Mijn zoon Kees loopt al jaren een stuk sneller dan ik, maar een paar weken geleden liep hij een achillespees blessure op. Hij had zich wel inschreven voor de Singelloop in Utrecht en bovendien wil hij over twee weken meedoen met een halve marathon in Schotland. Het gaat al weer beter met zijn achillespees, dus hij besloot om toch mee te doen met de Singelloop om te kijken hoe pees zou reageren op een rustige 10 kilometer (doeltempo rond 5.15 per kilometer). Hij deed mee in een businessteam van Navara (zijn werkgever) en op dinsdag stuurde hij een berichtje dat er nog een plekje vrij was. Als ik zin had kon ik ook meedoen. Ondanks het vroege tijdstip (start van de eerste wave om 9 uur) en de weersvoorspelling leek me dat wel leuk. Aangezien hij de nacht er voor al bij ons zou slapen konden we samen met de eerste trein uit Den Dolder naar Utrecht.
In Utrecht verzamelden we in Metro City Kitchen, comfortabel, warm en droog voor de startnummers. Ik wist ondertussen dat ik door de late inschrijving in de laatste startwave zou moeten starten, tussen 10.00 en 10.15. Kees kon in principe in de eerste wave, maar de ambitie was gezellig samenlopen dus hij zou bij mij aansluiten. Er waren nog een paar andere lopers die in de vierde wave mochten starten en we besloten om te proberen daar gewoon bij mee te lopen. Dat ging verbazingwekkend eenvoudig. Vlak voor de start maakte ik nog een korte sanitaire stop en even later liepen Kees in ik over de start. De andere teamleden waren al gestart, maar die hadden we snel te pakken. Ons tempo lag wat hoger en met 4.45 ook wat hoger dan het doel van Kees. Dus we liepen lekker met z'n tweeën verder.
Het was prima loopweer met een heel klein beetje miezer en de we hadden de wind in de rug. Dit eerste deel waren de wegen ook vrij breed, dus we hadden niet al te veel last van alle andere deelnemers die langzamer liepen. Heel soms kwam er een nog een snellere loper langs. Het tempo was ook voor mij zo comfortabel dat ik zonder problemen een gaatje weer dichtliep als ik door het passeren van een groepje even achtergeraakt was.
Of het door al dat inhalen kwam weet ik niet, maar ons tempo ging langzaam omhoog. De eerste kilometers net onder 4.45, daarna via 4.35, naar tussen 4.30 en 4.25 en uiteindelijk de zevende kilometer in 4.20. Het parcours was ook wat smaller, dus inhalen werd steeds lastiger. Dat begon wel een beetje zijn tol te eisen bij mij. Ik moest nu mijn best doen om Kees te kunnen volgen. Er volgenden nog twee kilometers van 4.25-4.30 waarin we ook wat meer wind tegen kregen. Met nog 500 meter te gaan versnelde Kees naar de finish. Ik wist er ook nog een versnelling uit te persen. Volgens Garmin nog onder 3.40, maar Kees liep nog 20 seconden uit. 45.40 was wel een mooie eindtijd gezien de omstandigheden en de manier waarop we gelopen hebben.
Na afloop viel het nog niet mee om weer terug te komen in Metro City Kitchen. Er was een opstopping op het Moreelsepark, daarna kwam een koude oversteek over een loopbrug over het spoor met wind en regen en op de Croeselaan begin het flink te regenen. Gelukkig hoefden we niet in de rij om onze tassen te halen.
