Al twee keer eerder deed ik mee met de halve marathon in Eindhoven, dit jaar was de derde keer. Omdat ik sinds een klein half jaar aan een project bij ASML werk kon ik via ASML inschrijven. Dat was voordeliger, ik kreeg er maar liefst twee mooie shirts bij en kon gebruik maken van een centraal meetingpoint in restaurant de Lichttoren. Hier waren hapjes en drankje te krijgen, werden foto's gemaakt en was mogelijkheid jezelf om te kleden en een tas met kleding achter te laten. Omdat ik ook meer dan 500 euro aan sponsorgeld voor het KWF had verzameld, zou ik daar ook nog een (rood) shirt van krijgen. Deze heb ik nog niet ontvangen, dus afgelopen weekend kon ik kiezen uit één van deze mooie shirts. Uiteindelijk werd het de blauwe.
De zomer van 2023 zit er al weer op. In juni was ik op vakantie en liep ik drie keer een stukje in Noorwegen. De eerste had flink wat hoogtemeters https://www.strava.com/activities/9283229452 en de laatste ging over het strand door mul zand tegen de wind in https://www.strava.com/activities/9339378274 in een poging een mooie tijd op een segmentje neer te zetten. Nieuwe paadjes ontdekken is altijd leuk. Voor de C-recreanten begon de daarna een maand zonder training, maar de wedstrijdgroep trainde wel door. Richard nam afscheid als trainer en vroeg of ik in de maand juli de trainingen wilde verzorgen. Het was even een beetje ingewikkeld plannen omdat ik net op een opdracht in Eindhoven was begonnen, maar ook een mooie gelegenheid om één keer in de week zelf aan te haken en weer iets pittiger te trainen en dat ging prima.
De andere dagen waren vooral lange duurlopen in een rustig tempo. Met in gedachten een mogelijke halve marathon in oktober maakte ik ze een beetje langer van 10 tot 12 km naar 14 tot 16 kilometer. Ik twijfelde tussen Eindhoven, waar Kees weer mee zou doen en Amsterdam, waar een collega meeloopt. Even overwoog ik voor twee te gaan, maar uiteindelijk schreef ik me via ASML in voor Eindhoven. Ik heb de mogelijkheid om geld op te halen voor het goede doel (klik op het plaatje).
En dan was er op 8 september nog een avondwedstrijd op de baan van AV Pijnenburg in Soest. Daar wilde ik wel weer een 3000 meter proberen. In het voorjaar liep in 12 minuten in Amersfoort in een serie met anderen die hetzelfde tempo liepen. Dat zou in Soest anders zijn, want van de 20 deelnemers hadden 15 een (veel) snellere tijd opgegeven en 3 geen tijd, ik zou dus waarschijnlijk alleen lopen. De start was zoals te verwachten weer snel en de eerste kilometer met 3:51 ook. De tweede ging ook nog net onder 4:00, maar het werd wel een beetje moeizamer. De enige op papier langzamere loper had ik achter me gelaten en daar wilde ik me niet door laten inhalen. Dat gaf net die extra motivatie om het verlies te beperken en met 11:51 als eindtijd was ik heel tevreden.
Van de vier wedstrijdjes zomeravondcup loop ik er dit jaar twee. De eerste moest ik wegens een blessure laten schieten en tijdens de laatste ben ik op vakantie. Na een rondje bij Maarschalkerweerd stond deze keer weer het rondje bij Overvecht op het programma. Dat is niet mijn favoriete rondje, er zitten iets meer bochtjes en een tunneltje in, in het zicht van de finish moet je nog een extra boog maken en het is meestal warmer, omdat deze pas eind mei en begin juni wordt gelopen. Dat was ook deze keer het geval en bovendien stond er een aardig windje. Maar ach we zouden wel zien. Stiekem hoopte ik weer onder de 45 minuten te finishen. Voor de start trof ik weer een flinke delegatie uit Soest: Esmee, Roger, Karin, Martin, Bart, Jos, Mark, Ronnie, Maarten, Ruud, Cor, Dirk, Ad, Enno, Niels, Jeroen, Wouter, Frits, Margitte en Vincent. Erik deed mee aan de 5000 meter.
Het eerste rondje op de baan voelde snel, dus ik probeerde een beetje op mijn gemak te gaan lopen en niet direct Roger te volgen die iets sneller startte. Na een kilometer kwam ik weer bij Roger. Die kilometer was met 4:17 aan de snelle kant. Na het keerpunt sloot ik aan bij een groepje met daarbij een bekende dame. Bij een vorige aflevering was achter mij blijven hangen zonder overnemen en pas toen ik het moeilijker kreeg, liep ze bij me vandaan. Ik betrapte me er op dat ik vanaf dat moment met haar bezig was. De 2e kilometer ging in 4:23. Daarmee lag ik op schema, maar helaas liep ik wel in vol in de wind, want van het groepje was niets meer over. Al bij 3 kilometer werd het zwaar en het tempo zakte naar 4:28. Al voor het 4 kilometerpunt liep mijn metgezellin achter een andere loper aan bij mij weg en ik had niet meer de energie om aan te haken. Na twee volgende kilometers van 4:35 en 4:37 zat onder de 45 minuten er niet meer in en besloot ik "rustig" uit te gaan lopen rond 5 minuten per kilometer. Roger was al voorbij gekomen en later volgden Enno, Vincent, Peter, Wouter en Karin.
Hieronder nog wat foto's van deze en de vorige Zomeravondcup.
Het was even onzeker wat ik zou doen. Ten eerste werd ik een paar weken geleden geplaagd door een hamstringblessure, maar de combinatie van actieve rust met wat wandelingen, rekken, krachtoefeningen en rustig weer opbouwen (3 km, 6 km , 9 km, 12 km) zorgde ervoor dat ik er vertrouwen in had om weer een wedstrijdje te lopen. Dan was er nog de vraag wèlke wedstrijd. Ik had me aangemeld voor zowel de Keistad Baancompetitie waar de afsluitende 800 meter op het programma stond als de Zomeravondcup waar de tweede 10 kilometer gelopen kon worden. In beide gevallen zou het niet meer mogelijk zijn om in het eindklassement mee te doen. Voor de Baancompetitie had ik al twee wedstrijden gemist door ziekte en die hamstringblessure en van de Zomeravondcup had ik de eerste gemist en kan ik ook niet mee doen met de laatste in verband met vakantieplannen. Een 800 meter loop ik niet vaak en vind ik een leuke afstand, maar ik koos uiteindelijk voor Utrecht omdat de 10 kilometer wel meetelt voor de Runnerscup.
Met de auto vol andere lopers (Dirk, Karin en Esmee) reed ik naar Utrecht, waar we al snel veel andere Pijnenburgers tegenkwamen: Timo, Enno, Niels, Bas, Ronnie, Maarten, Ruud, Han, Martin, Arno, Mark, Jos, Roger, Peter, Cor en nog een Karin. Erik en Eric waren net gestart voor een 5000 meter.
Ik moest nog mijn startnummer halen en kreeg die uitgereikt door Sander (bekend van de radio).Hij had de eerste wedstrijd ook gemist wegens een blessure en zou vanavond weer een poging wagen. Ik wenste hem succes en was klaar om me om te kleden en een stukje in te lopen. Het was de hele dag al regenachtig en volgens voorspelling zou het rond de wedstrijd ook nog wel aardig door regenen. Gelukkig was het niet koud en er stond weinig wind. Ik deed mijn warming-up met een jackje aan daarna nog een paar versnellinkjes en besloot wederom niet te ver naar voren in het startveld te gaan staan. Dat voorkomt dat ik te snel start en zo kan ik een groot deel van de wedstrijd nog mensen inhalen. Deze keer werkte dat inderdaad ook weer prima. Het eerste rondje op de baan was met 1:50 rustig aan, maar ik wilde niet te veel energie verspillen aan zig-zaggen en inhalen. Eenmaal van de baan af haakte ik aan bij andere lopers en liep soepel van groepje naar groepje. De eerste kilometer ging in 4:20, prima voor een eerste kilometer.
Dit jaar lopen we het rondje in tegengestelde richting, dus liepen we de afslag naar het zwembad voorbij om verderop onder de snelweg door te gaan en daarna een rondje tegen de klok in om het fort Rijnsweerd te lopen. Een klein nadeel is dat we langer met een grote groep over het fietspad lopen dat gedeeltelijk met dranghekken is afgezet, waarbij je op de pootjes van die dranghekken moet letten als je zoals ik aan de linkerkant van een groepje loopt. Het was wel een lekker groepje waarmee we langzaam maar zeker dichterbij een groepje met Roger, Peter en Karin kwamen die voor mij gestart waren. Eén van de lopers uit mijn groepje versnelde een beetje om het gaatje te dichten en samen sloten we aan. Ik ging "er op en erover" en liep via de binnenbocht het groepje voorbij. Een eindje voor me liep alweer een ander groepje of wat daarvan over was, dus ik had weer een ander richtpunt. Het tempo bleef mooi constant met 4 kilometers tussen 4:25 en 4:30. Vanaf 5 kilometer liep ik een kleine 2 kilometer samen met een man met lang haar en een wit shirt nog steeds net onder 4:30, het begon wel wat moeite te kosten, maar ik wist op karakter een echte terugval te voorkomen. Alleen de 9e kilometer viel met 4:41 een beetje uit de toon. Een echte versnelling zat er niet meer in maar 4:24 voor de laatste kilometer was netjes. Uiteindelijk kwam ik net onder de 45 minuten over de streep en was ik dik tevreden.
Er staat (stond) een mooi lijstje met geplande wedstrijden. En dus had hier een verslagje kunnen staan van de baanwedstrijd over 1 mijl of de eerste Zomeravondcup in Utrecht. Die staan er niet omdat ik twee weken geleden tijdens een training met een Threshold-blok plotseling last kreeg van mijn linker hamstring. Lopen op tempo zat er niet meer in. In een rustig dribbeltempo ging het nog met onderweg een paar keer pauze om te rekken. In de dagen er na bleef het gevoelig, maar werd wel langzaam beter. Ik besloot de gok te wagen en vijf dagen later toch naar Amersfoort te gaan voor de baanwedstrijd. Samen met Esmee en Bart begon ik aan een warming-up met twee rondjes van ca 1500 meter inlopen. Het eerste rondje ging prima, maar in het tweede rondje begon ik toch weer wat te voelen en dat werd snel meer. Tegen het eind van het rondje kon ik alleen nog heel rustig lopen en kon mik mezelf laten doorstrepen op de startlijst. De Zomeravondcup van een week later heb ik niet overwogen.
Ik heb ruim een week niet gelopen. Op aanraden van Vincent heb ik mijn hamstring en bil regelmatig gerekt en na een weekje ben ik ook voorzichtig begonnen met wat krachtoefeningen. Op Koningsdag durfde ik een klein rondje (3 kilometer) te gaan lopen. Dat ging gelukkig zonder problemen. Nu weer voorzichtig de afstand vergroten en dan maar kijken welke wedstrijdjes nog gelopen kunnen worden.
De derde wedstrijd bij de Keistad Baancompetitie is de 5000 meter. Het verslag van de tweede wedstrijd (1500 meter) ontbreekt omdat ik die wegens een licht buikgriepje moest laten schieten. Gelukkig kon ik de loop van de week weer gewoon lopen en had ik verder geen last meer van. Dit jaar hebben we nog niet veel geluk met het weer bij de baancompetitie. In de eerste wedstrijd werd de serie van Bart geplaagd door een flinke natte sneeuwbui en ook de tweede avond was het nat. Deze week was het droog en helder, maar nog wel koud, maar de koude droge lucht sneed flink je longen in.
De 5000 meter werd in 5 series gelopen, die daardoor dus vrij groot waren. In mijn tweede serie stonden er 25 lopers op papier en uiteindelijk 23 aan de start. Ik had bij de inschrijving een verwachte eindtijd van 21:14 opgegeven op basis van mijn prestatie bij de Hulckesteijnloop in september vorig jaar. Dat was misschien een beetje voorzichtig en het was één van de langzaamste tijden in mijn serie. De tacktiek was wederom meegaan met het achterste deel van de groep, ritme zoeken en proberen vlak te lopen.
Na de start was het even een beetje dringen, maar na een half rondje had ik weer een plekje aan de binnenkant in de rug van een loper van GAC. Dat bleek Wim van 71 te zijn. Naast me liep Quirina die ik nog kende van de Hulckesteijnloop. In het voorste deel van de serie had Esmee een plekje gevonden. Het was haar allereerste baanwedstrijd en ze vond het best spannend. Maar omdat ik wist dat ze sneller zou zijn dan ik, had ik haar aangeraden om niet achter mij te blijven plakken. In de 12 rondes die volgden werd het kopwerk afwisselend gedaan door Wim, Qurina en mij. Af en toe pikten we iemand op die iets te hard was gestart. Eén van deze lopers versnelde tot drie keer weer op het moment dat we aansloten, dat was wel apart.
Het tempo was goed. over de rondjes heen ging het misschien steeds iets langzamer, maar ik liep net niet in het rood en kon slim anticiperen als er een beetje versneld werd. Bij het ingaan van de laatste ronden warem Wim en ik met z'n tweeën een beetje los van de rest. Wim nam de kop hard over en ik haakte aan. Bij het uitkomen van de laatste bocht had ik nog een extra versnelling over en ik wist zelfs nog bijna een loper voor ons in te halen. Uiteindelijk bleef hij me net voor, maar ik was enorm tevreden met de eindtijd (20:41) en de manier waarop ik dit weer had kunnen lopen.
Geen corona en geen blessures, dus hoera, ik durfde het aan om mezelf in te schrijven voor de Keistad Baancompetitie van AV Triathlon in Amersfoort. De laatste keer was in 2019. Op 14 maart was de eerste destrijd een 3000 meter. De weersverwachtingen voor deze dag waren niet heel goed, Met een graadje of 4 zou het koud zijn en er was kans op neerslag. Een dag eerder werd zelfs gesproken van natte sneeuw en stond er een flinke wind. In de afgelopen weken had ik een paar trainingen met wat snellere intervallen gelopen, maar ik had moeite met tempo's van 4:15. Als eindtijd had ik bij de inschrijving 12:01 opgegeven, gebaseerd op mijn coopertest van september vorig jaar. Daar had ik nu een hard hoofd in, maar er is natuurlijk altijd verschil tussen in je eentje trainen of een wedstrijdje op de baan.
Deze keer reed ik samen met Bart, die twee series later zou lopen in een poging onder de 11 minuten te komen. We waren op tijd om onze startnummers op te halen en na een kopje koffie op pad te gaan voor een warming-up. Het weer viel me mee. De wind was minder hard en ik zag nog sterren, er was dus ook geen zware bewolking waarschijnlijk zou het nog wel even droog blijven. Het was niet warm, maar met een thermo-shirt onder mijn singlet prima te doen. Even na half negen stond ik bij de start, zoals gewoonlijk hing ik mijn broek en jackje aan het hek en ik had de mazzel dat ik aan de binnenkant mocht starten.
Vanaf de start bleef ik strak aan de binnenkant een beetje achter in de groep van 15 lopen. Ik wist uit het gedrang te blijven en liep in een comfortabel tempo. De eerste 200 ging in ongeveer 45 seconden de eerste ronde in 92. Dat was een stukje harder dan de 1:40 die ik hoopte te lopen, maar het voelde prima. Ik besloot om zoveel mogelijk ontspannen te blijven volgen en eerst maar eens te kijken waar de eerste kilometer op uit zou komen. Dat was net onder 4 minuten en ik had nog steeds het spoor van "Irene". Dus toen zij iemand inhaalde liep ik lekker met haar mee. Iets verder had ik het idee dat het tempo wat begon te zakken. Blijkbaar dachten anderen daar net zo over. Er kwam iemand langs en daar schoof ik ik achter en we haalden wat andere lopers in. De aanmoedigingen van Bart hielpen. De tweede kilomete was een fractie langzamer dan 4 minuten en ik had nog wat reserve en versnelde weer iets. Een tweetal dames kon mij volgen en nam even later de kop weer over. Ik moest een klein gaatje laten. Bij het ingaan van het laatste zaten we net onder 10:30. 12 minuten zou lastig worden, maar ik ging een poging doen om de dames weer te achter halen. Ik kwam wel iets dichterbij, maar ook zij begonnen onderling af te sprinten waardoor ik net niet meer bij kwam, wel een mooi sprintje met sneller dan 3:30 op de laatste 100 meter. Uiteindelijk bleek mijn eindtijd 12:00 en daarmee was ik tevreden, maar nog blijer was ik met de manier waarop ik dit had kunnen lopen.
Mooie foto's staan hier.
Terwijl ik aan het uitlopen was voelde ik toch wat spetters en bij de start van de serie van Bart begon het te regenen, dat ging al snel over in een fikse natte sneeuwbui met een stevige wind. Precies aan het eind van serie was het weer voorbij.
Eindelijk kon ik weer mee doen met de Florijnwinterloop. Door Corona, blessures of slechte weersomstandigheden was het al wat jaartjes geleden dat ik hier aan de start stond terwijl het één van mijn favoriete wedstrijden is. 10 Engelse Mijl is een mooie afstand. Het is een mooi parcours over landgoed Den Treek. De organisatie is top met de accomodatie van de VV Woudenberg als comfortable kleed- en douchegelegenheid. Er zijn voldoende deelnemers zonder dat je moet dringen op de weg. En het is lekker dichtbij.
Deze keer has ik aantal andere lopers van de C-groep enthousiast gemaakt en dus reed ik met Karin, Jos en Theo naar de start waar we Peter en Gerrie tegenkwamen. De temperatuur was prima om te lopen, maar er stond wel een heel stevige wind die we de tweede helft tegen zouden hebben. Ik hoopte ongeveer het tempo (4:35) van de 7-Heuvelenloop te kunnen lopen, waarmee ik rond 1:13 zou moeten eindigen.
Na twee corona-jaren konden we de laatste dag van het jaar deze keer weer traditiegetrouw invullen met oliebollen bakken en de Sylvestercross lopen. Dit jaar kwam Kees speciaal uit Eindhoven en Peter met zijn dochter helemaal uit De Groeve. Ik had de startnummers al een dag eerder gehaald, dus iedereen verzamelde bij ons thuis zodat we op de fiets naar de start konden fietsen. Volgens de weersverwachting zou de temperatuur prima zijn, maar de kans was groot dat we een bui zouden krijgen. Met alle neerslag van de afgelopen periode was het de vraag hoe het parcours er bij zou liggen. In ieder geval besloot ik voor kort-kort te gaan zodat ik ook het splinternieuwe Sylvestercrossshirt kon showen dat ik had verdiend met het geven van clinics in de 4 weken voorafgaand aan de cross.
In het startvak en al daarvoor liep ik natuurlijk weer de nodige bekenden tegen het lijf, waaronder een aantal deelnemers aan de clinics. Onderweg kwam ik er ook een paar tegen. Eric haalde me in in de eerste ronde en ook Han van de C-groepn liep een stukje harder, maar in de loop van de eerste ronde kwam ik weer wat dichterbij en op de foto staan we in één beeld.
Net voorbij dat punt begon ik te twijfelen aan de route. We liepen een heuvel vanaf de andere kant op dan ik verwachtte en toen we iets verderop rechtsaf sloegen wist ik zeker dat er iets mis was want we liepen verder het bos in en niet terug naar het eind van de eerste ronde. Blijkbaar waren we op het parcours van de wedstrijd verzeild geraakt. Ergens doken we onder een lint door en via het fietspad toch weer terug richting de start waar we over het zand weer de route konden oppakken.
De volgende twee rondjes gingen wel volgens de route, bijkbaar was de fout hersteld. Ik liep niet helemaal ontspannen, het kostte me iets te veel moeite om het tempo lekker vast te houden. Han verloor ik weer uit het zicht. Doordat we als voorste groep wat extra hadden gelopen (volgens mijn Garmin zo'n 800 meter) kwam ik wel veel bekenden voor een tweede keer tegen. Ergens in de derde ronde haalde ik Peter ook nog een keer in. Mijn eindtijd van 48 minuten was nog wel redelijk gezien de extra meters.
Sinds een tijdje werk ik veel met Jack Daniels Running Formula. Aan de hand van recente wedstrijdprestaties of testloopjes kun je eenvoudig je trainingstempo's laten uitrekenen en je kunt je prestaties vergelijken.
