Het schijnt iedere loper een keer te overkomen: DNF. Dat het vandaag na de tweede wedstrijd van de Wintercup achter mijn naam staat was toch wel een verrassing. Er was niets aan de hand. Bij de training van donderdag was ik niet tevreden over de snelheid die ik (niet) kon ontwikkelen, maar dat was niet verontrusten. Van morgen deed ik het rustig aan en ik ging op tijd lekker uitgerust op weg. Ik had voldoende tijd om in te lopen en deed daarin ook wat versnellinkjes. Na de vorige wedstrijd had ik mijn ambities bijgesteld. Lekker lopen en misschien een stukje sneller. Maar het parcours was wegens sneeuw en ijs aangepast, dus vergelijken was niet mogelijk. Volgens de geruchten zou het iets langer zijn.
Na het startschot ging ik rustig weg om eerst maar eens in mijn ritme te komen. Onderweg liep Titus en Edgar voorbij. Berend liep iets voor me en die afstand bleef ongeveer gelijk. Af en toe kwam er een sneller iemand langs en we haalden ook wat lopers voorbijdie te hard waren vertrokken. Het was weer een echt BAV crossrondje met af en toe blubber en een paar pittige klimmetjes. Ik liep in een lekker tempo en had ook in de tweede ronde niet het gevoel dat er veel verval zou komen. Halverwege het tweede rondje voelde ik wel even iets achter in mijn linkerbovenbeen, maar het leek niet verontrustend. ik kon gewoon doorlopen. Maar vlak voor het eind van de tweede ronde schoot er ineens iets in mijn hamstring en was doorlopen geen optie.
Zwaar balend zag ik de rest met mooie tijden binnen komen (het rondje bleek juist iets korter). Zelf had ik waarschijnlijk net onder 39 gelopen. Maar nu zit ik op de bank met een coolpack onder mijn been. Het herstel zal wel even duren. Ik hoop dat ik wel een rondje bij de Sylvestercross kan doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten