Utrechtse Heuvelrug Estafette 2014

We hebben een prachtige nazomer of, zo je wilt, begin van de herfst. Dat betekende dat ook de het tijdens de 7e editie van de Utrechtse Heuvelrug Estafette weer prachtig weer was.

Net als vorig jaar stonden we met een team van de wedstrijdgroep van AV Pijnenburg aan de start on de de naam KDO De Lange Duinen Runners in ongeveer dezelfde samenstelling als vorig jaar. We liepen dit jaar in de volgende volgorde: Menno, Theo, Erik, Petra, Richard, Berend, Gerrie, Dick, John en Marcel. Fred zat weer aan het stuur van de rode bus zodat er altijd voldoende fietsen beschikbaar waren.

Op basis van onze opgegeven verwachte eindtijd mochte we weer relatief laat (8:38 uur) starten en zouden we als het goed is inlopen op de andere teams. Van de vorige keer hadden we een aantal potentiële punten onthouden waar we verkeerd konden lopen. De eerste 4 etappes gingen vlekkeloos en al bij de start van de vierde etappe hadden we onder andere het andere Pijnenburg-team in beeld.

Voor mij stond deze keer de 5e etappe op programma. Volgens de beschrijving van de SicpackRunners zou die er zo uit zien:

Ik startte vrijwel direct met Anita van het andere Pijnenburg team en ging hard van start. Op papier is alles plat, maar gelukkig levert de organisatie ook nog een een hoogteprofiel van de hele route. Het stukje in het rode rechthoekje was dus mijn etappe. Ik had vooral die hoge bult (de Amerongse berg) gezien. Die extra bultjes aan het begin had ik genegeerd. Bovendien dacht ik dat de beklimming aan het eind zo zitten.

Al snel kwam ik er achter dat die bultjes aan het begin niet te onderschatten waren. Het ging venijnig omhoog en soms ook heel hard naar beneden. Weinig mogelijkheid om lekker in mijn ritme te komen. De passage door Amerongen was onverwacht zwaar want die ging de hele tijd omhoog. Daar had ik dus niet op gerekend en daarna begon de klim van de Bergweg. John die bij me reed wist nog te melden dat het een lange klim was. De moed zonk me in de schoenen en ik had het gevoel dat ik mezelf flink op geblazen had. Waar ik in het begin een tempo van ca 4:15 kon lopen, liep het nu op naar boven de 4:30.

Dick fietste een eind vooruit om de route aan te geven. Onderweg passeerden we een grindpad naar rechts waarvan ik het idee had dat we daarin moesten, maar Dick was doorgefietst. Pas ruim 500 m verder (en boven op de berg) kwam hij tot de conclusie dat er iets niet klopte. Daardoor zag mijn route er dus als volgt uit:

Een beetje jammer, gelukkig was het eerste stuk heuvel af. Ik kwam ook weer een beetje in een soort ritme maar ik het kostte me nog steeds veel moeite om rond 4:20 te lopen. Waarschijnlijk had ik de halve van Hopogland ook nog een beetje in de benen. Uiteindelijk liep ik ca 11;3 km in plaats van de verwachte 10 in ongeveer 49 minuten.

In de einduitslag wisten we toch een mooie 5e plaats te halen en we hadden in ieder geval weer veel plezier. Hieronder nog een heleboel foto's als sfeer impressie.

Voor de start:

Voor de start: 

Start: 

Menno onderweg: 

Theo onderweg: 

Wisselpunt Doornse gat:

Wisselpunt Scherpenzeelseweg:

Start van de 7e etappe

Wisselpunt Woudenberg: 

Dick onderweg: 

 Den Treek

Aankomst John, negende etappe: 

Marcel onderweg: 

Finish: 

Moeizaam, maar wel weer een PR.

De ene keer is de voorbereiding voor een wedstrijd beter dan de andere keer. Op diverse punten had het beter gekund voorafgaand aan de Halve van Hoogland 2014. Ik had na de vakantie niet al te veel lange duurlopen gedaan, welgeteld één van meer dan 16 kilometer. De dag voor de start was ik nog druk geweest met allerlei klusjes en 's avonds had ik het laat gemaakt en een paar wijntjes gedronken. Bovendien was mijn nachtrust niet helemaal ongebroken. Al met al niet ideaal en dan stond er ook nog eens een flinke wind, maar daar had ik geen invloed op.

Afgezien van de wind was het verder wel lekker loopweer, de temperatuur was in vergelijking met vorige week een paar graden gezakt en de kans op regen was klein. Ik kon dus lekker op de fiets en toen er toch nog een klein buitje viel, zat ik net in de tent om mezelf om te kleden. Op het startterrein trof ik al Titus en Daan. Ook oud-voetbalteam genoot Herman was als lid van de organisatie aanwezig, Het inlopen ging traditioneel moeizaam, maar tegen de tijd dat ik terug was op het feestterrein was ik in ieder geval lekker warm. Snel mijn jack in mijn tas en die even snel bij de garderobe afleveren. Dat was het plan, maar de afhandeling daarvan duurde zo lang dat ik direct in het startvak moest gaan staan om niet veel te ver naar achteren te staan.

Ik wist dat de eerste fietspaden niet al te breed zijn, maar ik stond blijkbaar iets beter dan vorig jaar en had niet al te veel last van opstoppingen. Al snel zat ik op het geplande tempo van 4:18 per km. Ik hoopte dat er ergens een groepje zou ontstaan waarin ik het eerste stuk met tegenwind (kilometer 3 naar kilometer 4) kon overbruggen. Maar de groepjes waar ik bij aansloot liepen een stukje langzamer dan ik en de individuele lopers die mij inhaalden liepen net iets te hard. Eén van die snellere lopers (met een geel shirt) leek voor mij weer iets stil te vallen en even later sloot ik bij hem aan. Hij keek erg veel op zijn horloge. Blijkbaar had hij zich een een doel gesteld qua tempo en/of hartslag, maar in mijn beleving fluctueerde zijn snelheid nog al en zo kwam het dat ik de kop weer overnam en hij achter mij liep precies in dat stuk met wind tegen. Bij het tunneltje onder de N199 had ik een klein gaatje en haalde ik ook een dame in. Maar ik merkte ook dat mijn tempo wat aan de hoge kant begon te worden en mijn hartslag liep op van 80% naar zo'n 85%. De eerlijkheid gebiedt om te zeggen dat ook mijn tempo niet lekker constant was. De kilonetertijden schommelde tussen 4:11 en 4:23.

Ergens rond 5 kilometer sloot de loper met het gele shirt weer bij mij aan. Met hem in mijn kielzog probeerde ik zo constant en ontspannen mogelijk door te lopen. Vanaf 7,5 kilometer volgden ongeveer 4 kilometers met veel tegenwind vooral de open stukken door de weilanden waren erg zwaar. Heel langzaam liepen we naar nog een paar verspreide andere lopers, maar de weg voor me was vooral leeg en ik mocht al het kopwerk doen. Omdat ik probeerde het tempo constant te houden begon mijn hartslag wel op te lopen naar 90% en soms daarboven. De kilometers vlogen echter voorbij, dus ook voor mijn gevoel zat het tempo er nog goed in. Het 10 km punt bereikte ik na 43:36. Een tijd onder anderhalf uur leek niet meer haalbaar, maar met een klein verval zou een PR nog wel moeten kunnen, dan moest ik in staat zijn om de kilometertijden onder 4:30 te houden.

Op het punt dat we de wind achter kregen nam de loper in het gele shirt de kop over. Ik kon hem een kilometer volgen, maar moest er toen af, vanaf 14 kilometer lukte het ondanks wind achter niet meer om mijn tempo onder 4:20 te krijgen, maar nog wel sneller dan 4:30 en de kilometerpaaltjes kwamen nog steeds geruststellend snel voorbij. Ik zat nog steeds op PR schema, maar moest er voor blijven strijden. In de laatste 500 meter wist nog weer iets te versnellen en ik kwam net binnen de 1:33 over de streep. Daarmee haalde ik zon 30 seconden af van mijn PR.

Dat de laatste meters niet makkelijk waren kun je zien op deze foto van Jan Willem.

Mijn eindtijd was 1:32:55. Vooraf had ik gehoopt dichterbij 1:30 te komen, dus een beetje gemende gevoelens had ik wel na afloop, maar het is een PR en met een iets betere voorbereiding moet er meer inzitten. Titus, Daan, Bart en Selina liepen overigens naar hele mooie tijden: 1:29:00, 1:28:15, 1:24:07 en 1:26:54.

Kilometers maken

Het eerste deel van dit jaar heb ik vooral wedstrijden tot 10 kilometer gelopen. In de komende maanden wil ik ook wat langere afstanden gaan lopen. Daar is in de Runnerscup voor mij de meeste winst te behalen. Dat betekent ik wat vaker een langere duurloop ga maken. Afgelopen zondag was daar een mooie gelegenheid voor:


De route ontstond terwijl ik aan het lopen was. Omdat het mooi weer was, waren er veel wandelaars, dus besloot ik de drukkere en smallere paden een beetje te mijden. Zo tussen 10 en 15 kilometer had ik het idee dat ik vandaag wel 30 kilometer zou kunnen lopen. Maar in de laatste paar kilometers begon ik toch wel moe te worden. Ik heb de afstand goed verteerd en gister ook weer lekker getraind. Dus heb ik me maar direcht ingeschreven voor de Halve van Hoogland.

Alweer nieuwe schoenen

In februari kocht ik paar nieuwe Saucony Triumph 11, daarnaast gebruikte ik een paar Brook Gohst 5 (1 jaar oud) en een paar Triumph 9 (anderhalf jaar oud). Een maand geleden ontdekte ik dat het bovenwerk van de Triumph 9 kapot begin te gaan aan de buitenkant van mijn rechterschoen, mogelijk door veel bochten naar links op de baan. En de zool van de Brooks was al aardig afgesleten onder de voorvoet. De hak zag er nog als nieuw uit, ik ben dus duidelijk geen haklander. Het werd dus alweer tijd voor nieuwe schoenen. Mijn keus is deze keer gevallen op de Saucony Kinvara 4:

Deze schoen is voelbaar lichter dan de andere schoenen. Ik heb gister mijn eerste rondje er op gelopen. Tussen 1 en 2 kilometer moest ik even wennen. Daarna zaten ze prima.

Een nieuw seizoen staat voor de deur

De vakantie is weer voorbij en de herfst lijkt al weer begonnen. Er staat weer een nieuw loopseizen voor de deur, hoewel we voor bijvoorbeeld de runnerscup gewoon een kalenderjaar hanteren. Na drie weken looprust is het weer tijd om weer op te bouwen. Bovendien is dit een mooi moment om terug te blikken op de afgelopen 12 maanden.

Een jaar geleden was ik bezig met herstel van mijn mysterieuze knieblessure. De behandeing bij de fysio was afgelopen en nuwas het zaak om rustig weer op te bouwe. zo rustig dat ik deze keer wel blessure vrij zou blijven. Ik begon met alleen baantrainingen met de groep en rustige duurloopjes voor mezelf. Daarnaast zou ik een jaar als hulptrainer bij een groep beginnende recreanten acteren. Daardoor liep ik tweewekelijks nog een keer extra heel rustig met deze groep mee. In september sloot ik ook voor de donderdagtraining weer aan bij de groep en mijn duurloopjes werden iets langer. Ik durfde ook weer met wedstrijdjes mee te doen. 10 kilometer op de baan en een etappe bij de Utrechtse Heuvelrug Estafette. Het waren nog geen tijden om over naar huis te schrijven,m aar ik deed weer mee.

Door het hulptrainerschap en door een twee workshops verdiepte ik me ook verder in technisch lopen. Het was een kwestie van puntje op de i. Lang maken, bekken naar voren duwen, snel je been naar voren brengen, door de hak te heffen en actief afzetten. Nog steeds deed ik het rustig aan bij de trainingen. Ze heel af en toe meende ik tegen het eind van een lange training mijn knie een beetje te voelen, maar dat zat wellicht ook tussen mijn oren. In november volgde nog een baanwedstrijd. Ik bleek nog steeds inhoud te kort te komen en het tweede deel was heel zwaar. Maar mijn duurlopen gingen steeds makkelijker en tijdens een van deze kreeg ik een spontaan compliment van een onbekende fietser over mijn loopstijl. En toen liep ik in december in eens een hele mooie wedstrijd bij de Montferlandrun. En na een ook nog geslaagde Sylvestercross met een PR zag ik 2014 met vetrouwen tegemoet, ik was al 6 maanden blessurevrij.

In januari lukte het om voor het eerst 10EM onder 1:10 te lopen. Dat was al weer een PR. Bovendien liep ik vooral mooi vlak. Ondertussen bleef ik ook gewoon doortrainen. In januari liep ik flink wat kilometers en was daardoor direct tegelkoning van Soest Zuid op Hardloopspel. Daarna sloeg een griepje toe en ik was bang dat ik flink moest inleveren. Niets bleek minder waar. De maanden maart, april en mei waren de beste tot nu toe. Ik liep PR's aan flarden en heb blijkbaar een flinke sprong gemaakt. In de trainingen doe ik het niet meer alleen rustig aan. Ik durf ook wat steviger tempo's te lopen en zoals uit onderstaand tabelletje blijkt zijn de kilometers per maand opgelopen. Tegenwoordig is het gemiddeld 150 kilometer per maand.

aug-13	89
sep-13	132
okt-13	138
nov-13	145
dec-13	103
jan-14	173
feb-14	73
mrt-14	147
apr-14	137
mei-14	180
jun-14	169
jul-14	120

Het dipje door de griep in februari is ook terug te zien.

Het zwaartepunt van die kilometers loop ik natuurlijk hier in de buurt. Daarom niet verwonderlijk dat ik op de tegels in de buurt vaak tegelkoning ben:
januari 2014 Soest Zuid: http://www.looptijden.nl/mijn/hardloopspel/tegel/6201?op=2014-01-01
maart 2014 in Soest: http://www.looptijden.nl/mijn/hardloopspel/tegel/6277?op=2014-03-01
april 2014: Lage Vuursche: http://www.looptijden.nl/mijn/hardloopspel/tegel/6276?op=2014-04-01
mei 2014: Den Dolder: http://www.looptijden.nl/mijn/hardloopspel/tegel/6200?op=2014-05-01
juni 2014: Soest Zuid: http://www.looptijden.nl/mijn/hardloopspel/tegel/6201?op=2014-06-01

Een mooi rijtje

De Zomeravondcup in Utrecht zit er al weer op. Dit jaar liep alle wedstrijden mee. Dus stond ik ook afgelopen woensdag in Overvecht weer aan de start. Het was mooi weer, wellicht een beetje warm, maar aanzienlijk minder benauwd dan een dag eerder en ook beter dan de derde wedstrijd. Geen stress bij de start deze keer door een onverwachte eerdere start of een GFR310 die geen satelieten kon vinden. Wel weer een beetje spanning over de mogelijkheden. Bij de training van donderdag was het erg goed gegaan en had ik bijelkaar 10 km in een beoogd wedstrijdtempo gelopen (40 minuten). In het weekend had ik het rustig aan gedaan en op de laatste training van dinsdag had ik me beperkt tot 10x200. Ik wilde weer proberen een aanval op de 40-minutengrens te doen, maar was dan wel afhankelijk van de temperatuur.

Er was meer spanning voelbaar onder de deelnemers. Op deze laatste avond zouden ook de klassementsprijzen verdeeld worden. Van Pijnenburg stond Jan er kansrijk voor, maar nummer twee hoefde maar 7 seconden goed te maken en ook nummer 3 lag nog op de loer. Jos stond tweede in zijn klasse, maar een aantal snellere lopers had een wedstrijd minder gelopen en zou normaliter in staat moeten zijn hem van het podium te verdrijven. Ik stond 4e in dezelfde klasse. Het podium was buiten bereik en nummer 5 zou op basis van de gelopen tijden mij moeten kunnen inhalen. Gerrie was wel zeker van de 1e plaats en Lotje van de 2e. Voor Bas, Theo, Martin en Dick stond er niets op het spel.

Bij de start stond ik iets verder vooraan dan de vorige keren, dat scheelde wat gedrang, maar bijna ging het mis door een struikelpartij in de eerste bocht voor me. Gelukkig bleef iedereen op de been en ik kon mooi op zoek naar het juiste tempo. Ik kwam voorbij de jongedame in roze shirt die me de drie eerdere wedstrijden voorbij  was gelopen. Ook haalde ik al snel Jan in, maar zijn naaste concurrenten waren veel harder gestart. Pas na zo'n 800 meter had ik die ook te pakken. Diverse snellere lopers kwamen mij weer voorbij. De eerste kilometer ging in 3:55, vergelijkbaar met de voorgaande wedstrijden. Daarna kwam er met grote passen een trio jongemannen o.a. met een shirt van een roeivereniging voorbij. In eerste instantie liet ik ze passeren, maar het gat bleef 10 meter en ik besloot te proberen om aan te haken. Er zou nog een stuk langs de Vecht volgen, waar ik tegenwind verwachtte. Het aanhaken lukte en er volgde een serie kilometers van rond 3:55. Ondertussen pikten we wat andere groepjes op en ik zag Jos steeds op zo'n 100 meter voor ons lopen.

Bij 5 kilometer zat ik ondertussen zo'n 20 seconden onder het schema van 40 minuten, maar voelde ik ook het toch net te hard ging. Bij de waterpost kon ik geen bekertje te pakken krijgen. In plaats daavan kreeg ik een tikje van de man met de hamer. Mijn hartslag lag plotseling boven 95%, waar het daarvoor ongeveer 90% was geweest. Ik moest het groepje laten gaan ondanks de vriendelijke aanmoedigingen van een dame van Hellas. De vorige wedstrijd had ik het tweede deel nog profijt van wat andere groepjes waar ik bij kon blijven lopen. Nu moest ik het helaas grotendeels alleen doen. Het tempo liep op naar boven de 4 minuten per kilometer en een tijd van onder de 40 minuten verdween uit beeld. De afstand met Jos werd ook groter, maar niet eens zo snel. Ik had een nieuw tempo gevonden en kon dat wel ongeveer vast houden. Na een kilometer of 7 haalde ik Hardlopert in. Die had het nog aanzienlijk moeilijker dan ik. Zo waren er nog een paar en omgekeerd waren er nu ook weer niet zo heel veel lopers die mij inhaalden.

De laatste kilometer ging het tempo nog wat omhoog en uiteindelijk finishte ik in 40:31, een verval van  meer dan een minuut in het tweede deel. Daarmee was ik precies 1 minuut langzamer dan Jos. Het was een nieuw record op dit parcours en mijn 4e tijd op rij onder de 41 minuten. Voor de Zomeravondcup heb nu achtereenvolgens: 40:05, 40:45, 40:58  en 40:31 gelopen. Toch een mooi rijtje vind ik.

Laatste wedstrijd Amersfoortse baancompetitie

Voor de tweede keer lukte het me om bij de Amersfoortse baancompetitie minstens 4 wedstrijden te lopen en zo officieel in de uitslag te komen. Omdat ik de 1500 meter had gemist moest ik dus deze week wel de 800 meter lopen. Dat is een heel ongewone afstand maar wel een heel leuk evenement. Door het grote aantal korte series zijn er veel starts. Bij de start staand heb je een goed overzicht over de doorkomsttijden en kun je dus proberen in te schatten wat voor tijden er gelopen gaan worden. Het zou pas mijn tweede 800 meter ooit worden. Gezein de resultaten de laatste tijd, rekende ik wel een beetje op een verbetering van mijn PR (2:28) aan de andere kant betekende dat wel dat ik heel hard zou moeten lopen. Een week eerder liepen we 15 200 metertjes op de training en daarvan ging de laatste in 35 seconden. Dat was dan wel de laatste van 15, maar ik moest er diep voor gaan. Voor 2:20 zou ik 4 x 35 moeten lopen, dat leek me niet haalbaar.

In eerdere series hadden Gerrie, John, Dirk, Petra en Bas gelopen en vooral Bas had indruk gemaakt met 2:27. In de series daarna bleek de 2:30 grens steeds door maar een beperkt aantal lopers doorbroken te kunnen worden. Ik mijn serie zou ook Marcel starten. Op basis van de 3000 meter tijden van de andere lopers verwachte ik dat ik de snelste zou zijn. Van de starter moest ik aan de buitenkant starten. Ik was wel zo snel weg dat ik voorin het veld naar de binnenkant van de bocht kon op de tweede plek, maar eigenlijk al direct vanaf de start had ik het idee dat het voor mij net te hard ging. Ik schoof wel mee toen Luc de kop over nam, maar durfde niet over te nemen om nog harder te gaan. Zo bleef het veld in de eerste 200 meter bij elkaar.

Bij de doorkomst van het eerste rondje zag ik 1:13 op de klok. Tot nu toe had vrijwel iedere loper een langzamere tweede ronde gelopen. Ik vreesde dat ik niet onder de tijd van Bas zou komen en mijn PR leek ook lastig. Pas op 600 meter durfde ik de kop over te nemen.

Heel even hoorde ik Luc nog achter en ik hield er rekening mee dat het een spannende sprint zou worden. Maar ik kon nog verder versnellen en kwam als eerst over de streep in 2:25. Dat betekende dat ik een negatieve split gelopen had en het was de 35e plaats


In de uitslag van de competitie eindig ik hiermee als 31e.

PR (Parcours Record)

De Zomeravondcup in Utrecht wordt op twee verschillende lokaties gehouden. Ik loop altijd beter bij Maarschalkerweerd dan bij Overvecht. Dat zal vooral te maken hebben met het feit dat in Overvecht de laatste twee wedstrijden gehouden worden in mei en juni en dat het dan gemiddeld warmer is. Blader maar eens terug in mijn weblog en je ziet diverse verslag over verval in het tweede deel van de wedstrijd, wegens de warmte.

Dit jaar is het starttijdstip gewijzigd. Toen ik me inschreef stond er zelfs dat de start om 19:40 zou zijn, maar toen ik eenmaal op de baan was, vertelde Theo me dat de start om 19:30 zou zijn. Ik had dus iets minder tijd voor de warming-up. Het was echter warm genoeg, ik hoefde niet koud van start. Naast Theo waren ook Berend, Edgar, Esther, Gerrie, Jan, Jos, Lotje, Maarten, Niek Sjaak en Titus weer present. We wensten elkaar succes en gingen van start. De eerste 600 meter over de baan bleef ik bij Theo. Ik ging op zoek naar een goed tempo, het mocht gezien de warmte wat rustiger dan de voorgaande twee keer. Titus startte iets sneller. De eerste kilometer ging toch in 3:55, dat was dus vergelijkbaar met de voorgaande keren. Ondertussen kwam de jongedame in lila shirt weer voorbij. Deze keer kon ik het niet laten om te proberen haar te volgen, daarmee raakte ik Theo en de rest van een groepje kwijt. Het voelde wel als een stevig tempo, toch kwamen we niet dichterbij Titus, die steeds zo'n 25 meter voor ons liep. De tweede kilometer bleek ik 3:46 gegaan te zijn. Ik zag ook dat mijn hartslag aan de hoge kant lag en besloot in eigen tempo verder te lopen. Titus en de dame in lila liepen langzaam bij me weg terwijl mijn tempo zakte eerst naar 4:00 en ongeveer 4:05.

Langs de Vecht worstelde ik met de vraag of ik niet naar een rustig duurlooptempo zou terugzakken, toen ik ineens in de gaten kreeg dat Titus niet meer uitliep. De dame in lila liep hem voorbij en langzaam werd het gat tussen ons weer wat kleiner. Bij 5 kilometer gooide ik een bekertje water in mijn nek om een beetje af te koelen en iets verderop kwam een dame van Hellas bij me. Ze liep een mooi tempo, ik kon aanhaken en nu liepen we het gaatje naar Titus dicht. Rond 6,5 kilometer sloten we aan bij nog twee dames. De Hellas-dame trok stevig door, dat was net te veel voor me en ik bleef op hangen en wurgen bij de andere twee en een heer die ondertussen ook was aangehaakt. Het laatste deel van het parcours bij Overvecht is altijd zwaar omdat je nog een extra bocht langs de Vecht moet maken. Soms moest ik even lossen dan weer was het iemand anders, maar ongeveer samen gingen we de laatste kilometer in. Ondertussen had ik ook Niek nog ingehaald. Een goede eindsprint zat er niet meer in, maar Sjaak (die was uitgestapt) riep dat ik onder 41 minuten zat. Op de klok zag ik de tijd wegtikken 40:54, 40:55, ... ik perste er nog even alles uit. Bruto was het net boven 41, maar netto net er onder (40:58).

Het was weer een zwaar rondje, maar gegeven de omstandigheden was ik erg tevreden. Er was wel verval, maar ik kon het binnen de perken houden.

Het is niet altijd prijs

Na drie PR's op rij wist ik dat er een keer een eind aan die reeks zou komen. Je kunt niet iedere wedstrijd weer harder dan de vorige keer. Bovendien had ik de tijd op de 10 kilometer behoorlijk scherp gezet. Ik wist bij de start van de tweede wedstrijd van de Zomeravondcup dat het niet eenvoudig zou worden om daar nog wat af te halen. Aan de andere kant hoefde ik maar 6 seconden sneller te zijn om onder de magische grens van 40 minuten te kunnen duiken en hoewel het al behoorlijk warmer was dan de vorige keer, zal de temperatuur het bij de overige wedstrijden naar verwachting nog lastiger maken.

Het plan was redelijk eenvoudig. Vorige keer liep ik vrijwel vlak, met een klein dipje rond 7 kilometer. Nu wilde ik weer net zo vlak openen en dan in de tweede helft proberen net voldoende winst te pakken. Bij de atletiekbaan ontmoette ik weer een grote delegatie Pijnenburgers: Adry, Arno, Berend, Dirk, Edgar, Erik, Gerrie, Irene, Jan, Jos, Marcel, Martin, Peter, Rob, Theo en Titus. John was er voor de aanmoedigingen en foto's. Al snel werd me duidelijk dat ik vandaag in de gaten gehouden zou worden. Mijn progressie is niet onopgemerkt gebleven. Martin, Theo en Titus zouden proberen mij te volgen en dat deden ze direct vanaf het begin. Titus zat zo dicht op me, dat dat bijna een struikelpartij opleverde in het gedrang op de baan. Aan mij de opdracht om mezelf niet van de wijs te laten brengen. Gedoseerd hard gaan was het idee. Dat ging eigenlijk best goed, de eerste kilometers gingen tussen 3:55 en 4:00, vergelijkbaar met de vorige keer. Aan het getik van de vootpod van Titus hoorde ik dat hij nog steeds volgde en uit mijn ooghoek zag ik ook af en toe blauw-wit van Martin en Theo. Zo waren we een mooi treintje in de eerste kilometers.

Een jongedame in een lila shirt herkende ik van de vorige keer. Ze kwam nu al in de eerste kilometer voorbij en liep harder dan ik goed vond, dus ik liet haar gaan, maar na een tijdje stabiliseerde de voorsprong en de rest van de wedstrijd zag ik haar steeds ongeveer even voor voor me. Dichterbij kwam ik ook niet meer. Hoewel de snelheid vergelijkbaar was met drie weken geleden, kostte het iets meer moeite. Mijn Garmin had deze keer een iets grotere afwijking dan de vorige keer. Mijn 5 kilometerpunt lag zo'n 75 meter voor de markering van de organisatie. Rond dat punt zakte mijn snelheid voor het eerst door de 4 minuten per kilometer. Met hard werken wist ik dat nog een kilometer vol te houden met alleen Titus nog achter me. Rond 6500 meter haalden we iemand in die net een beetje uitweek voor een tegenligger, daardoor moest ik vol door de wind en Titus kon wel binnen door, hij nam de kop over en riep iets als "Kom op, het kan nog onder de 40 minuten." Na een korte poging om achter hem te blijven hangen, liet ik een gaatje vallen. Dat liep snel op naar zo'n 15 meter. Het werd niet groter, maar voor mij begon een soort van ge-jojo. Althans zo voelde het. Ik kwam bij een dame in het zwart, die direct weer bij me weg liep, ik sloot weer aan en moest weer lossen.

Plotseling kwamen we weer bij Titus. Hij had kramp gekregen en viel even stil. Maar wist bij me aan te sluiten. We liepen een kilometer samen tot de brug, gevolgd door het knipje met steile afdaling. John maakte een foto en moedigde ons aan.

Normaal kan ik goed dalen, deze keer voelden mijn benen als van rubber en in plaats van hard ging ik even langzaam. Titus liep weer weg en ik worstelde me naar de finish. Kilometer 9 ging in 4:16. Daarna kon ik nog wel een soort versnelling opbrengen, maar ook die was niet meer zo hard als vorige keer. Met 40:45 liep ik wel mijn tweede tijd ooit en voor de tweede keer onder 41 minuten. Meer zat er niet in. Op zich was ik tevreden met het tempo dat ik de eerste 6 kilometer kon draaien. Maar het had me te veel moeite gekost zodat een PR er niet in zat. Overigens iepen de meesten een stukje langzamer dan vorige keer. Waarschijnlijk waren de omstandigheden iets zwaarder.

Foto's van de Baancompetitie

Bij vrijwel iedere wedstrijd van de Baancompetitie maakt Ries de Beer mooie foto's. Op de foto's van deze week zie je mooi het treintje van AV Pijnenburg.

18:46

Helemaal onverwacht is het niet. Op de één of andere manier valt op dit moment alles op z'n plek. drie weken geleden liep ik makkelijk naar 19:28 op de 5 kilometer, net boven mijn PR. Een week later was er een PR op de 3 kilometer en vorige week dook ik ruim onder mijn PR op de 10 kilometer. Bij de derde wedstrijd van de Amersfoortse Baancompetitie (weer een 5 kilometer) verwachtte ik weer onder mijn PR te kunnen duiken. Deze keer zat ik in een mooie serie samen met Jos, Titus, Martin en Sjaak en een groepje deelnemers die vorige keer tussen 1*:45 en 19:30 hadden gelopen. Ik zou proberen rondje 92 te lopen om op 19:10 uit te kunnen komen, onder mijn PR van 19:23.

De dag ervoor was ik nog flink aan het tuinieren geweest, maar die stijfheid raakte ik tijdens het inlopen wel kwijt. Deze keer stond ik niet helemaal vooraan bij de start, maar wel aan de binnenkant. Veel lopers van ongeveer hetzelfde niveau betekende wel een beetje dringen, maar gelukkig gingen we niet als gekken van start. De doorkomst na de eerste 200 meter was rond 44 seconden. De eerste volle ronde ging in ongeveer 90. Ik vocht wat voor een goed plaatsje in de groep, niet al te ver achter Martin, die rondjes 90 wilde lopen. Een loper dook voor me ertussen, maar liet vervolgens een gaatje vallen, dat was niet de bedoeling, dus versnelde ik even om hem weer in te halen en aan te sluiten. Maar een half rondje later gebeurde weer hetzelfde. Weer stak ik hem voorbij, waarbij ik hem waarschijnlijk een beetje al te krap inhaalde een beetje afsneed, maar ik wilde zuinig blijven lopen, langs de binnenkant, niet op kop, maar wel attent zodat ik zolang mogelijk mee zou kunnen gaan met versnellingen. Ongeveer halverwege kwam Titus voorbij en maakten we een treintje van drie AVP-ers aan kop van het groepje. Ik lette niet op tijden, pas bij 3 kilometer zag ik dat we onder 11:30 liepen en dat ik dus ruim binnen het schema van 19:10 zat. Bij Martin was het beste er ondertussen een beetje af. Ik bleef achter Titus en ene Thomas in de kop van het groepje lopen. Titus nam de kop over en ik volgde hem, met nog een kilometer te gaan, nam ik de kop over. ik nam het risico dat Titus me uiteindelijk met zijn eindsprint nog zou verslaan. In de laatste ronde kwam een andere loper (Gosse) voorbij, ik probeerde hem te volgen, maar moest een klein gaatje toestaan. Maar ik zag dat we wel weer dichterbij Jos kwamen. Bij het ingaan van die laatste ronde had ik gezien dat een tijd onder 19 minuten mogelijk was. Op 200 meter riep Kees 18:05 als tussentijd, dus ik zat goed. Met nog 100 meter probeerde ik alsnog naar Gosse toe te lopen en tot mijn verbazing werd het gat ineens kleiner en wist ik hem op de streep (met 0,1 seconde) te verslaan. Titus kwam een paar seconden later over de streep. Ik had niet op de tijd gelet, maar onder 19 minuten was in ieder geval gelukt. Edgar feliciteerde me zei dat ik ongeveer 18:47 gelopen zou hebben. Ongelofelijk.De officiële tijd zag ik vanmorgen: 18:46

Uit mijn Garmin data blijkt dat ik het ook weer gelukt is om redelijk vlak te lopen. De eerste en laatste kilometer waren met ongeveer 3:38 het snelst daartussen gingen ze in ca. 3:44.

Elke week een wedstrijd

Eigenlijk wilde ik als titel "Elke week een PR" zetten, maar dat vond ik wat te gortig. Het is wel een feit dat ik in deze periode van het jaar veel wedstrijden loop en aangezien het lijkt of er wat dingen op hun plaats vallen. loop ik ook mooie tijden. Maar zo mooi als gister had ik toch echt niet verwacht. Gisteravond was de eerste wedstrijd van de Zomeravondcup in Utrecht in 2014. Het parcours bij Maarschalkerweerd was in vergelijking met twee jaar geleden een beetje aangepast, er stond een flinke wind en de het was niet al te warm, maar mooie omstandigheden voor een snelle wedstrijd. Gezien mijn vorm durfde ik wel een aanval op mijn PR te doen. Ik zou proberen 4:10 per kilometer als bovengrens aan te houden, dan moest onder 41:30 wel kunnen.

De Zomeravondcup is populair bij de masters van AV Pijnenburg en zo trof ik voor de start (in alfabetische volgorde): Aaldrik, Adry, Bas, Dick, Edgar, Esther, John, Jos, Lotje, Marcel, Martin, Sjaak en Theo. Allemaal met hun eigen plannen. Martin en Theo zouden wel in mijn buurt finishen. Van Aaldrik wist ik niet wat ik kon verwachten en Bas zou proberen om mij een tijdje te volgen. Samen met Marcel liep ik een stukje in en na nog een paar rondjes op de baan, sloot ik vlak voor het startschot aan in de groep lopers bij de start. Deze keer was ik niet afgekoeld. het was even dringen want we liepen bijna twee rondjes op de baan. eerst in de banen 5, 6, en 7 en daarna in baan 7 en 8. Op de baan gaat het altijd hard, ik zag vanuit mijn ooghoek tempo's van rond 3:50. Het was dus niet zo gek dat de eerste kilometer in 3:51 ging. Wel veel harder dan 4:10, dus ik liet tempo een beetje zakken. Bas liep vlak achter me en Martin kwam langzaam voorbij en liep een beetje weg. Jos, Theo en Aaldrik liepen ergens voor me.

We kwamen op bekend terrein, langs het Oude Tolhuys en onder de snelweg door. Ik liep in wisselende groepjes, soms liepen er een paar weg, dan haalde ik deze of anderen weer in en omgekeerd. De kilometertijden bleven rond 4:00. Ik vond het eng hard. De voorgaande keren moest ik zo'n snelle start in het tweede deel dubbel terugbetalen. Maar dan begon het verval al na zo'n 3 kilometer. Deze keer kon ik blijven doorlopen. Ik trok een tijdje op met een dame in een paars shirt. Op het stuk met de wind mee probeerden we bij een groepje te komen met Aaldrik en Martin, zodat we daar tegen de wind in profijt van hadden. Op het moment dat we bij Aaldrik kwamen, was het groepje helaas uit elkaar gevallen. We liepen Aaldrik voorbij, op weg naar de volgende afvallers uit dat groepje. Daarbij hoorde ook Theo, die last had van kramp of steek. Helaas moestik lossen bij de dame met paars shirt. De afstand naar Martin bleef ongeveer gelijk. Zo rond de 7e kilometer had ik een dipje en liep het tempo terug naar 4:07. Ik zat nog steeds ruim onder het schema van een PR. Aaldrik kwam weer voorbij en ik kon even aanhaken. In een scherpe bocht verloor ik het contact en moest hem laten gaan. Dit was wel genoeg om weer op tempo te komen, ik liep weer rond 4:00, deze keer kop over kop met een dame in een rood shirt, die ik had bijgehaald. Met nog 1500 meter te gaan zag ik dat het gaatje met Martin wat begin te slinken. Ik kon de finish ruiken en versnelde automatisch iets. Met nog een kilometer te gaan besloot ik te proberen om Martin in te halen. Toen we de baan opliepen was het gat nog zo'n 25 meter. Op 150 meter van de finish haalde ik hem in en trok hard door richting de finish. Adry die al gefinisht was riep dat ik op 40 minuten zat. Op de klok bij de finish zag ik inderdaad 40:... staan. Zelf drukt ik af op 40:10 Dat is een verbetering van mijn PR met ongeveer 1:20. Officieel blijkt het zelfs 40:05 te zijn. Die 5 seconden kunnen er ook nog wel een keer af.

Misschien toch elke week een PR?

PR op 3000 meter

Na mijn optreden bij de Amersfoortse baancompetitie van twee weken geleden zei Edgar dat ik weer helemaal terug leek. En ik moest hem in de week daarna gelijk geven. Op donderdag deed ik het rustig aan bij een piramideloop van 6, 8, 10 , 8 en 6 minuten. Althans in het begin bij de 10 minuten liepen we weer heuvelaf vanaf 't Soester Hoogt en ik liet me lekker gaan. Daarna hield ik het hogere tempo eenvoudig vast. In de laatste 6 minuten liep ik zelf Theo en Stef voorbij. Het ging allemaal erg makkelijk.

In het weekend stapte ik op de terug vanbezoek aan mijn schoonouders al bij het Henschotermeer uit de auto en liep prachtige route door de bossen langs de Leusderhei, met een beklimming over de Treekerweg naar Soesterberg. Daarna dwars over de vliegbasis en via de Paltzerweg (met weer een mooie klim) terug naar huis.

In totaal was het 17,5 kilometer. Helaas kreeg ik tegen het einde last van een blaar, waarschijnlijk zat mijn sok niet helemaal goed. Gelukkig was het geen groot ongemak. Dinsdag had ik al geen last meer van. Toen deden we 15 x 200 meter op de baan (200 meter rust) waarvan de eerste 100 meter intensief, dan 50 meter extensief en dan nog 50 meter 50 intensief. Geen lange training, maar wel veel snelheidswerk. Mooi voor de 3 km wedstrijd die een week later op het programma zou staan.

Eerst was er nog een testloopje op donderdag. Twee rondjes op het oude parcours van de clubcross. We stonden met 23 lopers aan de start van de gecombineerde wedstrijdgroepen. De snelle jonge jongens zou ik laten gaan en verder zouden we wel zien. De eerste 700 meter liep ik het sppor van Theo, zonder me te forceren. Titus was een stukje voor ons uit in een groepje van 3 beland. Na 700 meter nam ik de kop over van Theo en liep heel makkelijk naar dat groepje toe. Voor mijn gevoel vielen ze een beetje stil, dus ik liep er direct voorbij. Even haakte Niels aan, maar al snel liep ik alleen verder. Iets ahter me hoorde ik wel het karakteristieke getik van de voetpod van Titus. Voor me liep nu nog Kees, die sneller was gestart. langzaam kwam ik dichterbij en een kilometer verder sloot ik aan. Kees liet me op het smalle pas eerst niet passeren. Pas waar het wat breder was, kon ik er langs. Zo ging ik de tweede ronde in met steeds Titus binnen gehoorsafstand, Kees had al snel moeten lossen. De laatste kilometer begon ik het zwaar te vinden en ik ik hield rekening met een eindsprint van Titus, maar probeerde het tempo strak te houden. Titus kwam niet meer langszij en ik bleek 8e geworden te zijn in 16:41.

De verwachtingen voor de 3000 meter van gister waren daarom hooggespannen. Ik had al eens 10:59 gelopen en hoopte daar weer in de buurt te kunnen komen. 11:15 of lager was mijn doel, rondjes van 90 of sneller. Ik zat in een prima serie, samen met alweer Titus. Onder het toeziend oog van Theo en Edgar gingen we van start tegen 9 uur. Er zouden een paar te snelle mannen in de serie zitten, maar aanpikken bij de subtop zou moeten kunnen. Ik kon mooi direct in de binnenbocht starten en na een klein duwtje had ik een mooi plekje.

Na 400 meter schoof er nog iemand voor me in en zo werd het een lang lint. Titus zu ergens achter me zitten, maar daar had ik geen oog meer voor. De loper voor me (Marcel Broekema) liet een klein gaatje vallen naar de voorste 6 anderen. Toen ik dat zag overwoog ik even om er overheen te gaan, maar vond het risico van forceren te groot. Het tempo voelde goed, ik keen niet te veel op klok. De eerste kilometer ging in ongeveer 3:36. Best snel, maar ik had het idee dat Marcel begon in te zakken. Op het volgende rechte stuk tegen de wind in bleef ik nog achter hem, maar in de daarop volgende bocht kon ik mezelf niet meer inhouden en nam de kop (hard) over. Nu hoopte ik dat het geen toneelspel was en dat hij nu van mij ging profiteren. Maar ik kreeg het idee dat ik een klein gaatje had. Kilometer 2 ging wel iets langzamer, net boven 3:40. Ik begreep dat ik precies op 11 minuten rond zat. daar wilde ik natuurlijk wel onder en dus ging het tempo weer wat omhoog. Bovendien waren twee van de oorspronkelijke kopgroep afgewaaid. Ze vormden een mooi richtpunt voor me. Met nog zo'n 600 meter had ik de eerste te pakken. Martin moedigde me aan met de mededeling dat ik op 11 minuten rond koerste. Bij het ingaan van de laatste ronde wist ik dat het moest kunnen. In de laatste 200 meter probeerde ik nog iemand in te halen, maar die wist nog net voldoende te versnellen. Op de klok bij de finish zag ik de tijd oplopen van 10:50 en volgens mijn eigen waarneming hield ik voldoende over, dus helemaal gelukkig kwam ik over de finish. Het bleek uiteindelijk 10:56 te zijn.

Het was een avond van PR's. Marcel, Bas en Martin scherpten hun PR aan. Jos zat er maar net boven. Een mooie avond voor AV Pijnenburg.