sneller was dan nodig voor een eindtijd van 5:15. De eindtijd van 5:08 was prima.
Weer twee weken later volgde de 5000 meter. De laatste jaren botert het niet zo tussen mij de 5000. Meestal zijn de laatste 2 kilometer heel zwaar en verlies ik dan op het schema. Wilde me dat deze keer niet weer gebeuren dan moest ik rustig beginnen. Mijn inschrijftijd van 19:40. Ik hoopte op 19:15 tot 19:30. Richard verwachtte 19:00. Ik zat in één serie met Bas en Luc, waarvan ik verwachtte dat ze sneller zouden zijn. Weer startte ik behoudend en zorgde er voor snel aan de binnenkant van de baan te lopen. Daardoor raakte ik wel een beetje opgesloten, een andere loper (Erik van AV Triathlon) liep ruim 2 rondes schuin voor me waardoor ik niet makkelijk naar voren kon. Dat was eigenlijk wel nodig, want na een redelijke eerste ronde, zakte het tempo naar 1:36 per rondje, waar ik richting 1:34 wilde. Richard moedigde mij aan om te versnellen, maar pas na ruim een kilometer kreeg ik daarvoor de gelegenheid omdat ook Erik naar voren schoof. Vanaf ca 1400 liep ik op kop met volgens mij een klein groepje achter me. Ik probeerde nog naar Bas en Luc te lopen die een klein gaatje hadden, maar veel kleiner werd dat gaatje niet. Zo liep ik tot ongeveer het 4 kilometerpunt op kop en probeerde het tempo vlak te houden. De rondetijden liepen langzaam op van 1:32 naar 1:34, maar echt instorten deed ik, Met nog een kilometer te gaan nam iemand anders de kop over, ik probeerde te volgen, maar na 300 meter viel er echt een gaatje. In de laatste twee rondjes kwamen nog een paar lopers voorbij en het eindsprintje kon ik ook niet meer winnen, maar met 19:23 was ik zeker tevreden.
Natuurlijk begon ook de Zomeravondcup weer. Deze keer zou ik mijn zwager ontmoeten bij de eerste wedstrijd op 18 april. Hij is ook fanatiek hardloper, maar woont niet naast de deur. Nu werkt hij regelmatig in Amersfoort en kon dat combineren met deelname aan de Zomeravondcup en konden we een keer samen lopen. Het liep echter allemaal een beetje anders, want bij de warming up vertelde hij dat hij een paar dagen eerder wat last van zijn kuit had gekregen. Helaas voelde hij dat weer tijdens het inlopen, dus besloot hij niet van start te gaan. Ik maakte mijn warming-up af met andere AV Pijnenburgers en stond toch wel een beetje gespannen aan de start. Mijn plan was om te proberen met Stef mee te gaan, daarmee zou ik mogelijk rond 41 minuten uitkomen. Stef vertrok voor mijn gevoel vrij hard en dat bleek volgens mijn Garmin te kloppen met een eerste kilometer onder 4 minuten (3:52). De tweede ging iets rustiger met 4:03. Bij het 3 kilometerpunt, nam ik de binnenbocht en de kop over waar ik tot dan toe alleen maar had gevolgd. Het gevolg was wel dat ik tegen de wind in op kop liep. Een loper van AV Triathlon bleef slim precies schuin achter me lopen. Dat bleek Erik te zijn die bij de vorige baanwedstrijd was uitgestapt, wat een toeval. Ik hield het tempo vlak tussen 4:01 en 4:05 en er bleef een groepje van 4 over: Stef, Erik en een loper die ons na ruim 5 kilometer bedankt voor het kopwerk en verwachte dat hij zou moeten lossen. Ik liep al een tijd samen met Erik voorop en ik kreeg vertrouwen in een mooie tijd, totdat ik na zo'n 6,5 kilometer in eens mijn kuit van onderaf stijf voelde worden en na een tiental meters schoot het in mijn kuit en was verder lopen geen optie. Wandelend en dribbelend ging via een afkorting terug naar de baan waar mijn zwager mij stond op te wachten.
Het is een vergelijkbaar geval als vorig jaar, toen was ik binnen een paar weken weer terug. Nu heb ik na één week rust en een week opbouwen al weer mijn eerste baantraining er op zitten, ik verwacht de volgende wedstrijden weer present te zijn.
In maart schafte ik ook nog een paar mooie nieuwe lichte schoenen met minder drop aan Ik ben vooralsnog heel tevreden met deze Adidas Adizero Boston Boost 6.
maandag, oktober 10, 2016
17e Pijnenburg Bosmarathon
Alweer had deze nazomer een prachtige zondag voor ons. De zon scheen, er stond niet veel wind en met 14 graden was het ideaal om een stuk te lopen De weersomstandigheden waren dus prima om te lopen bij de Pijnenburg Bosmarathon, maar in de zon was het ook voor toeschouwers aangenaam. Dat leverde de vertrouwde plaatjes van het start- en finishgebied, voordat de eerste lopers van start gingen.
De opbouw van de tijdregistratie ging voorspoedig en we hadden nog tijd voor een kop koffie voor dat om half elf de marathonlopers van start gingen samen met de deelnemers van de 3/4 marathon en de estafettelopers.
Twee minuten later mochten de power walkers en nordic walkers het bos in:
De eerste finisher was echter één van de jeugdlopers, die met overmacht zijn race won.
De starts volgden elkaar snel op met onder andere Titus Martin en Roger bij de halve Marathon
En natuurlijk had ik zelf ook weer tijd en zin om een rondje (10,5 km) mee te lopen, niet zo snel als vorige keer, gezien de blessures van het afgelopen jaar. De bedoeling was om nu vooral vlak te lopen, maar natuurlijk wel in een soort wedstrijdtempo. Extra leuk was het feit dat Kees dit jaar ook zin had om mee te lopen. Vooraf wist ik al dat hij sneller zou zijn, een minuutje of vijf zou het verschil wel kunnen zijn. Omdat Tanneke er ook was werd onze start ook op de foto vastgelegd.
Op verzoek van Kees nam ik op de eerste rij plaats, maar waar Kees als een haas vertrok, begon ik rustig op zoek naar het juiste tempo. Dat ging vrij goed. de eerste kilometer was te snel met 4:15, maar daarna kwam ik het juiste tempo en de overige kilometers gingen tussen 4:23 en 4:30, een beetje afhankelijk van het parcours. vanaf ongeveer 2 kilometer liep ik aan kop van een klein groepje. Af en toe haalden we een te snel gestarte loper in. Kees verdween uit beeld. Na zo'n 7 kilometer kreeg ik het moeilijker, Dat is goed te zien aan mijn hartslag. Maar ik ging niet echt langzamer lopen, toch namen twee andere lopers de kop over een klein kilometertje later kon ik niet mee toen ze iets versnelden. Met nog één loper andere probeerde ik mijn tempo te houden en dat lukte. Met nog een kilometer te gaan probeerde ik nog weer aan te sluiten bij iemand voor mij, maar dat was net iets te veel gevraagd. Ik had nog wel iets over om me in de sprint niet te laten verschalken en met mijn tijd van 46:35, was ik erg tevreden.
Kees was al binnen, met 43:18 was hij net naast het podium geëindigd. Een hele mooie prestatie.
Daarna begon voor mij het wachten op de laatste loper van de marathon en toen die ook binnen was, zat een mooie uitvoering van de Pijnenburg Bosmarathon er weer op.
Twee minuten later mochten de power walkers en nordic walkers het bos in:
De eerste finisher was echter één van de jeugdlopers, die met overmacht zijn race won.
En natuurlijk had ik zelf ook weer tijd en zin om een rondje (10,5 km) mee te lopen, niet zo snel als vorige keer, gezien de blessures van het afgelopen jaar. De bedoeling was om nu vooral vlak te lopen, maar natuurlijk wel in een soort wedstrijdtempo. Extra leuk was het feit dat Kees dit jaar ook zin had om mee te lopen. Vooraf wist ik al dat hij sneller zou zijn, een minuutje of vijf zou het verschil wel kunnen zijn. Omdat Tanneke er ook was werd onze start ook op de foto vastgelegd.
Abonneren op:
Posts (Atom)