De derde wedstrijd bij de Keistad Baancompetitie is de 5000 meter. Het verslag van de tweede wedstrijd (1500 meter) ontbreekt omdat ik die wegens een licht buikgriepje moest laten schieten. Gelukkig kon ik de loop van de week weer gewoon lopen en had ik verder geen last meer van. Dit jaar hebben we nog niet veel geluk met het weer bij de baancompetitie. In de eerste wedstrijd werd de serie van Bart geplaagd door een flinke natte sneeuwbui en ook de tweede avond was het nat. Deze week was het droog en helder, maar nog wel koud, maar de koude droge lucht sneed flink je longen in.
De 5000 meter werd in 5 series gelopen, die daardoor dus vrij groot waren. In mijn tweede serie stonden er 25 lopers op papier en uiteindelijk 23 aan de start. Ik had bij de inschrijving een verwachte eindtijd van 21:14 opgegeven op basis van mijn prestatie bij de Hulckesteijnloop in september vorig jaar. Dat was misschien een beetje voorzichtig en het was één van de langzaamste tijden in mijn serie. De tacktiek was wederom meegaan met het achterste deel van de groep, ritme zoeken en proberen vlak te lopen.
Na de start was het even een beetje dringen, maar na een half rondje had ik weer een plekje aan de binnenkant in de rug van een loper van GAC. Dat bleek Wim van 71 te zijn. Naast me liep Quirina die ik nog kende van de Hulckesteijnloop. In het voorste deel van de serie had Esmee een plekje gevonden. Het was haar allereerste baanwedstrijd en ze vond het best spannend. Maar omdat ik wist dat ze sneller zou zijn dan ik, had ik haar aangeraden om niet achter mij te blijven plakken. In de 12 rondes die volgden werd het kopwerk afwisselend gedaan door Wim, Qurina en mij. Af en toe pikten we iemand op die iets te hard was gestart. Eén van deze lopers versnelde tot drie keer weer op het moment dat we aansloten, dat was wel apart.
Het tempo was goed. over de rondjes heen ging het misschien steeds iets langzamer, maar ik liep net niet in het rood en kon slim anticiperen als er een beetje versneld werd. Bij het ingaan van de laatste ronden warem Wim en ik met z'n tweeën een beetje los van de rest. Wim nam de kop hard over en ik haakte aan. Bij het uitkomen van de laatste bocht had ik nog een extra versnelling over en ik wist zelfs nog bijna een loper voor ons in te halen. Uiteindelijk bleef hij me net voor, maar ik was enorm tevreden met de eindtijd (20:41) en de manier waarop ik dit weer had kunnen lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten