donderdag, april 22, 2010

Onverwachte testloop levert een PR op.

Na een week hard trainen afgesloten met deelname aan de Bergrace By Night, ging ik gister eigenlijk naar training met het idee om het een beetje rustig aan te doen. Onderweg kwam ik Anita tegen die na een paar weken afwezigheid ook weer mee kwam doen. Ze had via de mail van Frans begrepen dat de 5 km testloop die Frans wilde organiseren vanavond gehouden zou worden. Dat was even slikken. Ik kan niet met maar halve inzet meedoen aan zo'n testloop. Ook voor de andere lopers kwam het als verrassing en dat was de bedoeling. Na een klein stukje inlopen en een vrij lange tijd rekken en strekken mochten we van start. Voor mijn gevoel was het niet de optimale warming-up. en daarom probeerd ik niet te snel van start te gaan.

Frans had vooraf de te volgen route uitgelegd, over het fietspad richting Soestduinen, dan rechtsaf langs het spoor. Aan het eind weer rechts en dan over het spoor weer rechts. Bij de atletiekbaan nog een keer rechts over het spoor en daar zou hij de finish aangeven. Na ongeveer een kilometer kwam Frans bij Peter en mij fietsen en riep hij dat de eerste kilometer in 4.11 gegaan was. Dat was iets langzamer dan dat ik bij de eerstvolgende 10 kilometer wil lopen, dus ik besloot iets te versnellen. Op dat gedeelte van het parcours zitten een paar flinke klimmetjes, waar ik iets makkelijker overheen ging dan Peter, die daardoor moest lossen. Een eind verder kwam Frans weer langs. Nu zat ik na 3 kilometer op 12:07. Dat betekende dat ik 2 kilometer binnen 8 minuten had afgelegd. Een mooie tijd behoorde toch tot de mogelijkheden. Vanaf hier bleef Frans bij mij fietsen en kon hij nog een tussentijd doorgeven. De 4 kilometer ging in 16:03. Het laatste stuk (langs "de zoom") heeft een lang stuk vals plat, dat wel vaker zwaar valt. Deze keer wist ik toch het tempo te houden en ik finishte in precies 20 minuten. Nog niet eerder liep ik een 5 kilometer zo snel en bovendien lukte het om 4 kilometers achterelkaar onder de 4 minuten per kilometer te lopen. Dat geeft heel veel vertrouwen voor een mooie tijd op de 1o kilometer van de Zomeravondcup van 11 mei.

maandag, april 19, 2010

Bergrace: Lopen in het donker is een heel andere ervaring.

Vrijdagavond begon voor mij een druk weekend met deelname aan de Bergrace By Night 2010. Ik had hier uiteraard wel eens van gehoord, maar nog nooit meegedaan en ook geen idee wat ik kon verwachten. Samen met Erik, Gert en Roel vertrokken we om even na half negen in de richting van Rhenen. Toen was het nog licht, maar al snel begon de duisternis in te vallen. Ik maakte me wat zorgen over de temperatuur want er werd voor 's nachts tot 2 graden vorst voorspeld en ik had gekozen voor een korte broek, maar wel een shirt met lange mouwen.

Zonder problemen bereikten we Ouwehands Dierenpark en al snel reden we in een bus in de richting van Wageningen. Op de markt was net een warming-up voor een kortere afstand aan de gang. Het was er gezellig (met al die kroegen vol hardlopers), maar niet te druk en dus goed overzichtelijk. We waren ruim op tijd, zo'n twee uur voor onze start van 23:20. Dus er was nog wel even tijd om iets te drinken. In Café de Tijd vonden we een comfortabel plekje en namen een consumptie. Ondertussen bespraken we de plannen. Erik zou in verband met de naweeën van een flinke verkoudheid (bronchitus?) rustig aan doen. Gert begint altijd rustig en loopt dan mooi constant en ik zou wel zien hoe het zou lopen. De 11.6 kilometer is een incourante afstand en het parcours is niet vergelijkbaar met een kilometerlange klim aan het eind. Daar wilde ik iets voor over houden.

Zo'n 30 - 45 minuten voor de start begonnen we met inlopen, een rondje langs hotel De Wereld en over de Grebbedijk. Daarna wat rekken en strekken en de kleren inleveren. De temperatuur op de Markt viel reuze mee. In het deelnemersveld ontwaarde ik nog een tweetal bekenden en ik stond even heel dom te kijken toen iemand "Ha Richard", tegen me zei. Leuk die startnummers met je voornaam er op. Na nog een snelle laatste sanitaire stop sloten we een beetje achteraan in de groep voor de start. Dat betekende wel weer even wachten tot we echt van start gingen en het eerste stuk moest ik flink slalommen. De bedoeling was om eerst een beetje in mijn ritme te komen en dan lekker te gaan lopen. Het constant inhalen van anderen werkt wel als een rode lap, met het gevaar dat ik te veel energie verbruik in het begin. Deze keer ging het volgens mij beter, maar door het ontbreken van afstandsaanduidingen had en heb ik geen idee hoe hard het ging.

Lopen in het donker was een nieuwe ervaring. Natuurlijk trainen we 's winters ook in het donker, maar dan kiezen we altijd verlichte wegen. Zo begon het ook in Wageningen. Maar op de Grebbedijk was het een stuk minder verlicht. Ik nam maar aan dat het wegdek goed zou zijn, maar zorgde er wel voor goed mijn benen op te tillen. Goed voor de techniek! Ik zag wel de toegevoegde waarde van de lampjes die veel lopers op hun hoofd droegen. Ik moest het doen met een fluoriscerende staafje dat ik om mijn bovenarm gewikkeld had. Een mooi gizicht al die lopers met meer of minder verlivhting. Na een paar kilometer volgde in Wageningen een venijnig klimmetje van de Westbergweg. Daar achterhaalde ik de al de eerste dame die toch vijf minuten voor me gestart moest zijn. Ik bleef andere lopers inhalen en werd door een stuk of vier anderen voorbij gelopen.

Na ongeveer 20 minuten verliet ik de bebouwde kom van Wageningen. Op het volgende stuk dijk waren wegwerkzaamheden, dat betekende een onverhard stuk waar ik extra goed moest opletten waar ik mijn voeten neerzette. Het veld van lopers raakte steeds meer verspreid. Ik werd bijgehaald door een andere loper waar ik bij aanhaakte. Samen liepen we een behoorlijk stuk verder tot we de provinciale weg tussen Wageningen en Rhenen passeerden en een donkere weg dwars door de weilanden namen. Ik liet mijn metgezel gaan omdat het volgens mij net te hard ging. Ik voelde mijn maag, toch te veel gegeten en hield ook rekening met de laatste klim. Het was hier wel heel donker. Boven de lopers waren de sterren goed te zien, maar ik had niet te veel tijd om die te bewonderen, om niet te struikelen bleef ik de grond in de gaten houden en er waren maar weinig lopers te zien, dus ik probeerde ook in de gaten te houden waar ik naar toe moest.

Na een tijd volgde een bocht naar links en liepen we aan de voet van de Grebbeberg en iets verder ging het rechtsaf de berg op. Hier stond een bord "Nog 1 km". Ik drukte mijn stopwatch in en begon aan dit laatste stuk dat mooi omzoomd werd door vele waxinelichtjes. Netjes op mijn techniek lettend ging ik omhoog. Dat ging erg mooi en ook vrij vlot, tot ik bijna door mijn enkel ging omdat er grote geulen in het pad zaten, waarschnijlijk veroorzaakt door water dat naar beneden gestroomd was. De schrik sloeg in mijn benen, ik wilde niet een blessure oplopen, dus ik liet het tempo wat zakken en koos voor de rand van het pad, voor mijn gevoel veiliger omdat het midden uitgesleten leek. Op het laatste rechte stukje kwamen nog twee lopers hard voorbij. Na ongeveer 51:30 drukte ik mijn eigen stopwatch in. De klim had me 5:30 gekost. Dat betekende dat het eerste stuk in 46 minuten gegaan was. Netjes voor een kwartmarathon.

Na het inleveren van de chip trof ik Erik, Roel en Gert weer. We zochten onze kleren en keken nog even rond in de feestzaal. Eén van de bekenden die ik bij de start trof, was gevallen in de klim. Toch een beetje jammer van het parcours. Het is wel een loop met een heel eigen leuke sfeer, die goed georganiseerd is.

Ondertussen is de uitslag gepubliceerd. Met 51:31 ben ik netto 29e geworden en 7e in mijn categorie. Beide bij de eerste 10% en daar had ik een beetje op gehoopt.

donderdag, april 15, 2010

nummer 151

Bij een wat groter evenement is het altijd fijn als je al van te voren je startnummer en chip hebt kunnen halen en het is natuurlijk helemaal makkelijk als iemand anders dat voor je doet. Gisteren kreeg ik na de training van Gert al mijn startpakketje voor de Bergrace by night waaraan ik morgen deelneem. Nummer 151 met mijn voornaam er ook nog opgedrukt. Ik hoop dat dat in het donker leesbaar is, want uit ervaring (halve marathon Amersfoort) weet ik dat het leuk is als het publiek je aanmoedigt. Ik ga om 23:20 van start bij de 11.6 kilometer, op welke namen moet ik nog letten in mijn startvak?

eigenlijk had ik goster bij training rustig aan moeten doen, zo vlak voor een wedstrijd, maar dat is niet gelukt. In verband met een naderende testloop (ik wist van niks), voert Frans de trainingen een beetje op. Deze keer 5 x 300 meter, 3 x 1500 meter en 1 x 2600. Peter in ik begonnen in een lekker vlot tempo de 300-tjes te lopen, zo tussen de 50 en 55 seconden, OK het was iets korter. Met die snelheid nog in de benen gingen we enthousiast van start op de 1500. Dat was toch andere koek, mede omdat er halverwege een heel naar hellinkje zat. We liepen 'm in 5:30. Dat was verbazend snel en eigenlijk te hard. Maar ik wilde me niet laten kennen en begon niet veel langzamer aan de tweede 1500. Het heuveltje was nu te veel voor Peter, ik wist toch nog op 5:34 uit te komen en de derde ging in 5:37. Even uitblazen en toen nog die 2600 binnen 11 minuten over geaccidenteerd terrein. Na de training voelde ik mijn benen wel. Misschien ben ik morgen nog wel een beetje stijf, maar ik was toch al niet van plan om voor een hele snelle tijd te gaan.

maandag, april 05, 2010

Genieten van de lente.

Het is misschien voor sommigen nog wat aan de frissen kant, maar eigenlijk is het heerlijk loopweer. Het is droog (tenminste de meeste dagen) en warm genoeg voor de korte tight, maar ook weer niet zo warm dat je oververhit raakt. Ik geniet er met volle teugen van. Al zo'n week of zes train ik weer twee keer per week. Afgelopen woensdag schoot de training met de groep er bij in wegens een verjaardag, maar die heb ik vandaag ingehaald.

Zaterdag deed Frans de training. Het was de bedoeling om op een steeds kortere afstand het tempo wat op te schroeven. Als bonus mochten we de kortere stukjes steeds iets vaker lopen. Het kwam neer op 1 x ruim 1000 meter. 2 x 600, 3 x 500 en 4 x 450 meter. Het ging er lekker door het bos en ik had het tempo er goed in (o.a. 500 in 1:50). Voldaan ging ik weer naar huis. Omdat het vandaag een vrije dag was, had ik gepland om vandaag ook een mooie duurloop te doen. Ietsje verder dan normaal zo'n 15 kilometer was de bedoeling. Ik koos voor een voor mij nieuw rondje rond de stulp. Achter paleis Soestdijk langs naar de Zevenlindenweg en dan weer terug langs de kuil van Drakestein. Ik had de route net ingevoerd op afstandmeten toen IE er mee ophield. Ik kon nog net zien dat het uiteindelijk 14,2 kilometer was geworden. Volgende keer maak ik het ietsje langer, want nu liep ik ook nog een stukje fout en nam ik een erg blubberig mountainbikepad. Na ongeveer 1 uur 1o minuten was ik weer thuis.