2018 was niet mijn meest succesvolle jaar als loper. Toen het begon, was ik onder behandeling van de fysiotherapeut omdat mijn linkerachillespees pijnlijk was. Eind februari was ik uit behandeld en mocht ik weer voorzichtig opbouwen. De tijd om nog mee te doen met de baancompetitie in Amersfoort was te kort, dus daar moest ik dit jaar verstek laten gaan. Ik hoopte weer mee te kunnen doen met de Zomeravondcup in Utrecht. Helaas schoot het in april tijdens een training in mijn rechterkuit, dus was ik genoodzaakt weer wat rust in te bouwen.
Na een korte vakantie kon ik op 13 juni toch één keer 5 kilometer lopen bij de Zomeravondcup. Vooraf had ik op zo'n 22 minuten gerekend. Met 21:07 was ik tevreden.In juli viel onze trainer uit met hartproblemen. Ik nam tijdelijk de baantrainingen op dinsdag over, terwijl ondertussen mijn achillespees toch weer pijntjes gaf. Daarom nam ik zelf wat gas terug. Ik deed minder trainingen in de week, deed ze minder intensief en minder ver Nadat ik ook nog een keer nieuwe schoenen aanschafte (Nike Zoom Fly) ging het langzaam beter.
Ik merkte dat de reactie na een training steeds minder werd, terwijl ik wel langzaam de afstand en/of de tempo's wat opvoerde en ook de omvang in de week ging gestaag omhoog. Eind augustus was onze trainer weer terug en stond ik aan de start van de Gildeloop met de ambitie een vlakke race te lopen. Gezien het gebrek aan training en de weersomstandigheden zou ik tevreden zijn met een tijd van 47:30. De eerste kilometers gingen echter heel makkelijk net onder 4:30 per kilometer, dat ik overmoedig werd. Helaas al bij 5 kilometer werd het minder. In tegenstelling tot vorig jaar besloot ik nu wel uit te lopen ondanks dat het tempo steeds verder zakte. De eindtijd was 47:34 daar was ik niet tevreden over, maar ik had een tweede wedstrijd voor mijn Runnerscup neer gezet.
De trainingen gingen echter steeds beter. Ik durfde het aan om als teamcaptain ook een etappe in de Utrechtse Heuvelrugestafette voor mijn rekening te nemen, maar een week daarvoor stonden nog de clubkampioenschappen op de baan op het programma. Eigenlijk was het alleen voor de recreanten, maar buiten mededinging mocht ik als enige master ook meedoen omdat ik er toch was in ver band met de tijdregistratie. Dit ging wel lekker. Ik nam vrij snel de kop en na 1 kilometer versnelde ik iedere ronde een beetje tot 12:13.
De UHE was weer een feestje. We moesten dit jaar genoegen nemen met een derde plaats, maar wel in een snellere tijd dan de voorgaande jaren. We werden op waarde geklopt. Ik was ook terveden met mijn etappe die ik voor mijn gevoel vlak wist te houden.
Twee weken later was de Bosmarathon. Naast de tijdregistratie besloot ik één rondje door het bos te crossen als derde loper van een estafette team (met Bo, Maarten en Bart). Of het nu aan de temperatuur lag weet ik niet, maar al na een kilometer zat ik er voor mijn gevoel doorheen. Op hnagen wurgen wist ik het rondje te volbrengen met een redelijke eindtijd. Dat we als estafetteteam met de eerste prijs naar huis gingen was vooral aan de anderen te danken. Zelf getimed kwam ik tot 49:20.
Toch zag ik nog mogelijkheden om mijn Runnerscup vol te lopen, dus besloot ik in te schrijven voor de 10 km bij de Holterbergloop en de Montvferlandrun. De Diepe hel Holterberloop zoals deze officieel heet, begint boven op de Holterberg en gaat via een zeer geaccidenteerd parcours uiteindelijk naar Nijverdal, waarbij je netto zo'n 50 meter daalt. Onderweg zitten wel twee flinke klimmen. Ik begon rustig, maar versnelde na zo'n 2 kilometer bij de eerste klim. Vanaf dat punt ging het een beetje haasje over met een paar andere lopers. Na ca 6 kilometerschoot het kort in mijn rechter hamstring, maar ik kon door blijven lopen. Ik was zeer tevreden met mijn eindtijd: 42:48 en met mijn hamstring viel het uiteindelijk mee, ik sloeg een week over en deed het de week daarna nog wat rustig aan, dat was voldoende.
Begin december deden Titus, Erik en ik mee qaan de Montferlandrun, net als vijf jaar eerder. Helaas was het deze keer niet zulk mooi weer. een half uur voor de start regende het nog hard. Ik deed mijn warming up in een vuilniszak. Gelukkig werd het droger toen de start naderbij kwam. Ik kon de race in een relatief droog shirt lopen. Vijf jaar geleden begon ik behoudend en kon ik na 5 kilomter wat versnellen en de laatste 5 kilomter nog een keer. Nu begon ik weer voorzichtig. Een echte versnelling zat er nu niet in. Met name de lange hellingen vielen me zwaar, maar het tweede deel was toch iets sneller dan het eerste deel en met 1:08:16 was ik sneller dan de vooraf verwachtte 1:10. En zlfs sneller dan de 7-heuvelenloop van 2 jaar eerder.
Natuurlijk werd 2018 afgesloten met deelname aan de Sylvestercross. Derk moest verstek laten gaan wegens een blessure. Kees startte met mij. Ik had vooraf aangegeven dat de Florijn Winterloop voor mij belangrijker was dan een snelle tijd op deze cross, dus ik deed geen poging Kees te volgen over het mulle zand. Waarschijnlijk had ik dat ook niet gekund. Het zand was slopend deze keer. en helaas was er toch wel sprake van enig verval in de tweede en derde ronde. Het lukte niet om onder de 40 minuten te finishen (40:38). Toch was deze tijd vergelijkbaar met die van 2 jaar geleden. Voor mijn gevoel was ik redelijk op de terugweg.
Ondertussen is het dus 2019 en heb ik ook mijn eerste wedstrijd van het jaar er al weer op zitten, want zaterdag liep ik 10 EM in Woudenberg bij de Florijn Winterloop. Er was een vrij grote delegatie van AV Pijnenburg. Het was sowieso een goed gevoel om daar weer bij te zijn. Samen met Titus liep ik een stukje in. De conclusie was dat we de eerste helft van het parcours wind tegen zouden hebben en dus de tweede helft wind mee. En aangezien er een aardige wind stond was dat iets om rekening mee te houden. Ik voelde me prima en had er zin in. Na de start moest ik een beetje uit het gedrang komen. Na een paar honderd meter zag ik dat het veel te snel ging en ik trok aan de rem om een goed tempo te zoeken. Nog in het spoor van Titus en Jos haalden we steeds andere lopers in. Langzaam liet ik Titus en jos een beetje weg lopen want hun tempo zou te hoog zijn, maar tot mijn schrik liep ik ineens alleen en dat was met deze wind eigenlijk niet de bedoeling. De eerste vijf kilometer bleef ik zoeken naar een groepje, af en toe pikte ik aan bij lopers die voorbij kwamen, maar net te hard en dus liet ik ze weer lopen, soms kon ik even ergens achter blijven hangen. Na 5 kilometer volgde het stuk langs de proviciale weg en gelukkig kon ik net op dat punt aansluiten bij een duo. Het is een stuk van ongeveer 3 kilometer dus hier moest ik maar aan blijven hangen. Af en toe ging dat makkelijk, maar tegen het eind versnelden ze wat en moest ik iets forceren om bij te blijven. Ik besloot dat te doen tot de bocht en we de wind weer achter zouden krijgen. Daar liet ik even lopen, maar erg ver liepen ze ook niet weg. Het stuk tot 10 kilometer gebruikte ik om mijn eigen ritme weer te vinden, zodat ik ook het laatste stuk goed door zou komen. In de laatste 5 kilometer lukte het om er nog wat uit te persen, waardoor de kilometertijden onder 4:30 konden blijven. Mijn doel van 1:12 bleef zo realistisch. Een echte eindsprint zat er niet meer in. Net over de streep dacht ik 1:11 rond gelopen te hebben. Volgens de officiële uitslag is het zelfs 1:10:46 geworden. Daar ben ik heel blij mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten