woensdag, maart 23, 2016

Dat viel niet tegen

De vorige keer schreef ik over de eerste wedstrijd van de Amersfoortse Baancompetitie. De gelopen tijd viel uiteindelijk niet tegen. Maar in de weken daarna was mijn linkerkuit stijf en soms een beetje pijnlijk, soms tegen het eind van een training, soms en de dagen daarna. Over het algemeen zat de gevoelige plek aan de onderkant van mijn kuit, dichtbij maar niet in mijn achillespees. Toch werd (word) ik daar wel wat ongerust van. Ik heb het idee dat het verstandig is om na (naast) de baantrainingen op dinsdag, het wat rustiger aan te doen bij de trainingen op donderdag en in het weekend. Op de baan, gaat de afstand en de snelheid wat omhoog. Dat lijkt me meer dan genoeg belasting. Die aanpak lijkt te werken, de verschijnselen worden weer minder.

Gister was de tweede wedstrijd van de Amersfoortse Baancompetitie. Het betrof een 1500 meter. Relatief kort, dus ik verwachtte geen problemen met mijn kuit. Vooraf had ik een eindtijd van 5:25 opgegeven. Ik hield er rekening mee dat dat net iets te scherp zou zijn en gokte op rondjes van 90 seconden die een eindtijd van 5:37 zouden moeten opleveren. Zelf was ik in de 6e serie aan de beurt. In de 4e liep Emiel al naar een hele mooie eindtijd: 5:08 met een grote voorsprong op de rest van het veld. Mijn serie zou gemiddeld sneller zijn, ik hoopte maar dat ik een groepje zou kunnen vinden. Gelukkig waren de series vrij goed bezet (15 - 20 deelnemers). Daardoor was het wel een beeje druk bij de start. Deze keer kon ik niet vooraan aan de binnenkant starten. Ik stond aan de buitenkant en op de 2e rij, maar door een vlotte start had ik heel snel een plaatsje aan de binnenkant en ook al na 100 meter iemand voor me die volgens mij een goed tempo liep. Zo op het oog waren de doorkomsttijden prima: 1:03, 2:32, 4:00. Ik kon goed volgen, maar had niet de behoefte om de kop over te nemen. In de één na laatste ronde wurmden zich twee andere lopers tussen mij en mijn voorganger. Ik besloot er zuinig achter te blijven. Vlak voor het begin van de laatste ronde voelde ik dat ik nog wel wat over had. Het had geen zin om in de bocht in te halen, maar met nog 300 meter te gaan versnelde ik wat. De nummer één van het groepje had al eerder versneld en was buiten bereik, maar ik kon nog wel naar twee andere lopers voor me toe lopen en wist ze in de sprint in de laatste 100 meter voor te blijven. Met een eindtijd van 5:20 was ik heel tevreden en met het verloop van mijn race nog meer.

In de volgende series zag ik nog Erik met een mooie versnelling eerste worden en Maarten en Jos die ook prima tijden neerzetten. Na afloop en ook vandaag heb ik geen klachten aan mijn kuit of achillespees en dat is de grootste winst van gister.

Ries de Beer maakte weer foto's. Deze zullen binnenkort wel beschikbaar komen. Hieronder nog een paar foto's van de 3000 meter van twee weken geleden.







woensdag, maart 09, 2016

Op de weg terug?

Gister was er een mijlpaal en meetpunt in mijn herstelproces. De Amersfoortse baancompetitie ging van start met een 3000 meter. Het is één van mijn favoriete wedstrijdcycli. Goed georganiseerd gelijkwaardige tegenstand, niet duur en lekker dichtbij. Ik doe daar graag mee en dit jaar kon ik de eerste wedstrijd gebruiken om te testen welk niveau ik heb en of mijn achillespees ook deze belasting aan kan. Over de eindtijd maakte ik me niet te veel illusies. Het zou mooi zijn als ik 12:00 zou kunnen lopen. Over mijn achillespees maakte ik me eigenlijk geen zorgen, een rondje van 3 kilometer mocht geen probleem zijn.

De eerste wedstrijd valt vroeg dit jaar, daarom was het ook frisjes, maar er stond vrijwel geen wind. Ik besloot dat ik in een korte tight en t-shirt moest kunnen lopen, maar voor het in- en uitlopen gingen daar diverse laagjes over heen. Mijn GFR 310 was nogal van slag tijdens het inlopen. Ik liep rustig terwijl het horloge vond dat ik ruim sneller dan 15km/u liep. Thuis zag ik ook een hele vreemde route:


Ik mocht starten in de derde serie met Roger en Emiel. John had op het laatste moment afgehaakt, net als Dick die in de serie voor mij had mogen starten. Emiel liep afgelopen weekend nog 1:24 bij de CPC en zou dus tot veel meer in staat moeten zijn. Roger hoopte 11:45 te kunnen lopen. Ik had een goede start en kon snel naar de binnenkant van de baan op ongeveer 4e positie in het veld. Het tempo voelde goed en ik besloot lekker door te lopen. De doorkomst na 200 meter was ca 45 seconden, prima voor een start. Er werd een beetje van positie gewisseld. Een loper nam wat voorsprong en Emiel nam de kop van het peloton. Ik bleef lekker op de 5e plek hangen. De eerste volle ronde ging in 90-91 seconden. De ronden daarna bleven schommelen tussen 90 en 95 seconden en ik kon goed blijven volgen. Twee lopers van Altis namen even de kop over. Maar even later besloot Emiel dat het harder kon en liep hij uit op de rest van de groep, maar nog wel een stukje achter de eenzame koploper. Ongeveer halverwege liet nummer 4 een gaatje vallen en ik meende dat ik wel iets harde kon. Ik ging er voorbij en kwam weer vlak achter nummer 3, maar 200 meter verder had ik al spijt van deze versnelling. Ongeveer anderhalve ronde liep ik op de 4e plek, toen liet ik me bewust weer inhalen en sloot aan in de hoop in de laatste 200 meter nog wat over te hebben. Op 150 meter versnelde ik, dat leek makkelijk te gaan, maar mijn "concurrent" pareerde de versnelling en ik had het idee dat ik stil viel. Toch was ik met 11:33 tevreden, want het was sneller dan ik vorige week had verwacht.

Emiel liep 11:15 en Roger kwam uit op 12:23. Twee series later stonden er weer 4 Pijnenburgers aan de start. Ze liepen alle vier een sterke race en verbeterden hun tijden van vorig jaar of zelfs hun PR. In de laatste serie bleek Bart weer de snelste van ons allemaal.

Vandaag lijkt mijn achillespees echter een beetje stijfjes. Dat is onverwacht en ik hoop dat dit eenmalig is.

maandag, maart 07, 2016

De eerste wedstrijd komt er aan

Het duurt nog tot eind april voor ik durf te zeggen dat ik mijn achillespees weer helemaal vertrouw. Ik vind dat ik weer drie maanden gelopen moeten hebben zonder problemen.Daarvan zit al ongeveer de helft er op. Sinds twee weken doe ik met de baantraining weer met de club mee, waarbij ik dan wel wel een aangepast (korter) programma loop. De afstanden per training lopen gestaag op. Gister liep ik voor het eerst, samen met Derk, het rondje Zwarte weg van 14,5 km.

De snelheid is nog niet terug, bij de training van dinsdag lukte het niet om 3 x een serie van 53, 51, 49, 47, 45, 43 seconden neer te zetten. Toch sta ik morgen voor het eerst weer aan de start bij een wedstrijd, want de Amersfoortse baancompetitie begint weer. Ik heb wel de verwachte eindtijd een stukje naar beneden bijgesteld.