Nog een poging op de 3000 meter

 Eerder dit jaar hebben jullie kunnen lezen dat de eerste 3000 meter bij de Keistad Baancompetitie geen succes was. Ik bleef een flink stuk boven de 12 minuten en daarmee ook boven een clubrecord voor de Mannen 60. Na mijn vakantie besloot ik me in te schrijven voor een avondwedstrijd bij onze eigen AV Pijnenburg om een nieuwe poging te doen. Deze was op 12 september (dus al even geleden), maar ik kwam niet eerder toe aan het schrijven van een verslagje. 

Het weer was een beetje wisselvallig er zaten flinke buien in de voorspelling, maar het leek voor mijn start rond half acht droog te zijn. Deze keer waren er twee series voor de 3000 meter. Ik zat uiteraard in de langzame serie (de eerste start) en ook daarin hoorde ik bij de langzaamste lopers op basis van verwachte eindtijd. Nadat ik mijn startnummer had opgehaald kwam ik Patrick tegen die in de tweede serie zou lopen. Omdat we niet tegelijkretijd startten, liepen we beiden een eigen rondje als warming-up. Eenmaal terug op de baan was er niet zo heel veel  tijd meer om me zelf zenuwachtig te maken. Hoewel ik me had ingeschreven om nog een poging te doen om onder de 12 minuten te lopen had iok ook weer geen hele hoge verwachtingen. De verschillen in deze serie zouden zo groot zijn dat ik waarschijnlijk alleen zou lopen en mijn benen voelden bij de start een beetje als pap.

Gelukkig stond ik een beetje aan de binnenkant van het veld en na de start kon ik vrijsnel naar de rand, achter een paar jonge meiden uit Duitsland en een andere loopster. De voorste Duitse liep al snel een stukje weg, ik bleef de tweede Duitse volgen terwijl ze de andere loopster inhaalde.

Het tempo was stevig, maar voor mijn gevoel net niet te hard. Zo liep ik de eerste kilometer in derde positie naar een tussentijd van 3.51. Dat was een goed begin. Een beetje verval zou me nog mooi op mijn streeftijd brengen.

Helaas besloot de groep achter mij, aangemoedigd door de coaches langs de kant dat het iets harder moest. Op onderstaande foto zie je ze voorbij komen. De dame met 627 ging mee met deze versnelling, maar voor mij was het net te veel en een paar honderd meter later ws ik het contact met het groepje kwijt en moest ik het verder alleen doen. 

De tweede kilometer was met 4.00 nog prima, maar het moest nu niet veel langzamer gaan. Bij het 200 meter punt stond Kees de rondetijden door te geven en die liepen helaas op van 96, naar 98 en toen 102. Bij die laatste doorkomst (op 2400 meter) knapte er mentaal iets in me. De laatste kilometer was met 4.16 dus ruim te langzaam. Eindtijd 12.08 was wel een stukje beter dan in maart en ik denk dat onder de 12 minuten nog moet kunnen als de omstandigheden goed zijn. 

De mooie foto's zijn van @sten.sportfotografie.