Voor ik begon met hardlopen heb ik bijna dertig jaar gevoetbald. In die tijd was ik vrijwel nooit geblesseerd. Ik hield er geen rekening mee dat dat als je op latere leeftijd met iets nieuws begint wel eens anders zou kunnen zijn.
Al na een maand had ik een lichte spierscheuring in mijn rechterkuit. Iets te enthousiast begonnen wellicht, dus na het herstel iets rustiger opgebouwd en bewust er voor gekozen om een jaar lang op een lagere niveau te lopen, terwijl iedereen om me heen riep dat ik veel harder kan.
Vlak voor de zomer van 2005 verrekte in op mijn werk een spiertje in mijn lies. De oorzaak is me nog steeds onduidelijk, ik liep gewoon door ons kantoor. Een paar weken rustig aan was voldoende.
In augustus kreeg ik na de Gildeloop ineens last van mijn linkerachillespees. Dat was minder grappig. Een gevreesde kwetsuur als ik de diverse bronnen op Internet moet geloven en dat terwijl ik me aan het voorbereiden was op de Dam-tot-Dam-loop. Toch maar eens met mijn schoenen naar de winkel. Die bleken al aan vervanging toe. Verder liep ik twee weken helemaal niet en ging ik druk met ijs aan de gang. Precies op tijd was ik weer vrij van klachten, ook na een stevige training had ik geen terugslag.
Maar nu (begin december 2005) begint mijn rechterachillespees op te spelen. Het goede nieuws is dat het de andere kant is. Maar ik vind het wel frappant en aan mijn schoenen kan het niet liggen, toch?
Hopelijk ben ik snel weer klachtenvrij, want ik wil meedoen met de Wintercup II en de Sylvestercross.
2 opmerkingen:
Ha die " snelle blogger" ,
Zie ik daar een rijzende ster aan de horizon ?
Als het zo door gaat loop je de records uit je schoenen.
Houd het vooral heel ( sprak de man diezelfook pas in 2003 gestart is ) en laat je niet gek maken door die rappelingen die al decenia lopen!
met sportieve groet,
Theo ( van je cluppie )
Ha Theo,
Leuk dat je de weg naar mijn blogje gevonden hebt. Het is allemaal erg leuk en ik moet mezelf ook regelmatig voorhouden dat het vooral leuk moet blijven. Zoals je uit deze post leest, probeer ik goed naar mijn lichaam te luisteren. Als er iets niet lekker zit, doe ik het gelijk rustig aan. Lange blessures zitten we niet op de wachten.
Een reactie posten