Segmentjes

 Het gebrek aan hardloopevenement en -wedstrijdjes als gevolg van de corona-maatregelen maakte mensen creatief. In Amersfoort werd al vorig jaar een serie van uitdagingen in de vorm van strava-segmentjes bedacht het 033 Strava Circuit. De organisatoren publiceerden met regelmaat een segment op Strava en de deelnemers hadden twee weken de tijd om daar een (liefst snelle) tijd neer te zetten. Uiteraard kon je vaker dan één keer een poging doen. Van al die tijden werd via een formule waarin leeftijd en geslacht meegerekend worden punten gemaakt, waar dan weer een klassement van gemaakt kon worden. Een prachtig idee en dat vonden velen waaronder ook Daan.

Daan had al een paar segmenten in Amersfoort gelopen en bedacht toen dat een vergelijkbaar initiatief ook moest kunnen. De naam werd De Windhonden, naar de bekende molen alhier. Ik had me ooit al eens aangemeld voor het 033 circuit, maar de afstand had me steeds weerhouden om mee te doen, maar in Soest is dat natuurlijk geen probleem. Ik melde me enthousiast aan en even later vroeg Daan of ik wilde helpen met een soortgelijke puntentelling en het bijhouden van de stand. Geen probleem, als basis kon ik de puntentelling van de Runnerscup gebruiken, dus een geschikte spreadsheet was zo gemaakt. 

Voor de Windhonden zouden uiteindelijk 8 segmenten gemaakt worden, waarvan de beste 6 meetellen. De eerste was "Daarbij die molen". Een rondje van 1 kilometer om de Windhond, maar wel eerst een klimmetje de Engh op. Voor mij kwam dit eigenlijk nog een beetje vroeg, de achillespees klachten leken voorbij, maar ik liep nog geen grote afstanden of harde tempo's. Toch kon ik de verleiding niet weerstaan om een poging te wagen. 4:24 was niet heel bijzonder, het bleek dat ik ook nog wat moest leren van het lopen van segmentjes. Strava is niet heel nauwkeurig, dus te dicht bij de start stil staan, kan betekenen dat je tijd al begint te lopen, net als dat door direct na de finish stil te blijven staan de tijd nog even door kan lopen. In de week daarna nog een nieuwe poging, iets harder omhoog en daarna niet verslappen leidde tot 4:07 en de 14e plaats.

Segment 2 was "De jacht is geopend!" 1500 meter heen en dan weer terug op de Jachthuislaan. Dat was andere koek, alleen al omdat de start (en dus de finish) een stukje verder van mijn huis ligt. Het werd daarmee een langer stukje dan dat ik op dat moment liep en dan ook nog een harde 3 kilometer er in. Bij mijn eerste poging stond er een naar windje schuin tegen op de terugweg. Zo'n twee jaar geleden was een 3 kilometer in 12 minuten goed mogelijk, maar op het eerste segment had 1 kilometer me al meer dan 4 minuten gekost, hoewel dat heuvel op was. Niet al te hard starten en dan zien wat er mogelijk was, was de bedoeling. Die bedoeling sneuvelde al in de eerste 100-en meters omdat ik te hard vertrok. Al voor het keerpunt maakte ik me zorgen over de terugweg. Uiteindelijk viel het verval mee, maar 13:36 was toch wel iets minder dan ik had gehoopt. Bij een tweede poging een week later stopte ik halverwege omdat het er die dag niet in zat.

Daarna volgde een segment met klimmetjes: "D'r op en d'r over". Wat dichterbij huis. Ik voelde me ondertussen weer iets beter worden en bovendien was ik nu beter instaat om niet te hard te vertrekken op de eerste klim, er zou nog een lange klim volgen. 2,4 kilometer in 10:43 lijkt niet heel snel, maar ik had een goed gevoel over hoe ik het liep.

Het vierde segment dat Daan bedacht was een cross-segment "Crossen door de bossen". Ben je bekend met de Sylvestercross, dan zul je veel van deze paden herkennen. Veel mul zand en klimmetjes, maar extra complex werd het omdat je een aantal paden vaker dan één keer passeerde en soms vanuit verschillende richtingen. Vooraf goed de route bestuderen en zoals velen heb ik het rondje ook een keer vooraf verkend. 

En daarnaast was er de vraag of alles via de onverharde mulle paden gelopen moest worden, of dat je ook soms het ernaast gelegen pad kon pakken. Ik liep de eerste keer de "koninklijke variant", dat wil zeggen alles door het mulle zand en 18:19 was geen slechte tijd. Een week later nog een keer waarbij ik de betere paden nam. Ging het het 7 seconden sneller - iets te hard gestart.

Segment 5 ("Vijfduizend!") van 5 kilometer was een variant op het parcours van de Gildeloop aan de andere kant van Soest. Dat betekende een flink stuk in- en uitlopen. Ik nam daarom wel even de tijd voor ik aan hhet segment begon. Vanaf de oude kerk gaat het eerst omlaag de polder in, maar daarna weer omhoog naar de kerk. Best een pittig klimmetje halverwege en in de laatste kilometer nog een keer vals plat omhoog, maar gelukkig niet weer omhoog naar de kerk. Met steeds een schuin oog op mijn Garmin probeerde ik het tempo redelijk vlak op 4:30 per kilometer te houden. Dat ging goed: met 22:15 was ik tevreden. Later gebruikte we hetzelfde parcours als testloopje voor de lopers van de C-groep. Ik kon de start registreren en daarna rustig naar de finish om ook met de hand de tijden te klokken.

De afstand van het zesde segment was één Engelse mijl: "Schaal van Beaufort". Deze konden we ook weer mooi gebruiken als testloop, omdat het gunstig gelegen was vanaf de baan. Nu lag de finish wel 1609 meter verder, dus als ik met de hand wilde klokken, moest ik wel mee rennen. Met een rugzakje op en een telefoon in mijn hand liep ik dus hetzelfde segment in de hoop als eerste aan te komen. Dat lukte (6:34) en dat werd uiteindelijk mijn op één na beste segment door de gescoorde punten. Een week later liep ik nog een keer naar de start vanuit huis om nog een poging te wagen, maar halverwege voelde ik me niet goed (een dag hard gewerkt in de tuin), dus ik boog of om er een rustig duurloopje van te maken.

Het zevende segment viel in mijn vakantie, maar we zouden een weekend thuis zijn en het had mijn favoriete afstand van 800 meter, zo heette het ook "800". Deze lag ook weer in de polder, dat betekende weer een langs stuk inlopen vanuit huis. Eenmaal aangekomen zorgde ik dat mijn benen goed voelden voor ik begon. Er stonden al wat scherpe tijden, maar onder 3 minuten moest toch wel lukken. Het laatste stukje loopt nog even omhoog naar een spoorwegovergang, wat het een verraderlijke stukje maakt. Ook mijn tempo liep wat naar beneden, maar 2:49 is (nog) de 7e tijd op dat segment.

Het laatste segment moest een mooie afsluiting worden van tien kilometer. We zouden de lopers een hele maand de tijd geven. Ik stelde Daan een rondje over de stichting voor en dat werd het ook: "Doe eens gek!". 10 kilometer betekent wel iets meer routebeschrijving, want het is een langer rondje. Bovendien gaat het door het bos en over de Willem Arntz Stichting. Sommige vrouwelijke deelnemers voelden zich niet helemaal veilig om het alleen te lopen. Speciaal daarvoor werd nog een mogelijkheid geboden om het samen te lopen, waarbij ik de route met linten had gemarkeerd. Zelf deed ik al als één van de eersten een poging en die ging boven verwachting. Het parcours gaat deels over smalle bospaadjes en is niet helemaal vlak:

Ondanks dat was ik sneller dan bij de voorgaande keer dat ik een 10 kilometer gelopen had met 47:10.

In de eerste week van september was er de mogelijkheid om nog één segment in te halen of te verbeteren. Ik koos voor de 3 kilometer van het tweede segment. Deze keer ging het een stuk beter en bleef ik (net) onder de 13 minuten.

De 8 segmenten waren een leuke manier om regelmatig een wedstrijdgevoel te hebben en ik kon de vooruitgang over 8 maanden meten. De uitslagen van de verschillende segmenten kun je ook nog hier vinden.